CHAPTER TWENTY-FOUR

IT FEELS really awkward how Maximo saw all the parts of my body mula ulo hanggang paa. Now, I can’t look at him straight in his eyes dahil sa hiya ko. Nakita na niya lahat. Pati ang pinakaiingat-ingatan ko, nakita na niya. Bagay na never kong pinakita kay William o pinahawakan man lang and good thing, hindi ko siya hinayaan dahil mukhang pagsisisihan ko iyon ng labis.

“Why do you keep on covering in between your thighs. I saw all your body parts, Eloisa.” He’s teasing me again. Iyan talagang mga ngisi niya ang dahilan kung bakit ayaw ko siyang pagkatiwalaan minsan, e. pakiramdam ko kasi, inaasar niya lang ako. Pakiramdam ko, he will never take me seriously.

“Kapag hindi ka tumahimik dyan, isa na lang bi-bingo ka na talaga sa ‘kin.”

“Woah, so strong. Natatakot ako,” natatawa pa nitong sagot.

Mukhang wala nga itong balak na magseryoso.

Tumayo na lamang ako para puntahan si Lola sa kabilang kwarto. She’s going to leave kaya mabuti pa siguro na tulungan ko na lang siya.

Nanatiling na