(Emalyn the Manang) 1

EMALYN

“Manang.”

“Expired.”

Iyan ang mga bansag sa akin ng mga kaibigan at kamag-anak ko. Kesyo trenta’y singko na raw ako at wala pa ring boyfriend—wala pang asawa. At sa bawat salu-salo, sa bawat reunion, lagi akong tampulan ng biro. Para bang kasalanan kong hindi pa ako humaharap sa altar.

Hindi man halata, pero nasasaktan na ako sa mga sinasabi nila. Iba kasi—parang personal na. May tinatagong galit sa akin… o baka ako lang ang nag-iisip ng gano’n.

Ewan kung mali man ako. Kasi, minsan, may magtatapon ng linya na parang balang tumatama sa puso ko.

“Emalyn, paano ka pa mabubuntis niyan? Pa-expire ka na.”

“Sayang ka, maganda ka sana… kaso wala eh, hindi ka marunong mag-ayos. Ang manang mo.”

At madalas, ngiti lang ang sagot ko. Kahit na ramdam ko na parang mga karayum ang bawat salita nilang, tinutusok-tusok ang puso ko.

Kapag hindi ko na kaya, dinidipensahan ko ang sarili ko.

“Eh ano ngayon kung tumandang dalaga ako? Masaya naman ako. Mas okay na ‘yon kaysa may asawa nga, miserabl