LOGIN**นำทัพ** แค่เด็กเลี้ยงที่เอาไว้สนองความต้องการของตัวเองเท่านั้น คนอย่างเธอไม่คู่ควรกับคำว่า'รัก'ของเขาเลยสักนิด **มิลิน** เธอมันก็แค่นาง'บำเรอ' ไม่ว่าจะที่ไหนหรือเมื่อไหร่..หากเขาต้องการหน้าที่ของเธอทำได้เพียงแค่นอนครางเท่านั้น! "มะ มิลินเจ็บ" "เริ่มพยศแล้วสินะ" "ลินไม่ไหวแล้ว ฮึก~" "อย่าลืมสิมิลิน หน้าที่ของเธอคือนอนคราง ไม่ใช่บีบน้ำตา" "...." "ครางให้ฟังหน่อยสิเด็กดี อย่าทำให้ฉันต้องหมดความอดทนเลยนะ"
View Moreเหตุการณ์ในคืนนั้น"ว้ายตายแล้ว!" เสียงหญิงวัยกลางคนร้องตกใจในตอนที่เห็นคนลอยมาติดอยู่ตรงบริเวณบันไดทางขึ้นจากลำน้ำ เนื่องจากบ้านของเธออยู่ติดถนนในชุมชนริมแม่น้ำ จึงมีบันไดคอยลงไปตักน้ำขึ้นมาใช้กัน เธอเพิ่งตื่นเลยออกมาเดินรับลมตอนกลางคืน แต่ใครจะคิดว่ามันจะทำให้เธอมาเจอกับอะไรบางอย่าง"โจ!" เธอเรียกลูกชายที่อยู่ในบ้านให้ออกมาช่วย ไม่นานคนที่เรียกก็วิ่งหน้าตื่นออกมา"อะไรม๊า" เด็กหนุ่มถามผู้เป็นแม่ทันทีเมื่อมาถึง"ดูนั่นสิ" เธอชี้ให้ลูกชายดู ทันทีที่เด็กหนุ่มเห็นถึงกับตาโต เขารีบลงไปช่วยคนที่ลอยมาติดทันที"ม๊าเธอยังมีชีวิตอยู่" หลังจากช่วยขึ้นมาแล้วเขาก็รีบเช็กชีพจร ก่อนจะพบว่าอีกคนยังไม่หมดลมหายใจไปแต่อย่างใด เนื่องจากลูกชายของเธอกำลังเรียนหมอจึงพอจะรู้อยู่บ้าง โจปฐมพยาบาลเบื้องต้นให้กับหญิงสาวที่ตนช่วยมา แม้เธอจะมีลมหายใจอยู่แต่ชีพจรก็ค่อนข้างอ่อนแรงมากต้องรีบพาส่งโรงพยาบาลให้เร็วที่สุด บวกกับเธอกำลังตั้งครรภ์เสี่ยงที่จะเกิดอันตรายได้"ม๊าจะไปเรียกรถพยาบาล" พูดจบหญิงวัยกลางคนก็รีบวิ่งกลับเข้าบ้านไปด้วยความรวดเร็วเพื่อโทรเรียกรถพยาบาลให้มารับ ถือว่าเป็นโชคดีของผู้หญิงคนนี้ที่ลอยมาติดแ
หลายปีต่อมา"อันนี้มันของหนูนะ!" เสียงทะเลาะเบาะแว้งจากชั้นล่างดังมาถึงห้องทำงานของผู้เป็นพ่อ นำทัพถึงกับยกมือนวดขมับตัวเองก่อนจะวางทุกอย่างแล้วออกจากห้องลงไปดูว่าเกิดอะไรขึ้นและนี่ไม่ใช่ครั้งแรกของวัน เป็นรอบที่สามที่ลูกของเขาทะเลาะกัน ซึ่งไม่รู้ว่าไปสรรหาเรื่องอะไรมาทะเลาะกันได้ทั้งวี่ทั้งวัน นำทัพก้าวลงบันไดด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง สายตาของเขามองไปยังกลุ่มเด็กน้อยสามคนที่นั่งเล่นกันอยู่ในห้องนั่งเล่น แต่เหมือนว่าจะมีอยู่หนึ่งคนที่ดูไม่เอ็นจอยกับเพื่อนเลย นั่นก็คือลูกสาวตัวแสบของเขาเอง"มีอะไรกัน" "ปะป๊าขา~ เฮียไม่ยอมให้หนูออกไปปั่นจักรยาน" สาวน้อยรีบวิ่งเข้ามาฟ้องผู้เป็นพ่อทันที เธออุตส่าห์ตื่นมาแต่เช้าหวังว่าจะไปปั่นจักรยานเล่นในสวน ทว่าเฮียทั้งสองกลับห้าม ทั้งยังยึดจักรยานเธอเอาไว้ด้วย "ทำไมถึงไม่ให้น้องไปล่ะ" เขาถามหาเหตุผลจากพี่ชายทั้งสองที่ดูจะห่วงน้องยิ่งกว่าอะไร โดยเฉพาะเฮียคนโต ธาเธอร์ไม่อยากให้น้องออกจากบ้านไปเล่นที่อื่นแม้ว่าสนามหญ้าจะอยู่ในบ้านตัวเองก็ตาม ถ้าไม่มีเพื่อนเขาก็จะเล่นเป็นเพื่อนน้องสาวเอง สิ่งที่ธาเธอร์เคยบอกผู้เป็นพ่อเอาไว้ก็คือ.. น้องเป็นผู้หญิง ไม่ชอบสายตาเว
และแล้ววันที่ทุกคนรอคอยก็มาถึง นำทัพเดินวนไปวนมาอยู่หน้าห้องคลอด มิลินมีอาการปวดท้องตั้งแต่เช้ามืดเขาจึงรีบพาเธอมาโรงพยาบาลโดยด่วน ถามว่าทำไมเขาถึงไม่ยอมเข้าไปอยู่ในห้องคลอดกับคนรัก เพราะกลัวว่าตัวเองจะร้องไห้ยังไงล่ะแง!!เสียงร้องของเด็กน้อยดังออกมาจากด้านในทำให้ผู้เป็นพ่อถึงกับหันขวับไปมองแล้วเดินไปหยุดที่หน้าห้องทันที เขาไม่ได้พาลูกชายมาด้วยเนื่องจากมันเช้าเกินไปเลยให้พี่เลี้ยงขึ้นไปอยู่ดูแล รอสักเที่ยงค่อยให้เข้มไปรับมาแอดสักพักประตูห้องคลอดก็เปิดออกเผยให้เห็นคุณหมอที่ทำคลอดให้คนรักของเขา ใบหน้าของหมอประดับไปด้วยรอยยิ้มก่อนจะเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้ามาเฟียหนุ่มที่มีอาการตื่นเต้นดีใจจนปิดไม่มิด"หมอขอแสดงความยินดีด้วยนะคะ ภรรยาและลูกสาวของคุณแข็งแรงปลอดภัยทั้งคู่ค่ะ^^""ลูกสาว?" เขาทวนคำพูดของหมออีกครั้ง เขาไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหม เมื่อกี้หมอบอกว่าเขาได้ลูกสาวใช่ไหม"ใช่ค่ะ ตัวเล็กเป็นผู้หญิง" คุณหมอบอกเพื่อเป็นการยืนยันว่าที่เขาได้ยินในตอนแรกไม่ใช่ความฝัน มันคือเรื่องจริง เรื่องจริงที่ว่าเขาได้ลูกสาวตามใจหวังแล้วยังไงล่ะ"เยส! ขอบคุณมาก ๆ เลยครับหมอ" ในที่สุดลูกสาวเขาก็มาสักที เขามองเข
ร่างสูงคลานขึ้นไปบนเตียงพร้อมกับเลื่อนมือไปดึงผ้าห่มออกจากตัว เผยให้เห็นเรือนร่างขาวเนียนของคุณแม่ลูกสามที่นอนหลับนิ่งไม่รู้สึกตัว ขนาดเขากำลังจะลักหลับเธอยังไม่ตื่นขึ้นมาอีก แบบนี้ก็หวานปากเขาน่ะสิ"ชอบให้ลักหลับก็ไม่บอก" เขาจับตัวเธอพลิกให้หงายขึ้นมา ดวงตาคมกริบไล่สายตามองร่างเนียนขาวก่อนจะไปหยุดนิ่งบริเวณเนินสามเหลี่ยม นำทัพเลื่อนตัวลงไปให้ใบหน้าเสมออยู่กับตรงจุดนั้นของเธอ ลิ้นสากเลียริมฝีปากตัวเองอย่างหื่นกระหายแววตาของเสือร้ายที่มันหิวโหยช้อนตามองดูว่าอีกคนรู้สึกตัวหรือเปล่า เมื่อเห็นว่ามิลินยังคงนิ่งไม่กระดิกตัวเขาจึงจัดการเลื่อนมือขึ้นไปจับแพทตี้แล้วรูดลงไปไว้ที่ข้อเท้า"สวย" ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปีจนกระทั่งมีลูกสาม ร่างกายของเธอยังคงสวยไม่เปลี่ยน"อื้อ~" เสียงครางเหมือนไม่พอใจดังขึ้นทำให้เขาหยุดการกระทำทุกอย่างแล้วเงยหน้ามอง ลุ้นว่าเธอจะตื่นมาด่าเขาไหม ทว่า.."ลูกล่ะคะ" นำเสียงงัวเงียกลับถามหาลูกทันทีที่ลืมตาขึ้นมอง นี่เขาไม่ได้อยู่ในสายตาของเธอเลยใช่ไหม ทำไมถึงร้องเรียกหาแต่ลูกทั้งที่ผัวนอนอยู่ตรงนี้"เฮียพาไปนอนแล้ว" วันนี้เป็นวันของพ่อฉะนั้นลูกควรไปอยู่ห้องของตัวเอง เขาเสียสละ
reviews