"Why?" nagtatakang tanong ko. But he just bit his lower lip and shook his head. Tumingin ito sa kabilang gilid ngunit napansin ko ang pagngiti niya, na mukhang itinatago nito sa akin.
Kahit na anong pigil ko sa sarili at kagustuhang panatilihin ang seryosong mukha ay hindi ko na rin napigilan ang pagngiti. I also bit my lower lip to hide it. Sh*t ka talaga, Zimry!
"Ughhhh! I'm so kinikilig... Hihihi!" Mas lalo akong natawa sa reaksyon ni Tita. Namumula ito na papalit-palit ang tingin sa amin ni Harley.
Naguguluhan namang napatingin sina Tito at Rhy sa aming banda. Abala kasi si Tito sa pagtuturo kay Rhy tungkol sa hawak nilang maliit na monitor. Mukhang isa sa bagong kolektiyon niya. Mahilig kasi siyang mangolekta ng kung anu-anong device, suki nga siya ng kumpanya nina Kiz eh. Lol!
"What happened?" ani ni Tito at ipinaubaya kay Rhy ang hawak.
Agad kong ibinalik ang seryoso
"But H-harley, I can't..." mahinang saad ko, 'tila ayaw itong iparinig sa kaniya. Tinanggal ko ang singsing sa aking daliri at ibinalik sa kaniya."You don't have to give it back to me. I'm not pressuring you, Zimry. Kung hindi ka rin handa sa pakikipagrelasyon kahit magkasintahan lang muna ay hindi ko ipipilit. I'm very much willing to wait. I just want to give you this for your assurance. Isipin mo na lang na puso ko 'yan, at inilalaan ko sa iyo. Para hindi ka na mag-isip ng mga bagay na malabong mangyari. Para hindi mo na pagdudahan ang nararamdaman ko para sa'yo," wika nito. He smiled a bit. Malamlam ang mga mata nito at bagsak ang balikat. I felt guilty pero hindi ko na pwedeng bawiin ang sinabi ko."I'm sorry, masyado kasi akong nabibilisan sa pangyayari. Kahit sabihin mong mag-boyfriend at girlfriend lang muna, masyado pa ring mabilis sa dami ng pinagdaanan natin. The pain is not yet healed, hindi pa ganoon katatag ang paniniwala ko s
Tumaas lahat ng balahibo ko sa sinabi nito lalo na at 'tila nang-aakit pa ang kaniyang boses."Just kidding," he chuckled then kissed my forehead instead. Umalis siya sa aking harapan at humiga ng maayos, ginawang unan ang dalawang braso."Lagi mo akong pinagtitripan. Paano kita pagkakatiwalaan niyan?" pagdadrama ko. I hide my smile when he glanced at me. Tinaasan niya ako ng kilay, at unti-unti na namang sumilay ang ngiti sa mga labi.In just one blink, bigla itong pumaibabaw sa akin. My heart skipped a beat when our eyes met."Why, you really want me to make you wet?" nakangising tanong niya na agad ikinapula ng aking mukha. Marahan niyang hinaplos ang aking pisngi na siyang dahilan kung bakit tumindig ang aking mga balahibo."Nanliligaw ka pa lang," nahihirapang saad ko. Parang nanunuyo ang aking lalamunan sa samu't-saring emosyon na nararamdaman."Hmmm... okay?" tumango siya at akma ng aalis nang bigla kong hinila ang kaniyang kwelyo at
Kapag pinindot mo kasi ang emergency alarm ay parang magkakaroon ng lindol sa specific na lugar ng bahay. Sa sobrang pag-aalala nito sa amin ay napindot niya siguro 'yon. Tsk!Ano ba kasi ang pinaggagagawa mo, Zimry!? Ang rupok rupok mo!Parang baliw na ako rito sa kama habang nakaupo at halos sabunutan na ang sarili sa sobrang dismaya sa nagawa kanina. What have I done? Sh*t, nakakahiya! Ako pa talaga ang nag-initiate? Argh!"What happened to Mommy, Daddy? I thought everything's fine here?" rinig kong tanong ni Rhy pagkapasok sa kwarto."Hmmpft..." pigil na tawa ni Harley nang makita ako.Agad kong inayos ang aking sarili bago tumayo at dumeretso kay Rhy. Lumuhod ako sa harap niya at sinapo ang mukha nito."Are you okay? Bakit mo pinindot 'yung emergency alarm?" marahang tanong ko sa anak."I'm sorry, Mommy. I got so worried, ang tagal niyo bago lumabas, nag-buzz po ako bago 'yong emergency alarm pero wala kayong sagot." He explained
Hindi talaga natin madidikta kung ano ang mangyayari sa ating buhay. Kahit ilang beses pa tayong mag-plano o kahit gaano pa kaayos at kaganda ang mga naiisip nating plano para sa ating buhay ay hindi pa rin talaga ito masusunod. Tanging si God lamang ang makapagdidikta sa ating buhay. He knows everything. Alam niya kung ano ang dapat na para sa atin. He knows what we deserve in life.Sa halos araw-araw na ginawa ng Diyos ay punung-puno ng kasiyahan ang aking puso. Noon ay kuntento na ako sa kung anong mayroo kami ni Rhy at hindi na naghahangad pang bumalik si Harley sa aming buhay. I was blinded by anger. Maging si Rhy ay naidamay ko sa aking mga maling desisyon. Akala ko ay magiging sapat na ako sa kaniya. Ngunit kahit pala ibuhos ko ang lahat, kahit magpaka-ama at ina ako sa kaniya ay may kulang pa rin sa puso niya. Hindi niya ito sinasabi sa akin ngunit ngayon ay alam kong 'yon ang nararamdaman niya, he still needs his father.Ngayon ko lamang siya nakitang sobrang
"Hindi ka pa ba handang pakasalan ako? Hmmm?" ulit nito sa kaniyang tanong nang nanatili lamang akong nakatulala sa kaniya gamit ang repleksyon namin sa salamin."Ilang linggo pa lang tayong nagkakamabutihan, akala ko ba maghihintay ka kahit gaano pa katagal? Hindi ka na nga nanligaw, bigla ka na lang nagsasabi riyan na magkasintahan na tayo!" irap ko sa kaniya at tinanggal ang mga kamay niyang nakapulupot sa aking baywang.Natatawa itong lumayo at itinaas pa ang mga kamay sa ere na para bang sumusuko siya sa pulis."Kahit naman tayo na, nililigawan pa rin naman kita eh. Hindi mo ba nararamdaman, ha?" taas kilay niyang tanong ngunut sumisilay pa rin ang ngiti sa kaniyang labi."Ewan ko sa'yo," I shrugged. Dumeretso na lang ako sa walk in closet para makapagpalit na. I'm just wearing bathrobe, without any undies inside. Kaya medyo alangan ako kanina sa pwesto namin ni Harley."Gusto mo bang sumama sa akin mamaya?" tanong niya na nakasunod pala sa ak
"We are all safe, Ma'am. They got home already before the incident happened. I was the only one in the office because I need to finish my back logs. I-i don't know, I was busy and then everyone from the building are shouting and running. I'm sorry, I didn't save our files and things." Humagulgol ito kaya medyo nagugulo ang hawak niya sa kaniyang cellphone.Umupo ito sa gilid ng kalsada at nakasuot pa nga ito ng office attire. Rinig pa rin sa kaniyang background ang maingay na paligid, maging ang mga nag-iiyakang tao.Nasa ikalawang palapag ng gusaling 'to ang aming opisina, ang unang palapag nito ay mga convenient store, sa ikatlo hanggang sa ika-labing limang palapag ay condo unit na. Hindi ko alam kung hanggang saan ang nakuha ng apoy ngunit ang 'tila napuruhan talaga ay ang mga nasa ibaba."Hey, Charlie." Tawag ko sa aking assistant. Nang tumingin siya sa akin ay bakas pa rin ang namumula niyang mga mata na galing sa
Hindi na rin kami nagtagal sa bahay. We immediately flew to Canada after we bid our goodbye to our son. At dahil hindi alam ni Harley ang daan patungo sa Canada, inilagay na lang niya ang full address ng aking opisina sa monitor at hinayaan ang sasakyan na magmaniobra sa kaniyang sarili.This car has many features, and one of these is the robot driver. There is no actual robot who is going to drive the car when you turn on this feature, it will just automatically go to the said address that you inputted to its monitor. Kaya pakanta-kanta na lamang si Harley at nakaunan pa sa dalawang braso.“Are you hungry? Hindi pa tayo nag-almusal,” wika nito habang nakanguso. Sa kaniya nga yata nagmana si Rhy sa kaartehan nito.“I’m fine, hindi pa naman ako nakakaramdam ng gutom. You can eat if you’re starving already, nagdala ka ba ng pagkain?”“Hindi nga eh. Nakalimutan
"This is your house here? Did you buy this already? Dito kayo tumira ni Rhy for years?” sunud-sunod na tanong ni Harley habang inililibot ang kaniyang mga mata sa kabuuan ng bahay.Amindo naman akong maliit talaga ang aming bahay ngunit maayos naman ito at maaliwalas. Isa pa, dalawa lang naman kami ni Rhy na nakatira rito noon at kakaunti lang din ang aming gamit kaya ayos lang ang espasyo para sa amin.“Yes. Do you have any problem?” taas kilay kong tanong sa kaniya. I even raised my voice, kaya napatingin siya sa akin at agad na itinaas ang dalawang kamay habang umiiling.“Wala. Nagtatanong lang naman ako, ah! Galit ka na naman, tsk!” nailing niyang sagot.Hinatid namin si Charlie pagkatapos kumain at dumeretso sa supermarket para bumili ng mga pagkain namin at para sa mga empleyado bukas. Our house is a bit messy and uncleaned since walang nanirahan ng isang halos isang buwan dito.I just rolled my eyes at him, kinu