บทที่ 15 ข้อตกลงใหม่ （1）

ร่างบางนอนพลิกไปมาอยู่บนเตียง สายตามองไปยังคนตัวสูงที่นอนหลับอยู่ข้างเธอ ในหัวมีแต่ภาพของเขา สัมผัสของเขายังคงวนเวียนอยู่ไม่จบไม่สิ้น ก็ได้แต่โทษตัวเองที่ต่อต้านความต้องการไม่ได้ เพราะฤทธิ์ยาของหมอนี่ก็ด้วย ต่อให้โกรธหรือด่า ธาดาก็คือธาดา เขาไม่สนใจ และยังคงกวนประสาทตลอดเวลา

ฉันลุกขึ้นนั่ง และเอนหลังพิงกับพนักหัวเตียง เรื่องนี้บอกใครไม่ได้ทั้งนั้น ถึงครั้งแรกที่ฉันเข้าใจมันจะไม่ได้เกิดขึ้นจริง ๆ แต่เขาก็ทำให้มันเกิดขึ้นจริงจนได้ ปวดหัวชะมัดเลย คิดอะไรไม่ออกแล้ว

“จะบ้าตาย...เฮ้อ” เพียงพึมพำและเสียงถอนหายใจครั้งที่ร้อยของค่ำคืนนี้

“เมื่อไหร่จะนอน หรือว่าจะต่อ” เสียงทุ้มเอ่ยพูดในขณะที่ยังหลับตา

“...” ฉันจ้องมองหน้าธาดาที่นอนคว่ำหันหน้ามาทางฉัน แม้จะหลับตาอยู่ แต่ฉันรู้ว่าเขาไม่ได้หลับ

“ทำไมไม่กลับไปนอนห้องตัวเอง ไปให้พ้นหน้าสักที” คำถามของฉันทำให้ธาดาลืมตาขึ้นมอง

“ต่อจากนี้ฉันจะมานอนห้องเทียนทุกคืน”

“ไม่ต้อง” ฉันปฏิเสธออกมาทันทีที่เขาพูดจบ ธาดาเลิกคิ้วมองคนตรงหน้าและยิ้มมุมปาก

“กลัวเหรอคะ”

“ไม่ได้กลัว แต่รำคาญ ชอบนอนคนเดียว นอนหลายคนมันหายใจไม่ออก”

“แน่ใจนะว่าไม่ได้กลัว”

“อือ ไม่ได้กลัว”