LV RUTHERFORD 4

• • • TWO YEARS LATER • • •

Nagmamadaling bumaba ng taxi si Zaharah Rosemaxine, yakap-yakap ang sandamakmak na folder na naglalaman ng mga dokumento.

Mula ng lokohin siya ng kaniyang nobyo ay hindi niya nais pang tawagin siya sa pangalang Zaharah, at masyado namang mahaba ang Rosemaxine kaya naman mas pinaikli 'yon dahilan para tawagin siyang Max.

Nasa harapan niya ang nakapagandang gusali at napakatayog niyon. Kitang-kita rin mula sa kinatatayuan niya ang mga letrang;

‘R-P COMPANY’

“Oh my god...” Usal niya nang mapagtanto na 'yon na naman ang aakyatin.

Dala-dala niya ang mga dokumento upang ihatid sa opisina ng binatang ginawa siyang sekretarya ng araw na 'yon.

Walang iba kundi si LV Rutherford!

Ang totoo niyan, kaniyang kinamumuhian ang binata dahil sa mga pinagagawa nito sa kaniya. Labag man sa loob niya ngunit wala siyang mapagpipilian kundi sumunod dito dahil siya ang may kailangan.

Dalawang linggo niya ng kinukumbinse si LV na pakasalan siya upang maisalba ang Sevilla hospital. Nagmumukha na nga siyang manliligaw sa kakahabol dito pero napagtanto niya na ginagawa siya nitong alipin na inuutos-utusan siya. Walang piniling lugar o oras, kapag sinabi nito ay dapat niyang sundin.

“Ginagawa ko 'to para sa hospital...” Paalala niya sa sarili.

Mabilis siyang naglakad patungo sa entrance ng gusali. Maliban sa mabigat ang mga dokumento na halos matakpan na ang mukha niya ay sobrang init rin dahil tanghaling tapat.

Sa bawat hakbang niya nararamdaman niyang dumudulas sa braso niya ang mga folders. Huminto siya ng makarating siya sa tapat ng gusali upang ayusin nang bumundol sa kaniya—ang lalaking kakalabas lamang sa gusali, hindi siya nito napansin dahil may kausap ito sa phone.

Nahulog ang mga dokumento sa semento. Nagkalat ang mga folders, may ilan-ilan pang papel na nakalipad.

‘Bring it to my office neat and clean!’

Nanlaki ang mata niya nang umalingangaw sa kaniyang isipan ang bilin ni LV na puno ng awtoridad.

“Oh my god! Oh my god!”

Agad siyang naupo sa semento, hindi alintana kung marumi at mainit 'yon basta mapulot lamang ang mga nagkalat na dokumento. Kinabahan siya dahil kapag nalaman ni LV ang nangyari paniguradong magagalit sa kaniya.

Samantala, ibinulsa ng lalaki ang phone. Nakapamewang na pinagmasdan si Max na pinupulot ang mga dokumento.

‘So clumsy!’ Sa isip ng binata.

Nakita ng guard ang pangyayari kaya agad itong lumapit sa kanila at kinamusta ang binata.

“Sir Renzi, nasaktan ba kayo?”

Hindi nagsalita ang binata. Suminyas ito na tulungan ang dalaga na damputin ang mga dokumento.

Napairap si Max dahil iyong lalaki pa talaga ang unang kinamusta ng guard bago siya tinulungan nitong pulutin ang mga dokumento.

“Ayos lang ho kayo, Miss Max?” Inalalayan siyang tumayo ng guard.

Kilala siya ng guwardiya dahil hindi naman 'yon ang unang beses niyang nakatungtong roon.

“Opo, salamat!” Kinuha ni Max ang ilang folders sa kamay ng guard.

Sinulyapan ni Renzi ang kapirasong papel na nilipad sa may sapatos niya. Pinulot niya 'yon bago sinulyapan ang dalaga.

Kukunin niya na sana ang atensyon nito ngunit natigilan siya nang makita ang mukha nito. Napaganda ito sa paningin niya, namumula 'yon dahil maputi ito at galing sa initan.

‘She looks so familiar!’ Sa isip ni Renzi.

“Na saan na 'yon? Hindi 'to pwedeng magkulang!” Palinga-linga si Max dahil sigurado siya dahil walang laman ang isang folder.

Patay na naman siya!

“Looking for it?” Iwinagayway ni Renzi ang hawak niya.

Nakahinga ng maluwag si Max dahil akala niya'y nakalayo na 'yon pero hawak lang pala ng lalaking nakabungo sa kaniya.

“Y-yeah!” Kinuha niya 'yon. “Salamat!”

“Miss Max, tulungan na kita!” Presenta ng guwardiya.

“Hindi na po! Kaya ko na 'to, salamat!”

“Wait.” Hinawakan ni Renzi ang braso ni Max.

Natigilan si Max at napatingin sa kamay ni Renzi na nakahawak sa braso niya bago siya nag-angat ng tingin sa mukha nito. Natutop ang bibig ni Max.

Bakit hindi niya napansin kanina na napaka-gwapo nito?

“M-May kailangan ka?” Hindi niya maiwasang mautal dahil sa uri ng paninitig ito na para bang sinusuri siya.

“Are you now a new secretary of Rutherford?”

Napaawang ang labi ni Max. ”Hindi, hindi. Naka-leave 'yong secretary niya kaya ako ang gumagawa.”

Kumunot ang noo ni Renzi dahil ang alam niya ay may bago nang sekretarya si LV at hindi rin ito ang klase ng amo na papayagan na magleave ang sekretarya!

Kung leave ang hihingin, wala ka ng babalikan.

“Renzi. Renzi Reichenstein.” Inabot niya ang kamay sa dalaga.

“Rosemaxine Sevilla, just call me Max.”

Kahit nahihirapan sa mga dala-dala ay inabot ni Max ang kamay upang makipagkamay sa binata.

“Have we meet before? Two years ago at Latina hotel.” Humigpit ang kapit nito sa kamay niya.

Napatitig si Max sa binata, sobrang bilis ng tibok ng puso niya. Nilukob ng matinding kaba ang kaniyang buong systema.

Iyon ang hotel na pag-aari ng kaibigan niya! Bakit nagtatanong ang binata sa kaniya? Hindi kaya ito ang naka-one night stand niya?

Itinago niya ang kaniyang emosyon.

“No, sorry. I haven't know you.” Mabilis na binawi ang kaniyang kamay. “I have to go... It's nice to meet you.”

Binigyan ito ni Max ng totoo at maliit na ngiti bago nagmamadaling pumasok sa gusali. Nginitian rin ni Max ang guwardiya na nagbukas sa kaniya ng pinto.

Samantala, naiwan si Renzi na nakatingin sa papalayong bulto ng babae na ni hindi man lang nagawang lumingon ulit sa kaniya.

Tumango-tango si Renzi at sumilay ang ngiti sa kaniyang labi. Sigurado siya na ito ang nakita niya sa bar ng Latina hotel, two years ago!

At kung bakit hindi siya nito kilala? Hindi naman talaga sila nagkakilala at paniguradong hindi nga nito maaalala ng gabing 'yon dahil sa kagagawan ni Scott.

°°°

Kinabukasan, sa Sevilla Hospital . . .

Hindi maganda ang gising ni Max at mas lalong sumama ang araw niya dahil sa bumungad sa kaniyang balita.

Nakatanggap siya ng tawag mula sa assistant ni LV at sinabi nito na itigil na ang pagkumbensi dahil hinding-hindi ito papayag na magpakasal, kahit anong gawin niya!

Okupado ang isipan dahil 'yong inaasahan niyang makatulong sa kaniya ay wala. Hindi niya na alam kung sino ang lalapitan pa.

Wala siyang magawa kundi ang pumasok sa hospital. Inabala niya ang sarili sa pagtingin ng kaniyang mga pasyente at hindi namalayan na sumapit na ang tanghali.

Pinuntahan niya ang kaibigan na isa ring doktor dahil magmula pa kaninang umaga ay hindi niya pa ito nakikita.

Deri-deritsong pumasok si Max sa opisina nito dahil nakabukas ang pinto niyon. Malakas niyang isinara ng makapasok siya.

“Buràt ka ng ina mo!”

Halos mapatalon sa gulat si Shandy. Hindi nito napansin ang pagpasok ni Max dahil abala ito sa harap ng computer.

“Good afternoon rin, Doc. Shandy!”

Mahinang natawa si Max sa reaksyon ng kaibigan. Sanay na sanay na siya sa mga lumalabas sa bibig nito kapag nagugulat.

Nagkakilala sila ni Shandy Lim no'ng highschool at mas naging matalik na kaibigan na parehong korso ang kinuha sa kolehiyo at hanggang ngayon ay magkasama pa rin sa trabaho bilang mga doktor.

“Buwisit ka! Aatakihin ako sa'yo ng wala sa oras!” Inis na turan nito.

“Ayos lang, nasa hospital ka naman.”

Dinampot ni Shandy ang role tissue at ibinato kay Max. Nasalo 'yon ni Max at ibinalik muli sa mesa bago naupo sa visitors chair nito.

Kumunot ang noo ni Shandy nang makita na hindi maipinta ang mukha ni Max, tila napakalaki ng problema nito—at talagang napakalaki naman talaga.

Nakasuot ng doctor's coat si Max pero ngayon niya lang ito nakitang ganu'n kapagod.

“Bakit ganiyan ang itsura mo? May pasaway ka na naman bang pasye—wait! Bakit ka pala narito?”

Ang alam ni Shandy ay naka-leave ito dahil abala ito sa pagawa ng paraan na maisalba ang Sevilla Hospital.

“Hindi ko na alam ang gagawin ko, Shan. Pagod na pahod na ako...” Nanggigilid ang luha ni Max.

Sa nakalipas na dalawang taon ang Sevilla Hospital ay nabaon sa utang dahil sa gastadurang anak sa labas ng ama ni Max.

Si Iris ang nagpakasarap gamit ang pera ng hospital at si Max ang magpapakahirap upang hindi maipasara ang hospital.

Sobrang laki ng sama ng loob ni Max sa kaniyang ama dahil buwan pa lamang ng pumanaw ang kaniyang Ina ay inuwi ng ama sa bahay nila ang anak nito sa labas.

Ang mas ikinasama pa ng loob niya ay ibinibigay nito lahat ng kasarapan kay Iris habang sa kaniya naman ang kapasakitan.

“Kailangan ko ng tanggapin na bukas o sa makalawa ang hospital na ito ay kukunin na ng bangko at wala na akong magagawa...”

“Hindi ba ang Daddy mo at ang Lola ni Mister Rutherford ang nag-ayos ng kasal niyo kapalit no'n ay tutulongan na makabangon ang hospital? Hindi mo pa rin ba siya napapapayag?”

Umiling si Max. “Ginawa ko naman ang lahat pero wala eh.”

Isang buwan na ang nakalipas, isinama si Max ng kaniyang ama sa isang fine restaurant upang makilala ang matalik nitong kaibigan na si Franciana Rutherford na sinasabi ng ama na nakatulong sa kanilang problema.

Sa mismong gabing 'yon, napagkasunduan ng dalawang matalik na magkaibigan ang isang kasal kapalit nito ay tutulongan ng Rutherford na makabawi ang Sevilla Hospital.

Sa pangunguna ng magandang Rutherford, nais nitong maikasal ang nag-iisang apong lalaki na si LV Rutherford kay Max.

Hindi nagustuhan ni Max ang nangyayari dahil hindi niya kilala ang apo nito at mas lalong hindi niya nais na magpakasal sa lalaking hindi niya pa nakikilala.

Bago matapos ang gabing 'yon nakilala niya si LV Rutherford dahil ito ang sumundo sa matanda, katulad niya ay hindi rin sang-ayon ang binata.

Nang makauwi, kinausap si Max nang kaniyang ama na kailangan niyang mapapayag ang binata na magpakasal sila, sa loob ng isang buwan bago mahuli ang lahat.

Ang bintana lamang ang nakikita ng kaniyang ama na sagot sa kanilang problema!

Hindi gusto ni Max na ipinagkasundo siya ng ama ngunit mas lalong hindi niya gusto na mawala ang hospital na magsisilbing ala-ala ng kaniyang Ina...

“Kung ayaw niya akong pakasalan mas lalong ayoko rin sa kaniya!” Naiinis na turan ni Max.

“Napaka-gago naman ng Mr. Rutherford na 'yan para tanggihan ka! Nasa iyo na ang lahat ng katangian ng isang babae na hinahanap ng bawat lalaki—maganda at professional doctor! Ano pa bang inaayaw niya?” Himuntok ni Shandy.

Naawa siya sa kaibigan, isa itong doctor pero ang mga pinapagawa ni Mr. Rutherford ay sobra-sobra na.

Max lick her lower lips. “He hates doctor.”

Hindi nito gusto na magpakasal sa isang doktor at kung talagang sigurado si Max sa gusto niya kailangan niyang magbitiw sa tungkulin.

“He wants me to resign... But I didn't.” Mapaklang ngumiti si Max. “Walang magaganap na kasal...”

Mahirap gawin ang hinihingi ng binata. Napamahal at hindi niya magagawang talikuran ang propesyon lalo pa't pangarap niya na maging katulad ng kaniyang namapayapang Ina na isang magaling na doktor, noong nabubuhay pa ito.

Tumunog ng phone ni Max. Kumunot ang kaniyang noo ng makita ang unknown number pero sinagot niya 'yon.

“Hel—

“Let's get married!”