LIKE 👍
(Kiray pov) Masyadong mabilis ang pangyayari. Bago pa makalapit sa akin si Joffrey, nabaril na ito ni Laxus sa binti na kinalugmok nito sa sahig. Samantalang si Maureen naman ay malakas na sinipa ni Jigs sa binti na kinahiyaw nito sa sakit. D*maing ako… da*ng na kunwari ay nasasaktan ako. “Ihanda ang sasakyan bilis!” Utos ni Laxus. Bakas ang labis na pag aalala sa mukha nito para sa akin. Nagkakagulo na ang mga bisita, maliban sa mga tauhan ng asawa ko at kay Tita Juliana na kalmado at parang sanay na sa nangyayari. Samantalang ako nakahawak pa kunwari sa leeg ko para magkunwari na nalalason. ‘Hindi ito ang inaasahan kong mangyayari!’ Ang inaasahan ko ay magagalit si Laxus at ipapahuli sila Maureen at Joffrey, hindi ko akalain na magkakaro’n ng ganito katinding kaguluhan. Nakakahilo sa dami ang tauhan ng asawa ko na bigla nalang nagsilabasan sa kung saan. Habang buhat ako ni Laxus papunta ng sasakyan ay dahan-dahan kong dinilat ang mata ko. Hindi naman talaga ako nalason. B
Hindi ko mabilang kung ilang beses akong nagpalakad-lakad sa labas ng emergency room kung nasa’n ang asawa ko. Ayon sa doktor ay bumuka ang mga sugat nito kaya kailangan ulit itong tahiin. Mga sugat… hindi lang isa kundi marami. Naalala ko ang ga pilat na nakita ko sa katawan nito. Madadagdagan na naman ang mga ‘to. Ano ba kasing klase ng labanan ang ginawa nila ni Zack? Bakit madugo? Normal ba na umabot sa sakitan at barilan ang away ng dalawang magkapatid? Kahit na stepbrother lang nito si Zack. Tama bang magpatayan sila? Nanlalamig na tumingin ako sa paligid. Lalo akong kinabahan dahil ang buong hospital ay pinalibutan ng tauhan ng asawa ko. May tatlong helicopter pang umaaligid sa buong lugar. Businessman lang naman ang asawa ko pero kung umasta ang mga tauhan nito ay tinalo pa nito ang presidente ng Pilipinas. Protektado nila ang asawa ko na para bang isang napakalaking tao. “Madam, maupo ka. Nahihilo na ako sa paroo’t parito mo,” reklamo ni manang ng hindi makatii
(Kiray pov) Naalimpungatan ako ng maramdaman kong may mainit na bagay na humawak sa kamay ko. “Laxus, gising ka na pala!” Sinuri ko ang sugat nito. “Kamusta na ang pakiramdam mo? Ang sugat mo kamusta na? May masakit ba sayo?” Mahina itong natawa sa magkakasunod kong tanong kaya napabusangot ako. “Anong nakakatawa? Nag aalala na nga ‘yung tao nakukuha mo pang tumawa. Alam mo ba kung gaano ako nag alala sayo?” Namula ang mata ko. “A-ayokong umalis sa tabi mo kasi natatakot ako na baka… na baka hindi ka na magising,” naalala ko kung gaano karami ang dugong nawala dito. Muling gumapang ang pag aalala at takot sa puso ko. Tuluyan na akong naiyak. “Nakakainis ka alam mo ba ‘yon? Isang buwan kang nawala tapos babalik kang sugatan at duguan… a-asawa mo ako, dapat alam ko lahat kahit katiting na bagay na nangyayari sayo. P-Please, Laxus… sa susunod wag mo na ako pag alalahanin ng ganito.” Alam kong hindi magugustuhan ni Laxus ang mga sinabi ko ngayon. Para kasi dito mag asawa lang kami s
(Kiray pov) Ang lakas ng loob kong sabihin na humanda ang asawa ko—pero heto ako ngayon, pabalik-balik sa kwarto ko. Pinagpapawisan ako sa niyerbiyos. Dati naman hindi dinadaga ang dibdib ko kapag iniisip kong mang akit ng lalaki makapag asawa lang ako. Pero ngayong actual ko nang ginagawa ‘to kulang nalang ay maihi ako sa kaba ko. “Kaya ko ba?” Paano kung itaboy niya ako? Paano kung hindi niya talaga ako gustong ikama? Paano kung nagawa lang niya noon na galawin ako dahil sa galit niya? “Madam?” “Ay kama!” Napahawak ako sa dibdib sa gulat. “Manang, naman… wag naman po kayong manggulat!” “Madam… ako nga ang dapat magsabi sa’yo niyan. Aba ano ang ginagawa mo dito sa labas ng kwarto mo sa dis oras ng gabi? Napansin kong kanina ka pa pabalik-balik. Masama ba ang pakiramdam mo? Nag aalburuto ba ang tiyan mo? Pawis na pawis ka… ayos ka lang ba?” Nakangiwing pinahid ko ang pawis ko. Tama si manang, pawis na pawis nga ako. “Naku wag niyo nalang ho ako pansinin. Wala lang h
(Kiray pov) Kumunot ang noo ko ng pagkurap ko ay hindi ko na nakita si Laxus. ‘Namamalikmata lang ba ako?’ Hindi ko alam kung anong nakain ko dahil imbes na tawagin si manang at humingi ng tulong dito ay naglakad ako papunta ng studyroom ng asawa ko. Lalong bumigat ang paghinga ko ng makarating ako sa tapat ng pintuan… wala akong pag aalangan na nararamdaman ngayon, ang tanging nararamdaman ko ay pagkasabik na makita si Laxus. Dahan-dahan kong tinulak ang pinto. Tumambad sa akin ang dim light na ilaw. Mula sa malamlam na liwanag nito ay nakita ko ang asawa kong nakasandal sa swivel chair nito hawak ang isang baso ng alak na bahagyang inaalog nito para matunaw sa yelo. “L-Laxus, nandito ka pala…” kalma, Kiray… gusto kong umarte ng normal pero nang maamoy ko ang mabangong perfume nito ay halos magwala ang sistema ko. Lalo akong nag-init. “S-Sinabi ni manang sa akin na nagpahatid ka daw ng alak. Akala ko do’n ka nag iinom sa kwarto mo, nandito ka pala.” Lumapit ako sa kanya at um
Hinawakan ni Laxus ang likod ng ulo ko at diniin para lumalim ang halikan namin. “Uhmp—“ halos maubusan ako ng hangin sa paraan ng pagkakahalik nito… mapusok at mapaghanap, rinig ang tunugan ng pagsips*p nito sa dila at laway ko, parang sabik na sabik na simutin ang lahat ng meron ako. Mayamaya rinig ko ang pagpunit nito sa suot kong see through, humawak sa balakang ko ang malaki nitong kamay at giniling ako sa kandungan nito habang hindi pinuputol ang halikan naming dalawa. Halik palang ay nalalasing na ako… sarap na sarap ako sa laway naming dalawa na pinagsasaluhan namin… lasang alak at sigarilyo pero nakaka-turn on. Tumingala ako ng bumaba ang halik ni Laxus sa leeg ko. Impit akong napada*ng ng sips*pin nito na parang bampira ang bawat madaanan ng labi nito. S*psip na may kasamang pana-nakang kagat… masakit pero masarap. Bumitaw si Laxus sa paghalik sa leeg ko at namumungay ang mga matang tumingin sa dibdib ko na ngayon ay nakatambad sa kanyang paningin. “You’re the s
(Kiray pov) Ang gwapong mukha ni Laxus ang bumungad sa akin ng magising ako. Kinagat ko ang labi ko. Pinamulahan ako ng pisngi ng maalala ang nangyari sa amin kagabi. ‘Nagawa na namin!’ Kapag naaalala ko kung gaano kami ka-wild kagabi ay nahihiya ako. Diyos ko! Paano ko nasabayan ang pagiging wild ni Laxus kagabi?! Lalo akong namula ng maalala kung paano ko inung0l ang pangalan nito. Tumitig ako sa gwapong mukha nito. Mukhang pagod na pagod ito kaya hanggang ngayon ay mahimbing parin ang tulog nito. Hinawakan ko ang kilay nitong may guhit, hanggang sa bridge ng ilong nito pababa sa labi nito. “Grabe ang gwapo mo talaga.” Wala talagang maipipintas sa asawa ko, lahat dito ay perfect. Akmang babawiin ko na ang kamay ko ng hawakan ako nito. “L-Laxus!” Nanlaki ang mata ko ng isubo niya ang daliri ko. Pulang-pula ang pisngi na hinila ko ang daliri ko. “A-ano ka ba! H-hindi ice cream ang kamay ko noh!” “So as your pùssy, my Queen.” Pilyong anas nito habang hawak pa rin ang dal
(Kiray pov) Si Tita Juliana naman! Bakit hindi sinabi sa akin na gano’n pala ang epekto ng binigay nito?! Tumingin ako sa inuming binigay nito—na walang nakasulat maski isa. No label, wala lahat. Napangiwi ako. Kung hindi pa sinabi sa akin ni manang ang epekto nito ay hindi ko malalaman na ito pala ang dahilan ng pag iinit ko at pagiging wild ko. Tawa nang tawa si Tita Juliana ng tinawagan ko. “Iha, kung sasabihin ko ba sayo ang epekto ng inuming ‘yan ay iinumin mo parin?” Nang hindi ako sumagot ay muli itong tumawa. “See? Hindi mo iinumin. That’s the reason why I haven’t told you. Ano kamusta na ang epekto sayo? Magkaka apo na ba ako sa inyo ni Laxus?” “T-Tita naman eh!” Hindi ko alam na may pagkapilya pala itong itong tita ni Laxus. “Iha, sooner or later ay do’n din ang punta niyo ng asawa mo. Whether you like it or not ay mabubuntis ka at dadalhin ang anak niyong dalawa. Hindi na ako makapaghintay na magkaapo, iha.” Nang hindi ako nakakibo ay narinig ko ang pagbuntonghi
“Sir, hinahanap ka ni ma’am. Nandito kami ngayon sa office niyo.” Napahinto siya sa paglapit ng marinig ang isang bodyguard na nagsusumbong sa asawa niya. Agad siyang nagtago sa gilid at nakinig sa sinasabi nito. Hindi niya naririnig ang boses ni Morgan pero alam niya may inuutos ito. “Sige, Sir… sasabihin ko nalang na pauwi na kayo. Oo, sir… binigay ko na kay Jerome, dadalhin daw niya diyan mamaya sa inyo.” Pinadala kay Jerome? Ibig sabihin pupunta ito kung nasaan ang asawa niya? Hindi siya tumuloy sa paglapit rito. Nagpalinga-linga siya sa paligid. Nang makitang hindi nakatingin sa kanya ang mga bantay niya ay nagmamadali siyang tumakbo para tumakas. Dumaan siya sa exit door pababa ng hagdan, kung mag eelevator kasi siya ay madali siyang mahahanap. Alam niya kung nasaan si Jerome, palagi itong nasa office ni daddy Laxus. Kailangan niya itong masundan. Pagkalabas ng gusali at sumakay agad siya ng taxi. “Manong, ihinto niyo.” Utos niya sa driver ng makarating sa isa pang
“Masakit ang mawalan ng anak, pero kailangan mong kayanin.” Hindi siya kumibo. “Anak…” “U-umalis na kayo.” Malamig niyang taboy sa mga ito. “H-hindi niyo alam ang nararamdaman ko dahil tinaboy niyp naman ako noon.” Natigilan ang mga ito sa sinabi niya. Tumingin siya ng puno ng hinanakit sa papa niya. “Lalo ka na… wag mo akong damayan na parang alam mo ang sakit na nararamdaman ko. Wala ka naman pakialam sakin kaya wag kang magpanggap na nakikiramay ka. Alam ko naman na ito ang gusto mo, ang magdusa ako para makaganti ka. Wala ka naman talagang pake sa akin, papa… wala naman ibang mahalaga sayo kundi pera. Hindi niyo alam ang pakiramdam ng mawalan ng anak dahil para sa inyo wala naman akong halaga… k-kaya iniwan niyo akong dalawa.” “Saddie…” umiyak ang mama niya ng tabigin niya ang kamay nito at humiga talikod sa kama. “Anak, alam kong hindi ako naging mabuting ama. Naging makasarili ako, naging pabaya at masama ding asawa. Hindi ko nawala maibabalik ang lahat. P-P
Wala sa sarili na nakasandal si Morgan sa labas ng emergency room kung nasaan ang asawa. Masyado ng maraming dugo ang nawala dito. Sa doktor na mismo nanggaling na imposibleng masalba ang batang dinadala nito. “M-mumu, ang sakit…” Pumikit siya ng maalala ang mga daińg nito kanina… maging ang ginagawa dito ni Navy pagkarating nila… muntik na itong mawala sa kanya. Damn! Damn! Damn! Kung hindi siya naging kampante at nagpabaya ay hindi ito mangyayari sa kanyang mag ina. Kung noong una palang ay hindi na siya pumayag sa gusto ng asawa na alisin ang mga bodyguards nito ay hindi mangyayari ang lahat ng ito. Tama ang daddy niya—hindi sa lahat ng pagkakataon ay dapat na masunod ang mga asawa. Pagdating sa kaligtasan ng asawa, lalaki dapat ang masusunod. “M-mumu, ang anak natin… ang anak natin!” Dainġ nito bago panawan ng ulirat kanina. “I’m really sorry, Mr. King… pero wala na ang bata.” Alam niya na imposible ang dinadasal niya kanina. Pero umaasa pa rin siya na mabubuha
Sigaw ako ng sigaw habang kinakaladkad ako nito pabalik. “TULONG! Parang awa niyo na ‘tulungan niyo ako!” Hinawakan ko ang kamay nitong nasa ulo ko para tanggalin ito. Pero hindi ko magawa dahil parang bakal ang kamay nitong NASA ulo ko. “Wag ka ng umasa na may makakarinig sayo, Saddie! Walang ibang tao sa islang ito kundi tayo lang at mga tauhan ko! Mapapaos ka lang sa kakasigaw mo!” Alam ko… pero umaasa pa rin ako na may makakarinig sa pagmamakaawa ko. Hindi ako huminto sa pagsigaw kaya nainis ito at binilisan ang paghila sa buhok ko. Naramdaman ko din ang pagdiin ng kuko nito sa anit ko. Napakasakit! Isabay pa na wala akong tsinelas kaya tumatama ang talampakan ko sa mga sirang shell sa buhangin kaya puro sugat ang paa ko. “Tama na, Navy! Maawa ka pakawalan mo ako! Bitiwan mo ako nasasaktan ako! M-maawa ka parang awa mo na! B-buntis ako maawa ka!” Pero imbes na maawa ay tinawanan lamang ako nito. “Maawa? Sana inisip mo ‘yan bago mo ako tinakasan! Kung may utak ka hindi
(Saddie pov) Sinanay ko muna ang mata ko sa daan. Ilang beses kong kinabisado ang daan bago ako naghanda sa pagtakas. Mahirap na dahil baka mabulilyaso ako kaya hinintay ko muna gumabi bago ako tumakas. “Wag kang mag alala dahil makakauwi rin tayo. Sa ngayon dito muna tayo para hindi tayo maabutan ng mga taong naghahabol sayo.” ‘Talaga? Ang sabihin mo lang gusto mo akong mapaniwala na may naghahabol sa akin! Pakana mo ang lahat!’ Ngumiti ako bago tumango rito kahit gusto kong basagin ito. Ang galing talaga magsinungaling ni Navy… sanay na sanay ito. “Salamat, Navy. Sige papasok na ako sa kwarto, nahihilo na naman kasi ako. Sana nga bukas makauwi na tayo. Ayoko na kasi dito… sigurado kasi ako na nag aalala na sila mama sa akin, saka ang asawa ko.” Panandaliang nawala ang ngiti nito. “Hayaan mo, sigurado na magkikita din kayo.” Ngumiti ito ng pilit. “Salamat.” Akmang papasok na ako ng pogilan nito ang braso ko. “Paano kung… kung patayin si Morgan ng mga humahabol sayo?
“Naaawa nga ako sa mag lola, pare. Nadamay sila sa pinapagawa sa atin ni Sir. Ayoko sanang madamay sila pero ayoko naman na ako ang mapag initan ng amo natin. Kilala naman natin si Sir, nakakatakot siyang magalit. Kung nakinig sana ang matandang ‘yon sa akin na magbulag-bulagan sa nalaman niya at magpanggap nalang na asawa ko ay hindi sana sila kasama sa pinasabog ni Sir.” Natuptop ko ang bibig ko ng marinig ang usapan ng inakala kong asawa ng matanda at isang lalaki na umamoy katiwala nitong bahay na tinutuluyan namin. Naalala ko noong nakausap ko ang matandang babae. Halatang nagulat ito ng malaman na may asawa ako… nag offer pa nga ito na kunin ang number ni Morgan. Pupunta daw ito sa kabilang isla para tawagan ang asawa ko at ipaalam na naro’n ako. Pero biglang dumating si Navy. Siguro nalaman nito ang plano ng matanda at nagpasya na ipapatay ito. Nang makapasok ako sa kwartong tinutuluyan ko ay mabilis na nilock ko ang pinto. Hindi ko namalayan na basang-basa na pala
“Hindi mo ba nagustuhan ang pagkain?” Tanong ni Navy sa akin ng mapansin nito na walang bawas ang pagkain sa plato ko. ‘Sino ang gaganahan na kasama ang tulad mo?’ Muntik ko ng maisatinig ‘yon pero napigilan ko ang sarili ko. ‘Kailangan mong kumalma, Saddie! Hindi siya dapat makahalata!’ Umayos ako ng upo at pilit na ngumiti rito kahit na sukang-suka ako makita ang mapangpanggap na arte nito. “Masarap naman siya, Navy. Pero alam mo naman ang mga buntis, minsan mapili sila sa pagkain.” “Gano’n ba? Ano ba ang gusto mong kainin? Tell me, hahanap ako para sayo.” Tumingin ako sa kamay nito na humawak bigla sa kamay ko. Pasimple kong hinila ang kamay ko ng hindi nahahalata nito. Napalunok ako ng laway ng makita ko ang pagkabura ng ngiti nito. Kaya naman agad akong uminom kunwari ng juice. “Kailan nga pala tayo babalik sa siyudad, Navy? Ang tagal natin kasi natin na nagpapalipat-lipat ng islang pinupuntahan. N-namimiss ko ng umuwi, pwede ba na umuwi na tayo mamaya o bukas?”
Natigilan ako ng mapansin na nakalakad ito ng tuwid. “Pero kahapon lang ay hindi ito nakakalakad? Gumaling na kaya ito? Kung ganon bakit parang ayaw pa nitong umalis kami? Hindi kasi nito nabanggit na gustong makabalik. Palagi nalang ako ang nagpupumilit na makabalik. “Talaga? Aalis na tayo?!” Tuwang sambit ko ng sabihin nila lola sa akin kasama si Navy na aalis na kami. Bigla nalang kasi dumating si Navy at sinabi na babalik na kami. “Diba ito ang gusto mo? Pasensya ka na nga pala dahil nasigawan kita ha. Ikaw kasi ang kulit mo. Alam mo naman na bugbog pa ang katawan ko.” Nakonsensya ako bigla. Oo nga, sarili ko lang ang inisip ko. Hindi ko naisip ang kalagayan nito. “Hindi na gano’n kasakit ang katawan ko, nakakalakad na rin ako ng maayos kaya babalik na tayo. Alam ko rin kasi na nag aalala na ang mama at asawa mo. Kung magtatagal pa tayo dito ay baka isipin nilang patay ka na. Kaya tara na, magbihis ka na.” Hindi mapalis ang ngiti ko habang nagbibihis ako. Pagkatapos magbi
Gusto ko man tumayo ay hindi ko magawa, medyo nanghihina pa kasi ang katawan ko. Pero mabuti nalang at mukhang hindi malubha ang lagay ko. Wala kasi ako sa hospital, ibig sabihin ay hindi grabe ang lagay ko. Ang inaalala ko ngayon ay si Navy. Malubha ang lagay nito pero mukhang hindi ito nadala sa hospital. Tumingin ako sa suot ko. Nakasuot na ako ngayon ng plain na puting bestida. Nabihisan na pala. Sigurado ako na si lola ang nagbihis sa akin. Tumingin ako sa labas ng bintana, gabi na pala. Ibig sabihin ay matagal akong nakatulog. Nag init ang sulok ng mata ko ng maalala ang asawa ko. Siguro padating na siya para kunin ako dito. Sigurado ako na alalang alala na ito sa amin ng anak namin. Akala ko ang matanda ang maghahatid ng pagkain sa akin pero ang apo lang nito ang dumating. May dala itong tray na may lamang pagkain. Pagkatapos kumain ay umasa ako na may darating na magandang balita, pero inabot nalang ng hating gabi ay walang nagbalita sa akin na sinusundo na ako ni Morga