Sumunod kay Donya Soledad si Amara patungo sa dulong pasilyo. Medyo paliko at dulong bahagi ito, at kung tutuusin ay parang nakatago sa karamihan ang silid. Kinabahan si Amara. “Shemay, dadalhin na ba siya sa silid ng lalaki? Ngayon na ba ang simula ng trabaho?” Kinakabahang tanong ni Amara sa sarili. “Grabe naman, ano ba ang lalaking iyon? bampira ba, masyado namabg pagjaduljgn dulo na kulang na lang itago sa tao eh. Teka may diperensya kaya? Baliw ba? Pangit ba? Oo tama, baka pangit nga… parang… parang…” Biglang napahawak si Amara sa dibdib at natakot. “Tama, Beauty and the Beast! ‘Yun yung palabas, ‘di ba? Ganu’n ba ang itsura ng apo niya? Hindi… hindi! Isang halimaw ba ang paliligayahan niya?” Nanginig ang tuhod ni Amara sa takot. “Oh, iha, bakit ka namumutla? Gutom ka ba? Mahaba nga pala ang naging biyahe mo. Sige, padadalhan kita ng pagkain.” Tumango na lang si Amara para hindi na magtanong ang matanda. Binuksan ng matanda ang silid at nagulat siya sa ganda nito. Parang si
"Alam ko, ang una nating usapan ay ang pagpapaligaya lang ng ilang beses sa aking apo, at siguraduhing mabubuntis ka niya para magkaroon ako ng apo sa tuhod. Ako na ang bahala sa lahat. Ngunit ngayon, iba na ang gusto kong mangyari, kung papayag ka lang," sabi ni Doña Soledad, tinitigan nito si Amara mula ulo hanggang paa. "Napakaganda mo, Amara. Napakakaakit-akit, at maganda ang hubog ng iyong katawan. Sa palagay ko, walang dahilan para mabigo ang nasa isip ko," dagdag pa ng matanda."Eh ano po ba ang nasa isip ninyo? Anong pagbabago ang gusto ninyong mangyari?" kinakabahang taning ng dalaga. "Pumapayag ka ba? Gusto kong malaman kung papayag ka?" sabi ni Doña Soledad."Paano po ako papayag kung hindi ko pa alam ang pagbabagong nais ninyong mangyari? Alam kong malaki ang utang na loob namin sa inyo. Hindi biro ang perang inilabas ninyo para mailigtas ang aking ama. Alam kong wala akong magagawa at hindi ako pwedeng tumanggi. Pero may karapatan naman po akong malaman kung ano ang pagb
Isa sa mga katulong na naabutan ni Amara sa sala ang lumapit sa kanya. "Ah kanina ka pa niya hinihintay, halika sumunod ka sa akin"sabi ng babae. Tahimik naman na sumunod si Amara dito matapos niya itong bigyan ng mabait na ngiti. Derederetso silang naglakad papasok. Mahabang pasilyo ang tinahak nila bago sila huminto sa isang nakapinid na silif. Kumatok ng tatlong beses ang katulong. "Senyora narito na po ang hinihintay nyo!" sabi nito. "Sige papasukin mo na at iwan na kami. Ihanda mo na rin ang silid pala ang magiging silid niya!" narinig ni Amara na utos ng babaeng nasa loob ng silid. "Oh pasok ka na daw, maiwan na kita" sabi ng katulong na umalis na rin. Tumitig ng matqgal si Amara sa pinto.Bumlis ang tibok ng kanyang puso. Mula sa mukha ni Amara, bakas ang matinding takot at pag-aalala. Bumuntong-hininga ang dalaga. “Eto na,” bulong niya sa sarili. “Eto na ang katotohanan.” Kailangan niyang magpakatatag. Ang kanyang kapalaran, ang kanyang kinabukasan, ay nakasalalay sa mga su
Saktong tanghaling tapat ng dumating ang bus sa terminal, halos manakit ang balakang ni Amara sa biyahe, hindi siya sanay maupo ng ganun katagal. Kung tutuusin mabilis lang ang biyahe mula Bagiuo dito na lamang ng pagpasok na ng pa Maynia tumagal ang biyahe dahil sa traffic. Tulad ng ibinilin sa kanya ni Donya Soledad naghintay lang siya ng sundo sa terminal. "Miss, ikaw ba si Miss Amara? ako si Mang Crispin per hindi ko kaano ano si Basilio, ako ang nautusan ni Donya Soledad na bingwitin ang isda sa dagat este ang sunduin ka," sabi ng may edad na lalaki na nagmamaneho ng magarang CRV. Maliit nalalaki ito, kaya halos ulo lamang ang nakadungaw sa bintana. Hawig ang lalaking may edad na sa aktor na kanang kamay palagi ni Fernando Poe sa mga pelikula. "Ah, oo ho ako ho si Amara, ayon ho ba ang magsusundo sa akin?" paniniguro ni Amara. "Oo, ako nga ang bibingwit sa iyo, ineng. Pasensya na at traffic masyado sa Edsa. Kanina ka pa ba nagaabang?" tanong nito, magaan angbmukha ngatanda p
Sa wakas, dumating na ang bus na hinihintay ni Amara. Halos isang oras na siyang nasa terminal at halos maubos na ang tatlong plastik ng malamig na inumin ng dalaga. Siniguro rin niyang may laman ang tiyan dahil malayo ang kanyang biyahe. Ayon sa mensahe ni Donya Soledad, kailangan lang niyang sumakay ng bus mula Baguio patungong Maynila at pagkatapos ay may susundo sa kanya sa terminal at ihahatid siya sa bahay ng matanda. "Ito na nga pala, eto na ang realidad. Wala ka ng takas ngayon, Amara," bulong ng dalaga sa sarili. Ipinagpapasalamat niya na binigyan siya ng sapat na panahon ng matanda. "Pasensya na ho talaga, Donya Soledad, naging maselan ho ang aking Ama dahil na rin sa katandaan at wala hong ibang magaasikaso sa kanyang sugat hanggang tuluyang gumaling. Pansamantala ho ay kailangan akong humalili sa gulayan," naalala niyang pakiusap niya sa matanda. "Ganun ba? Mga ilang buwan naman kaya?" tanong ng matanda. "Hindi ko ho masabi dahil depende ho sa bilis ng paghilom ng
Tapik sa balikat ni Donya Soledad ang nagpabalik sa kanya sa kanyang katinuan. Naroon na pala sa harapan niya si omar. "Donya Soledad, tumawag na po si Pandoy, nadala na daw po sa ospital si Senyorito at stable na daw po. Ang kanyang kalagayan. "Mabuti naman, sabihin mo kay Pandoy na bantayang mabuti ang senyorito niya." "Sige po Senyora" sabi ng katiwala at muli ng bumalik sa telepono. Makalipas ang ilang saglit ay kinuha ng matanda ang knayang cellphone at tinawagan ang kanyang abogado. "Attorney Erik, may tauhan tayo sa Baguio hindi ba? utusan mo ang isang tauhan natin na katagpuin si Amara at ibigay ang salaping kailangan nito. At pagkatapos ay akikasuhin mo ang kailangan ng apo ko sa hospital" bilin ng matanda. "Sige po Donya Soledad, aayusin ko po agad ang lahat, Ah magkano nga po pala ang perang iaabot kay Amara? tulad po ba ng dati?" tanong nito. "Bigyan mo ulit ng isa pang milyon, pagkatapos ay pa simple mo na ring alamin kung totoong may emergency sa kanila. Gusto kon