AlexenaNakatulala lamang ako sa dilim at hindi gaanong nakatulog dahil sa nangyari. Hindi ako hinayaan ni Cloud na manahimik lang, bagkus ay pinilit ako nitong magkuwento kung ano ba ang nangyari sa pagitan namin ni Lucy na humantong sa pagkahulog ko sa pool. Dahil sa sakit ng loob na nadarama ay sinabi ko rito ang totoo. Tila ba para akong bumalik sa pagkabata, para akong nakakita ng kakampi at nagsumbong ako rito. Inilabas ko ang mga sama ng loob ko dahil sobrang bigat na. Inalo naman ako ni Cloud. Inalis ko ang hiya ko at umiyak sa balikat nito halos buong magdamag, ayaw maampat ng luha ko, pinipigilan ko naman pero ayaw talagang tumigil. Nakinig ito sa lahat ng drama ko. Nang matapos na akong magkuwento ay singhot at hikbi na lang ang pumuno sa silid namin. Hinayaan ako nito at sa pagod siguro ay hindi ko na namalayan pa na nakatulog ako, nagising na lang ako na komportableng nakahiga sa kama ko. Gising na ako kanina pa pero hindi ako kumikilos o gumagalaw man lang.Ramdam ko
AlexenaNapaprenong bigla si Cloud pero nang nakahuma ay agad na iginilid nito ang sasakyan. "W-What did you say?"Kinagat ko ang labi kong noong naguguluhan ako nitong hinarap."N-Namatay ang dapat ay may kakayahang bumuo sana sa amin, Cloud," mahinang ulit ko.Hindi nito nakuhang kumibo o gumalaw man lang, nanatiling nakatitig lamang ito sa akin."Kaya sabihin mo sa akin, may karapatan ba dapat akong sumaya? Paano pa ako sasaya?" may pait sa tinig kong tanong. Ikinurap-kurap nito ang mata, bakas sa mukha nito ang labis na kalituhan. "Who? What? Wait, hindi ako makasunod sa sinasabi mo. N-Namatay? Sino ang namatay na tinutukoy mo?" naguguluhang tanong nito.Para akong mabibingi sa lakas ng kabog ng dibdib ko. Pakiramdam ko ay pumipintig ang lahat ng parte ng katawan ko sa nerbiyos sa pagsisiwalat ng sikreto ko.Lumunok ako dahil sa ramdam ko ang paninikip ng dibdib ko, nanginginig ang labi na sumagot ako. "M-My... no, our baby."Napatanga ito sa narinig at napakurap ng ilang beses k
AlexenaSimula noong nakauwi kami ni Cloud, madalas ay nasa kuwarto lamang ako at paulit-ulit na lang ang ginagawa... matutulog, gigising, nakatulala o 'di kaya ay nakapikit at pinipilit na ipahinga ang isip at umidlip kahit na hirap na hirap akong matulog. Lumalabas lamang ako kapag kinatok na ako ni Zelle para kumain. Hindi ko man masabi rito pero sobra ang pasasalamat ko dahil nandito ito, kahit na ang tagal din naming hindi nagkasama pero hindi pa rin ito nagbabago, kahit na nga nasaang lupalop man ito ay umuwi kaagad ito noong pinatawagan ko ito kay Cloud bago kami bumiyahe, hindi pa rin ako nito kayang tiisin at pabayaan. Hindi ako nito iniiwan at nandito pa rin ito para samahan ako kahit pa nga madalas ay parang wala itong kasama dahil tahimik lang ako at halos puro tango lang ang isinasagot ko kapag may itinatanong ito sa akin. She's worried about me. Kita ko rin at ramdam na gusto ako nitong tulungan. Pero sa ngayon, ang gusto ko ay ang mapag-isa at mag-isip to sort things
AlexenaKumurap-kurap ako upang mawala ang panlalabo ng mata ko at dali-daling kumilos pabalik papunta sa kuwarto noong marinig ko ang mga yabag ng pinsan ko.Hindi dapat ako nito makita.Habol ang hininga ko noong makapasok sa kuwarto at isinarado nang magaan ang pinto. Sumandal ako sandali roon at nang mangawit ay kumilos ako upang umupo sa kama.Hindi ko naman sinisisi si Mikey sa muntikan ko nang pagkalunod, sa totoo lang hindi naman ito ang may kasalanan kung bakit ako nahulog, dahil hindi naman ito ang nagtulak sa akin kundi si Lucy. Though... may parte na ito ang dahilan kung bakit naging gano'n si Lucy at humantong nga sa pagkakahulog ko sa pool at kamuntikan nang pagkalunod.Huminga ako nang malalim para mapayapa ang nararamdaman ko. Pinahid ko rin ang pisngi ko na may bahid ng natuyong luha. Lumunok ako at naramdamang muli ang uhaw.Tumayo ako kapagkwan at pumunta sa CR upang maghilamos, hindi maaaring lumabas ako at makita ng pinsan ko na ganito ang hitsura ko. Ayokong mag-
AlexenaPigil na pigil ko ang sarili kong huwag lumingon dahil ayokong makumpirma ang hinala ko.Dmn it. Paano nito nalaman na nandito ako? Gumalaw ang anino at naramdaman kong umupo ang may-ari niyon sa tabi ko mismo. "B-Baby Dela Rama..." basag ang boses na basa ni Mikey sa nakaukit sa lapida. Napalunok ako at nagbikig ang lalamunan ko.Hindi ko ito magawang lingunin, natatakot akong makita ang sakit na nakabalatay sa mukha nito.Oo, deserve nitong malaman ang totoo pero kung masasaktan lang ito, hindi bale na lang na sarilinin ko ang lahat. Kaya ko naman eh, mas nahihirapan kasi ako sa kaalamang nasasaktan ito. Kung may paraan lang sana para hindi na ito makadama pa ng sakit, walang alinlangan na gagawin ko iyon. I want to save him from pain. Ang hirap kasi sa pakiramdam na wala akong magawa para rito, ang puwede ko lang gawin ay panuorin ito habang nasasaktan.Nakita kong hinawakan nito ang lapida.Hindi ko na napigilan ang pagdaloy ng luha ko, lalo na nang idinikit nito ang n
AlexenaItinabi ko na muna ang ibang papeles na inaayos ko sa gilid ng lamesa bago ko nilingon ang bagong dating na padiretso na ngayon sa direksyon ko.Kakamot-kamot ito sa batok habang naglalakad. "Sorry kanina, aksidente ko palang naisama sa ibang files 'yong business proposal. Naabala ka pa tuloy sa ginagawa mo, alam ko naman na ang dami ko pang iniwan na ipinapaasikaso sa iyo rito," bungad agad na paliwanag nito na parang hiyang-hiya sa nangyari nang tuluyan na itong makalapit sa akin. May mga ka-meeting kasi ito kanina, pero noong magsisimula na sana ay noon lamang nito napansin at ni Mathos na wala pala sa mga ito ang may bitbit ng bagay na pinaka-importante sa lahat. Nakakaloka. Sa dami ba naman kasi ng puwedeng makalimutan at maiwan ay iyon pa talagang business proposal! Gayong kahapon ko pa iyon ibinigay rito mismo nang personal iyon dahil gusto raw nitong ma-review iyon para sa gaganapin na meeting ngayon. Ang nangyari tuloy ay humahangos na bumalik sa opisina si Mathos at
AlexenaHindi na ako nagulat nang bigla itong kumanta. He's always like this, lagi nito akong kinakantahan every time na may napapansin itong kakaiba sa akin. Ilang taon pa lang kaming magkasama at magkakilala but it seems na kilalang-kilala na ako nito. Sabagay, hindi naman na rin nakakapagtaka dahil gano'n din ako rito. Hindi ko na napigilan ang pagpikit habang dinadama at pinapakinggan ang ganda at lamig ng boses nito. He's really a good singer.Nakaka-relax at nakakapawi ng alalahanin. Walang kupas, kahit pa nga hindi na ito nakakakanta sa entablado na alam kong isa sa mga bagay na kailanman ay hindi mawawala rito kahit na lumipas pa ang mga taon at tumanda na kami. Kung first love ko ang volleyball, sobrang obvious naman na ang kay Hero ay ang pagkanta.Nangiti ako dahil sa mga lyrics ng kinakanta nito na kanta ni JK Labajo, ang title niyon ay Para sa 'yo. Sinasalamin kasi sa mga kataga ng kanta na palagi itong nariyan para sa akin. At totoo naman talaga iyon. He's been there
Alexena"Babe, I need your help para mag-set-up sa conference room. Darating sina Dad, may biglaang meeting. Patulong ka na lang kay Mathos kapag may mga kakailanganin ka pa, lalo na kapag may bubuhatin," pag-imporma ni Hero sa akin.Itinigil ko na ang ginagawa kong pagbabasa ng mga email at sinamsam ang mga papel sa mesa ko bago ito tiningnan. Sa nakikita ko ay mukhang masyado itong aligaga dahil dumiretso agad sa puwesto nito, pagkatapos ay nagtitipa sa laptop na nasa harap.Hindi nakapagtataka kung bakit ganito ito, alam ko kasi kung gaano na ayaw na nitong maulit pa ang nakaraan at ma-disappoint ang ama nito rito. I can see clearly that he's really a changed man now. Ibang-iba na ito sa Hero na nakilala ko noon. Nakakatuwa lang dahil better version na nito ang nasa harapan ko ngayon. And I'm really proud of him... saksi ako kung paano nito ginustong baguhin ang takbo ng sariling buhay, kung gaano ito katapang at pilit na ginusto ang bagay na alam kong una pa lang ay ayaw na nito k