Lesson of love ️ทวงรัก<6>แค่ได้แอบรัก

“นับรู้จักน้องเก้าทัพด้วยเหรอ” เมื่อเดินมาได้ไกลพอสมควรแพรววาก็ถามนับดาวด้วยความตื่นเต้นก่อนที่นับดาวจะพยักหน้ารับน้อย ๆ แพรววาถึงกับกระโดดโลดเต้นน้อย ๆ ด้วยความตื่นเต้นยิ่งขึ้นไปอีกที่นับดาวรู้จักกับคนดังอย่างน้องเก้าทัพ กันต์ดนัย

“งื้อ อิจฉาอะ ไปรู้จักน้องเก้าได้อย่างไร แล้วดูสิยิ้มหวานให้น้องสาวพี่ขนาดนี้มีอะไรในกอไผ่หรือเปล่าเอ่ย” แพรววาถามนับดาวพร้อมกับทำหน้าล้อเลียนสาวน้อยไปด้วย นับดาวถึงกับยิ้มออกมาอย่างเขิน ๆ กับคำถามของแพรววาก่อนที่น้ำเสียงสดใสจะตอบกลับแพรววา

“เป็นปกติของคนที่รู้จักกันจะยิ้มให้กันหรือเปล่าคะ” นับดาวพูดออกมาอย่างพาซื่อก่อนที่แพรววาจะส่ายหัวรัว ๆ จนผมยาวสลวยพันกันยุ่งเหยิงไปหมด นับดาวถึงกับเลิกคิ้วด้วยความแปลกใจที่แพรววาส่ายหัวรัวขนาดนั้นราวกับว่าที่จริงแล้วพี่เก้าทัพไม่เคยยิ้มให้ใครอย่างนั้นแหละ

“คนอย่างน้องเก้าทัพไม่เคยยิ้มให้ใครโดยเฉพาะผู้หญิง” คำตอบของแพรววาทำเอานับดาวยิ่งขมวดคิ้วมุ่นเข้าไปใหญ่ด้วยความไม่เข้าใจเพราะดู ๆ ไปแล้วพี่เก้าทัพก็ออกจะอัธยาศัยดี ยิ้มทุกครั้งที่พูดคุยกับเธอแถมยังอ่อนโยนจนใจเธออ่อนไหวอีกต่างหาก

อ่อนไหวแค่ไหนไม่รู้ ที่เธอรู้คือตอนนี้ใจเธอมันไม่ใช่ของเธออีกต่อไปแล้วแต่มันกลับลอยไปอยู่กับใครบางคนผู้ชายคนนั้นที่เธอตกหลุมรักแค่เพียงแรกพบ

“เราคงยังไม่รู้จักน้องเก้าดีน่ะสิ น้องเก้าอะฮอตมากเลยนะในมหาวิทยาลัยน้องเรียนมหา'ลัยเดียวกับที่เราจะเข้าไปเรียนนั่นแหละ เป็นคนพูดน้อย แต่ต่อยโคตรหนัก เย็นชาราวกับน้ำแข็งขั้วโลกเหนือที่สำคัญไม่ค่อยมีใครได้เห็นรอยยิ้มของน้องเก้านักหรอก แต่เมื่อกี้พี่เห็นเต็มสองตาว่าน้องเก้ายิ้มให้เราแถมเป็นยิ้มที่โคตรละมุนอะ บุญตาแพรววาคนนี้จริง ๆ”

แพรววายิ้มกว้างเมื่อคิดไปถึงรอยยิ้มหวานละมุนของเก้าทัพที่ยิ้มให้นับดาวส่วนนับดาวเมื่อได้ยินแบบนั้นก็อมยิ้มน้อย ๆ อย่างรู้สึกดีที่เก้าทัพยิ้มให้เธอเหมือนเดิมตั้งแต่วันแรกที่เจอกันมาจนถึงวันนี้

“เอ่อ แล้วพี่เก้าทัพเขามีแฟนหรือยังคะ” คำถามที่อยู่ในใจนับดาวทำให้เธอกลั้นใจถามแพรววาออกไปอย่างต้องการรู้ว่าเทพบุตรที่อยู่ในสี่ห้องหัวใจของเธอ เขามีเจ้าของจับจองหัวใจของเขาหรือยัง

“ฮันแน่ ถามแบบนี้แอบชอบเขาอะดิ ใช่ไหม ใช่ไหม” แพรววาถามนับดาวยิ้ม ๆ อย่างรู้ทันนับดาวไม่ตอบแต่ดวงตากลมโตที่ทอประกายสุกสกาวอย่างรอฟังคำตอบอย่างใจจดใจจ่อทำเอารอยยิ้มของแพรววาถึงกับค่อย ๆ เจื่อนลง

“เฮ้อ น้องเก้าทัพอะอยู่สูงเกินเอื้อมมากเลยรู้ไหม พี่ไม่ได้พูดดักทางเรานะแต่มันเป็นแบบนั้นจริง ๆ หน้าตาระดับเก้าทัพที่เป็นเดือนมหา'ลัยไม่มีใครไม่รู้จัก”

“สาว ๆ ทั้งมหา'ลัยมีแต่คนชอบน้องเก้ากันทั้งนั้นเพื่อนพี่ยังแอบชอบน้องมันเลย ส่วนเรื่องผู้หญิงอะนะน้องมันเย็นชาก็จริง แต่ก็ฟาดเรียบทุกรายแถมยังกินเงียบ ๆ โดยที่ไม่มีใครมาโวยวายแสดงความเป็นเจ้าเข้าเจ้าของน้องมันเลยสักคน”

“แต่บางครั้งผู้หญิงที่สวยมาก ๆ มาเสนอน้องมันกลับไม่สนองก็มี เอาง่าย ๆ เก้าทัพเขาอยู่คนละโลกกับเรา โลกของเก้าทัพมันคือโลกของเทพบุตรในขณะที่เราก็แค่คนเดินดินกินข้าวแกงธรรมดา ๆ คนหนึ่งเท่านั้น”

แพรววาพูดจบก็ยกมือขึ้นตบไหล่นับดาวที่หน้าหม่นเศร้าลงเล็กน้อยอย่างต้องการให้กำลังใจสาวน้อยวัยแรกแย้มคนนี้ที่หัวใจน่าจะหลุดลอยไปอยู่กับเก้าทัพเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ก่อนที่นับดาวจะคลี่ยิ้มกว้างออกมาอย่างยอมรับในความแตกต่างของเธอกับเก้าทัพว่าเธอไม่มีอะไรคู่ควรกับเขาเลยสักนิด เพราะฉะนั้นเธอแค่เก็บเขาเอาไว้ในส่วนลึกของหัวใจก็พอแล้วนับดาว

“สำหรับนับแค่ได้แอบรักพี่เก้าทัพข้างเดียวแบบนี้ก็พอแล้วค่ะ ได้แค่มองจากที่ไกล ๆ นับดาวก็พอใจแล้วไม่หวังมากไปกว่านี้หรอกค่ะ” นับดาวพูดพร้อมกับยิ้มน้อย ๆ อย่างมีความสุขแพรววาที่เห็นแบบนั้นก็ให้รู้สึกคลายใจ เพราะเธอกลัวว่านับดาวจะหลงรักเก้าทัพและถลำลึกจนมากเกินไปจนสุดท้ายแล้วนับดาวจะเป็นคนที่เสียใจมากที่สุด

“คิดได้แบบนี้ก็ดีพี่ค่อยสบายใจหน่อย นับดาวน้องพี่เป็นคนสดใส น่ารัก พี่ไม่อยากให้เราต้องเสียใจถ้าไม่สมหวังในความรัก” แพรววาดึงนับดาวเข้ามากอดอย่างรักใคร่ในตัวน้องสาวคนนี้ เธอไม่อยากให้ดอกไม้ที่แสนบริสุทธิ์ดอกนี้ต้องถูกทำลายลงจนเหี่ยวเฉาไร้ความสวยงาม

“ไปทำงานกันต่อดีกว่า”

แพรววาบอกนับดาวก่อนที่สองสาวจะจูงมือกันกลับไปทำงานต่อกันอย่างสนุกสนาน ระหว่างที่นับดาวทำงานสายตาของเก้าทัพไม่ได้ละไปจากใบหน้าสวยหวานเลยแม้แต่นิดเดียว ไม่ว่าสาวน้อยจะไปเสิร์ฟที่โต๊ะไหนสายตาที่คมกริบของเขาจะคอยจ้องมองเธอเสมอ ความสดใส ความน่ารักของนับดาวทำให้เก้าทัพไม่สามารถที่จะละสายตาไปทางอื่นได้เลย

“สนใจเพื่อนบ้างก็ได้ครับคุณชายเก้า” ดาร์คแซวเพื่อนที่เอาแต่มองตามร่างบางของสาวน้อยหน้าตาน่ารักที่ยิ้มทีโลกสดใสจนแทบละสาย และใช่เก้าทัพจ้องมองไม่ยอมละสายตาไปทางไหนเลย เพื่อนเขาเอาแต่นั่งจ้องแล้วก็ยิ้มอยู่คนเดียวราวกับคนบ้า

“พวกมึงน่าสนใจตรงไหนน่ารำคาญเสียมากกว่า” เก้าทัพว่าให้เพื่อนก่อนที่จะยกเหล้าขึ้นดื่มดวงตายามที่ทอดมองนับดาวช่างแสนอ่อนโยนและละมุนละไม เขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเขาถึงต้องยิ้มเพียงแค่ได้เห็นหน้าสวย ๆ หวาน ๆ ของนับดาวรอยยิ้มเขามันก็เผยออกมาโดยไม่รู้ตัว

“เพื่อนกูโดนพิษรักเล่นงานเข้าแล้วว่ะ”

พอร์ชพูดขึ้นลอย ๆ แต่คำพูดของเพื่อนทำเอาเก้าทัพที่กำลังยิ้มอยู่ถึงกับชะงักไปเล็กน้อย รัก อย่างนั้นหรือ ความรู้สึกเอ็นดูสาวน้อยหน้าหวานตัวหอมคนนั้นเรียกว่ารักเหรอ หึ ไม่มีทางคนอย่างเขาชอบคนยากจะตายมันเป็นแค่ความรู้สึกดี ๆ ที่เกิดขึ้นโดยที่ใจเขาก็ยังคงเป็นของเขายังไม่ได้หลุดลอยไปหาใครทั้งนั้น

“รักบ้ารักบอมึงก็เวอร์เกินไปไอ้พอร์ช กูก็แค่เอ็นดูน้องมันเท่านั้น”

เก้าทัพแก้ต่างให้ตัวเองที่โดนเพื่อนว่าเข้าให้ก่อนที่พอร์ชจะยกยิ้มมุมปากและทำสีหน้าราวกับไม่เชื่อในสิ่งที่เก้าทัพบอก บางทีเพื่อนของเขาอาจจะตกหลุมรักสาวน้อยคนนั้นโดยไม่รู้ตัวแล้วก็ได้ใครจะไปรู้ น่ารักอย่างกับตุ๊กตากระเบื้องเคลือบเสียขนาดนั้นเขาเห็นครั้งแรกยังนึกชอบเลย

“หึ เอ็นดูก็เอ็นดูอย่าให้รู้ว่าให้น้องมันมาดูเอ็นล่ะ” คำพูดเล่นลิ้นที่จงใจเหน็บเพื่อนของพอร์ชทำเอาน้ำแข็งที่ควรจะอยู่ในถังน้ำแข็งลอยไปโดนหัวของพอร์ชอย่างไม่ผิดเป้า หนุ่มตี๋หน้าหล่อถึงกับร้องเสียงดังด้วยความเจ็บปวด

“โอ๊ย ไอ้เก้าโยนมาได้กูเจ็บนะเว้ย”

พอร์ชโวยวายหน้างอด้วยความเจ็บก่อนที่เก้าทัพจะลอยหน้าลอยตาอย่างไม่รู้สึกรู้สากับการกระทำของตนเองที่ทำเพื่อนเจ็บ

“พูดมากน่ารำคาญกลับบ้านดีกว่า” กระดกเหล้าแก้วสุดท้ายลงคอก่อนที่จะลุกขึ้นแล้วเดินจากไปทันทีทิ้งให้เพื่อนสองคนหันมามองหน้ากันยิ้ม ๆ อย่างมีเลศนัย ดูท่าเพื่อนเก้าทัพของพวกเขากำลังตกหลุมรักสาวน้อยหน้าสวยเข้าให้เสียแล้วสิ