CHAPTER 31

(ZAYNAH’S POV)

Ilang oras din ang nilakad namin bago ko mapansing may kakaiba na sa paligid namin at nakumpirma ko iyon ng magsalita si Xiara.

'This is the second to the last and we can reach our last destination.' Xiara said. Napatango ako. Good then. I thought I'll just walk forever. Patuloy lang kami sa paglalakad, walang ibang maririnig kundi ang lagaslas ng hangin at ang mga yabag namin

Ang kaninang malamig na hangin na naramdaman ko ay mas lalo pang lumamig. Naging alisto ako sa paligid ko dahil parang may nangyayari na hindi ko maipaliwanag. At tama nga ako dahil kung kanina ay nasa gubat kami ngayon ay parang nasa ibang dimensyon na kami.

Napatigil ako at pinagmasdan ang malawak na lupain na halos wala man lang puno o bato. I know they're confused. Hell, as I am. Naipikit ko ang mga mata sa lamig ng simoy ng hangin at nang magmulat ako, ang kaninang napakalawak na lupain ay ngayon may kuweba na sa harapin namin. Napasinghap sila at parang hi