ตอนที่1 "โสดดังๆ"

ปัจจุบัน…

สวัสดีค่ะทุกคน ฉันชื่อน้ำตาลเป็นน้องสาวของพี่นักรบเป็นลูกสาวของพ่อทามไทกับแม่น้ำพิ้งค์และเป็นเพื่อนสนิทของยัยแพรวาตัวแสบค่ะ ตอนนี้เป็นพาทย์เรื่องราวของฉันแล้ว 

แต่ฉันกำลังเจอปัญหาค่ะ คือฉันเป็นคนโสด ฉันไม่มีคู่ เป็นคนโสดที่เหงาใจมากๆ คิดจะมีแฟนก็มีไม่ได้เพราะพี่ชายจอมโหดของฉันจับตามองยี่สิบสี่ชั่วโมงเลย แถมป๊าของฉันก็ยังเป็นกองกำลังเสริมให้พี่ชายอีก 

ฉันอยากจะบ้าตายมาก คนอื่นมีแฟนกันหมดแล้ว ทั้งยัยเพอร์ที่แอบมีคนคุยและยัยแพรวาที่มีเฮียไคเป็นคนรัก แถมคู่ยัยแพรวากับเฮียไคก็หวานมาก หวานจนฉันรู้สึกเบาหวานมันจะขึ้นตาอะ

เฮียไค...จากผู้ชายที่เคยเย็นชามากๆ ปัจจุบันคือลบคราบพวกนั้นไปหมดแล้ว ตอนนี้เหลือเพียงผู้ชายที่น่ารักและแสนอบอุ่นของยัยแพรวาเท่านั้น แล้วคิดดูเอาเถอะเจอแบบนี้เข้าไป ฉันต้องรู้สึกยังไงที่ตัวเองยังโสดและไม่มีวี่แวว่าจะมีใครเข้ามาจีบอะ 

เฮ้อ~

ไอ้พี่บ้านั่นก็นะ ขัดความสุขของฉันชะมัด ทีตัวเองมีคนรักได้แถมแต่งงานจดทะเบียนสมรสไปแล้วด้วย 

ใช่ค่ะ ทุกคนฟังไม่ผิดหรอก พี่ชายของฉันมีเมียแล้ว แถมเมียของพี่ชายฉันก็คือเจ้พีชคนสวยคนงามยืนหนึ่งในใจฉันด้วย คิดๆ แล้วก็แค้นนะ ตัวเองมีความสุขกับเมียแต่กับน้องสาวอย่างฉันคือ ห้ามมีแฟน เหอะ! 

คอยดูเถอะถ้าฉันมีแฟนได้ ฉันจะหาแฟนที่หล่อกว่าร้อยเท่าพันเท่ากว่าพี่ชายตัวเองเลย และฉันก็จะเย้ยไอ้พี่บ้านั่นเช้าเที่ยงเย็นด้วย

ฟุบ!

"ยัยตาล ยัยตาล!"

"โอ้ยยัยเพอร์ เรียกอยู่นั่นฉันได้ยินแล้วค่า~" ฉันเงยหน้าขึ้นว่าพร้อมทำหน้ามู่ทู่ใส่ยัยเพอร์ลี่ที่กำลังนั่งลงฝั่งตรงข้ามฉัน ก็ยัยเพื่อนบ้าของฉันเล่นเรียกเสียงดังขนาดนั้น ฉันที่กำลังส่องไอจีพี่ชายตัวเองที่ลงรูปกับเจ้พีชวันนี้ก็เลยต้องเงยหน้าตอบมันก่อน ไม่งั้นมันก็ยืนเรียกอยู่นั่นแหละ

"ดูอะไรอยู่อะ" ฉันไม่ตอบยัยเพอร์แต่เลือกที่จะหันหน้าจอโทรศัพท์ให้มันดูแทน ซึ่งก็เป็นรูปของพี่ชายฉันกับเจ้พีชที่วันนี้พากันไปจดทะเบียนสมรสกันมา "จดทะเบียนสมรสเลยอ่อว่ะ" หลังจากที่ดูรูปจบยัยเพอร์ก็ว่าพร้อมตาลุกวาวทันที มันคงไม่คิดว่าพี่ชายฉันจะเล่นใหญ่จับเจ้พีชไปจดทะเบียนสมรสทั้งๆ ที่ยังเรียนอยู่ละสิ

หึ มันไม่รู้สินะ ว่าพี่ชายฉันนะคลั่งรักเจ้ลูกพีชขนาดไหน เมื่อก่อนนะฉันขออะไรก็ได้หมด แต่พอมีเมียกับเขาบ้างก็คือไม่เห็นหัวน้องสาวอย่างฉันไปแล้วค่ะ รักเมียห่วงเมียเวอร์มาก อีกนิดคือเบาหวานจะขี้นตาคนรอบข้างแล้วอะ หวานซะ!

"อืม" ฉันตอบเพื่อนไปแค่นั้นก็นั่งไถหน้าจอโทรศัพท์หน้าตาเบื่อหน่ายต่อโลกต่อ ส่วนยัยเพอร์ที่นั่งอยู่ตรงข้ามฉันก็เลิกสนใจเรื่องของพี่ชายฉันไปแล้วก่อนที่จะนั่งชะเง้อคอมองไปทางประตูด้านหลังของฉันแทน

"นี้ยัยแพรยังไม่มาอีกเหรอ" 

"ยังอะ"

"นี่แกเป็นไรอีกเนี่ย ทำหน้าเบื่อโลกซะ" ทันทีที่เพื่อนของฉันว่าแบบนั้น ฉันก็วางโทรศัพท์ลงแล้วถอนหายใจสีหน้าเซ็งออกมาให้ยัยเพื่อนตรงหน้าฉันได้เห็นกับสิ่งที่ฉันกำลังรู้สึกอยู่ตอนนี้ทันที

"เฮ้อ ฉันเซ็งอะเพอร์ ทุกคนมีแฟนกันหมดเลยยกเว้นฉันคนเดียว ขนาดแกยังมีคนคุยเลยเพอร์ แต่แกดูฉันดิ ไม่มีใครเข้ามาจีบเลยสักคน" ฉันระบายความรู้สึกของตัวเองในตอนนี้ให้เพื่อนฟังด้วยน้ำเสียงเศร้าแต่ติดหงุดหงิดเล็กน้อยที่ตอนนี้มันเหลือแค่ฉันคนเดียวที่ยังไม่มีแฟนสักที

คือมันน่าน้อยใจอะ ฉันไม่สวยตรงไหนเหรอ พ่อแม่ก็หน้าตาดีทั้งคู่ พี่ชายก็หล่อลากไส้ขนาดนั้น ส่วนฉันเองก็สวยนะ สวยมากด้วย แต่ดูสิ่งที่ฉันได้รับตอนนี้ดิ ไม่มีใครเข้ามาจีบฉันสักคน

หรือเป็นเพราะว่าฉันนมเล็กเหรอ ก็เปล่านะ นมฉันก็ไม่ได้เล็กจนไม่น่ามองอะ แค่ไม่ได้ใหญ่เท่าพี่สะใภ้ฉันเฉยๆ เท่านั้นเอง

"แกอย่ามาพูดว่าไม่มีคนจีบ คนจีบนะมีแต่พี่แกเล่นสกัดหมดแบบนั้น ใครมันจะกล้าเข้ามาจีบอีกว่ะ" เออ ฉันลืมเรื่องนี้ไปเลยแฮะ ก็จริงอย่างที่ยัยเพอร์ลี่ว่านะ มันไม่ใช่ว่าไม่มีคนมาจีบฉัน มันมีคนมาจีบแต่พอพี่ชายฉันรู้ ไอ้พี่บ้านั่นก็แอบไปเล่นเขาเลยไง ทุกคนที่จะเข้ามาจีบฉันก็เลยพากันกลัวไปกันหมด

เพราะไอ้พี่ชายจอมโหดแถมตำแหน่งเฮดว้ากจอมโหดมันแปะกลางหน้าผากของฉันอย่างเด่นร่าตอนนี้ ก็เลยไม่มีใครกล้าเข้ามาจีบฉัน 

จึ๊! น่าโมโหชะมัด!

"ถ้ามันจะมีคนมาจีบแกอะ คนคนนั้นต้องไม่ธรรมดาเว้ยตาลถึงจะเอาพี่แกอยู่" เหอะ แล้วไอ้คนที่ยัยเพอร์ลี่ว่านะ มันจะยังมีเหลือเหรอในมหาวิทยาลัยที่ฉันเรียนอะ นอกจากกลุ่มแก๊งของพี่ชายฉันแล้ว มันจะมีใครที่ไม่ธรรมดาอีก เฮียไคก็ลูกเจ้าของมหาวิทยาลัย เฮียมาร์ตินก็เป็นลูกมาเฟีย พี่พระพายก็ฐานะไม่ธรรมดาและได้ข่าวว่าทางบ้านพี่เขาก็ไม่ใช่ไก่กาที่ไหนด้วย

ก็คือไม่ธรรมดากันทั้งกลุ่มอะ แล้วใครมันจะกล้าเข้ามากันล่ะ

"ถ้าจะเอาเหนือกว่าแก๊งพี่ชายฉันก็ต้องลูกพระเจ้าตากแล้วมั้งยัยเพอร์" ฉันตอบกลับเพื่อนตรงหน้าติดตลกด้วยสีหน้าบึ้งตึงเล็กน้อย ทำเอายัยเพอร์ที่ได้ยินและเห็นสีหน้าของฉันตอนนี้ถึงกับขำออกมา

"หึ ฮ่าๆ แกก็พูดไป เอาน่าเดี๋ยวก็มีคนเข้ามาจีบแกเองนั่นแหละ คนที่เขาชอบแกจริงๆ และพร้อมจะไฝว้กับพี่ชายแกอะ" เออ ฉันขอให้มีเถอะคนที่กล้าจะไฝว้กับพี่ชายฉันอะ

เบื่อพี่บ้านั่นเต็มทนแล้ว เดี๋ยวนี้ขอเงินก็ยาก อะไรๆ ก็ยากไปหมด

"โอ๊ะ! ยัยแพรมานั่นแล้ว ทางนี้แพร!" 

คือฉันลืมบอกไปว่าตอนนี้ฉันกับเพอร์ลี่นั่งอยู่ในคาเฟ่แห่งหนึ่งแถวมหาวิทยาลัย วันนี้เป็นหยุดพวกฉันก็เลยนัดกันออกมาที่ร้านคาเฟ่กัน ตอนนี้ฉันกับเพอร์ลี่มาถึงกันแล้ว เหลือเพียงแค่แพรวาคนเดียวที่ยังไม่มา แต่เมื่อกี้ยัยเพอร์มันโบกมือพร้อมเรียกชื่อแพรวาแล้ว แสดงว่ายัยนั่นมาถึงแล้ว

แต่...

"ทำไมยัยแพรมันทำหน้าบึ้งใส่เฮียไคแบบนั้นว่ะเพอร์ ทะเลาะกันเหรอวะแก" ฉันที่หันหน้าไปดูด้วยคน แต่ดันเห็นจังหวะที่เฮียไคทำหน้าเครียดแถมยังยืนเท้าเอวใส่ยัยแพรวาที่ลงจากรถเตรียมจะเดินเข้ามาในร้านพอดี ก็เลยเอ่ยถามยัยเพอร์ที่กำลังนั่งจ้องมองอีกคน

"เออว่ะ ฉันว่าทะเลาะกันชัวร์ แกดูสีหน้าที่เครียดนั่นของเฮียไคดิ"

"พอก่อนๆ มันเดินมาใกล้ละ"

ฟุบ!

"อะฮึ่ม หน้าบึ้งมาเชียว ทะเลาะกับผัวมาเหรอ" อันนี้ไม่ใช่เสียงฉันนะ แต่เป็นเสียงยัยเพอร์ต่างหาก ก็ทันทีที่ยัยแพรวาเดินมาถึงโต๊ะและหย่อนกายนั่งลงบนเก้าอี้ข้างๆ ฉัน มันก็เปิดปากถามทันที ยัยเพื่อนบ้านี้ไม่รอให้เพื่อนได้นั่งหายใจหายคอกันหน่อยหรือไง

"อืม ทะเลาะกันนิดหน่อยอะ"

"นิดหน่อยจริงดิ เห็นหน้าเฮียไคขมวดคิ้วพร้อมเท้าเอวทำหน้าตึงเมื่อกี้แล้ว ไม่หน่อยเลยนะ" ยัยเพอร์ว่าเสริมต่อ

"ก็ฉันขอเฮียเที่ยวคืนนี้ แต่เฮียไม่ให้ ฉันก็เลยเถียงกลับไปนิดหน่อยแถมขากลับฉันก็ห้ามไม่ให้เขามารับด้วย เขาก็เลยไม่พอใจนิดหน่อย" อ่อ แบบนี้นี่เอง 

เอาจริงๆ จู่ๆ ฉันก็ผุดไอเดียขึ้นมาได้พอดีเลยอะ เห็นพี่พีชแต่งงานกับพี่ชายฉันแล้ว ฉันก็นึกสนุกอยากชวนพี่สะใภ้เที่ยวผับคืนนี้จัง โดยที่ไปเที่ยวผับที่ไม่ใช่ของพี่ชายฉันเป็นเจ้าของ มันน่าสนุกอยู่นะ อีกอย่างเซ็งๆ แบบนี้ได้ออกไปเที่ยวผับสักหน่อยก็คงจะดีไม่น้อย

คิดแล้วก็ชวนยัยแพรเลยดีกว่า ส่วนคนอื่นๆ เดี๋ยวฉันค่อยส่งข้อความชวนไปทีหลัง...

"แกอยากไปเที่ยวอ่อแพร งั้นคืนนี้ไปเที่ยวกันไหม เราชวนพี่พราวฟ้าและพี่พีชไปด้วย เป็นการเฉลิมฉลองสละความโสดให้พี่พีช เอาไหม ฉันว่าเฮียให้ไปนะ"

"จริงอ่อ เอาดิแต่ถ้าจะให้ไปได้ก็ต้องแอบไปอะ ถ้าขอดีๆ ไม่ได้ไปหรอก" น่าน...แต่ก็เอาเถอะ ถือว่าเป็นการสร้างความตื่นเต้นให้กับค่ำคืนนี้ อย่างเช่น หนีผัวเที่ยว ฉันว่าน่าจะตื่นเต้นมากแน่ๆ

"เอางั้นก็ได้แล้วแต่แกเลย แกไปไหมเพอร์" พูดกับยัยแพรเสร็จ ฉันก็หันไปชวนยัยเพอร์ต่อ "คืนนี้ฉันขอบายก่อนอะ พอดีมีนัดแล้ว" 

"เหอะ กับแฟนอะดิ" ได้ยินคำตอบของยัยเพอร์แล้วฉันก็ถึงกับประชดออกไปทันที เพราะหมั่นไส้มันมากที่แอบไปมีแฟนตอนไหนก็ไม่รู้ทิ้งให้ฉันโสดอยู่คนเดียว แถมเดี๋ยวนี้มีการขอบงขอบายด้วยนะ ใช่ซี้มีแฟนแล้วนี่

"คนคุยเฉยๆ" ยัยเพอร์ตอบสีหน้าเหนียมอายเล็กน้อย เนี่ย มันบอกว่าคนคุยเฉยๆ แต่อาการที่แสดงออกมาตอนนี้คือไม่ใช่เลยนะ

"เออแล้วแต่แกเถอะ งั้นเอาตามนี้นะแพร เดี๋ยวคืนนี้ฉันโทรไปคอนเฟิร์มสถานที่นะ"

"เค"

หึ เอาซี้ คืนนี้ต้องสนุกแน่ๆ