LOGIN“Nyxia, hanggang kailan mo ba kami perwesyuhin?!” iritableng singhal ni Joli. “Halos kada linggo ka na lang pabalik-balik sa hospital. Hindi ka naman nagbabayad ng tao para magbantay sayo!”“Kami pa ba ang mag problema sa kaiisip ng pagbabantay sayo?!” segunda ni Patrice. “May buhay rin kami. Hindi lang sayo umiikot ang araw namin para bantayan at asikasuhin ka dito.”Nyxia close her eyes pretending not to hear what her sister's say's. Pagod na rin siya sa pabalik-balik sa hospital. Ngunit anong magagawa niya gayong ito ang kalagayang kinakaharap niya?“Mabuti sana kung ilang buwan lang na ganito,” buntonghininga na reklamo ni Joli. “Nyxia, dalawang taon ka ng pabalik-balik sa hospital! Kulang na lang gawin mo na itong bahay!” padabog na tumayo ang ate niya at napailing na lumabas ng bahay. Perwesyo ang tingin nila kay Nyxia ng malaman ang tunay na kalagayan nito. “Pasensiya ka na, Nyxia, pero huling tulong ko na ito sayo. Ayoko maging isang katulong mo,” aniya at pinasadahan ng tin
Bagong bahay, bagong buhay.Ang mga plano nilang gawin sa bago nilang bahay ay unti-unting nagagawa. May garden na sila sa likod ng bahay. Mga iba't ibang gulay at may prutas din. Sa harap naman pina landscape lang nila ayon sa design na gusto ni Aliyah.Sa kabilang bahagi ng bakuran ginawa niya iyon na mini playground habang sa kabila naman ay doon ang kubo na maari niyang paglagyan ng paninda at tambayan ng mga taong bibili.Kaya lang hindi na pumupunta si Cianne sa bahay nila. Kapag tinanong niya si Dylan ang rason ng bata pagod siya sa school. Kahit weekend hindi na siya nagpapakita kay Dylan. Nalungkot si Aliyah ng malaman iyon. Sinisisi niya ang sarili niya. Hindi lang siya nagbibigay ng senyales kay Dylan."Intindihin mo na lang ang bata. Huwag mong pilitin. Huwag mong pwersahin na magpakita siya sayo. Maging malumanay ka lang sa kanya. Hindi ibig sabihin no'n balewalain mo na ang nararamdaman niya," aniya. "Kapag nabigyan kayo ng pagkakataon na magkita, kamustahin mo siya. Not
She don't have a plan to quit.Nang magdesisyon siyang tanggapin si Dylan sa buhay niya wala na siyang plano na kumawala unless si Dylan ang unang sumuko sa kanilang dalawa.Ngunit sa kanyang nakikita, lalo pang pinaramdam ni Dylan kung gaano niya ka mahal si Aliyah. Kaya iwinaksi lahat ni Aliyah ang agam-agam sa isipan at ang mga negatibong bagay na makasasakit sa kanyang damdamin. Una pa lang alam na niyang may mga bagay siyang hindi makukuha at mararanasan kapag naging silang dalawa ni Dylan.Naging magaan ang takbo ng kanilang relasyon. Maayos ang kanilang pagsasama at sumakses pa ang negosyong sinimulan kasama si Dylan. Hindi naging madali ang lahat lalo na't biglaan lang ang kanilang pagsasama ngunit kahit papaano sa tulong ng bawat isa naging magaan ang lahat at nakilala pa ng lubusan bawat isa."Saan ba tayo pupunta?" tanong ni Aliyah at nagmadali na sumakay sa mini van ni Dylan."Sa subrang busy mo nakaligtaan mong anniversary natin ngayon," aniya at sumulyap kay Aliyah."Shi
Dylan savor every inch of Aliyah's lips. Lalo siyang nanggigigil sa tuwing kumakawala ang munting ungol ng babae. "Uhh," Dylan moan softly when Aliyah press her body against him--wanting more. Marahan siyang humakbang papunta sa bakanteng silid hindi pinutol ang halik. Baka kapag pinutol niya hindi na ulit mangyayari. Kaagad na lumakbay ang palad niya sa likod ni Aliyah ng isara niya ang pinto. Napaliyad si Aliyah sa init ng palad ni Dylan na marahang humahaplos at pumipisil sa likod niya paakyat-pababa sa mahinang retmo. Napatingala siya dahilan para mabigyan ng daan niya ng daan ang labi ni Dylan na bumaba sa kanyang leeg."Ahh, Dylan!" she moan softly nang pasadahan ni Dylan ng kanyang dila ang leeg nito. Ang kamay ni Aliyah ay hindi mapirmi. HIndi alam kung saan kakapit dahil sa init na nararamdaman. Napasinghap siya ng bumaba ang labi ni Dylan sa itaas ng kanyang dibdib at marahan iyong sinipsip. Kumawala ang halinghing sa kanyang labi ng maramdaman ang mainit na dila ni Dyla
Isa lang ang masasabi ni Dylan--ang swerte niya kay Aliyah. Ngunit hindi niya hahayaang mangyari na maramdaman ni Aliyah na pangalawa lang siya na importante sa kanyang buhay. Linggo. Sinadya niyang agahan ang pagpunta sa bahay ni Nyxia upang maabutan ang mag-ina. Pagkarating ni Dylan naabutan niyang nagtatalo ang mag-ina. May suot na bag pack si Cianne habang hinihila siya sa kamay ni Nyxia palabas ng kanilang bahay."Nyx," pagkuha ni Dylan ng atensyon sa dalawa. Nababahala siya sa sitwasyon ng mag-ina. "Mommy, please ayoko," Cianne beg.Nabuhayan naman ng loob si Nyxia ng makitang nariyan si Dylan. "Cianne, diba sabi ko saglit lang?" naubos ang pasensya ngunit kalmado paring sabi ni Nyxia. "Ilang linggo mo na rin hindi nakaka-usap at nakakasama daddy mo.""Pero, mommy..." naiiyak na usal niya."Hindi ko alam kung ano ang dahilan mo o kung may nagawa ba akong ikinasama ng loob mo pero," Dylan said softly," pagtiisan mo munang makasama si daddy," maliit siyang ngumiti dito at saka
"Napapadalas ka na dito," saad ni Aliyah habang inaayos ang bulaklak na bigay ni Dylan sa vase. Nilingon niya ang lalaki na prenting naka upo sa silya. "Hindi porket nililigawan mo ako nasa akin na ang lahat ng atensyon mo. Na maging dahilan ang panliligaw mo sa akin para mawalan ka ng oras at atensyon sa anak mo. Hindi ako sang-ayon sa ganiyan, Dylan, para alam mo."Napatikhim si Dylan at umayos ng upo nito. "Hindi naman sa ganon, Aliyah. Syempre hindi nagbago ang pagiging ama ko kay Cianne. Kaya lang," nagpakawala siya ng isang mababang paghinga," nagtatampo yata sa akin. Ayaw niyang makipagkita sa akin, ayaw niya akong kausapin."Biglang bumigat ang dibdib ni Aliyah. Iniisip niya kaagad na siya ang dahilan bakit biglang nagkaganon ang bata sa tatay niya. "Kung gusto mo talaga na makasama at makausap ang anak mo maraming paraan, Dylan," aniya at nagtungo sa kusina," Ikaw ang kusang gumawa ng paraan. Huwag mong hintayin na ang bata mismo ang makiusap sayo na gusto ka niyang makita a







