LOGINShare
Kabanata 3
Last Updated:
2024-07-21 21:10:24Stephanie
3 years later 'The number you have dialed cannot be reached' Bumuntong hininga ako ng marinig muli ang salitang iyon, binaba ko ang telephone at lumabas sa telephone boot Bagsak ang aking balikat habang pinagmamasdan ang telepono Bakit hindi ako sinasagot ni Gichelle? Nagbago naba siya ng number or sadyang may ibang dahilan lang? Napakagat ako ng labi, ilang taon na ang lumipas at wala parin akong contact sa kanila, hindi ko tuloy alam kung nasa maayos na kalagayan ba sila o may iba nang nangyari sa kanila "Mommy are you done?" Natigilan ako sa pag-iisip ng marinig ang boses Humarap ako sa aking likuran at naabutan ang dalawang magkamukhang bata na babae na s********p sa dala nilang ice cream gamit ang dalawa nilang kamay, parehas na madumi ang mukha nila dahil sa kalat na ice cream Napangiti nalang ako habang pinagmamasdan silang kumain habang malalaki ang mga matang nakatingala saakin Lumuhod ako sa harapan nila at nilabas ang tissue upang punasan ang nagkalat na ice cream sa mga mukha nila "Ang dumi niyo naman kumain" aniko habang pinupunasan sila "You want, mommy?" Alok saakin ng isang kambal sa kaniyang ice cream Ngumiti ako at umiling "Busog pa si mommy" sagot ko naman "Oh my Godd, so cute naman" napatigil ako sa boses ng matinis na babae Tumayo ako at pinagmasdan ang babaeng sumigaw kanina na ngayon ay pinipicturan ang kambal ko "Omoo, ang cute cute naman. You two look like an angel" ani ng babae sa aking harapan Hindi ako nakagalaw sa kintatayuan dahil sa pagkabigla, saka ko lang napagtanto na kinukuhanan niya ng litrato ang kambal ng walang paalam Akmang magsasalita sana ako ng unahan ako ng isa sa kambal "Putok" ani nito habang nakatingin sa babaeng sumingit sa harap nila Parehas kaming natigilan ng babae sa sinabi ng kambal "What? Hahah putok?" Tanong ng babae "You smell putok" sagot ng kambal at dinilaan ang ice cream na hawak niya Nahulog ang panga ko sa sinabi ng kambal, mabilis akong pumunta sa likod ng dalawang kambal at pinagmasdan ang babae na halatang na offend sa sinabi ng bata "A-ah sorry--- Abby that's bad mag sorry ka" ani ko sa bata at nahihiyang ngumiti sa babae sa aming harap "Why mommy? Is it bad that she smell putok?" Inosenteng tanong ni Abby saakin habang nanlalaki pa ang matang tumingin saakin Napakagat nalang ako ng labi dahil sa sinabi nito, nahihiya akong ngumiti sa babaeng nasa harap namin ng nagpilit ito ng tawa. Nakita ko din ang pasimpleng pag amoy niya sa kaniyang kilikili kaya napa iwas ako ng tingin habang hawak hawak ang kambal "Huhhhhh!" Sakristo itong umubo bago umalis sa aming harapan na mukhang napahiya "Abby huwag mong sinasabi yan sa mga strangers, bad iyun" aniko sa bata pagkaalis nung babae Lumabi ito at sinulyapan ang papaalis na babae kanina "She smell putok naman eh" ani nito at binalik ang tingin saakin "Saan mo na naman ba natutunan yang salitang yan huh?" Tanong ko sa kaniya Mabilis na sinulyapan ni Abby ang kambal niyang tahimik lang na kumakain ng kaniyang ice cream, ng mapansin nitong nakatingin kaming dalawa sa kaniya ay tumigil ito at nagsalita "Tito Olats" sagot ni Ally sa tanong ko at napatampal nalang ako ng nuo Sinasabi ko na nga ba! Si Olats na ang totoong pangalan ay June, isa siya sa pinsan ko at ang tumulong saakin nuong ako ay nagbubuntis palang sa kambal Malapit ng maghapon ng sumakay kami ng tricycle upang umuwi mula sa bayan, nasa tabi ko ang kambal na tulog na tulog Nasa kaliwa ko si Abby, Abigail ang buo niyang pangalan at siya ang panganay sa kanilang dalawa, idagdag pang pinakamaingay Nasa kanan ko naman si Ally na Allysa ang buong pangalan, bunso at mas tahimik kesa kay Abby Pagkatapos ng pagtakas ko nuong 3 taon ay napadpad ako dito sa probinsya kung saan ako lumaki, hindi ko alam na buntis ako noon kaya nagulat nalang ako ng malaman na nagdadalang tao ako. Sinubukan kong tawagan sila Gichelle upang kamustahin ngunit hindi ko sila ma contact, hindi tuloy ako sigurado kung ano na ang kalagayan nila roon lalo na si lola "Ughh hughhh" Napatigil ako sa pag iisip at mabilis na binalingan ng tingin si Abby ng marinig ang kaniyang ubo Agad na kinain ng takot ang aking utak ng makitang nahihirapang huminga ang anak ko "Abby, Abby okay ka lang, anak?" Hindi ko na alam ang sasabihin dahil sa tuloy tuloy nitong ubo hanggang sa biglang tumigil ang pagubo niya at napilitan ito ng paghahabol niya ng hininga "A-abby--- m-manong sa hospital po ni Doctora Zara" mabilis kong baling sa tricycle driver habang patuloy padin ang paghahabol ng hininga ni Abby "Mommy is ate okay?" boses iyon ni Allysa na kalmado sa aking tabi Wala na akong ibang nagawa kundi yakapin siya dahil kahit ako ay hindi sigurado Ilang minuto ng makarating kami sa maliit na hospital ni Doctora, kinarga ko ang naghihinalong si Abby at nagtungo sa loob ng hospital "D-doc s-si Abby--" hindi ko na agad natuloy ang sasabihin dahil mabilis na nagtungo saakin palapit ang doctora "Yera, i ready niyo yung kwarto" mabilis na ani ni doc at tinulungan ako kay Abby Thirty minutes kaming naghintay ni Ally sa labas ng kwarto kung saan Chine-check ni doc ang anak kong si Abby Hawak hawak ni Ally ang kamay ko upang kumalma ako, pinipilit kong ipakita sa anak ko na kalmado ako upang hindi siya matakot kahit na ang totoo ay malakas na ang tibok ng dibdib ko dahil sa takot Mabilis akong tumayo sa kinauupuan ng makita ang paglabas ni Doc Zara kasama ng ibang nurse "D-doc k-kamusta po ang anak ko?" Mabilis kong tanong at nilapitan siya Tinanggal niya ang mask niya bago nagbuntong hininga at nagsalita "Dederetsahin na kita Stephanie, your daughter's condition is getting worse and she definitely need a operation for her lungs" ani ng doctora na nagpatigil saakin "A-ano pong ibig niyong Sabihin doc?" Tanong ko "Kailangan niyong pumunta sa Syudad para ipagamot si Abby, no one here in our province ang kayang gumamot sa sakit ni Abby" Napasulyap ako sa likuran ko kung saan naroon si Ally Wala akong ibang choice kung hindi sundin ang sinabi ng doctor, matagal na akong umiiwas sa pagbabalik sa syudad para lang makapagtago sa Lucian na iyon pero mukhang may ibang plano ang tadhana Sana lang ay hindi ko na siya makita pang muli.
Latest chapter
Lucian's Obsession End of story
Eto na po yung end of the story, sana po ay na enjoy ninyo ____________________________________________________________________Ang simbahan ay puno ng puting mga bulaklak at mahahabang ribbons na kumikislap sa liwanag. Ang hangin ay tahimik at puno ng kaligayahan, at ang mga bisita ay dahan-dahang pumapasok. Ang mga bintana ng simbahan ay may makulay na salamin na naglalabas ng malambot na liwanag, parang isang eksena mula sa panaginip. Ngayon na ang araw na matagal nang pinakahintay nina Abby at Rafael—ang araw ng kanilang kasal.Si Abby ay nakatayo sa gilid ng altar, ang puso niyang mabilis ang tibok. Hindi niya kayang ipaliwanag ang kaligayahan na nararamdaman. Matapos ang lahat ng nangyari—ang mga pagsubok at sakit—narito siya, nakatayo, at handa na pakasalan ang lalaking hindi iniwan siya, si Rafael.Ang puting gown ni Abby ay kumikislap sa liwanag, tamang-tama sa katawan niya. Ang buhok niya ay nakaayos nang maayos, at ang simpleng belo na bumabagsak sa kanyang likod ay nagbiga
Lucian's Obsession 42
Abby’s POVBumangon ako mula sa pagkakahiga, nararamdaman ko pa rin ang sakit sa katawan ko, pero mas magaan na ang pakiramdam kumpara sa mga unang araw ng aking paggaling. Nakaharap ako sa bintana ng kwarto, ang liwanag ng araw ay tila nagpapasigla sa aking puso. Nasa tabi ko si Rafael, tahimik na nag-aalaga at tumutulong sa lahat ng kailangan ko. Minsan, tinatanggal niya ang mga ulap ng takot at pangarap ko, pinapalitan ito ng mga pangako ng pagmamahal at proteksyon.“Puwede na akong maglakad, Rafael,” sabi ko habang nagbabalik-loob sa sarili kong lakas. “Hindi na ako laging nakahiga.”Tumingin siya sa akin ng may alalahanin sa mata, pero ngumiti rin. "Are you sure?." Ngunit nang makita niyang tumayo ako nang maayos, wala siyang magawa kundi ngumiti at magbigay ng suporta. "Baby you still need to rest"Kahit na may kahirapan, unti-unti kong natutunan kung paano maglakad ng mag-isa, at sa bawat hakbang, mas naramdaman ko ang kagalakan na muling magpatuloy sa buhay. Sa tuwing ako’y nag
Lucian's Obsession 41
Abby’s POVAng bigat ng talukap ng mga mata ko, parang hinihila ako pabalik sa dilim. Pero sa likod ng kadiliman, may naririnig akong boses. Isang pamilyar na tinig—malalim, puno ng emosyon, at pilit na pinipigil ang paghinga.“Abby... please... gising ka na...”Dahan-dahan kong iminulat ang mga mata. Sa una, malabo ang paligid, pero unti-unting luminaw ang kwarto. Ang puting kisame, ang ilaw sa gilid ng kama, at ang mukha ni Rafael—halos hindi ko maipaliwanag ang ekspresyon niya.“Rafael...” mahina kong sambit, halos isang bulong lang.Parang biglang huminto ang oras. Kitang-kita ko ang pagbabago sa mukha niya. Ang takot, pagod, at bigat na kanina’y nakaukit sa kanyang mga mata, napalitan ng matinding pagluwag. Agad siyang yumuko, hinawakan ang kamay ko nang mahigpit na para bang natatakot siyang mawala ulit ako.“Abby...” boses niya’y nanginginig. “You’re awake... you’re okay...”Ngumiti ako nang mahina. “Buhay pa ako, Rafael. Hindi mo ako basta-basta matatalo.”Bigla siyang napabun
Lucian's Obsession 40
Habang nakaupo sa waiting area ng ospital, hindi mapakali si Rafael. Palakad-lakad siya, paulit-ulit na kinukusot ang kanyang mga palad habang ang malamig na pawis ay bumalot sa kanyang noo. Sa bawat segundo na lumilipas, tila lalong bumibigat ang kanyang dibdib. Ang imahe ni Abby na duguan at walang malay ay paulit-ulit na bumabalik sa kanyang isipan. Hindi niya inaasahan na tinamaan din ng baril ni Dana si Abby kanina, ang akala niya ay napigilan nila ito pero nahuli sila“Abby… please be okay,” bulong niya sa sarili, halos hindi marinig ng sino man sa paligid.Nang biglang bumukas ang pinto, tumambad si Lucian, mabilis na pumasok sa waiting area. Nasa likuran niya si Stephanie at Ally, parehong halata ang kaba at pag-aalala sa kanilang mga mukha. Subalit si Lucian ang pinakamapanganib sa itsura. Ang kanyang mga mata ay nag-aapoy sa galit habang ang kanyang mga kamao ay nakatikom, halatang puno ng hinanakit.“You promised me, Rafael,” ani Lucian, malalim at puno ng galit ang boses.
Lucian's Obsession 39
Habang binubuhos ang malamig na tubig sa kanyang ulo, ramdam ni Abby ang panghihina ng kanyang katawan. Nanginginig siya sa lamig, at ang sakit sa kanyang mga binti ay parang tinutusok ng libo-libong karayom. Sa kabila nito, patuloy niyang pinipilit na manatiling mulat. Para kay Biah.“Dana, tama na... gawin mo na lahat sa akin, pero huwag mo nang idamay ang anak ko,” bulong ni Abby, halos hindi marinig sa kahinaan ng kanyang boses.Ngunit tila bingi si Dana. Lumapit ito kay Abby at hinila ang kanyang mukha para magkatitigan sila. “Nakakainis, Abby. Kahit na anong gawin ko, para kang laging martir. Naiinis ako sa tapang mo, sa pagmamahal mo sa anak mo! Pero tignan natin kung hanggang saan mo kaya.”Muling iniabot ni Dana ang timba, pero biglang nagsalita si Biah, halos pasigaw. “Please po! Tama na po! Tita Dana, huwag mo nang saktan si Mommy! Ako na lang po ulit!”Napatingin si Abby sa anak. Sa kabila ng takot sa mga mata nito, kitang-kita niya ang pagmamalasakit at pagmamahal ng kany
Lucian's Obsession 38
Habang abala sina Rafael at ang team ng ama ni Abby sa paghahanap ng impormasyon tungkol kay Biah, biglang tumunog ang cellphone ni Abby. Nasa gitna siya ng sala, nakatitig sa isang blangkong pader habang pinipilit kontrolin ang kaba sa kanyang dibdib. Agad niyang kinuha ang telepono at binasa ang natanggap na mensahe.“Kung gusto mong makita ang anak mo, pumunta ka sa address na ito. Mag-isa ka lang. Kapag may sumama sa’yo, papatayin namin siya.”Parang natuluyan nang nagdilim ang mundo ni Abby. Ang mga kamay niya’y nanginginig habang hawak ang telepono. Ramdam niya ang bigat ng banta. Hindi siya makapagsalita. Niyakap niya ang sarili, pilit na nilalabanan ang takot."Abby, anong nangyari?" tanong ni Rafael, napansin ang pagbabago sa ekspresyon ng mukha niya. Lumapit ito, halatang nag-aalala.“Wala… wala,” mabilis na sagot ni Abby, pilit na pinapakalma ang boses niya. Tumayo siya, mabilis na nilihis ang tingin para maitago ang lungkot at kaba. “Kailangan ko lang umakyat sa kwarto. Sa
You may also like
Running away from the Billionaire
SenyoritaAnji340.6K viewsYAYA MOMMY (TAGALOG)
DBardz397.3K viewsThe Tycoon's Triplets
Rhea mae781.8K viewsNakakahumaling na Pag-ibig
GU Family's Little Bamboo257.4K viewsHacienda De Mario Series I. Dangerous Love[FILIPINO]
Ecrivain11 viewsSubstitute Bride For The Dying Heir
Glad Fortalejo56 viewsRevenge on One Night Stand
Jessy Stories157 viewsThe Ravishing CEO: Burning For His Touch
Maria Anita2.7K views
