บทที่ 14

บทที่ 14

ทันทีที่เขาไล่ มือเรียวก็กระชากประตู และเปิดประตูรถก้าวลงจากรถเขาด้วยหัวใจขาดผึง!! เขาไม่รอช้า! ขับรถเหยียบออกไปเลย! เธอนั่งลงบนฟุตบาทปิดปากร้องไห้ ผ่านไปสักพัก

สักพักมีรถมาจอดตรงหน้า เธอถึงกับปล่อยโฮออกมาอย่างห้ามไม่ได้

“คุณพัด…”

“รีบขึ้นรถ แถวนี้ใกล้โรงเรียนเดี๋ยวคนมาเห็นจะไม่ดีนะ” เธอเปิดประตูรถคันหรู ก่อนจะขึ้นไปนั่งบนรถ

“อยากร้องก็ร้องเถอะ” เธอที่กลั้นสะอื้นไว้ตั้งแต่ขึ้นรถมา แต่พอคุณพัดเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงแบบนี้ ทำนบน้ำตาก็ไหลหล่นเหมือนเขื่อนแตก

“ฮืออออออ ฮึก ฮึกฮือออออ” ร่างเล็กบนเบาะข้างคนขับ ระเบิดเสียงร้องไห้ออกมาอย่างเสียใจและเจ็บแขนมาก ทำไมเขาถึงร้ายกับเธอขนาดนี้!

พัดเหลือบสายตามองเด็กผู้หญิงผิวขาวใส่ชุดม.ปลายที่เป็นเมียเพื่อนเขา นั่งร้องไห้อยู่บนรถ เขาไม่เคยเห็นใครร้องไห้ได้น่าสงสารขนาดนี้ และไม่รู้จะปลอบยังไง จึงได้แต่ยื่นผ้าเช็ดหน้าให้ เธอก็รับไป

หลังจากที่เขาประชุมกับที่ทำงานเสร็จ ทางนี้ใกล้กว่าเส้นทางสายหลัก จึงขับผ่านเส้นทางเล็ก ๆ นี่แทน ระหว่างทางขับไปเห็นรถสีเหลือง Ford Mustang Shelby ที่จอดสนิทอยู่ฝั่งตรงข้าม ก็จำได้ว่ารถไอ้กิต เพราะทะเบียน กต.88

เลยชะลอกะว่าจะทักทายว่ามาทำอะไร หรือรถอาจจะเสียรึเปล่า? มือหนากำลังกดโทรศัพท์หา แต่ไม่ทันเพราะมันขับออกไปแล้ว แต่ที่เขาเห็นคือเด็กผู้หญิงชื่อปุยนุ่นนั่งร้องไห้อยู่ที่ฟุตบาทข้างถนน

เขาก็ถึงบางอ้อในทันที! จึงได้แต่ทอดถอนหายใจ และก็ไม่รู้จะทำยังไงกับมันดี! 

มันจะรู้ตัวเมื่อไหร่? มันจะรู้ตัวบ้างไหมว่ามันกำลังทำอะไรอยู่! เวรกรรมมันมีจริง ๆ แบบที่ไอ้ทิพร่ำบอก พร่ำพูด แต่กิตมันไม่เคยฟังใครเลยจริง ๆ

“ขอบคุณค่ะ” เธอยกมือไหวเขาทันทีที่เขาจอดรถหน้าคอนโดไอ้กิต

“ไม่เป็นไร กิตมันเป็นคนปากร้ายแต่ใจดี ปากมันเป็นแบบนั้นแหละ อย่าไปถือมันเลยนะ” เธอสะอื้นสูดน้ำมูกเข้าจมูก

“มันชอบคนอ้อน คนเอาใจ ถ้าเธออยากใช้ชีวิตสบาย ๆ ก็ยอม ๆ มันไปหน่อย อย่าไปฝืนเวลามันจะทำอะไร จะพูดอะไร ก็เออออตามมันไปจะได้ไม่เจ็บตัว” เขาจ้องมองรอยช้ำที่โผล่ออกมาจากแขนเสื้อข้างขวาของเธอรอยยังใหม่ ๆ อยู่เลย กิตนะกิต

“นะ...หนูไม่เคยขัดใจหมอเลยสะ...สักครั้ง แต่หมอเกลียดหนู ไม่ชอบหนู ไม่รักหนูเลย หนูทำอะไรก็ไม่เคยถูกใจหมอเลย” เธอสะอื้นไห้ออกมาอย่างน่าสงสาร

“เธอรักมันเหรอ?” เธอไม่ตอบ แต่เขาได้ยินเสียง มีคนมาทุบกระจกรถ!!

‘มึงเปิดไอ้สัตว์พัด!! ปุยนุ่นมึงลงมา!!’ 

เธอหันไปมองเขาที่ยืนทุบกระจกอยู่ข้าง ๆ สายตาที่มองมา มันทำให้เธอลนลานจนร้องไห้ออกมาเสียงดัง!! ถ้าเธอออกไปตอนนี้! เธอต้องแหลกคามือเขาแน่ ๆ

“รออยู่บนนี้”

เพื่อนเขาหันมาสั่งเธอ น้ำเสียงไม่ได้ร้อนรนอะไร เธอมองภาพที่เขาคว้าคอเสื้อเพื่อน ก่อนที่คนทั้งสองจะพูดอะไรกัน เขาปล่อยคอเสื้อเพื่อนก่อนจะมองมาในรถ และเดินตรงดิ่งมาทันที และกระชากประตูเปิดออก คว้าแขนเธอลากและดึงตามเขาเข้าไปในลิฟต์!!

ถึงลิฟต์เขาเหวี่ยงเธอเข้าไป ก่อนจะกดไปชั้นที่เราอาศัยอยู่ และหันมากดจูบซุกไซ้ซอกคอ!! ทั้งที่อยู่ในลิฟต์นั้นแหละ!!

“หมอหยุดก่อนค่ะ!” เธอร้องบอกเขาเสียงหลง!!

“ทำไม!! อายอะไรทีไปกับผู้ชายคนอื่นกลับมาจนดึกดื่นไม่เห็นอายเลย!!”

“นุ่นไม่เคยไปทำอะไรเสียหายกับใคร!” เธอเถียงเขาพร้อมกับมือไม้ที่ผลักไสเขาให้ออกห่างจากตัวเธอ

“เถียงเหรอ!! เถียงใช่ไหม กล้ามากนะ!” เขาลากฉันออกจากลิฟต์ ก่อนจะดึงเข้ามาในห้องนอน ผลักเธอลงบนเตียงนอน 

ร่างสูงไม่ปล่อยโอกาสให้เธอได้ตั้งตัวก็ทาบทับลงมา!! ริมฝีปากร้อนบดจูบอย่างรุนแรงและป่าเถื่อน!! มือหนากระชากเสื้อนักเรียนจนกระดุมขาดทั้งแผง!! ก่อนเขาจะกระชากบราเซียร์ออกจากกายเธอ จนเธอแสบผิวไปหมด!!

เขาขบกัดร่างเธอไปทุกสัดส่วน ปาก หน้าอก แขน ขา หน้าท้อง มีแต่รอยฟันเขา ก่อนจะสอดใส่เอ็นร้อนเข้ามาโดยไม่มีการป้องกันและเล้าโลมใด ๆ

“อ๊าา~~~~” เสียงครางกระเส่าดังขึ้นเป็นจังหวะ เธอได้แต่นอนสะอื้นไห้ น้ำตาไหลอยู่แบบนั้น

“แน่น~~เสียวชะมัด” มือหนาบีบเคล้นไปที่ปทุมถันที่คัดตึง ริมฝีปากร้อนไม่ว่าจะทาบไปตรงไหนก็ทิ้งรอยไว้แทบทั้งหมด!

“นุ่นนนเจ็บบบ ฮึกก ฮึกก”

“จะร่านอีกไหม!! อย่ายุ่งกับเพื่อนฉันอีก!!”  เขาจับเธอพลิกตัวตั้งขาขึ้น ก่อนถลกกระโปรงเธอออก และเสียบเอ็นร้อนเข้าร่องรักที่คับแน่น เข้ามาอย่างรีบ ๆ 

มือหนาจับตรึงท้ายทอยและกดไว้ไม่ให้ขยับ! อีกมือก็ดึงผมหางม้าที่หัวเธอไว้

“อ๊าาาา ซี้ดด ตอด อึกก~” เอวสอบกระแทกเข้ามาอย่างเน้น ๆ    แน่น ๆ ทุก ๆ การขยับกายของเขาไม่มีแม้แต่คิดจะถนอมร่างบางที่อยู่ใต้ร่างเลย!!

“นุ่นนนน ซี้ดด แน่นมาก เสียวมากก~” เธอหันหน้าหนีเขา เขาจับหน้าเธอให้หันมาสบตา สายตาเขา

ดวงตาคมมันอ่อนลง ไม่หลงเหลือความโกรธใด ๆ เมื่อรับรู้ได้ว่าคนใต้ร่างร้องไห้จนน้ำตาจะเป็นสายเลือดแล้ว

“อย่าดื้ออีก” เสียงนุ่มทุ้มกระซิบชิดริมหู ก่อนเขาจะก้มลงมอบจุมพิษแสนหวาน มันเร่งเร้า หวาบหวาม จนเธอเผลอจูบตอบ ลิ้นร้อนเกี่ยวกระหวัด หยอกล้อกันไปมา...

“จะเสร็จแล้ว…อื้ม~~” ร่างสูงกระแทกเอวสอบเข้ามาสุด ๆ ก่อนจะกระตุกเกร็งทิ้งน้ำรักที่อุ่นร้อนเข้าช่องท้องเธอทุกหยาดหยด จมูกโด่งสันฝังไว้ที่ซอกคอหอม

“นุ่นหนัก หมอถอยไปก่อน” เธอออกแรงผลักให้เขาไปอยู่ข้าง ๆ แต่เขาไม่ยอมลุกออกไป

เขาไม่ขยับ เธอมองหน้าเขา เขาก้มลงมาจุ๊บปากและหน้าผากเธอ ก่อนจะทิ้งตัวลงข้าง ๆ เธอค่อย ๆ ชันตัวลุกขึ้น รู้สึกแสบที่ช่วงล่างมาก จึงต้องเดินกุมท้องไปเข้าห้องน้ำ

“ทำไมเดินแบบนั้นละ?” เธอหันไปตวัดค้อนใส่เขา! ก็เพราะใครล่ะ! เจ็บชะมัด! และดูเสียงผิวปากที่ดังกวนประสาทอยู่ด้านนอกนั่นสิ!!

“นุ่นขอยาด้วย หมอไม่ป้องกันอีกแล้วนะคะ” เธอที่เดินออกจากห้องน้ำ ก็เอ่ยพูดกับเขาที่นอนอยู่บนเตียง

“รอบต่อไปประจำเดือนมาแล้วบอกด้วย จะเปลี่ยนเป็นกินรายเดือน เพราะฉันจะไม่ป้องกันอีกแล้ว” เธอมองหน้าเขา

“ไม่ค่ะ ถ้าหมอไม่ป้องกัน นุ่นก็จะไม่มีอะไรกับหมอ” เขาหันมามองหน้าเธอ

“เธอลืมเหรอ ว่าเธอไม่มีสิทธิ์มาพูดจากับฉันแบบนี้!!”

“ไม่ค่ะ นุ่นแค่ป้องกันตัวเอง นุ่นไม่อยากติดโรค” ร่างสูงพุ่งตัวลงจากเตียง ก่อนจะเดินก้าวสามขุมเข้ามาหาเธออย่างคุกคาม!!

“โรคอะไร! มาว่าฉันเป็นโรค!! ฉันตรวจโรค และเลือดทุกปี!!” เขาที่โมโหจัด! ออกแรงบีบแขนข้างเดิมเลย!

“นุ่นเจ็บ!” เธอเอ่ยบอก เขาล็อกคอเธอไว้! ก่อนจะพูดชิดใบหน้าหวาน

“มาว่าฉันเป็นโรค เธอคิดว่าเธอสะอาดนักรึไง!! ก็แค่ผู้หญิงขายตัว!! เธอน่ะ! มันน่ารังเกียจซะยิ่งกว่าโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์อีก!!” เขาผลักหัวเธอกระเด็น! ก่อนจะทันทรงตัว! ร่างเล็กก็ลื่นหัวไปฟาดกับขอบโต๊ะ! เขาตกใจแต่คว้าไว้ไม่ทัน 

มือเล็กเอามือจับขมับตัวเองเพราะรู้สึกเจ็บจี๊ด ก่อนจะแบมือออกดู...เลือด