บทที่ 5

บทที่ 3

เขาลงมาดูเคสด่วน เป็นเด็กผู้ชายขาหักมาจากโรงเรียน เสียงดีชะมัด! ร้องไห้แรงไม่มีตกเลย ร้องมาร่วม ๆ 2 ชั่วโมงแล้วที่รอผู้ปกครองมาเซ็นอนุญาตผ่าตัด บ้าบอ! ลูกเป็นขนาดนี้ทำไมไม่รีบมา!

เมื่อเขามาถึง ดูจากภายนอก ขาท่อนล่างหัก เพราะกระดูกโผล่ออกมาเลย แต่ก็ต้องรอดูฟิล์มเอกซเรย์อีกที ถึงจะบอกว่าเป็นมากขนาดไหน และเข่าจะหลุดจริงรึเปล่า

เขาเดินกลับมาอีกที เพราะเกือบจะ 2 ชั่วโมงแล้วที่ปล่อยทิ้งไว้ ก่อนหน้านี้เขาแวะไปดูอีกเคส ผู้หญิงโดนรถชนมา

ส่วนเจ้าเด็กหัวฟูก็สั่งให้พยาบาลห้ามเลือด กับฉีดยาแก้ปวดแล้ว เหลือแต่ผู้ปกครองเซ็นผ่าและยอมรับการรักษา และเคลียร์ค่าใช้จ่ายนี่แหละ

พยาบาลมาตาม บอกญาติคนไข้มาแล้ว เขาเดินเร็วมาที่เตียงเดิมเปิดม่านไป...ไม่มีผู้ใหญ่ มีแต่เด็กผู้หญิงหน้าตาดี ตัวอวบ ๆ หน่อย ยืนกอดเด็กชายอยู่บนเตียง เธอสวมชุดนักเรียนม.ปลาย และที่สำคัญเธอบอกว่าเป็นผู้ปกครองของเด็กหัวฟู

เขาโมโหมาก เวลาเขาเป็นเงินเป็นทองนะ! ยังจะมาล้อเล่นกันอีก แต่เธอยืนยันว่าเธอเป็นผู้ปกครองเด็กหัวฟูที่นั่งอยู่บนเตียงจริง ๆ เขาต่อว่าเธอหลายคำ ก่อนเธอหายไปโทรศัพท์

สักพักเขาเห็นเธอเดินเร็วกลับมา และกำลังจะอ้าปากต่อว่า แต่ยังไม่ทันจะเอ่ยเอื้อนอะไรออกไป เธอมาหยุดอยู่ตรงหน้าสะอื้นไห้อย่างหนัก เธอก็คุกเข่าลงกับพื้น เขากะพริบตาถี่ ๆ สมองกำลังประมวลผล

เขาหันหน้ามองกับพยาบาลตรงนั้น พยาบาลและคนอื่น ๆ พากันแยกย้ายสลายตัวออกไปจากข้างเตียงที่มีม่านปิดอยู่ เราอยู่กันในม่าน 3 คน เจ้าเด็กหัวฟูเห็นพี่สาวร้องก็ยิ่งร้อง เขาเหมือนจะประสาทเสียไปแล้ว

“มะ...หมอช่วยรักษาน้องหนูเถอะนะคะ ฮึกก ฮือออ” เธอที่สวมใส่ชุดนักเรียนม. ปลาย นั่งทับส้นเท้าร้องไห้อยู่ที่พื้น เอื้อมมือขวามาจับชุดกาวน์เขาไว้ มือซ้ายปาดน้ำตา

ดวงตากระปุกกลมโตที่เปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำตา เธอเงยหน้าสบตาเขาอย่างไม่เกรงกลัว

“ป้าไม่ยอมมาคะ...ค่ะ และหนูไม่มีใครละ...แล้ว ฮึก หมอช่วยน้องหนูเถอะนะคะ นะ...คะ...ฮึกกก” เธอโผเข้ามากอดขาเขา และเงยหน้ามาสบตา น้ำตาเธอไหลอาบแก้ม

“หนูไม่มีใครแล้วจริง ๆ ค่ะ ฮึกกก หมอช่วยรักษาน้องหนูเถอะนะคะ ฮือออ” เธอซบใบหน้าอวบอิ่ม ลงมากับขากางเกงของเขา เขามองโบผูกผมสีน้ำเงินที่เธอผูกปลายผมไว้ เธอยังเด็กมากจริง ๆ

“ผมไม่ใช่ผู้ปกครองคุณ ผมจะช่วยคุณยังไง?” เขาเอามือล้วงเสื้อกาวน์ ก่อนจะถอยหลังหนี เธอเห็นเช่นนั้นก็ขยับตัวตามจับขากางเกงเขาไว้

“หมอก็เป็นสิคะ ให้หนูเป็น” เธอสะอึกสะอื้นตัวโยนกอดขาเขาแน่น

“........”

“นะ...หนูจะยอมทำตามที่มะ...หมอบอกทุกอย่าง แค่หมอรักษาน้องหนู...ฮึกกก” เขารู้สึกว้าวมาก! ก่อนจะเพ่งมองเธอที่นั่งอยู่ที่พื้นอย่างไม่เชื่อว่าเธอจะกล้าพูดประโยคนี้ออกมา

“เธอพูดเหมือนเรารู้จักกันนาน และรู้จักกันดี” เขาเอ่ยถาม เพราะก็แน่ใจว่าเธอต้องรู้ว่าเขาเป็นยังไง

“นะ...หนูรู้จักหมอค่ะ เพื่อนเคยเอารูปให้ดู” นั่นไง...เธอพูดเหมือนรู้ ว่าเขาชอบนอนกับผู้หญิงง่าย ๆ โถ่ววว!

“เฮอะ! คุณคิดจะพูดอะไรเด็กน้อย!” เขาถามเสียงขึ้นจมูก เขาไม่ใช่พวกบ้ากามนะ คุกเลยล่ะ!

“แค่หมอ ยอมช่วยผ่าตัดน้องหนู รักษาน้องหนู หนูจะยอมทำตามที่หมอสั่งทุกอย่าง” เธอจ้องตาผมไม่วางตา เราสบตากัน หยดน้ำใส ๆ ที่ไหลรินออกจากดวงตาคู่สวย

เขาถอนหายใจออกมา เขารู้ว่าเธอหมายถึงอะไร ‘ช่วย’ คงไม่พ้นเรื่องค่าใช้จ่ายสินะ! ผู้หญิงก็น่ากลัวแบบนี้

“ผมไม่รู้ ว่า มัน จะ คุ้ม ค่า ไหม?” เขานั่งยองให้เสมอกับตัวเธอ ย้ำคำพูดช้า ๆ ชัด ๆ ทุกคำ มือหนาเชยคางเพื่อให้เธอเงยหน้าขึ้นมาสบตาเขา

“ฮึกก”

“มันจะแพงไปรึเปล่า?” เขาจ้องตาเธอ เธอต้องรู้ว่าเขาหมายถึงอะไร...

“มะ...ไม่แพงไปคะ...ค่ะ” เฮอะตลกสิ้นดี! พูดเป็นผักเป็นปลาในตลาดเลย การศึกษานี่มันขัดเกลาจิตใจกันไม่ได้เลยรึไง!

เธอเป็นเด็กสาวหน้าตาดี ผิวขาว ผิวพรรณสะอาดสะอ้าน เจ้าเนื้อ ดวงตากลมโตดำขลับ ปากนิด จมูกหน่อย ผมหยักศก รวม ๆ ก็โอเค น่ารัก

เธอน้ำตาไหลเป็นทาง หลับตาลงและเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้เขา ก่อนจะจุ๊บปากเขาเบา ๆ