Kabanata 1

Sa kalagitnaan ng malamig na gabi, bumubuhos ang malakas na ulan, na tila nagpapahiwatig ng isang hindi magandang mangyayari, umaagos ang tubig sa kalsada dahilan upang mapuno ang creek na nag-sanhi ng mababaw na baha, sapat na upang mabasa ang mamahaling heels na suot ng isang babae.

"Fuck!" napa-mura na lamang siya habang dinadama ang malamig na tubig sa kanyang mga paa. "My new heels! Ugh!"

Sa gilid ng kalsada, nakaparada ang isang pulang Vios. She's Margaret Yanna Acosta—Ramirez, wearing her signature look, a long thick french coat, hawak-hawak ang isang bungkos ng rose na binili mula sa flower shop. Habang naglalakad siya papunta sa kotse, tinawagan niya ang asawa niyang si Xander.

It was their 8th Anniversary today.

Maaga siyang natapos sa trabaho para sana makapag-celebrate sila, napag-usapan nilang pumunta sa kanyang favorite restaurant kung saan niya unang nakita ang asawa. She was expecting for a fine dining, with romantic music playing the background, and of course, just the two of them.

Akala kasi niya'y ito na ang taon na malalagpasan nila ang "seven-year itch."

Unang tawag pa lamang niya ay walang nang sumagot.

Sa Ikalawa, ikatlo, ayun sa wakas, may sumagot.

Isang malamig na boses ang kanyang narinig mula sa kabilang linya. "Why?"

Bahagyang napawi ang ngiti ni Margaret habang pilit siyang naging kalmado. "Hi baby! Di ba may usapan tayo? Yung dinner para sa anniversary natin. 'Yung sa—"

"I told you, I'm busy." At basta na lang ibinaba ng asawa ang tawag.

Margaret froze, she was taken aback by her husband's attitude. She was used to it, but this time it hits different. Wala na syang paki-alam sa ulan kahit pa halos mabasa na ang buong katawan nya.

Mahigpit ang pagkakahawak niya sa cellphone. Giniginaw siya, pero mas malamig ang pakiramdam sa dibdib niya.

Naalala pa kaya ni Xander kung anong araw ngayon? O sadyang ayaw na talaga niyang mag-effort?

Napapikit siya at pilit tinatago ang lungkot. Tumawag ulit siyabut this time ay sa anak niyang si Leo. Pinauwi niya muna ito sa kanyang lola para sana makasama niya ang asawa. Ngayong mukhang hindi na matutuloy ang dinner, kaya kailangan na niyang sunduin ang anak.

"Oh come on anak, please pick up" wika niya sa cellphone habang patuloy na nagri-ring.

---

At an expensive restaurant, There's Leo, a six years old boy sitting with a very beautiful and elegant woman, Cassandra.

He was busy playing with his game console, gift from his tita Cassandra. Wala siyang pakialam sa cellphone niyang nagriring dahil sa tawag ng ina.

Napatingin si Cassandra sa caller ID—"Mommy." Ngumiti siya, sinagot niya ang tawag, at agad na ini-mute. She slowly looked down and played innocent.

"Leo baby, nagustuhan mo ba 'yung game console na binili ni Tita Cass just for you?"

Sa kabilang linya, narinig ni Margaret ang boses ng babae. Halos malaglag ang cellphone na hawak niya nang marinig ang pangalan na iyon. Ang pangalan ng taong akala nya ay hindi na babalik upang sirain ang buhay nya.

Cass? Cassandra? Her husband's childhood sweetheart? Akala niya’y nasa abroad pa ito. Bakit ngayon, kasama ng anak niya?

"Opo, I liked it very much! Ang bait mo Tita Cass! Thank you po!" sagot ni Leo habang halos mapunit ang labi sa pag ngiti.

Cassandra smiled. "Hindi ka ba binibilhan ng mommy mo ng ganito?"

"No po. Mommy don't allow me playing with game console. She said it's a huge distraction for my developing brain. Is that true, Tita Cass?"

"No, not really. Baka ayaw lang talaga ng mommy mo na bilhan ka." that was her final strike.

"I knew it, mommy didn't love me,unlike you tita Cass. You're beautiful and smart and you love me."

"Don't be like that," sabi ni Cassandra, habang malawak ang pagkaka-ngiti. Alam niyang nakikinig ang nanay nito sa kabilang linya, and it was her plan. To show Margaret that she's slowly taking her so called family. "Baka masaktan si mommy mo kapag narinig ka niya."

"Hindi naman siya marunong magalit. Lagi syang tahimik at sunod lang ng sunod sa’min ni daddy. Wala lang sa kanya 'yun."

Nagpatuloy si Leo bata sa laro. Pinisil ni Cassandra ang pisngi nito, "Sana maging kasing bait mo si mommy mo, no?"

"Oo nga po eh. Mas gusto kitang maging mommy Tita Cass."

---

Sa gitna ng ulan, nanlalamig ang buong katawan ni Margaret, pero mas nanlalamig ang kanyang puso. Namumula na ang mga mata niya, hindi sa ginaw, kundi sa luha.

Mapili ang mag-ama sa pagkain.

Nag-aral pa siya sa isang chef para matutunan ang mga pagkaing gusto ng mag-ama. Kahit pa may trabaho siya ay pilit siyang nag-aral gabi gabi para kahit papaano ay makapag-hain siya ng masarap na pagkain para sa kanila. Pero ngayon, wala man lang siyang halaga.

Wala nang halaga ang babaeng gumigising ng madaling araw para bihisan sila,para maghanda ng pagkain,ng mga damit. She gave everything to them, kahit kapalit nito ay sobrang pagod at puyat. Ayaw niyang ibigay ang trabaho sa mga katulong dahil basta para pamilya niya,alam nyang kakayanin nya.

Halos hindi siya makahinga ng maayos dahil sa sakit. Gabi ng anniversary nila, pero kasama nito ang childhood sweetheart niya at ang anak nila. Hindi ba't ito raw ang “trabahong” sinasabi niya?

Nabitawan ni Margaret ang mga rosas. Tinapaktapakan niya ito ng paulit ulit. Naka-kalat ang kulay pulang petals sa basang kalsada, para bang mga patak ng dugo. Alam niyang hindi sapat ito para ilabas lahat ng nararamdaman niya, kaya kailangan nya nang gumawa ng aksyon.

"Those ungrateful bitches!"

Sumakay siya sa kotse. Basang basa ang damit niya at nanlalamig siya, ngunit tila ba nawalan siya ng pakiramdam, namamanhid na siya.

Alam niyang hindi siya minahal ni Xander. Pinakasalan siya dahil sa kanilang anak. Dahil sa gabing puno ng pagkakamali. They just set her up, sinet-up lang sya ng magulang nya.

"Fuck!Fuck!Fuck!" she screamed while banging on the steering wheel.

Minahal niya ito,minahal ng sobra. Pero wala siyang nakuha kundi malamig na pagtrato, pangungutya, at ngayon—pagtalikod ng sarili niyang anak.

Tama na. I'm done with everything!

Kinuha niya ang cellphone at nag-text sa isang kaibigang abogado. "Can we meet tomorrow? I just wanna consult something"

Agad namang sumagot ang kaibigan. “About what?”

“I want a Divorce”