Share

LM_4 | ฆ่าตัวตาย

last update Last Updated: 2025-05-14 17:20:17

“คุณคะ หรือเราจะยกเลิกงานแต่งลูกดี”

“ถึงจะอยากทำอย่างนั้นแต่บริษัทของเราจะมีทางรอดไหมอีก? ถ้าไม่ใช่วิธีนี้”

“คุณลองเป็นคนที่ต้องเห็นสีหน้าลูกสิคะ! ฉันเองก็จะทนไม่ไหวแล้วนะ นี่ลูกหายออกจากบ้านไปสามวันแต่กลับมาในสภาพที่.. ที่…”

“ทุกอย่างต้องดำเนินต่อไป”

“แล้วถ้าลูกคิดฆ่าตัวตายละ!”

ปึก! ปากกาเซ็นสัญญาถูกวางกระแทกกับโต๊ะแรงๆ

“..ลูกของเรา ไม่กล้าคิดทำอะไรแบบนั้นหรอก”

“เสียใจด้วยนะคะ” คนเป็นแม่พยายามกลั้นน้ำตาและพยายามสงบสติอารมณ์

“อัลฟ่าบอกกับฉัน ว่าถ้าเขาไปไม่ทัน…”

“….”

“ยัยบุ๊คอาจทำสำเร็จ” ประโยคที่ว่าทำเอาคนเป็นพ่อค้างชะงัก หญิงสาววัยกลางคนเดินออกจากห้องทำงานของสามี ก่อนจะมุ่งตรงไปยังห้องนอนของลูกสาว เธอค่อยๆบิดประตูที่ถูกล็อค จนต้องตัดสินใจเคาะประตูเพราะอยากรู้ความเคลื่อนไหวของลูกสาว

ก๊อก ก๊อก ก๊อก..

“บุ๊ค ลูก.. นอนหรือยัง แม่ขอคุยอะไรดะ..”

“หนูอยากอยู่คนเดียว” เสียงในห้องตอบกลับมาแบบนั้น คนเป็นแม่ถอนหายใจ ก่อนจะพยักหน้าแม้ลูกสาวจะไม่เห็นก็ตาม

“โอเคลูก.. แม่จะเตรียมอาหารไว้ให้ที่ครัวนะ ออกมากินข้าวหน่อยนะ”

และเมื่อไม่มีเสียงตอบรับ เธอก็ไม่กล้าที่จะกวนใจลูกสาวตัวเองอีก ก่อนจะตัดสินใจลงมาเตรียมกับข้าว ของโปรดเอาไว้ให้กับเธอ

“คุณท่านจะเตรียมอาหารให้คุณบุ๊คเหรอคะ” แม่บ้านคนนึงถาม เธอกำลังไล่เก็บของในครัว

“ใช่.. ต่อไปนี้มื้อกลางคืนฉันจะเป็นคนเตรียมให้ลูกเอง มีงานอะไรต้องไปทำก็ไปทำเถอะ”

“เอ่อ.. ค่ะ” แม่บ้านคนดั่งกล่าวก้มศรีษะก่อนจะหยิบข้างของที่ตัวเองทำค้างไว้ออกไปจากบริเวณนี้

ฉึ่บ ฉึ่บ ฉึ่บ! เสียงมีดที่เริ่มหั่นมะเขือเทศนานหลายนาที หั่นไปน้ำตารื้นไป..

“..หนูเป็นแม่ที่ไม่ได้เรื่องเลยค่ะ แม่” คนเป็นแม่พูดกับตัวเอง และพูดกับคนที่อยู่บนสวรรค์

บุ๊คนอนเหม่อลอยมองหน้าต่างที่ถูกเปิด ลมพัดผ้าม่านให้ปลิวไสว ความมืดที่สะท้อนผ่านดวงตา ในช่วงที่คนเราอ่อนแอและมีความทุกข์มากที่สุด.. อะไรๆก็ดูอันตรายไปซะหมด..

สาวน้อยลุกจากเตียง เดินเหม่อลอยมาที่หน้าต่างบานใหญ่ สายตาจับจ้องไปที่พื้นสนามหญ้าของบ้าน ชั้นสามของบ้านนี่.. พอจะทำให้ฉันตายได้หรือเปล่านะ..

ว่าแล้ว เธอก็เริ่มปีนหน้าต่าง นั่งที่ขอบหน้าต่างอยู่นานสองนาน ดวงตารื้นเขินไปด้วยน้ำใส เหตุการณ์วันนี้ตนเกือบทำสำเร็จหาก อัลฟ่า ไม่เข้ามาช่วยเธอเอาไว้

คอระหงส์กลืนน้ำลายหลับตาพริ้มราวกับปิดใจ หยาดน้ำใสไหลรินจากดวงตา…

พรึ่บ! เธอตัดสินใจทำมัน!

บุ๊คปล่อยร่างตัวเองให้ตกจากชั้นสามของบ้าน ร่างบางที่หล่นกระแทกพื้นหญ้าส่งเสียงให้คนสวนที่กำลังไล่เก็บงานตกใจ ก่อนร้องโหวกเหวกโวยวาย

“คุณหนู!!!” เสียงโวยวายดังสนั่น ก่อนจะตามมาด้วยเสียงกรี๊ดของคนเป็นแม่

ฉันเห็นเพียงแค่.. ภาพลางๆ ที่เห็นว่าแม่ล้มลงไปกับพื้นและร้องไห้ด้วยความตกใจ พี่คนสวน.. พี่แม่บ้าน.. เหมือนภาพกำลังจะตัด..

‘เลือด!!’

เสียงขอใครสักคนตะโกนเช่นนั้น ร่างกายที่ไม่รู้สึกเจ็บ แต่กลับไม่รู้สึกอะไรแม้แต่นิด มันขยับไม่ได้ เหมือนกับว่านี่ไม่ใช่ร่างกายของฉันอีกต่อไป หยาดน้ำตารินไหล ร่างบางนอนจมกองเลือดที่ไหลออกมาจากช่วงศรีษะ แล้วทุกอย่าง.. ก็ดับไป

“บุ๊ค! ลูกแม๊!!!”

“คุณท่าน!!!” เสียงแม่บ้านตะโกนเรียกเจ้านาย หลังจากที่เธอสลบไป

•SEOL

โรงพยาบาล..

“ก็บอกแล้วไงว่าไม่ได้เป็นอะไร แกจะลากฉันมาที่นี่เพื่อ!”

“พี่เกลียดโรงพยาบาลใช่ไหมละ! หนูก็เกลียดที่พี่ต้องคอยเจ็บตัวกลับมาแบบนี้เหมือนกัน! จากนี้ไปนะ ถ้าพี่ได้แผลกลับมาอีกละก็ หนูจะพาพี่มาส่งโรงพยาบาล! เอาให้ขยาดโรงพยาบาลไปเลย! จะไม่นั่งทำแผลให้แล้ว!”

“ฉันเป็นพี่แกนะ!”

“ก็เพราะเป็นพี่นี่ไง! เก่งแต่เรื่องต่อยตีอะ คิดว่าฉันจะรู้สึกยังไงเห็นพี่มีสภาพแบบนี้แทบทุกวัน! ไหนจะต้องคอยรายงานแม่อีก! รู้ไหมว่าลูกรักอย่างพี่ได้แผลเพียงแมวข่วน แม่ก็เช่งหนูจนหูชาไปหมด!”

“ยัยซอล!”

“เอาให้หนักเลยค่ะ!” น้องสาวเอ่ยบอกพยาบาลที่กำลังจะพาพี่ชายเข้าไปทำแผลที่ด้านใน เธอดันให้พี่ชายตัวโตได้เข้าไปในห้องทำแผล เพราะถ้าเธอเป็นคนดันโซลเอง โซลจะไม่ปฎิเสธแม้จะตะโกนด่าเธอจนปากฉีกไปถึงหูก็ตาม

“ขอทางหน่อยครับ! ขอทางหน่อย!!!” แต่เสียงของบุรุษพยาบาลก็ดังโหวกเหวก พร้อมกับเตียงฉุกเฉินที่มีร่างของหญิงสาวนอนอยู่บนนั้น โซลที่พอจะทันเห็นเหตุการณ์ขยับเพื่อหลีกทาง แต่ก็ทันได้เห็นร่างบางที่นอนอาบเลือดอยู่บนเตียงนั่น เขาชะงัก..

“นั่นมัน..”

“พี่รู้จักเธอเหรอ?” คนเป็นน้องเอ่ยถาม

ผู้หญิงที่ในตอนนั้น…

‘เดี๋ยวสิ! ไม่เห็นเหรอว่าพี่เขาเจ็บตัวเพราะคุณ ขอบคุณสักคำดีไหม’

โซลหันซ้ายขวา ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่ในสภาพนั้น และคนที่อยู่ด้วยกันกับเธอเมื่อกี้.. หายไปไหน

“โธ่บุ๊ค… ลูกไม่น่าทำแบบนี้เลย ฮึ่ก~ ฮึ่ก~ เพราะคุณ!” หญิงวัยกลางคนที่พอได้สติก็ทุบตีสามีตัวเองอย่างไม่หวั่นสายตาของใครที่มองมา

“คุณ! ผมเจ็บ!”

“แค่นี้ยังบ่นเจ็บเลย! คุณคิดไหมว่าลูกเราจะเจ็บแค่ไหน!”

“….” โซลยังยืนนิ่ง เขาไม่ยอมเข้าไปทำแผลแม้ว่าหมอจะเรียกเขาแล้วก็ตาม สองสามีภรรยาตรงหน้ายังดึงความสนใจของเขาอยู่

“ยกเลิกเลยนะ! ไอ้งานแต่งเพื่อยื้อชีวิตบริษัทยื้อชีวิตลูกน้องหนะ!”

“….” โซล

“ถ้าแม้แต่ชีวิตลูกยังยื้อไม่ได้ ก็อย่าได้เสร่อไปยื้อชีวิตใครเลย!!”

“คุณคะ..” โดนจับแต่งงานอย่างนั้นเหรอ.. โซลยืนมองเตียงลากที่ว่าหายเข้าไปในแผนกฉุกเฉิน เธอคือผู้หญิงที่บรรไดหนีไฟตอนนั้นไม่ผิดแน่ ก่อนจะยอมเดินเข้าไปทำแผลเพราะคนเป็นน้องอย่างซอลบอกให้เขามองพยาบาลที่ยืนรอตนอยู่นาน

ก่อนจะลองถามพยาบาลที่พาตนเข้ามาทำแผลที่ด้านใน

“..เธอคนเมื่อกี้ เป็นอะไรมา?”

“อ้อ น้องผู้หญิงคนเมื่อกี้ใช่ไหม รู้สึกว่าเธอจะพยายามฆ่าตัวตายค่ะ”

“ฆ่าตัวตาย?”

“ค่ะ”

“เห็นครอบครัวเธอบอกว่า เธอกระโดดลงมาจากชั้นสามของบ้านค่ะ”

“….”

“คุณรู้จักเธอเหรอคะ?”

“..เปล่า ไม่รู้จัก”

“น่าสงสารนะคะ ฐานะที่บ้านก็ดีมากๆแท้ๆ ไม่รู้ว่ามีเรื่องอะไรให้ตัดสินใจทิ้งชีวิตที่ใครหลายคนอยากจะมีแบบนั้น” พยาบาลสาวชวนคุย ในขณะที่โซลไม่ได้พูดอะไร

“เรียนที่เอแบคด้วยนะ”

“รู้ลึกจังนะ”

“ชุดนักศึกษาไงคะ มีใครไม่รู้จัก เอแบค บ้างละคะ”

เอแบค.. ก็ว่าอยู่.. ว่าเครื่องแบบคุ้นๆ

โซลไม่ได้พูดอะไร เขานั่งให้พยายามทำแผลตนจนเสร็จ แล้วก็ขอไม่รับยาตามที่หมอสั่ง

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • LOVE MARRIAGE | วิวาห์รัก ต้องสวาท   LM_69 | หนังสือเล่มโปรด END

    วันแต่งงานถูกจัดขึ้นแบบเรียบง่ายมันเกินที่ฉันคิดไว้ด้วยซ้ำสำหรับเด็กสาวที่เพิ่งเรียนจบ งานแต่งของฉันกับพี่ฟ่าจัดขึ้นหลังจากวันรับปริญญาบัตรทันที เล่นเอาเหนื่อยเพราะไม่มีเวลาได้พักผ่อน แต่ก็สู้ตายนะ.. จะมีผัวเป็นของตัวเองแบบถูกกฎหมายจริงๆนี่ ตื่นเต้นชะมัดเลยแม้จะเป็นงานกลางวันแต่ทุกอย่างถูกจัดสรรอย่างที่ใจต้องการ งานแต่งริมทะเล ที่มีแต่คนสำคัญในชีวิตเพียงเท่านั้น สิ่งหนึ่งที่ฉันกับพี่ฟ่าคิดตรงกันคืองานแต่งที่ไม่ต้องการความยิ่งใหญ่ มีโต๊ะของแขกเพียงไม่กี่โต๊ะ และคนสำคัญในชีวิต…ชายกระโปรงชุดแต่งงานเปียกน้ำทะเลแต่ชวนมองราวกับหางของปลายกยูงที่ฉายแสงระยิบระยับ“เหนื่อยไหม”“เพลียค่ะ แต่ใจสู้นะ^^”ฉันแทบจะลืมไปหมดเลยในทุกขั้นตอนของวันนี้ พี่ฟ่าเกลี่ยเส้นผมให้ฉันอย่างเบามือ“เจ้าบ่าวของหนู หล่อที่สุด”“หล่อมากไหม?”“ก็บอกอยู่ว่าที่สุด^^”เสียงเพลงเอื่อยๆประสานกับเสียงคลื่นที่สาดซัด หลายครั้งที่ฉันกับพี่ฟ่ามองออกไปแบบสุดลูกหูลูกตา“ฉันจะดูแลเธอให้ดีที่สุด” ร่างสูงพูดขึ้นมาพร้อมกับบีบมือบางๆ แววตาที่เต็มไปด้วยความสุข“หนูก็จะเป็นภรรยาที่ดีของพี่นะ” ฉันอยากจะให้โลกนี้มีเพียงแค่เราสองคน ทั้งอั

  • LOVE MARRIAGE | วิวาห์รัก ต้องสวาท   LM_68 | ไม่ติดใช่ไหม?

    พรืดดดด~ เสียงรูดซิปดังขึ้น ฉันยืนมองตัวเองที่หน้ากระจก พี่ฟ่ายืนซ้อนอยู่ด้านหลัง เขาพรมจูบต้นคอฉันเบาๆ“เลื่อนเวลาได้ไหม?”“ไม่ได้ค่ะ พี่บอกว่ามันคือดินเนอร์ที่แสนพิเศษสำหรับเรา”“..แต่ฉันยังกินเธอไม่อิ่มเลย”คลอเคลียกันอยู่พักใหญ่ แล้วก็เป็นฉันนี่แหละที่บังคับให้ยุติทุกอย่าง“แต่ว่าหนูหิวข้าวแล้ว หิวมากๆ หิวมากมากมากมากกกกกก”“….”“เพราะเสียพลังงานกับพี่ไปตั้งเยอะ” ฉันประคองหน้าพี่ฟ่าและจุมพิตที่ริมฝีปาก แม้อีกฝ่ายจะพยายามทำมากกว่าจุมพิตน่ารักๆก็ตาม เพราะมืออุ่นๆนี่ คลอเคลียแถวๆราวนมซะแล้ว“ไม่ได้จริงๆเหรอ?”“ไม่ได้แล้วค่ะ หนูอยากจะเห็นแล้วนะดินเนอร์ที่พี่ว่า”“..โอเค”เสียงนุ่มขานรับ คงไม่ต้องบอกใช่ไหมว่าห้านาทีหลังจากที่ฉันเข้าห้องน้ำไปมันเกิดอะไรขึ้น ก็สะเทิ้นน้ำสะเทิ้นบกไปเลยสิคะ! ไม่ว่าที่ไหนก็ดูเหมือนจะไม่ใช่อุปสรรคสำหรับหนุ่มนิ่งขรึมที่แสนอบอุ่นคนนี้“อารมณ์ดีแล้วใช่ไหม”“อื้ม^^”เราเตรียมตัวสำหรับการไปดินเนอร์คืนนี้ พี่ฟ่าอยากให้ฉันใส่ชุดสีขาวครีมๆ ฉันก็ใส่มัน พี่ฟ่าอยากให้ฉันใช้ลิปสติกสีไหน กลิ่นไหน ฉันก็ใช้มันแต่งหน้าในคืนนี้ตลอดเส้นทางที่เดินทาง แม้รู้อยู่แล้วว่ามันคงไม่

  • LOVE MARRIAGE | วิวาห์รัก ต้องสวาท   LM_67 | ประตูไม่ได้ล็อค

    อัลฟ่าแทบจะเป็นแฟนตัวอย่าง แม้ว่าเขาจะอยู่ที่มอกับคาร์เตอร์แล้วตั้งนานสองนาน แต่ก็ไม่ละลาบละล้วงเวลาของธิชาและบุ๊คเลยสักนิดแม้คาร์เตอร์จะไม่ค่อยเข้าใจว่าอัลฟ่าจะทำแบบนี้ไปเพื่ออะไรก็เถอะ แต่เขาเองก็ยอมเดินตามหลังสองสาวที่กำลังสนุกกับการกินขนม ของหวานแล้วเม้ามอยตามประสาโดยเว้นระยะห่าง“แบบนี้นี่คือมึงมั่นใจแล้ว? ก่อนหน้านี้กูเคยได้ยินมึงพูด.. ก็แบบทำนองที่ไม่ได้รักบุ๊ค แต่ต้องแต่งงานด้วย” คาร์เตอร์ล้วงกระเป๋ากางเกง “ตอนนี้คงไม่มีความคิดนั้นแล้วมั้ง?”“อืม ก็ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ รู้ตัวอีกทีก็กู่ไม่กลับ”“…นี่แหละนะ เส่นห์ของผู้หญิง กว่าจะรู้ว่าถูกอีกฝ่ายมัดใจจนแทบหายใจไม่ออก ก็โดนมัดไปทั้งตัว”“แล้วมึงกับธิชานี่ยังไง”“ก็ไม่ยังไง.. ก็คงเป็นคนนี้แหละ”“ธิชาคงกรี๊ดคอแตก ถ้าได้ยินมึงพูด”“ไม่หรอก ถ้าไม่เว่อร์พอ” ผมเดินตามหลังสองสาวไปเรื่อยก็แค่ถ่วงเวลา เพราะเย็นนี้มีมื้อสำคัญ ซึ่งไอ้คนข้างๆผมมันก็รู้แล้วละ“ไหนๆมึงก็มาถึงขั้นนี้แล้ว” คาร์เตอร์ตบไหล่คนเป็นเพื่อน “ก็ไปให้สุด เดี๋ยวไอ้โซลคาบไปแดก”นัดที่ผมนัดบุ๊คเอาไว้.. มันไม่ใช่แค่นัดธรรมดาๆ“ตายละ! นี่เพลินจนลืมเวลาเลยนะเนี่ย!”“รีบร

  • LOVE MARRIAGE | วิวาห์รัก ต้องสวาท   LM_66 เกทับ

    มหาวิทยาลัย“หื้มมม ผู้ดีแบบนี้จะหาได้จากนี้ไหนอีกไหมอะ”“อย่ามา พี่เตอร์มีอะไรไม่ดีตรงไหนบ้าง?”“ก็ดีมากๆนั่นละนะ แต่ก็อยากได้แบบนี้ด้วย” ธิชาถ่ายรูปสเต็กในกล่อง คาดได้ง่ายๆว่าต้องส่งไปให้พี่เตอร์อย่างแน่นอน เพรานั่งจิ้มโทรศัพท์มือเป็นระวิง“อะไร? สเต็ก? เนื้อวากิวหรือเปล่า? เป็นฉันนะฉันใช้เนื้อวากิวแล้วบอกก่อน เนื้อเกรดดี ย่างด้วยอุณหภูมิกำลังดี สุกแบบมีเดียมแรร์” โซลชะเง้อหน้ามองกล่องอาหารของฉัน นึกหมันไส้ขึ้นมาก็เลยตักเนื้อสเต็กยัดปากแม่มเลย“โอ้ย!”“อร่อยไหม?” ปากเคี้ยวตุ้ยๆจากช้าๆค่อยเป็นเร็วขึ้น ดวงตาเป็นประกายกับรสชาติของเนื้อก้อนแรกในวันนี้“ไม่ใช่วากิว แต่อร่อยสุดๆเลยใช่ไหมละ^^”“….” โซล บู้ปากใส่ ก่อนจะคว้าน้ำเปล่าไปดื่ม โซลก็คนดีคนนึงนั่นแหละนะ ไม่ใช่คนไม่ดีอะไร แม้นิสัยจะต่างกับพี่ฟ่าสุดขั้วก็เถอะ ยังนึกถึงทุกวันนี้เลยว่าเป็นเพื่อนกันได้ยังไง“นายมีอะไรจะสู้กับพี่ฟ่าของฉันอีกไหม^^”“ฉันสู้ได้ทุกอย่างรู้ไว้เลย แค่กับเธอฉันไม่คิดจะสู้แล้วก็แค่นั้น”“พูดจริง?”“จริ๊งงง!”“ไม่หนักแน่นเลยนะนายเนี่ย”“หนักแน่นให้เขางอก กูยอมเจ็บคนเดียวยังจะดีซะกว่า หน้าหล่อๆแบบนี้ ซิกแพคแน่นขนา

  • LOVE MARRIAGE | วิวาห์รัก ต้องสวาท   LM_65 | มดลูกฟู

    ฉ่าาา~ฉันนั่งท้าวคางแกว่งเท้าดุ๊กดิ๊กอยู่หน้าเค้าน์เตอร์ กลิ่นเนื้อที่จี่ลงไปกับกะทะ นาทีที่ความร้อนกำลังแผดเผาเนื้อหนังจนเกิดเสียง กลิ่นหอมๆก็ตามมา“หอมมม~”แต่อยู่ๆพีี่ฟ่าเขาก็วางมือจากการทำสเต็ก เช็ดมือกับผ้ากันเปื้อนที่สวมอยู่แล้วเดินออกมายืนข้างๆฉัน“ค๊ะ?”“หอมสิ” แล้วก็สอดมือกับกระเป๋าผ้ากันเปื้อน เอนตัวให้หน้าฉันจุ๊บแก้มเขาได้“เอาสิ เดี๋ยวเนื้อไหม้”“..หนูไม่ได้หมายถึงหอมแบบนี้ หนูหมายถึงเนื้อที่พี่ทำมันหอม =///=““เข้าใจผิดเหรอเนี่ย แย่จัง” แต่ก็ทำถึงขนาดนี้แล้ว ฉันก็เลยคว้าต้นคอของพี่เขาซะเลย ก็หอมแก้มไปฟอดสองฟอด หน้านิ่งหน้าตายก็พอที่มีเลือดฟาดอยู่ที่พวงแก้ม“..ค่อยน่าทำอาหารต่อหน่อย”อัลฟ่าเดินกลับไปหน้าเตา เขาทำอาหารให้คนตัวน้อยทุกมื้อเท่าที่จะทำได้ แทบจะไม่ปล่อยเวลาว่างอันน้อยนิดให้เสียเปล่า“เอาสปาเกตตี้ด้วยไหม?”“พี่จะขุนให้อ้วนเลยหรือไง?”“อ้วนอีกนิดก็ดี เอวเธอจะหักอยู่แล้วเวลาฉันกระแทกแต่ละครั้ง”“ชิ๊! ก็ผู้ชายไม่ชอบผู้หญิงอ้วนนิ”“ผู้ชายที่เธอว่า คนไหน?”“อ้าวก็ หมายถึงรวมๆไง ผู้ชายอะชอบบ่นว่าแฟนผอม อ้วนยังไงก็รัก แต่ก็ชอบแอบมองผู้หญิงหุ่นสวยๆนมตู้มๆอยู่เรื่อย”สเต

  • LOVE MARRIAGE | วิวาห์รัก ต้องสวาท   LM_64 | เดี๋ยวอมให้~ NC

    เวลาหนึ่งปีที่ผ่านมามันไวมากๆจริงๆ ทุกอย่างเปลี่ยนไปเมื่อถึงเวลา ฉันนั่งมองพี่ฟ่าเซนต์เอกสาร ไล่อ่านมันทุกแฟ้มทุกหน้าราวกับไม่ต้องการให้มีอะไรตกหล่น นิ้วนางข้างขวาของเรามันคือสัญลักษณ์แห่งการจับจอง “..ขออนุญาตกวน เหนื่อยไหม?”“เอาอะไรมาเหนื่อยแค่เซนต์เอกสาร”“แต่ว่ามัน กองเท่าภูเขาเลยนะ” ฉันหยิบแฟ้มเอกสารดูอย่างวิสาสะ ก่อนจะถูกแย่งออกไปจากมือและถูกรวบเอวให้นั่งบนตักหนาๆที่ฉันเคยนั่งพรุ่บ!“อ๊ะ!”“..เอาเธอเหนื่อยกว่าเยอะเลย”“พี่ฟ่า!”“แต่จะว่าไป ก็ไม่เหนื่อยขนาดนั้นนะ” ร่างน้อยนั่งหุบไหล่ห่อตัวตามประสาคนขี้อายก่อนจะใช้สายตาเหลือบมองอัลฟ่าที่ใช้คางเกยไหล่บางๆของเธอ มือก็ไม่หยุดเซ็นต์เอกสาร“เปิดหน้าต่อไปให้หน่อย”“..เปิดเองสิ”“ทำหน้าที่เมียให้มากกว่าเรื่องบนเตียงไม่ได้หรือไง? หื้ม?” เสียงหื้มที่พูดชวนใจสยิว คนตัวน้อยเม้มปากก่อนจะมองออกไปที่ประตู ในจังหวะที่ถูกอัลฟ่าจุมพิตที่ต้นคอเบาๆ และเริ่มไล้ลิ้มชิมรสด้วยปลายลิ้นแม้จะอยากให้พี่เขาทำงานมากกว่า แต่ร่างกายมันก็ดันชอบซะงั้นมือที่จับปากกาก็เปลี่ยนเป็นลูบไล้ต้นขา ไล่สูงขึ้นที่เอว และกำลังจะปลดกระดุมนักศึกษาด้วย“พี่คะ นี่มันที่ทำงา

  • LOVE MARRIAGE | วิวาห์รัก ต้องสวาท   LM_63 | เชื่อใจผัวหน่อย

    และนั่น คงเป็นความสุขเพียงสิ่งแรกที่เริ่มเห็นใจฉัน.. เวลาผ่านมาแล้วหนึ่งปีหลังจากเรื่องของเราเป็นเรื่องที่รับรู้กันไปแล้วทั้งมหาลัย ส่วนเรื่องพ่อกับแม่ท่านก็แยกกันอยู่ มีไปมาหาสู่ฉันบ้างในบางครั้ง แต่ถามว่าพวกท่านมีครอบครัวใหม่หรือเปล่า.. ไม่มี เหมือนจะใช้ชีวิตอยู่กับตัวเอง เพื่อค้นหาตัวเองในวันที่สายเกินไป แต่เอาเข้าจริงมันไม่มีอะไรสายเกินไปหรอกหากเราคิดจะลงมือทำอย่างวันนี้ฉันก็ได้สตอเบอรี่ลูกโตจากแม่ เพราะแม่ไปเที่ยวที่เหนือมาก็เลยมีของฝากมาให้เล็กๆน้อยๆ ส่วนพ่อก็มีส่งข้อความมาหากันบ้าง เลขาคนสวยคนนั้นก็ลาออกจากบริษัทไป คนแบบนี้ก็มีแฮะ ยอมทำทุกอย่างเพื่อครอบครัวโดยไม่สนสัจธรรมหรือเวรกรรมปรื้น ปรื้น~ เสียงบีบแตรดึงสติฉัน พี่ฟ่ามารับฉันแล้ว“รอนานไหม?”“ไม่ค่ะ”บุ๊คกระโดดขึ้นรถ แล้วดีดตัวหอมแก้มอัลฟ่าทั้งอย่างนั้น“คิดถึงจัง ห่างกันแค่ไม่กี่ชั่วโมงก็คิดถึงจะแย่”“ปากหวานแบบนี้ ต้องการอะไร?”“ต้องการอันนี้ ให้ได้ไหมคะ?” นิ้วเรียวจิ้มที่อกข้างซ้าย พร้อมกับรอยยิ้มที่จิ้มลิ้มและน่ารัก“เอาไปสิ อยากได้เท่าไหร่ก็เอาไปให้หมด”“…พักหลังชอบพูดอะไรหวานๆจังนะ”“ก็กลัวว่าเธอจะหนีไปหาอะไรหวานๆท

  • LOVE MARRIAGE | วิวาห์รัก ต้องสวาท   LM_62 | เค้ก โครต นัว

    ดั่งนิทานยามเด็กก่อนเข้านอน ที่เจ้าชายและเจ้าหญิงสุขสมหวังดั่งปราถนาในตอนจบ ทุกก้าวที่บุ๊คก้าวเดิน เป็นที่จับตามองแบบกระทันหันเพียงข้ามคืน“..แกไปทำอะไร? คลิปหลุดเหรอ?”“บ้าเหรอ ของแบบนั้นจะไปมีได้ไง”“ใครจะรู้ เพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ ใครๆก็ทำเรื่องโง่ๆได้”“..คือกำลังจะบอกว่า พี่ฟ่า”“อาจจะแอบอัดคลิปและปล่อยเพื่อหวังแสดงความเป็นเจ้าของก็ได้”“ไม่หรอก”“งั้นขอเหตุผล ที่คนมองแกแบบนี้” สายตาที่มองฉันแบบอิจฉาแบบฟินๆนี่คืออะไร.. บุ๊คนึกในใจก่อนจะคว้าแขนธิชาแนบชิดตัว“..หรือพี่ฟ่าจะทำแบบนั้น!”“โทรหา เดี๋ยวนี้เลย!” “อื้อ!” บุ๊คละลั่นละล่ก หยิบมือถือโทรหาปลายสาย ไม่ปกติแน่ๆแบบนี้ ทุกคนไม่เคยมองฉันด้วยสายตาที่ฟินจนแก้มแดงแบบนี้ มันจะต้องมีบางสิ่งเกิดขึ้น..“โซล!” ฉันตะโกนเรียกโซลที่เดินล้วงกระเป๋ากางเกงมาจากทางลานจอดรถของมหาลัย “วันนี้มีอะไรเหรอวะ ทำไมแต่ละคนมันถึงทำสีหน้าแบบนั้น” แม้แต่โซลเองยังสงสัย คนตัวสูงยืนล้วงกางเกงก่อนจะเกาหัวตัวเองเพราะไม่เข้าใจในสิ่งที่คนรอบๆกำลังแสดง “เธอ”“อ่า?”“..ไม่ได้มีคลิปหลุดใช่ไหม?”คำถามเดียวกันกับธิชาเลย คราวนี้บุ๊ครีบกดโทรออกหาอัลฟ่าให้ไว และทันที

  • LOVE MARRIAGE | วิวาห์รัก ต้องสวาท   LM_61 | ฉันกินเธอได้ไหม~ NC++

    ฟุ้บ!“เมี๊ยวววว~” ทันทีที่กลับถึงห้อง บุ๊คก็พุ่งไปที่เตียง อาจจะเป็นเพราะความมึนเมาเธอเลยแสดงบทละคร กลายร่างเป็นนางแมวเปลื้องชุด ทำท่าขยำเหยื่อบิดเบี้ยวไหล่ไปมาจนหน้าอกเริ่มโชว์ นวยนาด เย้ายวนจนอัลฟ่าถึงกับถอนหายใจ เขาพับแขนเสื้อเลิ่กถึงข้อศอก ยืนท้าวเอวมองคนตัวเล็กแสดงบทละครนางแมวยั่วสวาท ก้นน้อยๆสั่นดุ๊กดิ๊กตรงหน้าหมับ! หมดความอดทน.. อัลฟ่าลากข้อเท้าของบุ๊คให้ถลาลงกับขอบเตียง เสื้อที่ถล่กขึ้นแค่แขน ถูกถอดแล้วโยนลงพื้น หว่างขานั่งคร่อมตรงก้น ปลดซิปปลดกระดุมอย่างไม่รีรอ“เล่นดีนิ.. งั้นเอาท่าแมว”บุ๊คกลืนน้ำลาย เธอไม่ดิ้นหนี กลับละเล่นก้นส่ายถูเอ็นหนาๆที่ผงาดแข็งค้ำโลก เอวบางๆถูกจับกดลงกับเตียง พอๆกับจับเอ็นใหญ่ถูกที่ปากแคม ส่วนหัวเข้าผลุบเข้าโผล่“อ๊ะ!”“เจ็บก็อย่าโทษกันละ”“~”“..จะกระแทกให้ไปไม่เป็นเลย” เสียงกระซิบดังขึ้นใกล้ๆหูของฉัน ก่อนจะเห็นเงาสะท้อนที่กระจกบานใหญ่ พี่ฟ่าคร่อมฉัน ท่าเดียวกับแมวไม่ผิดเพี้ยน ดันสะโพกรูดเอ็นกับแคมแคบซ้ำๆ มือใหญ่บีบก้นจนแทบจะแหลกคามือ“เสียดาย… ไม่มีหาง~”อึ่ก! ฉันว่าวันนี้พี่ฟ่ารุนแรงกับฉันนะ เขาใช้มือสาวผมยาวๆฉันติดมือ ดึงเย้อกันจนหน้าฉันแหงน

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status