Chapter 01

Chapter 1

Andrei's POV

"F*ck!" mariin kong wika sabay hampas sa pader malapit sa balcony habang umiinom ako ng wine at naninigarilyo. I'm in my palace, at Fernandez palace, located at Granada, Spain.

Bigla kong naalala ang maangas na mukha ni Attorney Monique Alessandro habang pinapaliwag niya sa akin ang mga dokumento tungkol sa isang kontrata na nilipat ko sa pangalan ko.

Nakapangalan na iyon kay James Kurt Feorenza. I cheated and tricked his wife. Magkasabwat kami ni Jane, ang best friend ni Araya.

Hindi ko makalimutan ang magandang mukha ni Monique. Maangas man ito pero hindi iyon nakakabawas sa kan'yang taglay na kagandahan. She's only wearing a black suit. Hindi man sexy sa paningin ng iba dahil pang karaniwan lang 'yon na sinusuot ng mga abogado, pero sa mga mata ko, she's the prettiest and sexiest woman I’ve ever seen.

I f*cked a lot of woman before only to pleasure myself. Para lang silang mga laruan sa paningin ko. When I'm done, I threw them away.

I promise to myself na babalikan ko siya sa Pilipinas. Even, she's my enemy, ay gagamitin ko ang lahat ng kakayahan ko maangkin ko lang siya.

Pinatay ko ang sigarliyo ko sa ibabaw ng ashtray at tinungga ang huling laman ng wine glass.

"B*llshit!" magkasabay-sabay na mura ko habang nakatayo sa harap ng balcony at pinagmamasdan ang labas.

I can't forget her beautiful figure. Kahit saan ko ibaling ang paningin ko ay mukha niya pa rin ang nakikita ko. Ano bang tawag dito?

Mad love!

Napangiwi na lang ako sabay sapo sa baba ko. Hindi nagtagal ay narinig kong bumukas ang pinto. I saw my sister innocently smiling at me.

Kasalukuyang nag-aaral pa si Dolce on secondary, Grade 12, sa London. Napauwi lang siya dito dahil may semestral break silang two weeks. And after that, babalik din siya doon.

Our parents were dead in a plane crush accident. And our uncle is the only one taking care of us since then. Nasa London ito at sa kan'ya na nakatira si Dolce simula nang mag-aral sa London. He’s like our real father, minahal niya kaming magkapatid na parang tunay na anak.

"Hola, hermano. Como estas?" nakangiti niyang bati sa akin. She used Spanish language which means ‘Hello, brother. How are you?’

I smiled back at her and hugged her tightly.

"How's my baby?" tanong ko sabay h***k sa ulo niya. Dalagang-dalaga na siya kaya hindi ko na napaglalaruan ang buhok niya para guluhin. She hated it when I do that.

"I'm very fine, Kuya. I miss you so much." Mas hinigpitan niya ang pagkkaayakap sa akin. Nilubog pa ang mukha sa bandang d****b ko. I miss her too, sa tuwing umaalis ako ng bansa ay siya agad ang inaalala ko.

"I think, you need to learn Tagalog language from now on," sabi ko sa kan'ya. Kumalas siya sa pagkakayakap sa akin at pinanliitan ako ng mata.

"I know some Tagalog words. Would you like to hear them?" She's so cute while biting her forefinger.

"Sige nga?" nakangiti kong hamon sa kan'ya.

"Ang g-guwapo m-mo, Kuya," nauutal pa niyang sabi na siya namang kinakatawa ko.

I laughed loudly and stared at her. Hinawakan ko ang pisngi niya at kinurot.

"Much better. Learn more, sweetheart." Tinaasan ko siya ng kilay at mahinang tumawa. Kumalas siya sa pagkakayakap sa akin at sinimangutan ako.

Tumingala muna siya sa ceiling bago nagsalita. "M-Maganda ako."

I laughed again. Alam kong nahihirapan siya ngunit pinipilit niya para lang ipakita sa akin ang galing niya at kakayahan.

"More…" nakangiti ko pa ring sabi sa kaniya.

"Maputi ako...unlike you," sabi niya ulit. Mas lalo akong natawa sa huli niyang sinabi. Sa tingin ko, hindi na niya 'yon kayang i-Tagalog pa.

"Okay, enough!" sabay taas ng kamay ko.

"Ugh! It's so hard. I'm learning French, too." Iwinaksi pa niya ang mga kamay at tumingala sa akin.

"Learn Italian too, sweetheart." Napakamot lang siya ng ulo bago umupo sa sofa.

"Kuya, can you stop smoking? You'll burn your lungs one day. I think you read already the warning that it is dangerous to your health." Napapailing pa siya habang binibilang ang upos ng sigarilyong nasa ashtray.

Lumapit ako sa drill ng balcony at tinungkod ang mga kamay.

"Being rich is not enough to live alone in this palace," walang buhay kong sabi na hindi lumilingon sa kan'ya.

"I think, you need to get married and have a lots of children. That would be enough…and better." She even giggled. Napalingon ako sa kaniya. Nakangiti ito sa akin habang pinaglalaruan ang mga daliri niya.

How I wish. Napakasimple lang para sa nakakabata kong kapatid na sabihin ang magpakasal. Yes! 31 na ako, pero 'di ko pa naiisip ang bumuo ng sariling pamilya.

"Married?" tanong ko. Nagsalubong ang mga kilay ko nang bigla itong tumawa.

She nodded and smiled. "Yes! Get married. You are already 31 brother so get married and have a lots of children. "

"To whom?" tanong ko. Tiningnan ko siya ng diretso.

"To Alana, Kuya." Sinabayan pa niya ng malakas na tawa. Kumunot ang noo ko nang banggitin niya si Alana. Alana once my bedded partner. Pero hindi ko pa nasasabi kay Dolce na nag-split na kami dahil nahuli ko siyang may kalampungan na iba.

"Don't mention her," kunot noo kong sagot.

"Why? You guys broke up?" tanong niya. Tinakpan pa ang bibig at namilog ang mga mata niyang napatitig sa akin.

Malakas akong bumuntonghininga. Kaya nagsalita siyang muli.

"What really happened?" pangungulit niya, "She's your current girlfriend, right?" dagdag pa niya.

"She's not my girlfriend anymore. Don't use that term, girlfriend."

Pinagtawanan na lang ako at nagpaalam na rin na bababa na sa kusina upang tumulong para sa hapunan namin.

We have six maids actually, pero hobby talaga ni Dolce ang magluto. Iniisip ko pa nga na napakasuwerte nang magiging asawa niya. Nakakaselos. Napapailing na lang ako.

Pagkatapos namin maghapunan ay tinawag ko siya para kausapin. Balak ko sanang magpaalam para pumunta ng Pilipinas. I can't wait to see my love. My angel. Napapailing na lang ako sa tuwing naiisip ko si Monique. Lalo na at kini-claim ko na siyang pagmamay-a*i ko.

"What do you want to talk, Kuya?" parang bored pa itong nagtanong sa akin. Umupo siya sa sofa paharap sa working table ko.

"Dolce, sweetheart. I'm leaving after tomorrow." Nag-angat siya ng tingin sa akin. Her eyes were questioning.

"To where?" Malungkot ang kan'yang mga mata. I know, she wants to be with me all the time. Lalo na kapag ganitong sembreak. Wala siyang sinasayang na oras at bumabalik ng Spain makita lang ako. Gano'n din ako. Pero kailangan ko nang bumalik sa Pilipinas, hindi lang para kay Monique kundi para harangin siya sa balak niyang pagbawi nang sinisimulan kong proyekto, a Designing Department.

"In the Philippines. I'll stay there for 1 or 2 weeks." Bumuntonghininga ako dahil nababasa ko sa mukha niya ang lungkot. "And you need to go back to London after I left," dugtong ko pa. Pero nakikinig na lang siya sa akin.

Nilapitan ko siya at hinaplos ang buhok sabay h***k sa noo niya.

"Don't be sad, sweetheart. There's a plenty of time. When I get back, I'll visit you there."

She only nodded. Hinaplos ko ang pisngi niya. Nagpipigil lang siya na huwag umiyak.

"I promise." Itinaas ko pa ang kamay ko na parang nanunumpa ako sa kan'ya. And finally she smiled at me.

"Keep your promise, Kuya." Niyakap niya ako nang mahigpit.

"I will, sweetheart." Gumanti ako ng yakap sa kaniya nang mas mahigpit.

Kinabukasan ay inayos ko na rin ang flight ni Dolce pabalik sa London. Gusto kong sabay kaming pupunta ng airport. She'll be going to London and I'll be going to the Philippines.

Inayos ko na ang mga dapat kong ayusin. At syempre hindi naman mawawalay sa akin ang sidekick men ko na sina Ronald at Arthur. Kasa-kasama ko sila sa bawat travel ko. Habang ang walong bodyguards ko ay naiwan sa Palace. Sampo lahat ang bodyguards kong stay-in. At kapag may alerto naman sa palasyo namin ay may mga back up men pa akong tinatawagan.

Naiiwan naman palagi sa palace ang consultant kong si Greg. He’s working with my parents for almost 20 years now. Kaya simula ng mamatay ang parents namin ay pinagpatuloy pa rin niya ang serbisyo sa aming magkapatid. Lagi siyang nand'yan para magbigay ng advice. At palagi ko rin kinokonsulta sa kan'ya ang mga balak kong gawin bago ako gagawa ng hakbang.

Niyakap ko ang kapatid ko bago kami maghiwalay sa airport.

"Take care of yourself, sweetheart. Always listen to Uncle, okay?" bilin ko sa kan'ya.

"I'm a good girl, Kuya. You better take care of yourself. Careless!" Pinanliitan niya pa ako ng mata. Hindi pa nakuntento at pinagbilin pa niya ako kay Ronald at Arthur.

Nang nasa loob na kami ng eroplano ay isinandal ko ang likod para umidlip. Business class ang upuan namin kaya umidlip muna ako. Sina Arthur at Ronald ay may kan'ya-kan'yang ginagawa sa mga cellphone nila.

In 15 hours we will be landing on the Philippines. Can't wait to see my love.