Chapter 6

Si Hiraya ay hindi pa nakalayo nang bumaba ang isang lalaki mula sa kotse at binuksan ang pinto sa likod para sakanya. 

Ang lalaki ay ang parehong nag-bigay sa kanya ng business card noong nakaraang beses, ngunit ngayon ay hindi siya nakasuot ng uniporme. Nakasuot siya ng simpleng damit at nakasuot siya ng salamin sa mata, at ang kanyang kilos ay mas palakaibigan. 

Ngumiti si Hiraya at sumakay sa kotse. 

Ang kabilang partido ay malamang dumating tiyak para sunduin siya; silang dalawa lamang ang nasa kotse

“Paumanhin, sino ka...?”

"Ako ang iyong personal na assistant. Maari mo akong tawaging Draven.”

Sa sandaling nagsalita si Hiraya, naunawaan ng kabilang panig ang kanyang ibig sabihin. 

“Draven, bakit ako pinili ng iyong asawa para sa isang alyansa sa kasal? Hindi pa nga tayo magkakilala, tama ba?”

Tanong ni Hiraya nang may pag-aalinlangan.

Ngumiti si Draven at sinabing, "Hindi ko alam ang tungkol sa iyong mga pribadong gawain, ngunit kararating mo lang sa bansa kumakailan, kaya marahil at hindi mo kilala si Mr Kaelix.”

"Well..." Nag-isip si Hiraya ng sandali, pagkatapos ay hindi mapigilang magtanong nang may pagtataka, "Ano ang hitsura ng iyong asawa?" 

Palagi siyang naging napakamisteryoso, hindi kailanman nagpapakita ng kanyang sarili sa labas. Pangit ba siya?

Kahit na isa lamang itong kasal sa kaginhawahan, kailangan pa rin niyang maging handa kung ang kabilang partido ay masyadong pangit. 

Nang marinig ito, hindi napigilan ni Draven na humagalpak ng tawa. 

Matagal na siyang nasa tabi ni Kaelix sa loob ng maraming taon, at walang babae ang nag-alala tungkol sa hitsura ni Kaelix.

Ngunit agad niyang naibalik ang kanyang pagkaseryoso, "Hindi ako kwalipikadong manghusga sa hitsura ng aking asawa. Malalaman ni Hiraya kapag nakita niya siya." 

Tila hindi siya maganda, kaya nawalan siya ng pag-asa. 

Hindi nagtagal, pumasok ang kotse sa isang napakagandang maliit na villa. 

Kahit na nasa sentro ito ng lungsod, matatagpuan ito sa isang medyo liblib na lugar, na nag-aalok ng mataas na antas ng privacy. 

Ipinaliwanag ni Draven kay Hiraya na ito ay isang sikat na pribadong restaurant, bukas lamang sa mga miyembro, at binook ni Kaelix ang buong lugar para sa pananghalian. 

Habang pumasok si Hiraya sa restaurant, umatras si Draven at ang mga bodyguard na nagbabantay sa entrance, at iginiya siya ng isang waiter sa isang tahimik na pribadong silid. 

“Ms, Hiraya?”

Sa loob ng pribadong silid, ang nakakasilaw na ilaw ng napakagandang kristal na chandelier ay sumikat sa isang napakataas na pigura. 

Tinawag niya ito nang may pag-aalinlangan, at pagkatapos ay nakakita ng isang napaka-agresibong mukha. 

Ang lalaki ay may makapal na kilay, isang matangos na ilong, at manipis, napakaganda ang mga labi. 

Natigilan si Hiraya ng ilang segundo hanggang sa pumasok sa kanyang pandinig ang malamig na boses ng lalaki: "Ako ito Miss Hiraya, maupo ka." 

"... Oh, okay." 

Sa isang iglap, mabilis niyang iniwas ang kanyang tingin, hindi na nag-aalala tungkol sa pagpapanatili ng kanyang kagandahan. 

Hindi ba dapat ito ay hindi kapansin-pansin sa hitsura? 

Ano? Pangit ba ako? 

Nakikita na nakatingin si Hiraya at hindi nawala ang tingin sakanya, hindi napigilan ni Kaelix na magsalita. 

Ang aura ng lalaki ay napaka-intimidating. 

Agad na umiling si Hiraya, "Hindi, hindi ka pangit. Napakagwapo mo, napakakisig." 

Siya lamang ang pinakagwapong lalaki na nakita niya, walang duda. 

Si Vince Gil ay ang kaakit-akit ng paaralan, na may hitsura na karibal ng mga lalaking celebrity; isa na siyang napakagwapong lalaki sa totoong buhay. 

Matagal nang pinapanood ni Hiraya si Vince, sa loob ng maraming taon, hindi naman ganoon kasama ang kanyang paningin. 

Ngunit itong si Kaelix ay isa lamang matalino.

Si Kaelix ay isang tunay na henyo. Ang kanyang mga katangiang perpektong proporsyonado at walang kapintasan—kung tatawagin silang obra maestra ni Nuwa, kulang pa iyon.

"Salamat," tumango si Kaelix at kalmadong sinabi, "Maganda rin si Miss Jiang, bagay na bagay sa kanya ang damit na ito."

"Salamat sa regalo."

Ngumiti si Hiraya, tiningnan ang lalaki nang diretso sa mata, at natuklasan niyang hindi pala mahirap pakisamahan si Kaelix gaya ng kanyang inaakala.

"Maliit na regalo lamang iyon, walang espesyal. Kung gusto ni Miss Hiraya, bibigyan ko pa siya sa hinaharap."

Nagsalita si Kaelix nang may paggalang, na nagpagaan ng loob sa mga tao.

Subalit nagbibigay sila ng labis na distansya, kaya palaging ramdam ng mga tao na sila'y malamig.

Matapos magpalitan ng ilang salita, sinenyasan ni Kaelix na maaari na silang magsimulang kumain. 

Ang mga pagkain dito ay isa-isang inihahain. At halos, isang kagat lang ang bawat isa. Ang lasa ay kakaiba rin, mayaman at maraming patong, kaya't napakasarap. 

Para kay Hiraya, masyadong mabagal ang pagkain at hindi siya nabusog agad. 

Sa buong tagal ng pagkain, tahimik lang na nakatitig si Kaelix sa kanya, walang imik. Hindi pa sila gaanong magkakilala, kaya kahit may pagkain, awkward parin ang ngyayari. 

Ngunit naalala ni Hiraya ang sinabi ni Karte Reynolds, na ang mga lalaki ay demanding, kaya hindi siya naglakas-loob na magsalita.

Pagkatapos nilang matapos ang lahat ng pangunahing putahe at nagsimula nang kumain ng desert, nag tanong ang lalaki, "Gusto mo ba ang pagkain dito?" 

"Oo masarap, hindi masama," sagot niya. 

Kasisimot palang ni Hiraya ng desert nang agad niya itong iluwa. 

Bahagyang nag-init ang kanyang tainga, napagtantong hindi propesyonal ang kanyang paghusga. Pagkatapos mag-isip ng ilang sandali, idinagdag niya, "Magaling pumili ng putahe, pinili niya at kakaiba at mayaman sa lasa." 

Nang marinig ang mga salita ni Hiraya, ibinaba ni Kaelix ang kanyang ulo, at hindi mabasa ang kanyang ekspresyon.

"Dahil ba sa tingin mo ay hindi propesyonal ang aking pagsusuri?" tanong ni Kaelix. 

Ngunit hindi naman talaga gourmet si Hiraya at bihira siyang kumain sa mga mamahaling restaurant, kaya limitado ang kanyang bokabularyo. 

"Kung hindi nagustuhan ni Miss Hiraya, maari tayong pumili ng ibang restaurant sa susunod. Maaring si Miss Hiraya na ang magpapareserba," alok ni Kaelix. 

"Hindi, gusto ko.”

Mabilis na ikinaway ni Hiraya ang kanyang kamay, ngunit nang makita ang mapanuring titig ng lalaki, idinagdag niya; " Masarap ang pagkain dito, gusto ko talaga. Hindi lang ako madalas makapunta sa ganitong klaseng restaurant, at medy kinakabahan ako na makipagkita saa iyo unang pagkakataon.”

"Kung sa susunod ay nasa mas relaxed na kapaligiran tayo, baka mas marami tayong mapag-usapan," sagot ni Kaelix.

Ibinahagi pa rin niya ang kanyang mga iniisip.

Dahil isa lamang itong kasunduan sa pag-aasawa at hindi isang tunay na relasyon, ang kanyang nararamdaman ang pinakamahalaga.

"Maganda," sagot ni Kaelix.

Tumango si Kaelix, nakatikom ang kanyang mga labi, at blangko parin ang kanyang ekspresyon. 

"Hindi lang talaga ako madaldal, at hindi ko alam kung ano ang sasabihin sa iyo," pagtatapat ni Kaelix.

"Halata naman," nakangiting sumagot si Hiraya. 

Tila nakahinga rin nang maluwag si Kaelix, bahagyan

g sumandal ang kanyang matangkad na katawan. Bahagyang gusot ang kanyang itim na shirt, na mas lalong nagpatingkad sa kanyang tindig.