LIKE 👍
Lalo pang naging masaya ang outing namin dahil dumating sila Aling Marites kasama ang pamilya ng anak nito. Matalik na kaibigan pala ni Tita Kiray ang anak nitong si Aling Mariz. “Ano kamo? Nobya mo itong si Saddie?” Nang tumango si Morgan ay napanganga ang matanda sa gulat. “May nobyo ka na pala, kung alam mo lang, hindi makatulog si Nanay sa paghahanap ng binatang irereto sayo.” Natatawang kwento ni Aling Mariz. Natawa na rin si Tita Kiray ng makitang sumimangot si Morgan. “This is the reason why I don't want to keep our relationship a secret. You are so beautiful that I have a hard time stopping men from approaching you. Tsk! Kailangan ko pa silang isa-isahin!” Natigilan ako sa huling sinabi nito. Isa-isahin? Ano ang ibig nitong sabihin. Nang makita niya ang pagtataka ko ay nag iwas ito ng tingin at namumula na tumalikod sa akin. Lumapit sa akin si Aling Mariz at mahinang bumulong. “Kaya siguro umaatras lahat ng gustong manligaw sayo dahil binabakuran ka na noon pa ng i
Hindi na kami umabot ng kwarto ni Morgan. Sa hagdan palang ay gumaganti na ako ng halik sa kanya habang buhat niya ako, sinuklian ko kung gaano siya ka-agresibo sa pag angkin sa labi ko. Namumungay ang mga mata na naghiwalay ang labi naming dalawa, parehong basa ng laway ang labi namin at pareho kaming naghahabol ng aming paghinga. “Ibaba mo ako, Morgan.” Halos bulong lang na sambit ko. Dumaan ang pagtataka sa asul nitong mata pero sumunod rin sa sinabi ko. Hinila ko ito para maupo sa pangalawang baitang ng hagdan. Napalunok ito ng laway ng baklasin ko ang sinturong suot nito. Nang makalas ko ito ay binuksan ko ang zipper ng pantalon na suot nito. “F-fvck!” Mura nito ng maramdaman ang mainit na palad ko sa ibabaw ng suot nitong boxer shorts. Nae-excite ako sa ginagawa ko pero kinakabahan din ako at nahihiya. Kaya nga nanginginig pa ang kamay ko habang hinihimas ang namumukol nitong gitna. ‘Kaya ko ba? Hindi na nakakahiya?’ Tanong ko sa isip ko habang nakatingin sa gwapon
(Morgan pov) Abala ako sa pagbabasa ng mga report sa kumpanya ng pumasok ang aking sekretarya. “Sir, may lalaking naghahanap sayo sa lobby. Sinabi ko ng kailangan niya munang magpa-appointment bago niyo siya kausapin pero mapilit ho siya, Sir. Kilala niyo daw siya.” May nilapag itong ID sa mesa ko. “Siya daw si Salde Diaz, ama daw siya ng fiance mo.” Kumunot ang noo ko. Hindi ko inaasahan na pupuntahan niya ako mismo dito sa opisina ko. “Let him in.” Tutal ay narito na ito, wala na akong choice kundi harapin ito. After all ay ama ito ni Saddie. Hindi nagtagal ay bumalik ang sekretarya ko na kasama ang ama at madrasta ng nobya ko. Palinga-linga ang dalawa at mangha na sinusuri ang office ko. Tumikhim ako para kunin ang atensyon ng dalawa. “Please sit down. Miss May ann, please prepare three coffee for us.” Utos ko. “Yes, sir.” Nang makaalis ang secretary ko bumaling ako sa dalawa. Hindi ako sigurado sa pakay ng mga ito pero may hinala na ako kaya pumunta sila dito. “Salamat
“Sir, totoo ba ang sinabi ng lalaking iyon? Ama siya ng fiancee mo?” Usisa ng sekretarya ko ng makaalis ang mag asawa. “Yes.” Tipid kong tugon. Matagal ng nagtatrabaho sa pamilya namin si Miss May Ann kaya may tiwala ang pamilya namin sa kanya. Kaya panatag ako na sabihin sa kanya ang tungkol sa pagkakaroon ko nf fiancee. Hindi ko naman gustong ilihim ito pero iyon ang gusto ni Saddie. Tumango-tango ang matanda ng marinig ang sinabi ko, hindi ito nagtanong ngunit may panunudyo ang ngiti nito. Ngayon ay may hinala na ito kung bakit ko gusto palaging umuwi ng maaga. Pagkatapos akong i-congratulate ay magalang na nagpaalam ito at lumabas. Kinuha ko ang cellphone ko at tinawagan si Saddie. Maingay ang background nito ng sagutin ang tawag ko. Napangiti ako ng marinig ang boses nito. Sigurado ako na sumasayaw ito dahil hingal pa ito ng sagutin ako. “Hello, Mumu… napatawag ka?” “Why? Masama bang tawagan ang future misis ko?” Kumunot ang noo ko ng marinig ko itong tumawa. “Why?” “
Halatang nagulat ito ng makita ako, dali-dali nitong nilinis ang dugo sa gilid ng labi nito. Sinubukan nitong itago ang sugat sa gilid ng labi pero nakita ko na ito. “What happened to your lips?” Tanong ko kahit may hinala na ako kung sino ang may gawa nito. Halatang ayaw nitong sabihin sa akin na ang papa nito ang may gawa sa kanya nito pero hindi ito nakatiis. Si Saddie kasi ang tao na ayaw na naglilihim sa akin. Kaya nga lalo akong nahuhulig dito. May pagpapahalaga ito sa relasyon at tiwalang binuo naming dalawa. “N-nagkaroon lang kami ng kaunting pagtatalo ni papa—“ Niyakap ako nito sa bewang ng akmang aalis ako. Puťa gusto kong sugurin ang ama nito at balaan ito na huwag idadampi ang kamay sa magiging asawa ko. “P-Please, Mumu… palagpasin mo na ‘to. A-ayokong lumala pa ito. A-alam mo naman na gusto kong maglakad sa altar ng kasama si papa di’ba?” Natauhan ako. Nang humarap ako ay parang dinurog ang puso ko ng makita ang napipintong luha nito sa mata, para itong batang nakik
(Saddie pov) Tuwang-tuwa sila Mama habang binubuksan ang mga pasalubong ko galing ng Korea. Oo, sa Korea ako dinala ni Morgan. Akala ko nga ay saan lang kami papasyal, iyon pala ay sa ibang bansa pala niya ako ipapasyal. Hanggang ngayon nga ay hindi pa rin maalis ang tuwa at kilig ko sa effort na ginawa nito para mapasaya ako. Napangiti si Mama ng makita ang malaking ngiti sa labi ko. “Masaya ako na makita kang masaya, anak. Kampante na ako na makita kang masaya dahil nakatagpo ka ng lalaking mamahalin ka ng sobra.” Tama si Mama, ang swerte ko talaga. Naalala ko ang nangyari noong nakaraan. Akala ko ay binisita ako nila Papa para kamustahin. Ang saya ko noong araw na ‘yon. Iyon pala ay pinuntahan lang nila ako para utusan na pakiusapan si Morgan na bigyan sila ng pera. Nasaktan ako at nabura ang saya ko dahil mali pala ang inakala ko. Hindi ko naman maatim na sundin sila dahil kalabisan na ang gusto nila kaya tumanggi ako. “Wala kang silbi! Pera lang ay ipagdadamot mo pa sa amin!
“Nagpadala ako sa kayabangan ko at nagpasilaw sa malaking pera. Pasensyahan mo na kami ng Tita Letty mo.” Tumango si Tita Letty ngunit hindi nagsalita. “Sige aalis na kami. Pero bago ‘yon,” inabutan ako ni Papa ng invitation letter. “Malapit na ang birthday ni Stephanie, sana makapunta ka, anak. Sige aalis na kami.” Nabunutan ako ng tinik sa dibdib ng marinig ang sinabi ni papa. Hinawakan ko ang kamay nito para pigilan at naiiyak na yumakap rito. “W-wala ‘yon, pa. Napatawad na po kita. A-ang mahalaga po ay humingi ka po ng tawad.” Lahat naman ay nagkakasala at nakakagawa ng kasalanan. Kung magkikimkim ako ay wala din mangyayari. Saka alam ko naman na mahal ako ni papa. Anak ako nito at hindi matitiis. Parang bata na humikbi ako ng pahirin ni papa ang luha ko. Nang mapatingin ako kay Tita Letty ay umirap ito at inismiran ako pero hindi ko ito binigyan ng pansin. Alam ko naman noon pa na hindi ako nito gusto. Ang mahalaga ang relasyon namin ni papa bilang mag ama. “Aasahan
(Saddie pov) Pagkatapos kong maglinis ng katawan ay humiga na ako sa kama. Parang bata na sininghot ko ang unan ni Morgan. Hindi pa ito nagtatagal sa kanina pero miss na miss ko na ito. Hindi na ako sanay na wala ito sa tabi ko. Kinabukasan ay maaga ako gumising. Sanay ako na maaga gumising. Kung hindi pagjojogging ay pagsasayaw ang exercise ko bago kumain ng almudal. Pero ngayong umaga nagtataka ako kung bakit ang bigat ng katawan ko at parang kulang pa ako sa tulog. Maaga naman ako natulog kagabi. Nangalumbaba ako habang nakatingin sa gatas na tinimpla ko. Wala rin akong gana. Pagkacharge ng phone ko ay binuksan ko ‘to. Napangiti ako ng pagkabukas nito ay tumambad sa akin ang sunod-sunod na text ni Morgan. “Good morning, my love. I love you.” Kilit na kilig na humalik pa ako sa screen ng phone ko, para akong teenager na ngayon lang nakabasa ng text messages sa unang nobyo. Sana walang magbago sa amin ni Morgan. Manatili sana itong mahal na mahal ako sa paglipas ng marami
“Ma’am, nagluto ako ng paborito mo, nagdagdag din ako ng mga gulay baka kako magustuhan niyo.” Tumingin siya sa mga pagkaing nakahain sa mesa. Napakarami nito para sa kanya. “Naku pasensya na dahil napadami ang luto ko. Minsan ka lang narito kaya dinamihan ko na. Saka wag kayong mag alala, ma’am. Hindi ko naman binawas sa expenses nitong bahay ang pinambili ko ng mga gulay. Marami kasing tanim sa bakuran, sayang naman kaya niluto ko nalang.” Tumikhim siya at tumango. Gusto niya sanang itanong sa matanda kung anong nangyari sa anak nito. Hindi niya kasi masabe kung saan galing ang sugat nito. Pero baka isipin naman ng matanda na tsismosa siya kaya hindi na siya nagtanong. Asul na mata… Tumingin siya sa mata ng matanda. Kahit anong isip niya, imposible talaga na nakuha ng anak ng lalaki ang kulay ng mata sa mag asawa. Pareho kasing kulay itim ang mga mata ng dalawa. ‘Baka anak ni manang sa foreigner at inako at tinuring na tunay na anak ng asawa nito?’ Pinilig niya ang u
“Damn it!” Malakas na napamura si Kirk ng maramdaman ang kirot sa kanyang sugat. Hindi lang apat na bala ang natamo niya ng maabutan siya ng mga taong humahabol sa kanya. “Answer, Baste! Damn it!” Mura niya ng hindi sagutin ng kasama niya ang tawag niya. Mukhang nalagay din sa panganib ang buhay nito kaya hindi na nakuhang sagutin ang tawag niya. “T-tangina…” sumandal siya sa motor niya sa sobrang sakit. Nagsisimula ng manlabo ang paningin niya dahil marami na ang dugong nawala sa kanya. Kung magtatagal siya dito ay baka maabutan siya ng mga humahabol sa kanya at matuluyan siya. Kung aalis naman siya at pipilitin na magmaneho ay lalong bubuka ang sugat niya. “D-damn. I have no choice after all!” Nagsuot siya ng helmet bago sumakay ng motorsiklo pagkatapos alisin ang bakas niya sa lugar. Mamamatay rin naman siya kung hindi siya aalis, kaya mas mabuti ng sumubok. ******* “THIS IS BULLSHlT!!! Bakit mas malaki ang mana niya eh ako ang anak sa aming dalawa? Ginagag0 mo ba ako,
Thank you so much po sa walang sawang pagbabasa ng mga story ko❤️ Tapos puso po akong nagpapasalamat.Dahil gusto niyong idugtong ko ang story ni Kirk ay pagbibigyan ko kayo. Mahaba-haba na namang story ang madudugtong ko dito. Sa mga nag aabang ng update ko palagi. Pasensya na po kasi wala po akong eksaktong oras kung kailan ako naglalabas ng mga chapters. Depende po kasi ang update ko sa oras ng kasipagan ko haha. Inuulit ko po, maraming salamat po!Ang susunod na story ay kwento na ni Kirk.Abangan ang love story nila ng babaeng matapang at walang inaatrasan❤️Thank you nga po pala sa mga walang sawang nagbibigay ng GEMS 💎 Godbless po sa inyong lahat!
“WHAT THE HELL?!!!” Napaubos si Saddie ng salubungin sila ng makapal na usok habang pababa ng hagdan. Galit na galit tuloy ang asawa niya. Umalis si Morgan sandali, pagbalik nito ay may dala na itong panyo na basa na nakatapal sa ilong niya. “Here put this. Lumabas ka muna, ako na ang bahala sa mga bata.” Pigil ang galit na sabi nito. Hinawakan niya ito sa kamay. “Ako na… baka matakot lang sila.” Sumimangot ito sa sinabi niya. “Tsk. Kaya ang tigas ng ulo nila kasi kinukunsinti mo.” Lalong nasira ang mukha nito ng makita ang pagngiti niya. Naalala niya kasi si Tita Letty, ganitong-ganito ang sinasabi nito noon sa kanya. Imbes na lumabas dahil sa makapal na usok, lihim niyang sinundan ito. Tama nga ang hinala niya—kasama ng mga anak nila ang Tito Kirk ng mga ito. “The fvck, Kirk! Balak mo bang sunugin ang bahay namin?!” Natampal niya ang noo. Mukhang away na naman ito. Si Kirk din kasi ang tigas ng ulo. Ito na yata ang pinaka kunsintidor sa kanilang lahat. Kaya palaging
“This way, ma’am.” Nakangiting iginiya siya ng manager mismo ng restaurant sa table nila ni Morgan. Mukhang pina-reserved na naman nito ang buong resto dahil wala siyang ibang nakitang ibang costumer maliban sa kanya. Hindi lang ‘yon, puno ng petals ng roses paligid, mayron ding banda ng mga musicians sa sulok. Kapag hindi sila sabay na pumupunta sa restaurant ay palagi itong nauuna sa kanya. Pero ngayon ay nauna siya dahil wala pa ito ng dumating siya sa table nila. Hindi pa siya nagtatagal sa pag upo ng may malaking kamay na tumakip sa mata niya. Sa amoy palang nito ay nahulaan niya agad kung sino ito. “Sino ‘to? Amoy palang mukhang gwapo na.” Biro niya. Natawa rin siya ng marinig ang mahinang pagtawa nito. “Happy anniversary, my love.” Bulong nito sa tenga niya habang nakayakap sa balikat niya. “Napakaganda mo, wala kang kupas.” Puri nito sa kanya. Hindi niya maiwasan na mapangiti sa kilig. Araw-araw naman siya nitong pinupuri pero hindi nagbabago ang epekto nito sa kan
“sigurado kang bagay sa akin ‘to? Feeling ko kasi mukha akong suman.” Ani Saddie habang nakatingin sa repleksyon niya sa salamin. Nandito sila ngayon sa mall nila Agnes kasama si Stephanie para bumili ng susuotin niya mamaya para sa mahalagang event sa buhay nilang mag asawa. Anniversary kasi nilang dalawa ni Morgan mamaya. At siyempre gusto niya na maging pinaka maganda sa paningin nito. “Ano ka ba, Saddie… kahit magsuot ka ng basahan ikaw pa rin ang pinaka maganda sa paningin ng asawa mo. Pero napapansin ko nga, parang tumataba ka lately.” Nilapag ni Stephanie ang hawak at lumapit sa kanila. Dahil sa sinabi ni Agnes ay nakisipat rin ito. “Oo nga noh, tumaba ka ng konte.” Napangiwi siya. Nito kasing nakaraan ay wala siyang ginawa kundi ang kumain. Dinadaan nalang niya sa kain ang stress niya. Dinatnan kasi siya ng regla ngayong buwan. Umaasa pa naman siya na magdadalantao ngayong taon. Apat na taon na pero hanggang ngayon ay hindi pa rin siya nagbubuntis. Nakapagtapos na siy
“Sir, hinahanap ka ni ma’am. Nandito kami ngayon sa office niyo.” Napahinto siya sa paglapit ng marinig ang isang bodyguard na nagsusumbong sa asawa niya. Agad siyang nagtago sa gilid at nakinig sa sinasabi nito. Hindi niya naririnig ang boses ni Morgan pero alam niya may inuutos ito. “Sige, Sir… sasabihin ko nalang na pauwi na kayo. Oo, sir… binigay ko na kay Jerome, dadalhin daw niya diyan mamaya sa inyo.” Pinadala kay Jerome? Ibig sabihin pupunta ito kung nasaan ang asawa niya? Hindi siya tumuloy sa paglapit rito. Nagpalinga-linga siya sa paligid. Nang makitang hindi nakatingin sa kanya ang mga bantay niya ay nagmamadali siyang tumakbo para tumakas. Dumaan siya sa exit door pababa ng hagdan, kung mag eelevator kasi siya ay madali siyang mahahanap. Alam niya kung nasaan si Jerome, palagi itong nasa office ni daddy Laxus. Kailangan niya itong masundan. Pagkalabas ng gusali at sumakay agad siya ng taxi. “Manong, ihinto niyo.” Utos niya sa driver ng makarating sa isa pang pa
“Masakit ang mawalan ng anak, pero kailangan mong kayanin.” Hindi siya kumibo. “Anak…” “U-umalis na kayo.” Malamig niyang taboy sa mga ito. “H-hindi niyo alam ang nararamdaman ko dahil tinaboy niyp naman ako noon.” Natigilan ang mga ito sa sinabi niya. Tumingin siya ng puno ng hinanakit sa papa niya. “Lalo ka na… wag mo akong damayan na parang alam mo ang sakit na nararamdaman ko. Wala ka naman pakialam sakin kaya wag kang magpanggap na nakikiramay ka. Alam ko naman na ito ang gusto mo, ang magdusa ako para makaganti ka. Wala ka naman talagang pake sa akin, papa… wala naman ibang mahalaga sayo kundi pera. Hindi niyo alam ang pakiramdam ng mawalan ng anak dahil para sa inyo wala naman akong halaga… k-kaya iniwan niyo akong dalawa.” “Saddie…” umiyak ang mama niya ng tabigin niya ang kamay nito at humiga talikod sa kama. “Anak, alam kong hindi ako naging mabuting ama. Naging makasarili ako, naging pabaya at masama ding asawa. Hindi ko nawala maibabalik ang lahat. P-Pero
Wala sa sarili na nakasandal si Morgan sa labas ng emergency room kung nasaan ang asawa. Masyado ng maraming dugo ang nawala dito. Sa doktor na mismo nanggaling na imposibleng masalba ang batang dinadala nito. “M-mumu, ang sakit…” Pumikit siya ng maalala ang mga daińg nito kanina… maging ang ginagawa dito ni Navy pagkarating nila… muntik na itong mawala sa kanya. Damn! Damn! Damn! Kung hindi siya naging kampante at nagpabaya ay hindi ito mangyayari sa kanyang mag ina. Kung noong una palang ay hindi na siya pumayag sa gusto ng asawa na alisin ang mga bodyguards nito ay hindi mangyayari ang lahat ng ito. Tama ang daddy niya—hindi sa lahat ng pagkakataon ay dapat na masunod ang mga asawa. Pagdating sa kaligtasan ng asawa, lalaki dapat ang masusunod. “M-mumu, ang anak natin… ang anak natin!” Dainġ nito bago panawan ng ulirat kanina. “I’m really sorry, Mr. King… pero wala na ang bata.” Alam niya na imposible ang dinadasal niya kanina. Pero umaasa pa rin siya na mabubuhay