KABANATA 6
Halos nagpaulit-ulit sa akin ang mga salita ni Levi! Para na itong sirang radyo na paulit-ulit sa aking isipan!
Bumaluktok ako sa aking kama at niyapos ang aking unan. 11 pm na nang gabi pero heto pa rin ako gising na gising at iniisip ang lalaking 'yon!
Bumuntong hininga ako at kinuha ang aking phone para magbukas ng social media account. Pagkabukas ko pa lang ay puro message nina Hannah at Chloe ang nakita ko. Nagtatanong kung nakuha ko raw ba yung purse ko. Hindi ko 'yon pinansin at binuksan ang notifications ko.
At halos bumaligtad ang aking mundo ng may makitang hindi inaasahan doon! Napatulala at halos lumipad kung saan ang utak ko!
Namamalikmata lang ba ako?
Kaya lang napapikit ako nang mariin at napadaing sa sakit nang bumagsak sa mismong mukha ko 'yong cell phone!
"Punyeta!" Singhal ko at napaupo sa kama habang hawak-hawak ang aking mukha. Pero gayon pa man ay kinuha ko ang aking phone at tiningnan muli ang notification. At gano'n na lang ang bigla ko nang makitang nando'n pa rin 'yon!
Oh my! I'm not hallucinating!
'Leviticus Galford sent you a friend request'
"Damn it! Damn it!" Sigaw ko at kinagat kagat pa ang unan na yakap-yakap ko! Nag-init ang pisngi ko at naalala na naman 'yong sinabi niya kanina.
'Hindi porke't type kita ay gusto ko nang makipag sex sayo Astrid. Hindi ako namimilit kung 'yan ang iniisip mo'
Totoo kayang type niya ako?
Napailing ako at halos batukan ang sarili sa naisip! No! He's just hitting on me because he likes me on his bed! 'Yon ang totoo! Tapos sa huli ay iiwan niya ako nang parang basahan!
Mukha lang siyang matino pero nasa loob ang kanyang kulo!
That's why I deleted his request. Tama na ang limang tao'ng pagiging bulag at tanga. Hindi na dapat ako yung Astrid na naghahabol sa kanya nang patago. I realized that...he isn't worth it! Hindi siya yung lalaking pinapangarap ko! Masyado lang akong nabulag noon at inakalang siya yung lalaking gugustuhin ko pero nagkamali ako!
He broke a lot of hearts according to Hannah and I don't want to be one of them. Kaya't hanggang maagap pa-
Natigilan ako sa pag-iisip nang makitang may panibagong notification na naman!
'Leviticus Galford sent you a friend request'
Damn! Ano bang kailangan niya sa akin?!
Nakakainis!
Gusto ko na nga'ng lumayo eh! Pero...bakit siya naman ang lapit nang lapit!
Damn it! Tukso layuan mo ako!
Kaya naman nag-log out na lang ako ng aking account at pinilit na matulog.
That's why the next morning I look like a walking zombie!
Napansin agad 'yon ni mama ngunit wala na siyang sinabi at umiling lang sa 'kin.
"Late ako makakauwi mamaya ha," sambit niya habang kumakain kami.
"At bakit?" Mataray kong tanong. Nagtaas siya ng kilay dahil sa tono ko.
"Ano ka ba? Nanay ko? Makapagtanong ka nang 'bakit' parang ako yung teenager at ikaw ang nanay ah?" Inis niyang sinabi.
"I'm just asking you! Why are you so defensive?" I rolled my eyes at her, 'yon nga lang ay agad akong nakatanggap nang katos sa aking ulo!
"Aray!" I hissed and glared at her. Damn it! Ang sakit no'n ah!
"Tigilan mo ako Astrid Naomi ha! Tigilan mo rin ang pagsama ng tingin sa akin dahil mas lalong lumalaki ang eye bags mo! Pumapangit ka na!" She said and stood up. Suminghal ako sa kanya at ngumuso.
Kahit kailan talaga si mama. Nagpaalam ako sa kanyang aalis na kaya agad akong sumibat nang alis.
Natutuwa akong sa paglipas ng panahon ay naka-move on na si mama sa pagkawala ni papa. Sa aming dalawa siya ang pinaka nasaktan. At kahit alam kong namimiss niya pa rin si papa hindi niya yun sa akin sinasabi pero alam kong hanggang ngayon ay nangungulila pa rin siya.
Palagi ko kasing napapansin na sa tuwing aakyat siya sa kwarto bago matulog ay madalas siyang lumilingon sa nag-iisang picture frame ni daddy na nakasabit sa salas.
Nang makarating ako sa school ay mabilis akong nilapitan ni Hannah at Chloe para makipagkwentuhan ngunit agad ding natapos dahil sa teacher na dumating. Magiging maayos na sana ang lahat ngunit isang pangyayari ang hindi ko inaasahan na dumating!
Kitang kita ko kung paano pumasok ang isang Leviticus Galford sa room namin kasama ang teacher namin! Sa nanlalaking mga mata ay titig na titig ako sa kanya habang nanlalamig na ang aking mga kamay dahil sa sobrang kaba!
"Class this is Leviticus Galford from Grade 12 Stem A. Meron kasi akong pinapagawa sa kanya kaya pansamantala siyang makiki sit-in dito sa klase niyo," paliwanag ni ma'am.
Parang tambol sa kaba ang aking puso sa sobrang kaba. Hindi na ako makahinga nang maluwag sumabay pa ang tilian ng mga babae kong kaklase dahil sa pagkakakita kay Levi!
"Nakikita mo ba ang nakikita ko Astrid?" Nang-aasar na tanong ni Chloe. I heard Hannah laughed kaya sinamaan ko sila ng tingin at pagbalik ko sa unahan ay halos magwala ang dibdib ko nang magtama ang mga mata namin ni Levi!
"May bakante pa bang upuan?" Tanong ni ma'am sa lahat. Agad namang nagsigawan ang mga kaklase ko.
"Yes ma'am! Dito po sa tabi ko!" Tili ng isang babae sabay palayas ng babaeng katabi niya. Mukhang mag-aaway pa dahil lang kay Levi!
"Dito ma'am! Bakanteng bakante! Katapat pa ng aircon! Siguradong lalamigin ang hot na si Levi!" Tili naman ng bakla kong kaklase at itinabi pa yung upuan sa tabi niya. Napalunok ako nang matindi ng ngumisi si Levi habang nakatitig sa akin!
"Tama ba ang nakikita ko Astrid? He's looking at you!" Hannah said.
Tama ka Hannah! Hindi ako bulag at kitang kita ko!
"Thank you but..." natahimik ang lahat nang magsalita si Levi. Nag-iwas ako ng tingin sa kanya at binaba na lang ang tingin sa libro sa aking desk!
"Nakapili na ako ng uupuan ko," saad niya. Agad naman na-excite ang lahat. Umaasa na sa kanila tatabi si Levi! Para kami ditong nag-aabang ng one million pesos kung makapag-antay ng sagot ni Levi!
Grabe!
"I would prefer to sit beside Miss Wadler,"
Para yata akong nabingi sa sinabi niya. I heard disappoinment from my classmates and giggles from Chloe and Hannah.
"Yes you may, Levi." Ma'am said.
Napatingin ako sa tabi ko at halos mapasintido nang mapagtantong may bakante nga sa katabi ko! Lintek! Kung minamalas nga naman oh!
Malas nga ba?
Oo malas! Wag ka nang kumontra!
Para akong tubig na tumigas sa aking kinauupuan nang maramdaman ko siyang umupo sa tabi ko at binuksan ang kanyang laptop na dala para yata sa pinapagawa ng teacher namin sa kanya.
"Nice to see you again Astrid..." he whispered.
EPILOGUE (THE FINAL CHAPTER) “Levi…I told you…I am just…paying my debt and after this we’re nothing but strangers, right?” Hindi ako makapaniwala sa sinabi niya. Something happened to us back on the yacht, but it feels like it was all nothing to her. Yes! Sinabi ko sa kanya na ang tangi ko lang dahilan kung bakit ginagawa ko ang lahat ng ito ay dahil sa utang nila sa daddy ko. But fuck! Ayaw ko ng lokohin ang sarili ko. Ginawa ko ang lahat ng ito hindi dahil gusto ko ring ibalik ang sakit na pinaranas niya sa akin noong iniwan niya ako. Ginawa ko ang lahat ng ito dahil hanggang ngayon…mahal na mahal ko pa rin siya. Hanggang ngayon siya pa rin ang laman ng puso at isipan ko. Hanggang ngayon lahat ng parte ng katawan ko siya lang ang hinahanap. It was fucking ridiculous. To love someone like this is so ridiculous. Hindi ko nga namalayan na lahat pala ng ginagawa ko ay para sa kanya. I earned the highest position in my grandfather’s company para hindi ako mapasunod ng lolo ko sa pag
EPILOGUE (Part 5)Hindi ko kayang palipasin ang buong gabi na galit sa akin si Astrid. Hindi ko makakayang hayaan siyang mag isip ng masama sa akin. Maaaring tinago ko ang lahat ng ito at hindi sinabi sa kanya pero hindi magbabago na mahal na mahal ko siya.Kaya lang kahit anong gawin ko pakiramdam ko hindi umaayon sa akin ang panahon. Hindi ako nakatiis na kausapin si Astrid. Pumunta ako sa kanyang bahay at nadatnan ko roon si Nellen Wadler at dahil alam niyang may alam ako sa relasyon niya sa aking ama agad siyang nag isip ng masama sa akin.“Levi! Tigilan mo ang anak ko! Ito ba ang plano niyo ni Leslie? Sinabi kong ‘wag niyong idamay ang anak ko! Ako ang nagkamali! Babayaran ko kung ano man ang ginastos ni Vincent kay Mr. Chua! Tigilan niyo na ‘to!”She knows my mom’s plan. Marahil ay kinompronta siya ni Mommy at sinabi ang detalyeng ‘yon. Now she thoughts that I have a bad intention with her daughter. Wala rin naman akong pakialam sa per ana pinambayad ni daddy sa utang nila ang g
EPILOGUE (Part 4)Pinilit akong kausapin ni daddy ngunit pilit akong umiiwas. Hindi ko siya kayang kausapin. Pakiramdam ko sa oras na magharap kami mag-aaway lang kaming dalawa. Mas lalo lang lalaki ang gusot sa pagitan naming dalawa.Ngunit wala na akong nagawa nang sabihan ako ni lolo isang araw. Magkakaroon raw ng family gathering at exclusive lang ‘yon para sa aming pamilya. Kaya naman nagpaalam ako kay Astrid tungkol doon. Ngunit hindi ko inasahan na kaming tatlo lang ang uupo sa family gathering na ‘yon.“Where’s grandpa?” I asked as I sat down on my seat.“He decided not to go. He wants us to settle our problem on our own,” sambit ni daddy. Nanatili namang tahimik si mommy.“I wonder kung kaya mong i-settle ang problema ng pamilya?” sarkastiko kong tanong. Hindi ko matiis na mapuno na naman ng galit. I remember the scene I witnessed in his office. Dad sighed problematically. Isang diretso kong ininom ang isang baso ng wine sa aking harapan.“I am trying my best to fix this fami
EPILOGUE (Part 3)Nabitin ako dahil sa babaeng ‘yon. Hindi ko alam kung anong ginagawa no’n doon at kung bakit siya naninilip sa ginagawa namin. Napailing na lang ako. Marahil kahit inosente ang babaeng ‘yon kuryuso pa rin siya sa mga ganoong bagay.“Levi,” natigilan ako nang tawagin ako ni daddy. Napatingin ako sa kanya at napansin ko ang pangbabaeng purse sa kanyang kamay. Kumunot ang noo ko doon.“Schoolmate mo si Astrid ‘di ba?” he asked. My brows furrowed. “Who’s Astrid?” nagtataka kong tanong. Nakita ko ang pagsimangot niya sa akin. “My secretary’s daughter. Naiwanan niya yata itong purse sa table nila. Give it to her,” he said. Napatitig ako sa purse na iyon. How did he know na sa anak talaga ‘yon ng secretary niya?“How did you know it was her?” I asked. Napatitig siya sa akin. Lumikot ang kanyang mata at basta na lang kinuha ang aking kamay at pinahawakan sa akin ang purse.“I just know. Ibigay mo na lang. Baka mahalaga ‘yan kay Astrid,” he said and left. Napatitig ako sa pur
EPILOGUE (Part 2)Lumipas lang ang ilang araw binalik ni daddy ang sasakyan ko pero kahit ganoon hindi ‘yon ang naging dahilan ng pagbabago sa gawi ko. I enjoy my life this way. Ito lang ang paraan para makalimutan ko kung anong klase pamilya mayroon ako.When I turned eighteen, I didn’t think twice but to enjoy being at legal age. Dahil doon ay malaya na akong makakalabas pasok sa bar nang hindi nagbubulaan sa aking edad. Dad always scolds me about that pero wala na naman siyang magagawa kundi ang hayaan ako dahil hindi ko rin naman siya susundin. At alam niyang hindi na uubra sa akin ang mga punishment niya.“Levi, we have a gathering later—”“I don’t want to attend, Mom.” mabilis kong pagtanggi. Medyo may hang over pa ako sa party kagabi kaya wala akong gana mag breakfast ngayon at mas lalo pa akong nawalan ng gana nang marinig ‘yon kay Mommy.“Your grandparents will be there…” she added, still trying to convince me. I continued finishing my plate like I did not hear anything. My g
EPILOGUE (Part 1)Leviticus Galford“Paano mo nagawa sa ‘kin ‘to, Leslie?!” isang galit na boses ang narinig ko na nagmumula sa second-floor ng aming malaking bahay. Holding my robot toy, I followed where the noise coming from, and I saw dad and mom. Dad looks furious while mom was crying miserably.Noon hindi ko nauunawaan ang tagpong ‘yon. Nasanay na ako sa madalas na pag aaway ng magulang ko kaya hindi na ito bago. Pero sa lahat ng pag aaway nila ito ang pinakamalala. Rinig na rinig sa buong bahay ang pagkabasag ng mamamahaling figurine dahil sa galit ni daddy.“I trusted you! I’ve been faithful to you tapos ito ang igaganti mo?!” may hinanakit at galit sa boses ni daddy. Hindi nila alam na pinapanuod ko sila at malinaw na naririnig ang kanilang mga sinasabi. Kung alam nilang nandito ako paniguradong magkukunwari na naman silang masaya.“I-I’m…sorry, Vincent! Hindi ko…sinasadya! Please…listen to me…ikaw ang mahal—”“Wag mong sabihing ako ang mahal mo matapos kitang makitang may kah
KABANATA 65Hindi ako makatingin kay Levi habang lumalabas ako ng sasakyan niya. Nagpalipas kami ng buong gabi sa loob ng kanyang sasakyan malapit lang sa dagat at madaling araw pa lang ay hinatid niya na ako pauwi. Ayaw ko na sanang maalala ang mga nangyari kagabi pero sa bawat ngisi niya naalala ko ang bawat detalye!Damn it! Dahil sa kanya nabalot na ng lumot ang isip ko!“Una na ako…” paalam ko sa kanya nang makalabas na ako at hawak na ang pinto ng kanyang sasakyan para maisarado ito. He smiled at me. Nakakainis! Alam ko naman na gwapo siya pero bakit hanggang ngayon nagugulat pa rin ako sa mga ngitian niyang ganyan?“Set a date for me to officially meet your mom, alright?” he informed me. Tumango ako sa sinabi niya at tuluyan nang sinarado ang pinto ng sasakyan niya. Napag usapan nga namin kanina ang tungkol diyan. Gusto niyang makausap ng maayos si mama. Alam ko naman na hindi maganda ang tingin ni mama sa kanya dahil sa nangyari noon.Huminga ako ng malalim at pumasok na sa ba
KABANATA 64R18Magkahawak kamay kami habang naglalakad sa dalampasigan. Hawak-hawak namin sa kabilang kamay ang aming sapatos kaya malaya naming nadadama ang pinong buhangin sa aming paa. Madilim na ang paligid pero dahil sa ilaw na nanggagaling sa mga lamp ay maliwanag pa rin sa aming mata ang aming nilalakaran.Pinagmasdan ko ang magkahawak naming kamay ni Levi. Kahit sa simpleng haplos lang kanyang kamay sa akin ay para na akong nililipad sa langit. Masyadong malakas ang epekto sa ‘kin ni Levi at sa ngayon parang hindi ko na talaga siya kayang pakawalan.“You’re being silent. You’re thinking something else?” he asked, breaking my thoughts. Tumaas ang tingin ko sa kanta. Madilim na ang kalangitan ngunit para sa aking mata nagningning ang kanyang mukha.“Nasa’n na ang mommy mo?” tanong ko. Alam kong ayaw niyang pag usapan ang tungkol sa mommy niya pero hindi ko mapigilang macurious.“I told her to leave us alone,” sambit niya. Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko sa kanyang sina
KABANATA 63Natagpuan ko na lang ang sarili ko na naglalakad sa harapan ng malawak na dagat. Ilang oras na rin akong nakatambay dito ngunit hindi ako nagsasawang pagmasdan ito. Tinitigan ko ang araw na malapit nang lumubog. Nagkulay kahel ang kalangitan at sumalasamin sa dagat ang kulay nito.Napakaganda nitong pagmasdan ngunit bakit puro kalungkutan ang nararamdaman ko? Naalala ko noong kababagong lipat lang namin dito sa Legazpi. I was sorrowful and painfully suffering emotionally. Ang tangi ko lang takbuhan ay ang dagat at tahimik na kinakausap si papa.Hindi ko inaasahang nandito na naman ako, nasasaktan at tahimik na hinihiling na sana’y buhay pa ang aking ama. At muli na naman akong bumabalik sa marami kong what ifs.What if papa never died? What if he stayed with us? What if mom didn’t fall in love with Mr. Vincent Galford? Magtatagpo kaya ang mundo namin ni Levi? Mamahalin ko kaya siya ng ganito?Hindi ko alam kung bakit kung ano pa yung nagpapasaya sa’yo ‘yon pa ang napakahir