Chapter Eight

Parang nahiya ako. "Swerte din naman ako sa kanya," sagot ko, halos pabulong na lang ang boses ko. Parang gusto kong maglaho sa lupa.

“Mabuti pa siya, malaya niyang nasasabi ang nararamdaman niya sa babaeng gusto niya.." He sighed, his gaze drifting away from me. Nakita ko ang lungkot sa kanyang mga mata.

“Bakit, hindi mo ba masabi sa gusto mo na gusto mo siya?” I asked, a smile tugging at my lips. Parang gusto kong malaman ang kwento niya.

He smiled back, his eyes meeting mine for a brief moment. “Sa ngayon, hindi pa pwede eh. Hindi ko pa pwedeng sabihin ang nararamdaman ko para sa kanya,” he said. Parang may mabigat siyang pinagdadaanan.

“Kung sa bagay, importante ang timing. Kasi kahit pareho kayo ng nararamdaman pero mali yung timing, wala rin, masisira yung plano mo,” I said, with a touch of sadness in my voice.

He looked up at the sky and spoke. “Serenity, sigurado ka na ba kay Kaiser?” he asked, a hint of concern in his voice.

“Oo, sigurado na ako sa kanya. Noong sinagot ko siya, alam ko na meant to be kami,” I said confidently, my voice firm.

“Serenity,” bulong niya. Ang boses niya, parang isang mahinang hangin na dumaan sa tenga ko. Naglakbay ang kilig sa buong katawan ko, at hindi ko maiwasang mapatitig sa kanya. Parang may magnet sa mga mata niya na hindi ako makalayo.

“You’re still young”.patuloy niya, bahagyang sumandal at ipinatong ang kanyang mga kamay sa magkabilang gilid niya. Nagdikit ang aming mga daliri, at isang kakaibang kuryente ang dumaloy sa aking katawan.

“ There’s still so much ahead of you.” sabi niya, ang kanyang mga mata ay puno ng isang lalim ng emosyon na hindi ko maintindihan.

Tumahimik siya sandali, ang kanyang titig ay nanatili sa aking mukha.

“Perhaps someone else is waiting for you,” Sabi niya, parang may lungkot na bumabalot sa kanyang boses.

Napakunot ang noo ko. Parang nagulo ang buong sistema ko. Natatakot ako, naka-curious, at may kakaibang kilig na hindi ko maipaliwanag. Parang may malalim na kahulugan ang mga sinabi niya. Ibig bang sabihin niya na hindi ako para kay Kaiser? O baka naman may kakaiba sa pagitan namin?

Gusto kong umatras, pero parang may invisible na tali na nakakabit sa akin, parang ayaw akong pakawalan. Ang titig niya, parang isang malakas na agos na nagdadala sa akin sa kanyang mundo.

Sinubukan kong pakalmahin ang sarili ko at sirain ang napaka awkward kong nararamdaman. Pilit kong binawi ang atensyon ko sa kanya.

"Aminin mo Kuya Miguel, hindi mo talaga ako gusto noh? Hindi ka boto sa akin para sa pamangkin mo," I said, my voice laced with suspicion. Pilit kong pina-cute ang boses ko, pero parang mas lalong lumabas ang pagka-awkward ko.

Tumawa siya, isang malalim na tawa na nagpadala ng kilig sa akin. Lumapit siya, ang mukha niya ay ilang pulgada lang ang layo sa akin, at kumislap ang kanyang mga mata dahil sa pagtawa. "Who says I don’t like you? I really like you," sabi niya, ang boses niya ay malambing at nang-aasar.

Pero parang hindi ko maintindihan ang sinasabi niya. Tumagal ng kaunti ang kanyang tingin sa aking labi. Parang tumigil ang mundo sa paligid ko. Hindi ko alam kung bakit ako kinakabahan.

"But feel free to assume I’m not fond of Kaiser for you," dagdag niya, isang nakakalokong ngiti ang lumabas sa kanyang mukha.

Tumawa ako, pero parang hindi ko rin alam kung bakit. Ipinagpatuloy ko nalang na kainin ang natitirang icecream ko dahil halos matunaw na ito. Hindi ko talaga maintindihan kung ano ang nangyayari. Parang nagbibiro lang siya. Pero parang may iba akong nararamdaman.

Bigla siyang tumigil sa pagtawa. Ang mga mata niya, na kanina ay kumikinang sa pagiging masaya, ay naging seryoso at nakatitig sa aking mga labi. Parang may malalim na bagay na gusto niyang sabihin. Unti-unting lumapit ang kamay niya sa akin, at sa isang iglap, dinampi ang kanyang hinlalaki sa aking labi. Napaawang ang bibig ko sa gulat. Ang kanyang kamay ay mainit at malambot. Napako ako sa aking kinatatayuan, hindi makagalaw. Ang puso ko ay parang tumigil sa pagtibok.