All Chapters of Love Trick กลรักนายวิศวะตัวร้าย: Chapter 1 - Chapter 10

LOVE TRICK ⚙️กลรักนายวิศวะตัวร้ายไทเกอร์ • น้ำตาลไทเกอร์ อายุ 21ปี สูง186 cm น้ำหนัก 70 kgนักศึกษา : คณะวิศวกรรมศาสตร์ เอกโยธา ปีที่3บุคลิก : เป็นคนนิ่งๆ แต่แฝงความเจ้าเล่ห์และความแพรวพราวอย่างร้ายกาจฐานะ : ร่ำรวย ลูกชายเจ้าของสนามแข่งรถและอสังหาริมทรัพย์สถานะ : โสดสนิทHe said : ผมไม่เคยมีแฟนมาก่อนเลยน้ำตาล อายุ 19ปี (น้องสาวนักรบ) สูง 165 cm น้ำหนัก 57 kgนักศึกษา : แพทยศาสตร์ ชั้นปีที่1บุคลิก : เป็นผู้หญิงที่น่ารักสดใส แต่มีความแสบซ่าอยู่ในตัว อยู่ด้วยแล้วมีความสุขฐานะ : ร่ำรวย ลูกสาวเจ้าของไร่องุ่นสถานะ : โสดสนิทShe said : เขาหล่อมากห้าวันก่อนพบเจอกันอีกครั้ง..."เออๆ แค่นี้ก่อนนะยัยเพอร์ฉันจะวิ่งเข้าลิฟต์ก่อนเดี๋ยวค่อยโทรกลับไปใหม่นะ"ติ๊ด.กดวางสายเพื่อนสนิทเรียบร้อย ฉันก็รีบวิ่งไปยังประตูลิฟต์ตรงหน้าซึ่งกำลังจะปิดอย่างรวดเร็ว"เดี๋ยวก่อนค่ะ! หนูขอไปด้วยคนค่ะ" ฉันรีบยื่นมือแทรกกลางประตูลิฟต์ที่กำลังจะปิดลงได้อย่างหวุดหวิด ก่อนจะบอกคนในลิฟต์ว่าขอขึ้นไปด้วยพร้อมกับขยับเท้าเดินเข้าไปด้านในลิฟต์ในนาทีถัดมาด้วยท่าทางเหนื่อยหอบเล็กน้อยจากการวิ่งมาก่อนหน้านี้...แต่...ก

หลายชั่วโมงต่อมา...@Glam Clubหลังจากที่ฉันส่งข้อความไปชวนพี่สะใภ้สุดสวยของฉันและบรรดาเพื่อนๆ ของเจ้พีชแล้ว พวกเราก็นัดแนะเวลามาเจอกันที่ผับที่ฉันได้ส่งโลเคชั่นไป และการเที่ยวสำหรับค่ำคืนนี้ก็พิเศษมากด้วย เพราะบรรดาพี่ๆ และเพื่อนของฉันพากันหนีผัวตัวเองมาเที่ยวกันทุกคนค่ะ ถ้าพูดให้เข้าใจง่ายๆ ก็คือ ทุกคนออกมาเที่ยวโดยที่บรรดาผัวตัวเองไม่รู้ และกำชับกับฉันอย่างดีว่าเรื่องคืนนี้ต้องเงียบที่สุด ฉันที่ไม่มีอะไรเสียเพราะไม่มีผัวอย่างใครเขา จึงตอบตกลงไปอย่างง่ายดาย"ตาล...ตาลแน่ใจนะว่าที่นี่ไม่ได้อยู่ในเครือของพี่ชายตาลอะ"หลังจากที่พวกฉันทั้งห้าคนมาถึงผับที่ฉันเป็นคนจัดหาให้แล้ว พี่พีชก็เอ่ยถามฉันอีกครั้งก่อนที่จะเข้าไปด้านในให้มั่นใจอีกครั้งว่าผับแห่งนี้มันไม่ได้เกี่ยวข้องกับพี่ชายของฉันจริงๆฉันที่สืบและหาข้อมูลเจ้าของผับมาอย่างดีจึงเอ่ยตอบกลับไปอย่างมั่นใจล้านเปอร์เซ็นต์ว่าที่นี่ปลอดภัยจากพี่ชายฉันชัวร์"มั่นใจหนึ่งร้อยเปอร์เซ็นต์เลยพี่พีช ตาลเช็กมาแล้ว เจ้าของอายุน้อยก็จริงแต่ไม่ใช่ชื่อนักรบแน่นอน""เค งั้นก็เข้าไปกันเถอะ พี่กระหายน้ำมากเลยตอนนี้" พี่พีชพูดจบก็ยิ้มดี๊ด๊าทันทีก่อนที่จะ

Tiger part...ติ๊ง!แทนไท : เป็นไง ได้คอนแทกต์เขาไหมหลังจากที่ผมเปิดประตูเข้าห้องตัวเองได้ไม่นาน ไอ้แทนไทเพื่อนสนิทของผมก็ส่งข้อความเข้ามาถามว่าผมได้คอนแทกต์เขาไหม ทุกคนไม่ต้องสงสัยหรอกว่าคอนแทกต์เขาที่เพื่อนผมหมายถึงคือใคร ถ้าไม่ใช่ผู้หญิงที่ผมฉุดกลับมาด้วยกันเมื่อกี้นี้ ใช่ครับน้ำตาล...ชื่อนี้ทำให้ผมแทบนอนไม่หลับมาหลายคืนเลยทีเดียว เพราะความโก๊ะของเธอที่เผลอบอกรักผมในลิฟต์เมื่อหลายวันก่อน และท่าทางที่ดูสดใสบวกกับหน้าตาสะสวยจนผมแทบจะละสายตาไม่ได้ในวันนั้น เธอสร้างความประหลาดใจแก่ผมมาก เพราะผู้ชายที่ไม่เคยคิดจะสนใจผู้หญิงแบบผม ไม่เคยคิดจะสนใจเรื่องความรักแบบผม ดันใจเต้นแรงกับเธอซะงั้น เพราะแบบนั้นพอผมมีโอกาสได้พบเธออีกครั้งในคืนนี้ ผมก็เลยไม่อยากทิ้งโอกาสในการเข้าหาเธอครับ ผมเห็นเธอตั้งแต่ตอนที่อยู่ในผับแล้ว ผมนั่งจ้องเธอจากมุมหนึ่งของห้องนั้น จนกระทั่งที่พวกเธอพากันออกไปจากผับ ผมจึงรีบบอกเพื่อนว่าขอกลับก่อน แต่ความจริงแล้ว ผมตั้งใจเดินตามน้ำตาลออกไป ไอ้แทนที่รู้ว่าผมโกหกและมันชอบจับสังเกตผมก็เลยทักมาอย่างที่เห็นแต่ถามว่าผมได้คอนแทกต์อะไรจากน้ำตาลไหม ไม่ครับ ผมจะไม่จู่โจมแบบนั้น

"ส่งแค่ตรงนี้ก็พอค่ะ ที่เหลือฉันเดินไปเอง" หลังจากที่ไทเกอร์เดินมาส่งน้ำตาลได้ครึ่งทางแล้ว น้ำตาลก็บอกไทเกอร์พร้อมเม้มปากฉีกยิ้มบางๆ กลับไป แต่คนที่ยังไม่ค่อยพอใจกับการเดินมาส่งได้แค่ครึ่งทางอย่างไทเกอร์กลับยืนเงียบไม่ตอบ เอาแต่จ้องใบหน้าสวยของน้ำตาลก่อนจะสลับมองไกลไปยังภาพตรงหน้าที่เป็นหน้าตึกคณะแพทย์ของคนที่เขาเดินมาส่งในภายหลัง"ทำไมคุณถึงไม่ให้ผมเดินไปส่งให้ถึงหน้าคณะ" ทันทีที่ถามจบไทเกอร์ก็เรียกสายตากลับมาจ้องใบหน้าของน้ำตาลอีกครั้ง ทำเอาน้ำตาลที่ถูกมองแบบนั้นถึงกับทำหน้าไม่ถูกได้แต่ยืนเลิ่กลั่กไปมาเพราะการที่ถูกเพ่งมองพร้อมถามแบบนั้นมันทำให้เธอคิดคำตอบไม่ทันแถมเธอก็ไม่รู้ว่าจะตอบกลับไปแบบไหนด้วย "คือว่า...""คุณกลัวพี่ชายคุณเห็น?""คุณรู้ได้ไง""ก็คุณเคยบอกผมเองว่าพี่ชายหวงคุณมาก" จริงด้วยเธอลืมไปแล้วว่าเคยบอกกับเขาแบบนั้น"ค่ะ ฉันกลัวเขาเห็นว่าคุณเดินมาส่งฉัน แล้วทำให้คุณลำบาก" น้ำตาลบอกไปตามที่เธอได้คิด เพราะที่ไม่อยากให้มาส่งก็เพราะว่ากลัวจะทำให้ไทเกอร์ลำบากถ้าเผลอเจอพี่ชายแถวนี้ เนื่องจากถัดไปอีกนิดเดียวก็เป็นตึกคณะของพี่สะใภ้อย่างลูกพีชด้วย เช้าๆ เกรงว่าจะเจอพี่ชายของเธอป้

Namtan part10.00น."เพอร์ ตอนเที่ยงไปกินข้าวด้วยกันไหม หรือว่าแกจะไปเดทกับพ่อหนุ่มที่คุยอยู่" หลังจากที่เรียนวิชาหลักของครึ่งเช้าเสร็จ พวกฉันสามคนก็เดินลงมาจากตึกของคณะเพื่อเดินไปเรียนวิชาเสรีที่อีกตึกหนึ่ง แต่วิชาต่อไปนี้เพอร์ลี่เพื่อนของฉันอีกคนเธอไม่ได้ลงเรียนด้วยกันมีแค่ฉันกับแพรวาเท่านั้นที่ลงเรียนด้วยกัน ก็เลยต้องถามยัยเพอร์ว่าตอนเที่ยงจะไปกินข้าวด้วยกันไหม ฉันกับแพรวาจะได้รอ"พวกแกไปกินกันได้เลย พอดีฉันนัดพ่อหนุ่มสุดหล่อไว้แล้วอะ" นั่นไง ฉันว่าแล้วเชียวว่ามันต้องแอบนัดคนที่กำลังคุยอยู่ไว้แล้วแหงๆ"อืมๆ งั้นก็แยกกันตรงนี้เลยนะ จะได้เวลาเรียนต่อแล้วอะ ปะแพร" บอกยัยเพอร์เสร็จ มันก็พยักหน้ารับรู้ไว้ ฉันก็เลยหันไปดึงข้อมือยัยแพรวาออกจากตึกคณะแล้วรีบกึ่งวิ่งกึ่งเดินไปทางตึกที่จะใช้เรียนในอีกห้านาทีทันทีเฮ้อ เวลาเดี๋ยวนี้มันก็ช่างเดินเร็วจริงๆ เมื่อกี้ฉันยังเห็นว่ายังพอมีเวลาอยู่เลยแต่ตัดภาพมาที่ตอนนี้สิ กลายเป็นว่าพวกฉันต้องวิ่งเร็วๆ แข่งกับเวลาซะงั้น ฉันเคยคิดว่าห้านาทีมันยังพอทันนะแต่ตอนนี้คือไม่ใช่แล้วอะ มันจะไม่ทันอยู่แล้วแม่เอ้ย!"แพร! แกวิ่งเร็วๆ หน่อยเดี๋ยวไม่ทันลิฟต์นะ" หล