บทที่ 20

บทที่ 20

#โรงแรมWP

“นุ่นอยากทานอะไรสั่งเลยนะเต็มที่จ้ะ” เธอส่ายหัว

“พี่เทียนสั่งเลยค่ะ นุ่นกับนายทานได้ทุกอย่าง”

“งั้นเราแยกกันสั่งคนละ 2 อย่างเนอะ” พี่เทียนเอ่ยขึ้น

“สั่งคนละอย่างก็พอค้าบบ” นายเอ่ยขึ้น นายเป็นเด็กน่ารักมาก มารยาทดี ทานข้าวด้วยกันหลายครั้งแล้ว เรียบร้อย ขี้เกรงใจและพูดเพราะ

“พ่อแม่นุ่นดุหรือจ๊ะ พี่คุยกับท่านให้ได้นะ เผื่อท่านจะไม่ว่าอะไร หากเราจะเลต”

“พ่อแม่นุ่นเสียหมดแล้วค่ะ คนที่นุ่นคุยด้วย คือคนที่อุปการะ นุ่นกับนายค่ะ” ปุยนุ่นยิ้มน้อย ๆ เธออยากจะตบปากตัวเองที่ถามไปแบบนั้น!

“พี่ขอโทษนะนุ่น” มือเรียวของเทียน เอื้อมมาลูบหลังมือเธอ

“ไม่เป็นไรเลยค่ะพี่เทียน...ทานข้าวกันเถอะค่ะ” เธอตัดปิดประโยค ก่อนจะตักน้ำแกงแจกเด็กทุกคน ส่วนมากเด็ก ๆ จะชอบทานอาหารญี่ปุ่นทานทีปลาหมดเป็นตัว ๆ

“พี่ขอดื่มหน่อยนะ พอดีพี่สายปาร์ตี้ นุ่นสักหน่อยไหม?” เธอชูแก้วไวน์ให้ปุยนุ่นเป็นพิธี และเอ่ยชวนน้อง

“ไม่ดีกว่าค่ะ พรุ่งนี้นุ่นมีติวเช้าค่ะ”

“โอ้โฮ... ภรรยาใครเนี่ย! ดื่มแต่หัววันเลย!” ปุยนุ่นเงยหน้าขึ้นมองตามเสียง

ผู้ชายสูงมาก ๆ ขาว หน้าตาดี ใส่สูทเดินเข้ามาที่โต๊ะพวกเรา ก่อนจะก้มลงหอมแก้มพี่เทียน

“คิดถึงจะตายแล้ว”

“คุณทิ!! อายน้อง” พี่เทียนตีเข้าไปที่แขนผู้ชายคนนั้น

“สวัสดีนาย สวัสดีครับ” เขาเอ่ยทักพี่สาวเพื่อนลูก เพราะเทียนโทรมาบอกว่าจะพาเธอมาทานข้าวที่นี่

“สวัสดีค่ะ หนูชื่อปุยนุ่นค่ะ เป็นพี่สาวนายค่ะ” เขาพยักหน้าตอบ

“ตามสบายนะ” เขาพูดกับเธอ ก่อนจะหันไปคลอเคลียพี่เทียน เขาดูรักพี่เทียนมาก

“แฟนพี่ก็แบบนี้แหละจ้ะ น้องนุ่นอย่าถือสานะ”

“น่ารักดีค่ะ พี่เทียน เดี๋ยวสักพักนุ่นขอตัวได้ไหมคะ พอดีนุ่นกลัวเลยเวลา”

“ได้จ้ะ ไปเลยไหม พี่เดินออกไปส่ง”

“ไม่เป็นไรค่ะ นุ่นไปได้ ถ้าพี่ไปเด็ก ๆ ต้องตามไปหมดนี่ ลำบากแย่” เธอส่งยิ้มให้พี่เทียน

“งั้น...ดินไปส่งคุณนุ่นที่ลานจอดรถหน่อย” คุณดินคงจะเป็นเลขาคนสนิทของพี่เทียน

“ครับ...เชิญครับคุณนุ่นน้องนาย” เธอยกมือไหว้ลาพี่เทียน ก่อนพี่เทียนจะลุกขึ้นมากอด และลูบหลังเธอเบา ๆ

“ไว้เจอกันอีกนะน้อง” เธอกอดตอบ

#ลานจอดรถ

“คันไหนครับ?”

“สีเหลือง กต.88 คันนั้นค่ะ” คุณดินทำหน้าเหมือนตกใจอะไรก็ไม่รู้

“คันนี้เหรอครับ?” เขาชี้ไปที่รถของเธอ

“ค่ะ” เธอกดรีโมตรถ ก่อนจะสตาร์ต และหันไปขอบคุณ คุณดินที่เดินมาส่ง

“คะ...ครับ” ทำไมเขาต้องทำหน้าตกใจอะไรด้วย หรือรถสวยเกินไป เธอขับเก่งแล้วนะไม่ชนง่าย ๆ หรอก!!

‘รถคุณกิต...คุณกิตมีน้องสาวด้วยเหรอ’

วันนี้เธอโทรมาขอไปทานข้าวกับแม่เพื่อนนาย ซึ่งเขาอนุญาต เพราะเขาคุยนานไม่ได้ กี้อยู่ด้วยเลยเออ ๆ ออ ๆ ไป นี่จะทุ่มแล้วเดี๋ยวต้องโทรเช็กหน่อย

“...อยู่ไหน?”

“ถึงห้องแล้วค่ะ”

“ดีมาก...แค่นี้นะ”

“ทำอะไรอยู่คะ ทานข้าวรึยัง”

“กิตคะ / แค่นี้ก่อนไม่ต้องโทรมา จะโทรไปเอง” เขากดวางสาย ก่อนจะหันไปมองกี้ ที่ตะโกนเรียกเขา

“ออกมานานสองนาน...ที่โต๊ะถามถึงแล้ว คุยกับใครคะ” เธอถาม และคลอเคลียแถว ๆ ซอกคอเขา

“สั่งงานแม่บ้านที่บ้านนิดหน่อยครับ...เข้างานกัน” เขามาประชุมที่ต่างจังหวัด พรุ่งนี้ก็กลับแล้ว

กี้เธอขอมาด้วยเลยให้มา เธอสวย และเข้ากันคนง่าย ทำให้บรรยากาศในการประชุมครั้งนี้สดชื่นดีไม่น้อย

“จะแต่งเมื่อไหร่ละ?” เพื่อนในกลุ่มถามขึ้น

 “ก็ไม่รีบครับ ดู ๆ กันไป” เขาตอบพลางยกแก้วขึ้นดื่ม จะมาถามอะไรตอนนี้ว่ะ!!

“สวย ๆ แบบนี้ต้องรีบคว้าไว้นะ เดี๋ยวหมาคาบไปแดก” เขามองเธอที่กำลังยืนคุยกับผู้หญิงคนอื่นในงาน ก็อาจจะจริงอย่างที่มันว่า แต่เขาก็รู้สึกเฉย ๆ ไม่ได้หึงหวงหรืออยากจะครอบครองในตัวเธอ

ถ้าเธออยากไปจากเขา ๆ ก็ไม่ว่า ถ้าเธออยากอยู่เขาก็โอเค เขาไม่มีพันธะผูกพันธ์กับใคร ใครอยากจะอยู่ อยากจะไปก็เชิญ...เขาไม่แคร์

บทที่ 21

เขากลับจากประชุมต่างจังหวัด แวะส่งกี้ที่คอนโด เธอก็ร้องตามจะมาด้วยให้ได้! นี่แหละ! ที่เขาไม่ชอบเธอก็ตรงนี้!! งี่เง่า!! ชอบแสดงความเป็นเจ้าของ! และขี้หึงมาก! ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป ก็ว่าจะเทแล้วเหมือนกันรำคาญ!

ร่างสูงเปิดประตูเข้ามาในคอนโด กลิ่นอาหารลอยมาแตะจมูกตั้งแต่ยังไม่เห็นหน้าคนทำ ร่างสูงยกยิ้ม ก่อนจะเดินเข้าไปใกล้ครัว ปุยนุ่นกำลังทำอาหารอยู่ เธอหันมาเห็นผม ดวงตากระปุกเป็นประกายสดใส ก่อนจะวิ่งตรงมา พุ่งมากอดและซบใบหน้าเล็กลงที่อกข้างซ้าย

“สวัสดีค่ะ หิวไหมคะ นุ่นทำสเต๊กปลา สลัดคีนัวที่คุณชอบไว้ค่ะ”

“........” เธอจูงมือเขามานั่งที่โต๊ะทานข้าว ก่อนจะเปิดที่ครอบอาหารออก

“น้ำผลไม้สกัดเย็นเพิ่งคั้นเสร็จเมื่อกี้เลยค่ะ สารอาหารยังอยู่ครบถ้วน!” เธอลากเก้าอี้ให้เขานั่ง ก่อนจะหยิบผ้าเย็นเช็ดมือยื่นให้เขา เธอชอบทำอาหารคลีน เพราะเธอรู้ว่าเขารักสุขภาพ แต่เหล้าก็กิน

“เช็ดมือ เช็ดหน้า ก่อนค่ะ จะได้สดชื่น” เขามองการกระทำของเธอ

วันนี้มาแปลก ทำไมดูอ้อนจัง มือหนาหยิบมีดตัดแบ่งหั่นสเต๊กเข้าปาก ก่อนจะเหลือบตามองใบหน้าหวานที่ลุ้นอยู่ข้าง ๆ

“ชอบไหมคะ...” ดวงตากระปุกกะพริบถี่ ๆ ก่อนริมฝีปากจะยกยิ้มบาง ๆ

เขาหันไปสบตาเธอ ถึงกับใจไหววูบ! เธอถักเปียสองข้างหลวม ๆ สวมเสื้อยืดสีขาว เกงยีนขาสั้น สวมทับด้วยผ้ากันเปื้อนสีชมพู วันนี้ทาปากสีชมพูด้วยลิปกลอส

“ชอบ” ดวงตาคมสบตามองเป็นประกาย ก่อนจะทั้งคู่จะมองตากันเนินนานนับนาที และเป็นเธอที่ทำตัวไม่ถูก ต้องลุกขึ้นและเดินหายเข้าครัวไป

หลังจากทานอาหารเสร็จ เขาก็เข้าไปอาบน้ำ และออกมาทำงานที่ห้องหนังสือ เสียงเธอเงียบไปคงทำการบ้าน 

สักพักเธอเปิดประตูยื่นหน้าเข้ามา เขาเลิกคิ้วมอง เธอที่ใส่ชุดนอนเป็นกระโปรงผ้าบาง ๆ เขาซื้อให้เองแหละ

“หนูขอเข้าไปนะคะ” เขาพยักหน้า ก่อนวางปากกาในมือลง

เธอถือแผ่นอะไรมาไม่รู้ ส่วนมืออีกข้างซ่อนไว้ด้านหลัง ก่อนจะทันถามอะไร ร่างบางนั่งลงคุกเข่าพับเพียบข้างเก้าอี้ทำงาน และยื่นกระดาษให้เขา

ดวงตาคมจ้องมองในใบกระดาษ อ่านทุกบรรทัด เธอสอบติดหมอ คะแนนเธอถึงเกณฑ์ และได้เข้ามหาลัยรัฐบาลชื่อดังด้วย

เขาวางกระดาษไว้บนโต๊ะ ก่อนจะมองเธอที่นั่งพับเพียบอยู่บนพื้น ในมือเล็กมีพวงมาลัยเล็ก ๆ พวงหนึ่ง

“นะ...หนูสอบติดหมอแล้วค่ะ” เธอเอ่ยออกมาเสียงสั่น ก่อนจะส่งยิ้มให้เขา และหลุบตาลงต่ำ

“ฉันรู้แล้ว...อ่านแล้ว” เพียงแค่จบประโยค มือเล็กพนมกลางอกและก้มลงกราบที่ปลายเท้าเขา!! เขาชักเท้าหนีด้วยความตกใจ! ก่อนเธอจะเงยหน้ามองใบหน้าคมคายที่ดูจะตกใจไม่น้อย

“ยื่นมือมาสิคะ” เขาทำอะไรไม่ถูก แต่ก็ยื่นมือออกไป เธอวางพวงมาลัยไว้บนมือ ก่อนจะพนมมือและมองหน้าเขานิ่ง

“หนูกราบขอบคุณที่คุณเข้ามาให้ชีวิต ให้โอกาส ให้การศึกษา ให้หนูและน้องได้เรียนหนังสือ ได้เรียนพิเศษ ไม่งั้น...หนูคงจะสอบไม่ติดหมออย่างแน่นอน”

“.........” เขาไม่ได้ตอบอะไรได้แต่มองหน้าเธอ เขารู้สึกหายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้ง เธอเป็นเด็กดีจริง ๆ

“หนูขอโทษ ที่วันนั้นหนูพูดจาก้าวร้าวคุณ ต่อไปหนูจะพึงระลึกให้มาก จะไม่พูดจาล่วงเกินคุณอีก” พูดจบเธอก็ก้มกราบลงที่ตักเขา มือหน้าเอื้อมมือไปลูบหัวตามสัญชาตญาณ ก่อนชะงักและเก็บมือมาไว้ที่เดิม

“อืม...ตั้งใจเรียนเป็นหมอให้ได้แล้วกัน ฉันจะรอดู”

“ค่ะ” เธอก็นั่งค้างอยู่ที่พื้นไม่ลุกไปไหน

“มีอะไรอีก?”

“คะ...คือสอบติดแล้ว พะ...เพื่อนมีนัดสังสรรค์กันค่ะ” เขาว่าแล้ว!! มาทำอาหารให้ทาน!!

“แล้ว?”

“คะ...คือ หนูจะ...จะขอออกไปเที่ยวค่ะ!” ร่างบางกลั้นใจพูดออกไป เธอเหมือนหยุดหายใจไปแล้ว! 

“จะไปที่ไหน” เขามองมือเล็กที่สั่นอยู่บนตักเธอ ก่อนเขาจะเชยคางเธอให้เงยหน้าขึ้นมาสบตา

“ร้านXXX ตรงสี่แยกอโศกค่ะ” ร้านไอ้ฟิวด้วยเฮอะ! ร่ำรวยกันจริง ๆ

“เข้ากันได้เหรอ อายุเราน่ะถึงแล้วเหรอ” เธอพยักหน้า เขาจำไว้ว่าใกล้วันเกิดเธอแล้ว เขาหรี่ตาวางแผนมาหมดแล้วงั้นเหรอ!

“ไม่ให้ไป” มือหนาปล่อยมือที่จับคางเธอไว้ ก่อนจะหันกลับมาหยิบปากกาเขียนสมุดต่อ

“งื้อออ หมอ! ให้หนูไปเถอะนะคะ หนูอยากไป” เธอเขย่าแขนเขาอย่างอ้อนวอน

“........”

“นะคะ...ปุยนุ่นไม่เคยได้ไปเที่ยวไหนเลย ไปไกลสุดห้างปากซอย” ใบหน้าหวานซบลงอย่างออดอ้อนที่ลำแขนแกร่ง

“ฉันบอกว่าไม่ให้ไปไง! พูดไม่รู้เรื่องเหรอ!” 

“หมอจะให้นุ่นทำยังไง หมอถึงจะให้ไปเที่ยวคะ” เขาที่ทำท่าเขียนหนังสืออยู่ถึงกับหัวเราะในใจ เอาสิ!! เอากับเขา!!

“...เธอทำอะไรได้บ้างล่ะ?”

“นุ่นทำได้ทุกอย่าง ขอแค่ได้ไปเที่ยวกับเพื่อน” เธอสบตาผมแบบไม่เกรงกลัว

“ดื้อเหรอ?”

“เปล่า...นุ่นเปล่าดื้อ! หมอ! ขอนุ่นไปเที่ยวนะคะ ไปแป๊บเดียวเอง” เธอหมุนเก้าอี้ที่เขานั่งให้หันหน้ามาหาเธอ 

ก่อนจะสวมกอด และซบหน้าลงที่อกแกร่ง มือเรียวลูบไล้อย่างแผ่วเบา ใบหน้าก็มามุด ๆ ถู ๆ ที่หน้าอก ออดอ้อนออเซาะ และเงยหน้ามาสบตา ร่างสูงกลืนน้ำลายลงคอ เมื่อมองลงไปสบตากับเธอ อ้อนขนาดนี้ตายพอดี!!

“นะคะ ขอไปเที่ยวกับเพื่อนหน่อยน้าา” ริมฝีปากบางกดจูบมาแถว ๆ สันกราม เขานี่ขนลุกซู่แต่ก็ทำเป็นหันหน้าหนีเธอ!

“หมออออ...นะคะ” เธอขึ้นคร่อม ก่อนจะเอามือล็อกคอ และประสานกันไว้ที่ทายทอยเขา ร่างเล็กบดเบียดสะโพกเข้าหาอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ และยื่นริมฝีปากบางมากดจูบค้างไว้

ท่าที่นั่งคือเธอคร่อมเขาไว้ เราหันหน้าชนกัน สติสัมปชัญญะ เขาไม่มีเหลือแล้ว! หูอื้อ! ตาลาย! เธอบดเบียดกึ่งกลางลำตัว มันเสียดสีกับเอ็นร้อนที่อยู่ใต้กางเกงนอนผ้าบาง!

“หมออนุญาตนะคะ นุ่นไม่ดื้อเลย เป็นเด็กดี” เธอกอดคอเขาไว้ ก่อนจะกระซิบที่ข้างหู

“ใครสั่งใครสอนให้ทำแบบนี้” เขาชอบนะ แต่ก็ต้องเอ่ยถามเธอ

“คณิตบอกค่ะ บอกให้ทำแบบนี้ ถ้าแฟนไม่อนุญาตให้ไป…”

“เลิกคบซะนะ เพื่อนแบบนี้” เธอทำหน้าตกใจปากคว่ำ หมันเขี้ยว จริง ๆ ยัยอ้วน!

“ฉันไม่ให้ไป ยิ่งยัยคณิตอะไรนี่ไปด้วยยิ่งแล้วใหญ่!” 

“งื้อออ ไม่เอา! งั้นหมอไปด้วยสิคะ! ไปโต๊ะข้าง ๆ คอยดูนุ่นว่านุ่นดื้อไหม ถ้านุ่นดื้อหมอก็เอานุ่นกลับบ้านเลย” นี่เธอจะให้เขาไปเฝ้าเธอเนี่ยนะ!! เขาเนี่ยนะ!!

เธอดิ้นดุ๊กดิ๊กอยู่บนตัก ริมฝีปากบางกดจูบพรมไปทั่วใบหน้าคมคาย หน้าอกหน้าใจที่กระเพื่อมขึ้นลงอยู่ตรงหน้าเขา

แกนกลางบดเบียดเสียดสีกับเอ็นร้อนภายใน! จนมันแข็งตัวดันร่องรักของเธอแล้ว!!

“อุ๊ย!” เธอคงรู้สึกตัว จึงก้าวขาจะลงจากตัวเขา แต่เขากลับกดขาเธอไว้ให้นั่งแบบเดิม!

“อยากไปเที่ยว...ก็มาทำให้พอใจก่อน...แล้วจะให้ไป” มือหนาบีบเคล้นสะโพกผาย ก่อนจะล้วงเข้าไปในเสื้อยืด และบีบเคล้นดอกบัวงามที่อยู่ใต้ร่มผ้า