LIKE 👍
Ngumisi si Maureen ng makita niyang ibigay ni Rayana kay Juliana ang wine na dala nito. Ang hindi alam ni Rayana, nilagyan nila ni Joffrey ng lason ang wine na binigay nito sa matanda. “Sa wakas, mawawala ka na rin sa landas ko.” Aniya sabay simsim ng wine sa hawak na kopita. Matagal na siyang may pagtingin kay Laxus. Kaya ng malaman niya sa magulang niya na ipinagkasundo na pala si Laxus sa anak ng mga Solante, hinanap niya si Rayana at nakipagkaibigan dito para mapalapit sa lalaki. Nagtapat pa siya noon kay Laxus sa mismong ika-18 birthday ni Rayana pero hindi siya pinansin ng lalaki at nilagpasan lang, dahil do’n ay lalo lamang siyang nahumaling dito. ‘Bakit kasi ang tagal mamatay ng babaeng ‘to?!’ Nakipagtulungan na siya noon kay Joffrey para mawala ito sa landas niya pero hindi pa rin ito nawala sa landas niya! Ngumisi siya. Di bale, ngayong araw ay hindi lang ‘to mapapahiya, mawawala na rin ito ng tuluyan sa kanilang landas. Pero bago ‘yon, sisiraan niya muna ito kay
(Kiray pov) Masyadong mabilis ang pangyayari. Bago pa makalapit sa akin si Joffrey, nabaril na ito ni Laxus sa binti na kinalugmok nito sa sahig. Samantalang si Maureen naman ay malakas na sinipa ni Jigs sa binti na kinahiyaw nito sa sakit. D*maing ako… da*ng na kunwari ay nasasaktan ako. “Ihanda ang sasakyan bilis!” Utos ni Laxus. Bakas ang labis na pag aalala sa mukha nito para sa akin. Nagkakagulo na ang mga bisita, maliban sa mga tauhan ng asawa ko at kay Tita Juliana na kalmado at parang sanay na sa nangyayari. Samantalang ako nakahawak pa kunwari sa leeg ko para magkunwari na nalalason. ‘Hindi ito ang inaasahan kong mangyayari!’ Ang inaasahan ko ay magagalit si Laxus at ipapahuli sila Maureen at Joffrey, hindi ko akalain na magkakaro’n ng ganito katinding kaguluhan. Nakakahilo sa dami ang tauhan ng asawa ko na bigla nalang nagsilabasan sa kung saan. Habang buhat ako ni Laxus papunta ng sasakyan ay dahan-dahan kong dinilat ang mata ko. Hindi naman talaga ako nalason. B
Hindi ko mabilang kung ilang beses akong nagpalakad-lakad sa labas ng emergency room kung nasa’n ang asawa ko. Ayon sa doktor ay bumuka ang mga sugat nito kaya kailangan ulit itong tahiin. Mga sugat… hindi lang isa kundi marami. Naalala ko ang ga pilat na nakita ko sa katawan nito. Madadagdagan na naman ang mga ‘to. Ano ba kasing klase ng labanan ang ginawa nila ni Zack? Bakit madugo? Normal ba na umabot sa sakitan at barilan ang away ng dalawang magkapatid? Kahit na stepbrother lang nito si Zack. Tama bang magpatayan sila? Nanlalamig na tumingin ako sa paligid. Lalo akong kinabahan dahil ang buong hospital ay pinalibutan ng tauhan ng asawa ko. May tatlong helicopter pang umaaligid sa buong lugar. Businessman lang naman ang asawa ko pero kung umasta ang mga tauhan nito ay tinalo pa nito ang presidente ng Pilipinas. Protektado nila ang asawa ko na para bang isang napakalaking tao. “Madam, maupo ka. Nahihilo na ako sa paroo’t parito mo,” reklamo ni manang ng hindi makatii
(Kiray pov) Naalimpungatan ako ng maramdaman kong may mainit na bagay na humawak sa kamay ko. “Laxus, gising ka na pala!” Sinuri ko ang sugat nito. “Kamusta na ang pakiramdam mo? Ang sugat mo kamusta na? May masakit ba sayo?” Mahina itong natawa sa magkakasunod kong tanong kaya napabusangot ako. “Anong nakakatawa? Nag aalala na nga ‘yung tao nakukuha mo pang tumawa. Alam mo ba kung gaano ako nag alala sayo?” Namula ang mata ko. “A-ayokong umalis sa tabi mo kasi natatakot ako na baka… na baka hindi ka na magising,” naalala ko kung gaano karami ang dugong nawala dito. Muling gumapang ang pag aalala at takot sa puso ko. Tuluyan na akong naiyak. “Nakakainis ka alam mo ba ‘yon? Isang buwan kang nawala tapos babalik kang sugatan at duguan… a-asawa mo ako, dapat alam ko lahat kahit katiting na bagay na nangyayari sayo. P-Please, Laxus… sa susunod wag mo na ako pag alalahanin ng ganito.” Alam kong hindi magugustuhan ni Laxus ang mga sinabi ko ngayon. Para kasi dito mag asawa lang kami s
(Kiray pov) Ang lakas ng loob kong sabihin na humanda ang asawa ko—pero heto ako ngayon, pabalik-balik sa kwarto ko. Pinagpapawisan ako sa niyerbiyos. Dati naman hindi dinadaga ang dibdib ko kapag iniisip kong mang akit ng lalaki makapag asawa lang ako. Pero ngayong actual ko nang ginagawa ‘to kulang nalang ay maihi ako sa kaba ko. “Kaya ko ba?” Paano kung itaboy niya ako? Paano kung hindi niya talaga ako gustong ikama? Paano kung nagawa lang niya noon na galawin ako dahil sa galit niya? “Madam?” “Ay kama!” Napahawak ako sa dibdib sa gulat. “Manang, naman… wag naman po kayong manggulat!” “Madam… ako nga ang dapat magsabi sa’yo niyan. Aba ano ang ginagawa mo dito sa labas ng kwarto mo sa dis oras ng gabi? Napansin kong kanina ka pa pabalik-balik. Masama ba ang pakiramdam mo? Nag aalburuto ba ang tiyan mo? Pawis na pawis ka… ayos ka lang ba?” Nakangiwing pinahid ko ang pawis ko. Tama si manang, pawis na pawis nga ako. “Naku wag niyo nalang ho ako pansinin. Wala lang h
(Kiray pov) Kumunot ang noo ko ng pagkurap ko ay hindi ko na nakita si Laxus. ‘Namamalikmata lang ba ako?’ Hindi ko alam kung anong nakain ko dahil imbes na tawagin si manang at humingi ng tulong dito ay naglakad ako papunta ng studyroom ng asawa ko. Lalong bumigat ang paghinga ko ng makarating ako sa tapat ng pintuan… wala akong pag aalangan na nararamdaman ngayon, ang tanging nararamdaman ko ay pagkasabik na makita si Laxus. Dahan-dahan kong tinulak ang pinto. Tumambad sa akin ang dim light na ilaw. Mula sa malamlam na liwanag nito ay nakita ko ang asawa kong nakasandal sa swivel chair nito hawak ang isang baso ng alak na bahagyang inaalog nito para matunaw sa yelo. “L-Laxus, nandito ka pala…” kalma, Kiray… gusto kong umarte ng normal pero nang maamoy ko ang mabangong perfume nito ay halos magwala ang sistema ko. Lalo akong nag-init. “S-Sinabi ni manang sa akin na nagpahatid ka daw ng alak. Akala ko do’n ka nag iinom sa kwarto mo, nandito ka pala.” Lumapit ako sa kanya at um
Hinawakan ni Laxus ang likod ng ulo ko at diniin para lumalim ang halikan namin. “Uhmp—“ halos maubusan ako ng hangin sa paraan ng pagkakahalik nito… mapusok at mapaghanap, rinig ang tunugan ng pagsips*p nito sa dila at laway ko, parang sabik na sabik na simutin ang lahat ng meron ako. Mayamaya rinig ko ang pagpunit nito sa suot kong see through, humawak sa balakang ko ang malaki nitong kamay at giniling ako sa kandungan nito habang hindi pinuputol ang halikan naming dalawa. Halik palang ay nalalasing na ako… sarap na sarap ako sa laway naming dalawa na pinagsasaluhan namin… lasang alak at sigarilyo pero nakaka-turn on. Tumingala ako ng bumaba ang halik ni Laxus sa leeg ko. Impit akong napada*ng ng sips*pin nito na parang bampira ang bawat madaanan ng labi nito. S*psip na may kasamang pana-nakang kagat… masakit pero masarap. Bumitaw si Laxus sa paghalik sa leeg ko at namumungay ang mga matang tumingin sa dibdib ko na ngayon ay nakatambad sa kanyang paningin. “You’re the s
(Kiray pov) Ang gwapong mukha ni Laxus ang bumungad sa akin ng magising ako. Kinagat ko ang labi ko. Pinamulahan ako ng pisngi ng maalala ang nangyari sa amin kagabi. ‘Nagawa na namin!’ Kapag naaalala ko kung gaano kami ka-wild kagabi ay nahihiya ako. Diyos ko! Paano ko nasabayan ang pagiging wild ni Laxus kagabi?! Lalo akong namula ng maalala kung paano ko inung0l ang pangalan nito. Tumitig ako sa gwapong mukha nito. Mukhang pagod na pagod ito kaya hanggang ngayon ay mahimbing parin ang tulog nito. Hinawakan ko ang kilay nitong may guhit, hanggang sa bridge ng ilong nito pababa sa labi nito. “Grabe ang gwapo mo talaga.” Wala talagang maipipintas sa asawa ko, lahat dito ay perfect. Akmang babawiin ko na ang kamay ko ng hawakan ako nito. “L-Laxus!” Nanlaki ang mata ko ng isubo niya ang daliri ko. Pulang-pula ang pisngi na hinila ko ang daliri ko. “A-ano ka ba! H-hindi ice cream ang kamay ko noh!” “So as your pùssy, my Queen.” Pilyong anas nito habang hawak pa rin ang dal
“Naaawa nga ako sa mag lola, pare. Nadamay sila sa pinapagawa sa atin ni Sir. Ayoko sanang madamay sila pero ayoko naman na ako ang mapag initan ng amo natin. Kilala naman natin si Sir, nakakatakot siyang magalit. Kung nakinig sana ang matandang ‘yon sa akin na magbulag-bulagan sa nalaman niya at magpanggap nalang na asawa ko ay hindi sana sila kasama sa pinasabog ni Sir.” Natuptop ko ang bibig ko ng marinig ang usapan ng inakala kong asawa ng matanda at isang lalaki na umamoy katiwala nitong bahay na tinutuluyan namin. Naalala ko noong nakausap ko ang matandang babae. Halatang nagulat ito ng malaman na may asawa ako… nag offer pa nga ito na kunin ang number ni Morgan. Pupunta daw ito sa kabilang isla para tawagan ang asawa ko at ipaalam na naro’n ako. Pero biglang dumating si Navy. Siguro nalaman nito ang plano ng matanda at nagpasya na ipapatay ito. Nang makapasok ako sa kwartong tinutuluyan ko ay mabilis na nilock ko ang pinto. Hindi ko namalayan na basang-basa na p
“Hindi mo ba nagustuhan ang pagkain?” Tanong ni Navy sa akin ng mapansin nito na walang bawas ang pagkain sa plato ko. ‘Sino ang gaganahan na kasama ang tulad mo?’ Muntik ko ng maisatinig ‘yon pero napigilan ko ang sarili ko. ‘Kailangan mong kumalma, Saddie! Hindi siya dapat makahalata!’ Umayos ako ng upo at pilit na ngumiti rito kahit na sukang-suka ako makita ang mapangpanggap na arte nito. “Masarap naman siya, Navy. Pero alam mo naman ang mga buntis, minsan mapili sila sa pagkain.” “Gano’n ba? Ano ba ang gusto mong kainin? Tell me, hahanap ako para sayo.” Tumingin ako sa kamay nito na humawak bigla sa kamay ko. Pasimple kong hinila ang kamay ko ng hindi nahahalata nito. Napalunok ako ng laway ng makita ko ang pagkabura ng ngiti nito. Kaya naman agad akong uminom kunwari ng juice. “Kailan nga pala tayo babalik sa siyudad, Navy? Ang tagal natin kasi natin na nagpapalipat-lipat ng islang pinupuntahan. N-namimiss ko ng umuwi, pwede ba na umuwi na tayo mamaya o bukas?”
Natigilan ako ng mapansin na nakalakad ito ng tuwid. “Pero kahapon lang ay hindi ito nakakalakad? Gumaling na kaya ito? Kung ganon bakit parang ayaw pa nitong umalis kami? Hindi kasi nito nabanggit na gustong makabalik. Palagi nalang ako ang nagpupumilit na makabalik. “Talaga? Aalis na tayo?!” Tuwang sambit ko ng sabihin nila lola sa akin kasama si Navy na aalis na kami. Bigla nalang kasi dumating si Navy at sinabi na babalik na kami. “Diba ito ang gusto mo? Pasensya ka na nga pala dahil nasigawan kita ha. Ikaw kasi ang kulit mo. Alam mo naman na bugbog pa ang katawan ko.” Nakonsensya ako bigla. Oo nga, sarili ko lang ang inisip ko. Hindi ko naisip ang kalagayan nito. “Hindi na gano’n kasakit ang katawan ko, nakakalakad na rin ako ng maayos kaya babalik na tayo. Alam ko rin kasi na nag aalala na ang mama at asawa mo. Kung magtatagal pa tayo dito ay baka isipin nilang patay ka na. Kaya tara na, magbihis ka na.” Hindi mapalis ang ngiti ko habang nagbibihis ako. Pagkatapos magb
Gusto ko man tumayo ay hindi ko magawa, medyo nanghihina pa kasi ang katawan ko. Pero mabuti nalang at mukhang hindi malubha ang lagay ko. Wala kasi ako sa hospital, ibig sabihin ay hindi grabe ang lagay ko. Ang inaalala ko ngayon ay si Navy. Malubha ang lagay nito pero mukhang hindi ito nadala sa hospital. Tumingin ako sa suot ko. Nakasuot na ako ngayon ng plain na puting bestida. Nabihisan na pala. Sigurado ako na si lola ang nagbihis sa akin. Tumingin ako sa labas ng bintana, gabi na pala. Ibig sabihin ay matagal akong nakatulog. Nag init ang sulok ng mata ko ng maalala ang asawa ko. Siguro padating na siya para kunin ako dito. Sigurado ako na alalang alala na ito sa amin ng anak namin. Akala ko ang matanda ang maghahatid ng pagkain sa akin pero ang apo lang nito ang dumating. May dala itong tray na may lamang pagkain. Pagkatapos kumain ay umasa ako na may darating na magandang balita, pero inabot nalang ng hating gabi ay walang nagbalita sa akin na sinusundo na ako ni Morg
(Saddie pov) Akala ko sa yate kami sasakay pero sa speed boat pala kami sasakay. May ilaw naman mula rito pero hindi ko maiwasang kabahan dahil hindi sapat ‘yon para makita namin ng maayos ang dinadaanan namin, lalo na at bumuhos pa ang malakas na ulan. ‘Diyos ko!’ Kulang kailan naman tumatakas kami ay saka pa umulan! Niyakap ko ang tiyan ko. Di bale. Konteng tiis nalang ay makakaalis na kami. Ang mahalaga ay natakasan na namin yung mga lalaking dumukot sa amin. Bigla akong kinabahan ng biglang huminto ang speed boat na sinasakyan namin. Hindi sana totoo ang hinala ko. “Ngayon pa talaga nasira!” Nanlumo ako. Bakit ngayon pa kung kailan nasa dagat kami at tumatakas? Hindi nga kami napahamak sa kamay ng mga dumukot sa amin pero mukhang dito naman kami sa gitna ng karagatan mapapahamak. Niyakap ko ang tiyan ko. Nag aalala ako sa dinadala ko. Siguro ay nilalamig na rin ang baby ko ngayon. Kanina pa kasi kami basa ng ulan at nanginginig sa lamig ng ulan at simoy ng hangin. K
Napatili ako sa gulat ng may humawak sa paa ko. “Shhh!” “N-navy!” Akala ko ay bumalik na ang mga lalaki kanina. “K-kailangan nating makatakas dito, Saddie. S-sigurado ako na mapapahamak kayo ng anak mo kung magtatagal pa tayp dito!” Alam ko ‘yon! Kaya nga takot na takot ako. “P-pero paano?” Hilam ng luha natin tanong ko rito. Nagulat ako ng pilitin nitong tumayo. Halatang hirap na hirap ito at nasasaktan, tumutulo pa ang dugo sa mga sariwang sugat nito. “N-navy…” sa bawat galaw nito ay napapangiwi ito sa sakit. “T-tutulungan kita, Saddie—agghh!” Nalugmok ito sa sahig. Mabuti nalang at hindi malakas ang kalabog ng bagsak nito, kundi ay baka nakakuha ito ng pansin. Alam kong nanghihina ito pero hindi ko makuhang sabihin na ‘wag ka ng gumalaw’ Ayokong magpaka-anghel. Alam naman namin pareho na mas grabe pa ang aabutin namin kapag nagtagal kami rito. Kaya mas mabuti pa na gawin nalang namin ang magagawa namin para makatakas habang maaga pa. Inabot ng siyam-siyam si Nav
(Saddie pov) Mga nasa pitong oras palang ako sa lugar na pinagdalhan sa akin pero pakiramdam ko ay napakatagal ko na rito. Palagi kong sinasabi sa sarili ko na ‘kalma, Saddie’ pero hindi ko magawa dahil kinakain ako ng takot. “T-tama na! W-wala kayong makukuha sa akin! T-tama na ahhh!” Gusto kong takpan ang tenga ko pero hindi ko magawa. Wala akong magawa kundi ang umiyak at maawa nalang kay Navy na binubogbog sa labas. Kinuha kasi ito kanina ng mga lalaki para makipag negotiate. Gusto kasi ng mga ito na makakuha ng pera kay Navy. At ngayong walang makuha ang mga ito ay walang awa nila itong sinasaktan. Rinig na rinig ko ang boses nito na nagmamakaawa, halatang sobra itong naghihirap, pero wala akong magawa kundi ang impit na lumuha. “W-wala ng pera ang mga magulang ko… bankrup na sila! G-ginastos ko na ang lahat kaya wala na kayong makukuha pa! K-kaya patayin niyo nalang ako!” ‘Patayin?’ Parang gusto kong mawalan ng pag asa. Gusto na agad mamatay ni Navy dahil sa paghihirap.
Malakas na binagsak ni Morgan ang kamao sa bumper ng sasakyan ng malaman ang nangyari. “Fvck! Fvck! Fvck!” Halos maglabasan ang ugat niya sa leeg sa sobrang galit ng malaman ang nangyari sa asawa. Kanina pa siya pinapakalma ng kapatid pero bigo ito. “Paano ko magagawang kumalma ngayong nasa panganib ang mag ina ko?! Fvck!!!” Hindi lamang ‘yon, nasa panganib din ang buhay ng ina nito na malubha ang tama sa ulo. Wala pang isang araw ng magpasimula siya ng imbestigasyon ngunit nalagay na sa panganib ang buhay ng asawa niya. Nalaman ba nito ang plano niya na pag alam kung sino ito? Umiling si Morgan. That’s impossible! Sigurado na hindi iyon makakalabas sa kanilang pamilya. Tiyak na kagagawan ito ng taong nagtatangka sa buhay niya. Pagdating sa presinto ay umiling si Laxus ng makita ang galit na galit na anak. “Wala kayong malaman? Are fvcking kidding me? Anong silbi niyo kung wala kayong makuhang lead kahit isa kung nasaan ang asawa ko?!” Nang makita ng mga pulis si Lax
Tumawa ito ng makita ang walang patid na pagtulo ng luha ko. “Ano? Natatakot ka na ba ngayong gaga ka! Dapat lang! Pagkatapos ng ginawa mo ay sisiguraduhin ko na magkikita kayo ng anak ko sa impiyerno! Dante, dalian mo ang pagmamaneho! Gusto ko ng makaganti sa babaeng ‘to!” “Sige, manoy—“ masakit sa tenga na lumangitngit ang gulong na sinasakyan namin. “Anong problema?! Bakit ka huminto?!” “M-may sasakyang humarang sa daan, kuya!” Sumbong ng nagmamaneho ng sinasakyan nila. “Humarang?! Ano pa ang hinihintay mo, sagasaan mo!” “Pero, kuya—“ “Inutil! Sundin mo nalang ang utos ko!” Walang nagawa ang lalaki kundi ang sundin ang kapatid. Pero biglang sumabog ang sasakyan nito ng may bumaril sa gulong ng sasakyan “Anak ng…” halos umusok ang ilong ng lalaki sa galit. May dinukot ito sa tagiliran. Nanlaki ang mata ko ng makitang baril ito. ‘No!’ Gusto ko itong saktan pero binalaan ako nito sa pamamagitan ng tingin na babarilin kung kikilos ako ng masama. Pagkatapos mag uto