Maagang gumising si Mira kinabukasan. Muling binalikan ng isip niya ang galit ni Kyle kagabi, ang tono, ang titig, at ang sakit ng mga salitang sinabi nito. Bagaman nasanay na siyang huwag maging personal sa trabaho, hindi niya maipaliwanag ang kirot na nararamdaman. Huminga siya ng malalim.
Nakahanda na siya para sa araw na iyon, corporate attire, nakatali ang buhok, simple pero maayos ang makeup. Ang meeting nila sa Megawide Corporation ay mahalaga, isang potential partnership para sa bagong infrastructure project ng Tuazon Group of Companies.
Bumaba siya mula sa guest room bitbit ang tablet at folder ng presentation materials. Paglapag niya sa hallway ng mansyon, naabutan niya si Kyle na palabas na rin, suot ang navy blue suit, tila ito male lead sa mga pinapanood niyang drama. Super gwapo talaga ng boss niya. Napalunok siya ng maalala ang nangyari sa kanilang wedding night.
“Sir, sabay na po tayo?” tanong niya.
Pero hindi siya tiningnan ni Kyle.
“May maghahatid sa’yo. Magkita na lang tayo sa opisina,” malamig na sagot nito, habang sumakay sa black Audi na agad umalis pagkapasok ng CEO.
Naiwan siya sa harapan ng mansyon, parang estatwang hindi makagalaw. Wala siyang nagawa kundi ang hintayin ang driver na maghahatid sa kanya. Pagdating ng kotse, sumakay siya ng tahimik, ang pakiramdam ay tila hindi siya asawa ng CEO, kundi isang pangkaraniwang empleyado. Pinagalitan niya ang sarili. Ano ba ang inaasahan niya? Talaga namang empleyado siya.
Pagdating sa Megawide Tower, unang bumaba si Kyle mula sa sasakyan, agad lumapit ang ilang executive at staff upang salubungin ito. Magkasunod lamang sila halos.
Paghakbang niya sa lobby, napansin niya ang mga lihim na sulyap ng mga empleyado. Walang nagsasalita, ngunit ang mata ng mga ito ay tila may sinisigaw.
“Hindi sila sabay dumating?”
“May problema ba?”
“Hindi ba at bagong kasal lang sila?”
Tahimik siya habang lumalakad papasok sa elevator, hawak ang kanyang tablet nang mahigpit. Nararamdaman niya ang bawat mata sa kanya. Ilang araw na naman siyang tampulan ng tsismis.
Pagdating sa boardroom, naroon na si Kyle, nakaupo sa dulo ng mesa, pormal, nakafocus sa presentation slides. Tumango lang ito nang makita siya, walang emosyon, ni walang pagbati.
Parang hindi sila galing sa iisang bahay. Parang hindi siya asawa. Na hindi naman talaga. Muli niyang sinaway ang sarili. Trabaho lang ang lahat at hindi niya dapat haluan ng damdamin. Kailangang maging propesyonal sa kabila ng personal na damdamin.
Tensyonado sa conference room ng Megawide habang hinihintay ang pagdating ng delegasyon mula sa Tuazon Group of Companies. Pinagmasdan niya si Kyle. Hindi mapakali ang mga daliri nito sa ibabaw ng mesa, paulit-ulit na pinipindot ang pen at paminsan-minsan ay tumitingin sa relo.
“Sir, kayang kaya po ninyong makuha ang deal na ito,” bulong niya.
“Madaming nag-aagawan sa project na ito. Tayo ang una nilang pinuntahan at madami pang kasunod.”
Ang partnership na ito ay hindi lang negosyo, alam niyang may nais patunayan si Kyle sa ama nitong si Don Renato. Pangarap na proyekto nito ang train station at magkakaroon ito ng katuparan kapag nakuha ni Kyle ang project. Noong nakaraan ay si Calyx, ang stepbrother ni Kyle ang nakapag-close ng deal.
Tahimik siya sa tabi ni Kyle, binabasa ang presentation file sa kanyang tablet. Alam niyang stress ang boss niya. Ngunit hindi na siya nagtangkang magsalita uli. Alam na alam niya kung paano ito pakitunguahan.
Maya-maya, bumukas ang pinto ng boardroom.
“Ladies and gentlemen, Mr. Sebastian Tuazon, CEO of Tuazon Group,” anunsyo ng secretary.
Pumasok ang isang matangkad at gwapong lalaking naka-dark green suit, may confident na ngiti sa labi at matalim na mata. Taglay nito ang karismang hindi mapagkakaila.
Agad tumayo si Kyle upang makipagkamay.
Ngunit bago pa man ito mangyari, nanlaki ang mga mata ni Mira at mapako ang tingin ni Sebastian sa kanya.
“Mira?” bulalas ni Sebastian, may halong gulat at tuwa.
Natahimik ang buong boardroom at nagmamasid lamang sa kanila.
Napangiti siya, hindi rin makapaniwala.
“Sebastian? Ikaw na ba 'yan?”
“Wow… grabe. You haven’t changed a bit. Still the prettiest girl,” biro ni Sebastian.
Napatawa si Mira, bahagyang nahihiya. “Lalo ka na, napakapogi mo pa din. Ang crush ng bayan ang datingan mo hanggang ngayon.”
“Alam mo ba, hanggang ngayon, hindi ko makakalimutan na lagi tayong magka-partner sa lahat ng school event, ako ang escort, ikaw ang muse. Tandang-tanda ko pa lahat ng event.”
Tumawa si Sebastian. Napalinga siya sa paligid. Tsaka lamang niya napagtanto na ang atensyon ng lahat ay nasa kanila.
Pero si Kyle? Tahimik lang sa isang gilid. Nakangiti naman, pero ang panga ay bahagyang gumalaw. Ang mga mata nito ay malamig, kahit ang ngiti sa labi ay tila magkadikit lang para sa pormalidad. Wala itong sinabi ngunit alam niyang hindi ito natutuwa sa agaw atensyon nilang pagkikita ng dating kamag-aral.
“Shall we begin Mr. Tuazon?” singit ni Kyle, kontrolado ang tono.
“Of course,” sagot ni Sebastian. “But later, Mira, we need to catch up. Gusto kitang imbitahan sa isang private dinner mamaya.”
Napatingin siya sa boss.
“Have a seat Mr. Tuazon,” malamig na sabat ni Kyle, sabay tayo at paglapit sa presentation board.
At nagsimula ang negosasyon, pormal, direkta, ngunit hindi maikakaila ang palihim pagsulyap ni Sebastian sa kanya.
Matapos ang mahigit ilang oras na pag-uusap at talakayan, natapos ang presentation ni Kyle. Detalyado, visionary, at may kompletong plano mula sa engineering down to social impact, isang proyekto na hindi lamang para sa kumita, kundi para makatulong sa bayan.
Tumango si Sebastian matapos ang huling slide. “Impressive,” aniya, habang nagkakasalubong ang mga daliri nito sa ibabaw ng mesa. “Honestly, I’m impressed. Your projections are solid, your execution plan is clear…”
Napangiti si Kyle. Ngunit hindi pa ito ang katapusan.
“…but,” dagdag ni Sebastian, “out of fairness, I still want to review the other proposals before making my final decision.”
Mabilis na nawala ang ngiti sa labi ni Kyle, ngunit saglit lang. Bilang bihasang negosyante, sanay na ito sa mga ganitong galawan. Tumango ito.
“Of course. We understand Mr. Tuazon.”
Sumulyap si Kyle sa kanya na may nais ipahiwatig.
Maraming salamat po sa suporta sa aking bagong aklat! Sana po ay magustuhan ninyo. Enjoy reading!
“Huwag mo akong subukan, Jenny. Sumama ka sa akin bago pa ako maubusan ng pasensya,” gigil na sabi ni Sebastian.Nanlamig siya. Hindi niya alam kung dahil sa takot o dahil sa tibok ng puso niya na parang mabibingi siya.“Sebastian, please… May pupuntahan lang kami ni Andrei.”“Sumakay ka sa kotse, ngayon na!”Napalunok siya at dahan-dahang bumaba sa motor.“Jenny, sigurado ka ba? Gusto mong tumawag ako ng pulis?”Hindi niya kayang magsalita. Hawak pa rin ni Sebastian ang braso niya habang inihatid siya sa kotse.Bago pumasok, muling binalingan ni Sebastian si Andrei.“Hindi mo na kailangang makialam sa amin ni Jenny.”At walang sabi-sabing isinakay siya nito sa kotse, saka mabilis na umalis. Ramdam niya ang bilis ng tibok ng puso niya, hindi niya alam kung galit ba si Sebastian, pero isa lang ang sigurado, this night is far from over.Tahimik sa loob ng sasakyan. Tanging ugong ng makina at mabigat na paghinga ni Jenny ang naririnig. Nakatingin siya sa bintana.“Bakit mo ako iniiwasan,
“Sebastian, I don’t like what I’m hearing about you and that assistant. Hindi magandang pakinggan para sa Tuazon Group,” sabi ni Don Juan.Tumayo si Sebastian, nilapag ang mga kamay sa mesa.“Jenny is my employee. Whatever you heard, huwag mo nang pakialaman ang personal kong buhay.”“Personal? Alam mo bang umiikot na sa social media ang mga picture nating dalawa kagabi? Do you know how that looks? And yet, she’s still here, acting like she owns this office. May pasara-sara pa kayo ng pinto.”Nag-igting ang panga niya.“Kung problema ang mga litrato kagabi, wala akong pakialam kung ano ang isipin ng iba.”Napataas ang kilay ni Don Juan, saka bahagyang lumapit sa mesa.“Sebastian, we are business partners. Hindi lang ito tungkol sa iyo. This is about the company, the board, the investors. Hindi ka na bata para ma-scandal dahil lang sa isang babae. Vicky is the right choice. Mas magiging maganda ang reputasyon mo! Sa negosyo kailangan mo ng asawang maipagmamalaki!”“No. Don’t decide for
Malalim ang buntong-hininga ni Sebastian. “Hindi mo pa ba nakikita ang kumakalat na photos namin ni Vicky sa isang kwarto? Gusto kong malaman mo na wala akong matandaan masyado kagabi. I swear. Wala akong planong magpakasal kay Vicky.”Napasinghap siya. Parang sumikip lalo ang dibdib niya. Ngayon lang niya nalaman dahil naging abala siya sa sariling problema.Dumukwang si Sebastian, seryoso. “I was drugged, Jenny. Wala akong maalala. Please… maniwala ka. Ang huling naalala ko ay sinundo mo ako tapos wala na akong matandaan. Actually, akala ko ikaw ang babaeng kasama ko kagabi. Kaso paggising ko si Vicky.”Kumirot ang puso niya. Gusto niyang magsalita, sabihin na siya man ay may tinatagong sikreto. Gusto niyang umamin na may nangyari sa kanya kagabi… pero hindi niya alam kung paano.“Sebastian…” aniyang nangingilid ng luha.Umupo ito sa tabi niya, hawak ang kanyang kamay. “Hey… look at me.”Dahan-dahan siyang tumingin dito.“I don’t care about the photos, Jenny. Ang iniisip ko ngayon…
Nagising si Jenny sa malamig na pakiramdam ng kumot sa kanyang balat. Mabigat ang ulo niya at parang tinutusok ang sentido. Napasinghap siya nang mapansin ang lalaking natutulog sa tabi niya. Mataba, may edad na, at may malakas na hilik. Parang binuhusan siya ng malamig na tubig.Sinipat niya ang sarili. May damit naman siya! Pero halos wala siyang maalala. Ramdam niya ang pananakit ng ibabang bahagi ng katawan.“Hindi… imposible…” bulong niya, nanginginig ang katawan. Umaagos ang luha sa kanyang pisngi.Pilit niyang inaalala ang nangyari kagabi. Nagbalik ang mga putol-putol at malabong mga alaala, ang halik, ang init sa katawan, ang bigat ng katawan ng lalaking kasama niya. Pero malinaw sa kanyang isip, hindi itong katabi niya ang lalaking kasama niya kagabi.Tulala siyang lumabas ng kwarto, halos madapa sa pagmamadali. Ang hallway ng bar ay tila walang katapusan, at bawat hakbang ay parang kumakabog ang dibdib niya.Pagkalabas niya ng establisyemento, malamig na simoy ng hangin ang
Umiikot ang paningin ni Jenny. Hinila siya ng isang estranghero sa isang kwarto. Para bang biglang uminit ang buong katawan niya at bumigat ang bawat hakbang. Ano ba ang hinalo ni Vicky sa alak? Para siyang natutuliro.“B-Bitiwan mo ‘ko…” halos bulong na ang boses niya at walang lakas.Itinulak siya ng lalaki papasok sa madilim na silid at isinara ang pinto. Ramdam niya ang mabilis na tibok ng puso niya. Ang liwanag sa labas ay nawala, tanging anino na lamang ng estranghero ang nakikita niya.Lumapit ito sa kanya, at kahit gusto niyang umatras, hindi gumagalaw ang kanyang mga paa. Para siyang nakapako.Yumuko ang lalaki at hinalikan siya sa labi.Hindi na niya alam kung saan galing ang lakas ng loob niya pero tinangkang itulak ang lalaki. Ngunit mahina lang ang pagtulak niya. Ramdam niya ang bigat ng kanyang talukap, parang gusto na niyang pumikit.“You’re so sweet, hmmmm!” anito habang patuloy siyang sinisibasib ng halik. Pamilyar ang halik. Pati na ang haplos. Tuluyan na siyang nawa
Pagdating ni Jenny sa bahay, pakiramdam niya ay mabigat ang buong katawan niya. Tahimik ang paligid pero ang utak niya ay parang gulo-gulo. Hindi niya maiwasang panay tingin sa cellphone.“Baka nasa meeting lang talaga sila… baka busy… baka…” paulit-ulit niyang sinasabi sa isip pero hindi niya mapawi ang kaba.Alas-diyes na ng gabi, hindi pa rin nagrereply si Sebastian. Pumunta siya sa kusina, uminom ng tubig, at bumalik sa kwarto. Binuksan ang cellphone, walang kahit anong notification.Alas-onse na. Hindi na niya matiis. Nag-type siya ng message kung anong oras ito uuwi.Pinindot niya ang send at hinintay. Wala pa ring reply.Nagsimulang manginig ang kamay niya. Baka kung ano na ang nangyari sa kanila ni Vicky… baka… Hindi niya naituloy ang iniisip. Ayaw niyang saktan ang sarili sa mga imahinasyon.Naglakad-lakad siya sa loob ng kwarto, paulit-ulit na chine-check ang phone. May kung anong kirot sa dibdib na hindi niya maipaliwanag.Bandang 11:30 p.m., umupo siya sa gilid ng kama, hal