CHAPTER 2

Habang nagkakagulo, may pumasok na receptionist — si Trina, ‘yung witness sa banggaan ni Gavine.

“Sir, may applicant pa pong humihingi ng chance for interview. She said… you know her daw.”

“Tell her we’re not hiring clumsy stalkers,” sagot ni Cesar.

Pero bago pa makaalis si Trina, bumungad si Gavine sa pinto, hawak ang folder at may dalang isang supot ng pandesal.

“Good morning, Sir Cesar! Brought you breakfast—para di ka na masyadong bitter!”

Napasinghap ang buong boardroom.

“Miss Gutierrez…” malamig na boses ni Cesar. “Do you… normally invade executive meetings?”

“Only when destiny calls, Sir!” sagot ni Gavine, proud pa.

Tinitigan siya ni Cesar. “Call the security and ask if  we have destiny on the guest list?”

Tahimik ang lahat. Pero bago niya mapatalsik si Gavine, biglang nagsalita ang HR head.

“Uh, Sir… actually, we’re short-staffed in the editorial team. We could use a junior writer or assistant right away.”

“Absolutely not,” sabat ni Cesar. “We need competence, not chaos.”

Ngumiti si Gavine. “Sir, chaos creates creativity! And I’m a certified expert sa gulo.”

Napailing si Cesar. “You’re not helping your useless,  Miss Gutierrez.”

Pero habang pinapanood niya itong ngumiti, hawak ang folder, may kakaibang ideya siyang pumasok sa isip niya. What if I prove that optimism doesn’t work in business?

“Fine,” sabi ni Cesar sa wakas, sabay upo. “You want to work here? Be my temporary assistant. You’ll last a week — if you’re lucky.”

“Challenge accepted, Sir!” sabay ngiti ni Gavine. “Seven days? Easy. Parang diet lang po ‘yan.”

“Good. Because this company only has six months left to live if we don’t climb back to number one. So if you fail me…” Tumingin siya sa kanya, matalim ang tingin. “…you’ll be part of history — the downfall of Araneta Media.”

Ngumisi si Gavine. “Then I’ll make sure it becomes his-story — with a little bit of our-story.”

Napatingin si Cesar. “Excuse me?”

“Nothing po, Sir! napa english lang po ako bigla!”

Unang araw ni   Gavine sa trabaho. Suot niya ang best outfit na kaya ng savings niya — white blouse, pencil skirt, at confidence na kahit si Taylor Swift ay mapapahiyang maglakad.

“Okay, self. First day. Kaya mo ‘to. Be professional. Don’t be a fangirl. Don’t trip. Don’t—” At bigla siyang muntik madapa sa lobby. 

“…Trip,” bulong niya sa sarili. “Nice start, Gavine.” na tila walang nangyari.

Pagdating niya sa 15th floor ng Luxe Life Magazine, nagulat siya — parang giyera.

May umiiyak sa cubicle, may nagtatago sa pantry, at may lalaking sumisigaw ng “Deadline naaaa!”

“Wow,” bulong ni Gavine. “Akala ko glamorous life. Pero parang Luxe Life: The Survival Edition.”

Bago pa siya makapag-react, bumukas ang pinto ng opisina ni Cesar Araneta. At lumabas ang mismong boss na parang bagyong may necktie.

“Who approved this layout? It looks like a high school project! Tahimik ang lahat. “Do you people understand that ‘Luxe’ means luxury, not lousy?!”

Isa-isang yumuko ang mga staff. May isa pang nag-‘excuse me’ para umiwas na maiyak.

Dahan-dahang lumapit si Gavine, bitbit ang kape niya. “Good morning, Sir! I brought you coffee—strong, like your temper.”

Tiningnan siya ni Cesar. “Miss Gutierrez, are you trying to get fired on day one?”

“No, Sir! Just trying to make your life less bitter. Kape po ‘yan, hindi poison.”

Napatigil si Cesar. Tiningnan ang staff na pinipigilang matawa. “Everyone, back to work,” utos niya sabay pasok sa office.

Lumapit si Gavine sa mga umiiyak na staff. “Hey, guys, smile! At least di pa tayo sinigawan in Latin. Progress ‘yan!”

Tumawa ang isa. “Grabe ka, Gavine, ngayon ka lang pumasok pero feel at home ka agad.”

“Of course! Ganyan talaga pag crush mo ang boss mo—este, trabaho mo!”

Maya-maya, sumigaw ulit si Cesar mula sa loob ng opisina, “Miss Gutierrez! Where’s my schedule for today?”

“Ay, wait lang po Sir! Hinahanap ko pa rin ‘yung schedule kung kailan kayo magiging mabait!"

Tahimik.Lahat ng staff napasinghap

.

Paglabas ni Cesar, seryoso ang mukha. “What did you just say?”

Ngumiti si Gavine, nag-aabot ng papel. “I said… here’s your schedule, sir. It includes a smile break every 3 hours. Mandatory po ‘yan.”

Saglit siyang tinitigan ni Cesar, parang di alam kung tatawa o ipapa-fire siya. “Miss Gutierrez, do you have any idea how I’ve managed this company for years?”

“Yes, sir. With caffeine, anger management issues, and probably a broken heart.”

“Excuse me?”

“Joke po! Pero may sense, ‘di ba?”

Hindi alam ng lahat kung paano, pero mula ng dumating si Gavine naging kakaiba na presensya nila sa opisina.

Habang si Cesar ay galit na galit sa mundo, siya naman ay naging cheerleader ng mga na-trauma na empleyado.

Kapag may umiiyak, siya ang una: “Come on guys, Luxe Life tayo! Dapat may luxury smile!”

Kapag nagagalit si Cesar: “Sir, calm down! Wrinkles are expensive!”

Kapag may nag-resign: “Wait! At least kunin mo muna ‘yung free coffee bago ka umalis!”

At kahit araw-araw ay stress at sigaw ang background music ng opisina, si Gavine lang ang may ngiti.Kahit nakikita niya ang pinakamasungit na side ni Cesar—

yung magalit sa typo, sa font, pati sa kulang na stapler—hindi siya natitinag.

Kasi para sa kanya, “Pusong bato lang siya kasi walang nag-try magtanim ng bulaklak.”