ตอนที่ 9 - ทับเส้น(เอ็น)

บริษัทบริการทางสายโทรศัพท์ในเช้าวันนี้ อากาศเย็นชื้น เพราะเมื่อตอนเช้ามืดฝนตกหนัก และส่งอากาศเย็นชื้นฉ่ำ คลายความร้อนได้เป็นอย่างดี

ฤดีเดินทางมาถึงบริษัทแต่เช้าเสมอ เพราะเธอไม่อยากอยู่บ้านกับพ่อแม่ มักจะเจอแต่เรื่องเดิมๆ สุดน่าเบื่อ เพราะพ่อแม่ของเธอวางแผนจะบังคับให้ไปเรียนต่อป.โท ให้เลิกทำงานในเมืองไทย เผื่อว่าจะได้โดนคลุมถุงชน กับพวกชนชั้นคนไทยรวยๆ ต่างประเทศ

พ่อแม่ของฤดีไม่อยากให้เธอได้สามีคนไทยจนๆ ที่ต้องทำงานตลอดชีวิต สร้างหนี้เพื่อสร้างตัว พวกเขากำลังเกลี้ยกล่อมให้ฤดีเดินทางไปกับพวกเขา ในเร็ววันใดวันหนึ่ง

หญิงสาวรู้สึกเครียดหนัก จนรู้สึกถึงมวนในกล้ามเนื้อท้องปั่นป่วน สอดส่ายสายตาหาฤทธิ์ แต่เขาก็ยังไม่มาปรากฏตัว หวังเพียงว่าเขาจะเป็นเพียงทางออกเดียว เพื่อความรักของเธอซึ่งได้เสียกับเขามาเมื่อเร็ววันนี้ เธอตั้งใจจะหนีมาอยู่กับเขา

แต่ชายผู้เดินทางมาถึง กลับเป็นพนักงานคนอื่นๆ ทั่วไป พวกเขามีสีหน้ายิ้มแย้ม สุขสนุกที่ได้มาทำงานแล้วเจอเพื่อนร่วมงานที่คุยกันถูกคอ ปล่อยให้ฤดีจมอยู่กับความเครียดเพียงลำพัง

ครั้นไปมองเห็นห้องพักเฉพาะพนักงาน ซึ่งฤดีได้เสียกับฤทธิ์ในวันก่อน ก็ยิ่งไม่อยากเดินทางไปต่างประเทศกับพ่อแม่มากยิ่งขึ้น จะต้องหาทางใดทางหนึ่ง เพื่อยุติการโดนบังคับในครั้งนี้

******

“หวัดดี ฤดี” อุเทนเดินมาทักทาย พลางง่วงหงาวหาวนอน เพราะเมื่อวานเขากลับบ้านเร็ว ก็นอนหลับเต็มอิ่มมาบ้าง ยิ่งวันนี้อากาศเย็น ทำให้เขายังรู้สึกว่าตื่นไม่เต็มตา

“หวัดดีจ้า อุเทน”

“วันนี้ฝนตกแต่รถไม่ติด โชคดีมากเลยนะ ที่มาเร็วก่อนชม.เร่งด่วนจะฆ่าพวกเราให้มาสาย” อุเทนบ่นเปรียบเปรย พลางมองหาเก้าอี้ลับตาหน่อย แค่อยากใช้เวลาส่วนตัวกับเมย์อีกครั้ง

“ใช่...” ฤดีตอบพลางถอนหายใจ เมื่อกลับมานึกคิดเรื่องส่วนตัว ทำให้อุเทนรู้สึกเป็นห่วง เชิงอยากรู้เพิ่ม

“เป็นอะไรไปหรือเปล่า ทะเลาะกับฤทธิ์รึ? เห็นเมื่อวานอยู่ห่างๆ แถมเงียบกันอีก” อุเทนสังเกตพวกเขาตลอดบ่าย ที่ทำตัวห่างเหิน

“ไม่มีอะไรหรอก อุเทน” แววตาของฤดีกลอกกลิ้งไปมา ควรจะเล่าเรื่องส่วนตัว ขอให้อุเทนช่วยเหลือดีมั๊ยนะ

“ไม่มีอะไรจริงๆ แน่นะ” อุเทนถามย้ำ วันนี้ฤดีมีปฏิกิริยาแปลกๆ อีกทั้งแต่งตัวก็เริ่มจะรัดรูปร่าง ทำเหมือนกับ เมย์เป็นไอดอลประจำตัวของฤดีอีกคน

“จะว่าไป... ก็อยากมีเรื่องขอให้อุเทนช่วยหน่อยน่ะ” ฤดียิ้มหวานเจื่อลำบากใจ แต่ตอนนี้เธอต้องการเขาจริงๆ

******

ในความเป็นจริงแล้ว อุเทนไม่จำเป็นต้องทำอะไรอย่างนี้เสียด้วยซ้ำ แต่เพราะข้อเสนอของฤดี ทำให้เขาต้องรีบรับปาก ในขณะที่อุเทนกำลังอุ้มแตงฤดี อยู่ในห้องน้ำชายกันตามลำพัง ซึ่งเช้านี้ยังไม่ค่อยมีพนักงานมาทำงานเยอะมากนัก

“จะว่าไปอุเทนก็แข็งแรงนะ อุ้มฤดีราวกับเป็นสำลีเลย” หญิงสาวกระซิบข้างหู พลางกอดสองแขนรอบคอเขา ในเมื่อสองแขนของอุเทนกำลังช้อนใต้หัวเข่า ยันฝ่ามือกับกำแพง แล้วขยับสะโพกกระหน่ำใส่ตามที่ฤดีต้องการ

“ทำไมไม่โทรหาฤทธิ์ให้เป็นเรื่องเป็นราวเลยล่ะ” อุเทนรู้สึกว่าฤดีจะใจง่ายกว่าเมย์ ทั้งๆ ที่รู้อยู่แก่ใจว่า ฤดีเป็นแฟนกับฤทธิ์ แต่วันนี้เจ้าตัวกลับหายหัวไปไหนเนี่ยน่ะสิ ทำให้อุเทนต้องมาตกอยู่ในที่ลำบาก มีความลับกับฤดี

“ถ้าฤดีตามฤทธิ์ได้ ก็คงไม่รบกวนอุเทนหรอก” ขณะขยับสะโพกเล็กเข้าแทรกระหว่างร่องขาทั้งสองของฤดี ซึ่งยังคงถูกช้อนตัวลอยถี่ๆ ห้องน้ำชายจึงมองเห็นขาของอุเทนเพียงคนเดียว

อุเทนเกร็งร่างกายส่วนขา และสะโพกพลางขยับดันแก่นเนื้อช่วงกลาง มุดลึกเข้าไปในถ้ำเล็กแคบ ของฤดีก็ฟิตกว่าที่เขาคิดว่า นึกว่าฤทธิ์จะอยู่กับฤดีบ่อย

“จะว่าไป ของอุเทนมันก็ใหญ่คับแน่น ดันฤดีจนรู้สึกดีเป็นบ้าจริงๆ” หญิงสาวกระซิบตอบพลางกลั้นเสียงตัวเองในห้องน้ำสุดทาง และล็อคประตู

อุเทนยกฤดีหันมาวางตรงถังใส่น้ำชักโครก วางก้นเธอลงพลางจับเรียวขายาวๆ พาดคอเขา กายหนุ่มเคลื่อนกายเข้าหาใกล้ แล้วขยับกระแทกหนักลึกๆ

“ขยับหนักๆ หน่อยสิ” ฤดีร้องขออย่างพึงพอใจ มือหนาของอุเทนจับเรียวขาของฤดีให้พาดคอ แล้วขยับสะโพกกระหน่ำหนักๆ ตามคำขอ

“ไม่ยักรู้ว่าฤดีก็อารมณ์รุนแรงนะ” อุเทนรู้สึกแปลกใจเมื่อเด็กสาวหน้าตาหวานๆ ก็มีความต้องการมากกว่าที่เขาคิด

“มันเครียดจริงๆ นะ เรื่องถูกให้เลิกกับคนที่รัก แล้วต้องไปแต่งงานกับใครที่ไหนก็ไม่รู้ เพื่อผลประโยชน์ของพ่อแม่” ฤดีกระซิบกลับบอกสิ่งที่อยู่ในใจ

เธอกลัดกลุ้มกับปัญหาที่หาทางออกไม่ได้ ขอแค่ใครสักคนที่เข้าใจ และทำให้เธอผ่อนคลายมีความสุขก็พอ

“คงไม่บอกฤทธิ์นะ เรื่องเราสองคนตอนนี้” อุเทนรู้สึกสงสัย แต่ว่ายามนี้เขาก็เสียวกระสันจนขนลุก และอารมณ์คุกกรุ่นเมื่อปลายหัวน้องชาย ล่วงล้ำสุดทางจนดันทางเข้าแคบๆ อีกด่านแหวกว่ายอย่างลื่นไหล

ฤดีรู้สึกแน่นจุกท้อง ตัวสั่นรุนแรงเพราะท่าที่เป็นอยู่ ทำให้เธอถึงจุดสุดยอดจนอยากจะกรีดร้อง แต่ต้องเก็บกลั้นเสียงเอาไว้ ฤดีแอบคิดว่า เธอเลือกแฟนผิดหรือเปล่า

“บอกก็เรื่องใหญ่สิ อย่าเพิ่งเสร็จนะ ฤดีกำลังมีความสุขอยู่” เธอกระซิบกลับเบาๆ

ในขณะที่สะโพกของอุเทนยังขยับเป็นจังหวะ กระหน่ำน้องชายบุกรุกเข้าพื้นที่น้องสาวของฤดี ซึ่งทั้งเปียกฉ่ำ แนบแน่นบีบรัด เขารู้สึกว่าฤดีเพิ่งจะได้เสียกับฤทธิ์ไม่นานมานี่เอง

“อย่าลืมสัญญานะ ว่าจะช่วยเรื่องพี่เมย์ให้ผม” อุเทนทวงสัญญาในขณะที่กำลังจะบรรลุจุดสุดยอด เขาเน้นเข้าไปลึกๆ อย่างหนักหน่วง เพื่อย้ำเตือนว่าฤดีเป็นคนยื่นข้อเสนอนี้ และต้องทำให้เขาสมหวังกับเมย์

“ได้สิ ถ้าอุเทนจะช่วยฤดีวันนี้ให้สมหวัง ขอบใจนะจ๊ะ” หญิงสาวยิ้มกริ่มพลางกอดรอบคอของอุเทนให้แนบแน่น

ฤดียื่นริมฝีปากเข้าไปประชิด จนชายหนุ่มเผยอรับดูดดื่มอย่างลืมตัว เพราะเขาคิดว่ากำลังร่วมรักกับเมย์ แม้ว่าในความเป็นจริงกำลังได้เสียกับแฟนเพื่อนในที่ทำงาน ยิ่งเป็นห้องน้ำที่ไม่มีใครชอบมาเข้าเสียด้วยซ้ำ เพราะหลอดไฟกระพริบราวกับมีผีสิง

“ฤดีผมกำลังจะเสร็จแล้ว” น้ำเสียงอุเทนกำลังสั่น และขยับเร็วถี่ขึ้นเพราะเขากำลังจะระเบิดจุดสุดยอดแล้ว

“ใส่ฤดีเลยสิ” หญิงสาวพร้อมที่จะอ้าขากว้างๆ รับมันเข้ามาภายใน แต่อุเทนรู้สึกแปลกๆ เลยดึงน้องชายออกมา พลางเปลี่ยนทิศทางหันไปทางชักโครกซึ่งเปิดรออยู่นานแล้ว

“อ้าว...”

“มันไม่ควรนะ ฤดี มันไม่ถูกต้องตั้งแต่ตอนร้องขอ แต่ผมก็ทำ... เพราะผมอยากมีโอกาสกับพี่เมย์ อย่าลืมสัญญานะฤดี ขอให้เรื่องของเราสองคนเป็นความลับนะ”

“ก็ได้นะ ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือครั้งนี้ให้ฤดี” หญิงสาวยิ้มตอบรับอย่างพอใจ แม้ว่าจะรู้สึกเสียดายที่สายน้ำอุ่นๆ ของอุเทนไม่ได้มุ่งเข้าไปอยู่ภายในของฤดี เหมือนกับฤทธิ์ทำให้เมื่อวานก่อน

“มันจะไม่เกิดขึ้นอีก” อุเทนหันไปบอกฤดีให้เข้าใจ เขายอมทำให้เพราะฤดีร้องขอเขาก่อน

“มันไม่มีอะไรเกิดขึ้นตั้งแต่เช้าแล้วล่ะ แต่เรื่องพี่เมย์ ฤดีจะจัดการให้เป็นการตอบแทน” หญิงสาวเริ่มอารมณ์ดี หลังจากมีแอบมีเซ็กซ์กับอุเทนในห้องน้ำชาย

ช่างโชคดีอะไรเช่นนี้ เพราะมันใกล้จะแปดโมงเช้า พนักงานเริ่มกรูกันเข้ามา หลังจากทานอาหารเช้านอกบริษัท ในขณะฤดีเมคเลิฟกับอุเทนอย่างเอร็ดอร่อยมากกว่าอาหารเช้าทั่วไป

******

เมย์เริ่มจะเดินสะเปะสะปะ และปวดท้องน้อย เนื่องจากเมื่อวานไปมีเซ็กซ์กับคนแปลกหน้า ทำให้เธอรู้สึกอิ่มหนำ จนช่วงต้นขาของเธอต้องกางออกจนหุบไม่ลง หญิงสาวพยายามควบคุมตัวเอง ขมิบเข้าหากันจนขนลุก และยืดตัวตรง พาตัวเองไปทำงานตามปกติของวันนี้

“สวัสดีค่ะ พี่เมย์” ฤดีรีบตรงปรี่ไปหา แล้วสวมกอดเหมือนกับทุกๆ วัน เมื่อเธอออกจากห้องน้ำหญิง พบเมย์มาถึง กำลังตบแป้งผัดหน้า ยืนตัวตรง เซ็กซี่เหมือนกับทุกๆ วัน

“มาแต่เช้าเชี่ยวฤดี เหงื่อออกเชียว วันนี้ไม่น่าร้อนนะ” เมย์สังเกตเห็นว่าอากาศเย็นหลังจากฝนตก ทำไมฤดีถึงมีเหงื่อ ไปทำอะไรมาเร่งรีบหรือเปล่า

“ฤดีนั่งห้องน้ำนานไปหน่อยอ่ะค่ะ มันก็อบๆ อับๆ บ้างแหละค่ะ” เธอแก้ตัวน้ำขุ่นๆ ซึ่งก็พลาดน้ำขุ่นของอุเทน แต่จะบอกเมย์ได้ยังไง ในเมื่ออุเทนขอร้องให้ฤดีช่วยให้เขาสมหวังกับเมย์

“ถ้างั้นวันนี้ฤดีทำงานคนเดียวได้ใช่ไหม?

“ทำไมหรอคะ? วันนี้ฤทธิ์ก็ต้องมาทำงานตามปกตินิคะ” ฤดีถามกลับ เพราะเวลาจะหยุดงาน ก็จะหยุดพร้อมๆ กัน

“วันนี้ฤทธิ์ขอหยุดนะ เขาย้ายวันหยุดมาวันนี้น่ะ” เมย์บอกด้วยสีหน้าปกติ เธอเห็นตารางงานแล้ว เขาขอหยุดวันนี้มาตั้งแต่เอาทิตย์ที่แล้ว ฤดีรู้สึกแปลกใจว่าทำไมเขาทำตัวลับลมคมใน ทำให้เธอรู้สึกสงสัยไปต่างๆ นาๆ

“ปกติเขาจะไม่ทำตัวมีความลับนิคะ” ฤดีเริ่มจะกลัดกลุ้มแล้ว หลังจากมีอะไรกับเขา หญิงสาวรู้สึกเริ่มใจคอไม่ดี

“เรื่องนี้พี่ก็ไม่รู้นะ ฤดี แต่ฤทธิ์บอกว่ามีธุระสำคัญทางบ้านต้องไปจัดการให้เรียบร้อย ก็อาจจะเป็นเรื่องฤดีก็ได้นะ อย่าพึ่งด่วนคิดมากเลยนะ” เมย์กล่าวปลอบใจให้ฤดีรู้สึกดี แต่หญิงสาวหน้าหวาน คิดว่าเขาควรจะบอกเธอ ไม่ใช่ทำอะไรคนเดียวโดยไม่บอกเธอแบบนี้

“ขอบคุณพี่เมย์มากๆ นะคะ ที่บอกฤดี... เอ่อ พี่เมย์คะ...” ฤดีคิดว่าน่าจะได้เวลาช่วยเหลืออุเทนแล้ว

“หือ?” ดวงตากลมโตสดสวย ซึ่งมือขวากำลังถือลิปสติกปาดสีแดงกุหลาบอยู่ หันมามองฤดีอย่างสงสัย

“วันนี้เลิกงาน กลับบ้านพร้อมฤดีมั๊ยคะ? อยากทานข้าวเย็นกับพี่เมย์อ่ะค่ะ” หญิงสาวบอกกล่าวอย่างสุภาพและเป็นมิตร เมย์คิดว่าเธอน่าจะมีเพื่อนช่วงกลับบ้านก็ดีเหมือนกัน หลังจากไปมีเซ็กซ์กับคนแปลกหน้า รู้สึกตื่นเต้น เร้าใจ สนุกมาหลายวันติดๆ เปลี่ยนบรรยากาศบ้างก็ดี

“ก็ดีเหมือนกันนะ ถ้างั้นเย็นนี้หลังเลิกงาน เราไปทานข้าวเย็นด้วยกันนะ” อย่างน้อยๆ วันนี้ฤดีก็ว่างสำหรับเธอ เพราะฤทธิ์ไม่อยู่

******

อุเทนทำงานตามปกติ แต่สายตาแอบลอบมองเมย์ไม่วาง เธอเป็นคนตั้งใจทำงาน สำนวนการพูดก็นิ่มนวลอ่อนหวาน น้ำเสียงดีน่าฟัง ในขณะรับโทรศัพท์ให้บริการกับลูกค้า ชุดที่สวมใส่ก็ยังเป็นเสื้อขาวเชิ้ตรัดรูปร่าง กับกระโปรงสั้นเท่าเข่า รองเท้าส้นสูงเหมือนกับทุกๆ วัน

อุเทนพยายามนึกเรือนร่างของเมย์ตอนไม่ใส่อะไรเลย แต่พอนึกทีไร ก็พลันเห็นได้แค่ชุดชั้นใจ ซึ่งมีภาพร่างเลือนราง กับวันก่อนเขาบุกประชิดเธอได้แล้ว มาครานี้ เมย์นั่งห่างจากเขาเป็นเมตร เพื่อมิให้เขาได้ทำอะไรตามอำเภอใจได้อีก

หญิงสาวรู้สึกว่ากำลังโดนข่มขืนทางสายตา จากคนในห้องสักคน มันน่าแปลกนักรึ งานแบบนี้แค่ใช้เสียง ไม่ได้ไปอวดตัวหรือโชว์ใคร ถ้าเธอจะแต่งตัวยังไงก็ได้ ทว่า... ราวกับถูกจรดจ้องจากคนไม่ไกลตัวนัก และอีกอย่าง ยังรู้จักกันไม่มักคุ้น

******

ช่วงพักเที่ยง ฤดีไปนั่งทานข้าวกับอุเทน ซึ่งชายหนุ่มรู้สึกว่า ฤดีอาจจะทำตัวน่าสงสัย ถ้าพนักงานคนอื่นๆ มาเห็น

“เฮ้ย... นั่งด้วยคนสิ” กระตั้วมาขอนั่งกับอุเทนและฤดีด้วย ทำให้เธอไม่มีโอกาสได้คุยกับอุเทนได้เต็มที่

“เป็นอะไร หน้าตาเครียดเชียว งานมันหนักใจขนาดนั้นเลยรึ?” กระตั้วถามขณะกำลังหยิบตะเกียบคีบเส้นเล็กขึ้นมา ไอร้อนส่งกรุ่น กับกลิ่นเปรี้ยวๆ เพราะกระตั้วติดเหล้ามาก

“เปล่าเสียหน่อย ทำงานด้วยกัน นั่งกินข้าวด้วยกันมันแปลกรึ?” อุเทนตอบกลับเสียงแข็ง เพราะเขาอยากจะถามฤดีว่า วันนี้เธอคุยกับเมย์หรือยัง?

“ไม่หรอก ปกติฤดีจะอยู่กับฤทธิ์เป็นคู่ดูโอ้ คนอื่นไม่มีสิทธิ์ได้ใกล้เลย วันนี้แกโชคดีนะ ที่ไอฤทธิ์หยุดงาน” กระตั้วบอกน้ำเสียงปกติ พลางหันมาทางฤดีนั่งทานอาหารเที่ยงอย่างสุภาพกว่าที่เคย ไม่ค่อยหัวเราะร่าเริงเหมือนวันก่อนๆ

“ก็เพื่อนกัน นั่งกินข้าวเที่ยงให้สนิทคุ้นเคย ว่ามั๊ยล่ะ ฤดี?” อุเทนพยายามกลบเกลื่อนไม่ให้เป็นที่น่าสงสัย เรื่องเขาแอบได้เสียกับฤดีในห้องน้ำชาย ในท่าอุ้มแตงจนฤดีเสร็จนับครั้งไม่ถ้วน

“กระตั้วก็พูดอะไรแบบนั้น ฤดีเสียหายนะ อย่างนี้ฤดีนั่งกับใครเขาก็โดนมองผิดๆ กันหมดสิ” หญิงสาวพยายามบอกกลบเกลื่อน

ฤทธิ์ก็ผิดอีกคนที่หยุดงานโดยไม่บอกเธอเลย วันนี้ฤดีตั้งใจจะหยุดงานชวนฤทธิ์ไปเปิดโรงแรมด้วยกันทั้งวันก่อนกลับบ้าน แต่เขากลับทำอะไรตามอำเภอใจแบบนี้ จนฤดีตั้งตัวไม่ทัน...

“ตรงนี้ว่างมั๊ยอ่ะ พี่ขอนั่งด้วยคนสิ” เมย์มานั่งข้างฤดี ซึ่งเบื้องหน้าเธอมีอุเทนและกระตั้ว กำลังนั่งตักข้าวกินกันเรื่อยๆ อยู่สามคน

“ว่างค่ะ พี่เมย์นั่งเลย” ฤดีรีบตอบ เพราะเป็นโอกาสดีตอนนี้แหละ หลบคำถามและความสงสัยของกระตั้ว

“พี่ทำให้ลำบากใจหรือเปล่า?” เมย์ถามพลางก้มตัวลงนั่ง ดวงตาสองคู่จากชายหนุ่มฝั่งตรงข้าม ต้องเหลือกตาโต เมื่อร่องหน้าอกก้มต่ำ กลมกลึงโตสองเต้าทำให้อุเทนหยุดทานข้าวกลางคัน และกระตั้วก็อ้าปากค้างจนเส้นเล็กหลุดจากตะเกียบ

“ไม่เลยครับ ไม่เลย” อุเทนรีบตอบ แม้ว่าเป้ากางเกงเขาจะตุงเพราะเมย์ แต่เมย์รู้สึกว่าเธอเริ่มจะลำบากใจเสียเอง

“งั้นทานข้าวเถอะ ตอนบ่ายต้องประจำตำแหน่งนะ และพนักงานบางคนก็ดันลางานช่วงบ่ายอีก พี่หวังว่าคงจะไม่มีโทรศัพท์มากมายวันนี้นะ... มันใกล้จะสิ้นเดือนแล้ว” เมย์ยังคงตั้งใจคุยเรื่องงาน

แม้ว่าหัวสมองของอุเทนกับกระตั้ว ไม่ได้คิดเรื่องงานตามที่เมย์ว่า แต่กลับไปคิดถึงตอนเมย์เปลือยเปล่า จะเร้าร้อนน่าฟัดเพียงใด...

******