"Mommy, what are you doing?" gulat na tanong ni Rhy habang nakakapit ng mahigpit sa kaniyang upuan.
Mabilis ko kasing iniliko ang sasakyan pabalik sa Tuguegarao. I changed my mind.
"We are not going to Tita Dan and Tita Natasha's house anymore. Let's just stay in our apartment for a while," sagot ko, abala pa rin sa pagmamaniobra ng sasakyan.
"Hmmm? Okay," nagtatakang saad nito ngunit hindi naman na niya pinahaba pa ang usapan.
Nang maayos na ang takbo ng sasakyan ay kinuha ko ang aking cellphone at muling tinawagan ang aking pinsan.
"Hello? Where are you na?" bungad ni Natasha sa kabilang linya.
"Hindi na pala kami tutuloy riyan. We're not going to Manila anymore. Doon na lang muna kami sa apartment tutuloy pansamantala." Narinig ko ang boses ni Dan sa background, mukhang maraming tanong kay Natasha.
"Ha? Why are going to stay in our apartment? I thought, magbabakasyon lang kayo ni Rhy here. But... did Harley pinalayas you!? Did you
"Where's Mommy?" takhang tanong ko sa robot na nasa harapan ko ngayon.Inilapag niya ang bag na hawak, mukhang mga damit ni Rhy ang laman, at iniabot naman sa akin ang dalawang plastic na may lamang mga pagkain."Hindi ako pwedeng magsalita. Pasensya na po," sagot niya at mabilis na umalis sa harap ko. May pinindot siya sa kaniyang dibdib at bigla na lamang itong lumipad.Really, anong meron sa pamilya ko ngayon? They are so weird! Hindi ba dapat ay nag-aalala sila ngayon? Bakit parang wala lang sa kanila itong nangyayari?Padabog kong isinara ang pintuan sa sobrang inis na nararamdaman. Ngunit muling binuksan ang pintuan dahil nakalimutan kong kunin ang bag na puno ng damit ni Rhy."Mommy, lumabas po kayo? Sana ginising mo na lang po ako para may kasama ka?" Pupungas-pungas na tanong ni Rhy habang pababa ng hagdan."No, anak. Nagpautos lang ako kay Lola mo ng pagkain natin, at mga damit mo. Do you want to change your clothes?" tanong ko sa
It's been three days when my friends return to their own places. Kami na lang ulit ni Rhy ang narito sa apartment.Kung noong nakaraan ay sobrang weird ng pakiramdam ko, ngayon naman ay mukhang si Rhy ang may kakaiba sa kaniya. Palagi siyang nagkukulong sa kuwarto at minsan ay nadadatnan kong may kausap.Hindi ko naman maintindihan ang sinasabi dahil sobrang hina ng boses nito. Minsan naiisip kong baka may kalaro siyang multo rito. Tsk!That's why, I decided to go home already. Uuwi na kami sa bahay nina Mommy. Tutal mukhang wala namang paki-alam si Harley sa amin. Kahit minsan ay hindi man lang siya nagtangkang kausapin ako. Gabi-gabi akong umiiyak, I feel so worthless.Ngunit kung iisipin, baka nga mas lalo niyang ginusto ang desisyon ko dahil mahal na rin niya 'yong babaeng 'yon.I will just focus on my business from now on. I don't want him to enter my life again. I gave him a chance but he ruined it again. Wala talaga siyang kayang gawin kun'd
"Rhy, where's your freaking father?""Mommy, bumalik ka na sa opisina. Maiiinitan ka lang dito!""Tawagin mo ang bwisit mong ama!" nakapamaywang na ako sa harap nito. Habang ang anak ko nama'y namumula dahil sa pinaghalong inis at sa init ng araw."Bakit ako hinahanap ng asawa ko? Na-miss mo naman ako kaagad. Pa-kiss nga!""Lumayo ka nga! Ang baho mo, amoy araw ka!""Itong asawa ko talaga oh! Nasa bukid tayo, tirik na tirik ang araw. Magtaka ka kung amoy ulan ako.""Anong amoy ulan ang pinagsasabi mo riyan!" parang tanga talaga itong gagong 'to!"Hay! Humihina na ang kokote ng asawa ko.""Aba't! Walang hiya ka talaga!" hahampasin ko na sana siya ngunit may maliit na kamay na humawak sa aking paa."M-mommy! Momm-y!""Zenia! Ilang beses kong sinabi sa'yong huwag kang gumapang-gapang dito?" inis ko siyang binuhat at pinagpagan ang damit nito."Hmp!" pag-iinarte niya sabay irap sa akin."Nagtataray ang p
The strong smell of coffee assaulted my nose as I entered the shop. Iginala ko ang paningin sa paligid. Different kinds of robots are doing their own purpose.Wiping the tables, sweeping the area, assisting the customers, others are in the kitchen. Tanging isang tao lang yata ang empleyado rito, ang manager, na mukhang siya rin lang ang may ari ng coffee shop na ito.And that's the saddest part nowadays. There's too much technology. Na wala ng gaanong trabaho para sa mga tao.The relaxing and perfect ambiance made me forget that I'm going to meet my son's father here. Sobrang taliwas ng lugar sa kung ano ang nararamdaman ko.Nang namataan ko siya ay para akong nanigas sa aking kinatatayuan. He's staring at me intently, he looks ruthless! Nakahilig ito sa upuan at naka-krus ang mga braso.It took me a few minutes of thinking before I finally decided to walk towards him.
I don't understand my strong fascination for Harley. Everytime I stare at him, I always admire him more and more. Dati, kuntento na ako sa pasulyap-sulyap lang sa kaniya. Pero napagod na ako sa ganoong senaryo araw-araw. I want him to notice me, to know that I'm existing, and of course, to love me.My eyes wandered in the sea of people inside our University."I know that smile, Zimry!" puna sa akin ni Lewisse. Nakapalumbaba lang silang dalawa ni Kiz sa harap ko."What?" I smirked devilishly."Hey, girls!" bati ni Natasha sa amin na kararating lang, at umupo sa tabi ko.Nasa Athena grounds kami, our favorite tambayan. Kiz, Lewisse, and I are classmates, we're graduating students. Habang si Natasha ay third year pa lamang at pareho kami ng kurso, Bachelor of Science in Business Administration Major in Marketing Management."Hindi ko nga alam kung galit si Harley e. Napatitig lang siya roo
"I didn't do anything. Kusa siyang lumuhod!" Matigas kong saad kay Harley. Talagang sinadya pa niya ako sa aking kwarto para lamang kumprontahin."Hindi 'yon ang sinabi niya! Pinaluhod mo raw siya sa harap mo!" His loud voice echoed inside my room."Why would I do that?" I spoke slowly, pilit na nilalabanan ang inis na nararamdaman.Nakaupo lamang ako sa kama habang nakapamaywang siyang nakatayo sa harap ko, magkasalubong din ang kilay nito."Hindi ko alam! Sinabi mo pa talaga sa kaniyang nililigawan na kita! That will never happen, Zimry!" He gasped.Anong pinagsasabi ni Angel sa kaniya? Ni hindi ko nga siya nakausap nang mabuti!"Paniwalaan mo ang gusto mo," I gave up.Kahit anong gawin kong pag-eexplain, hindi naman 'yan maniniwala sa akin. He stood quiet for a moment.But I almost screamed when he stormed out of the room.
"Zimry!" biglang lumakas ang kabog ng aking dibdib nang marinig ang boses na iyon. Lagot!"Mommy..." Kitang-kita ko ang gulat sa mga mata ni Mommy habang tinitingnan si Angel na gumagapang patayo."Who's that girl?" tinaasan niya ako ng kilay. Hindi niya makilala si Angel dahil sa dungis nito."Harley's..." hindi ko na natapos ang sasabihin nang biglang dumating si Harley. He stared at me intently bago tinulungang makatayo si Angel.Kahit na sobrang baho at dumi ni Angel ay wala siyang kaarte-arte kung hawakan ito. Aww! How sweet! Ts.Nagsi-atrasan kami nang makalapit silang dalawa sa amin. Halata rin sa mukha ni Mommy ang pandidiri. Umaalingasaw kasi ang amoy ni Angel."Anong ginawa niyo!" malakas na sigaw ni Harley. Maging si Mommy ay napatakip sa kaniyang tainga."Calm down, Harley." Matigas na wika ni Mommy ngunit hindi pa rin nawawala ang galit sa mukha niya."No, Tita. Tingnan mo
"Mommy?" medyo iritang tawag ni Harley kay Tita. His jaw clenched.I don't know why I suddenly feel overwhelmed when his dark eyes gazed on me. He watched me sharply, with his lips pursed.The oveflowing warmth I am feeling right now is just too much. I sighed when I realized that I got lost with his stare. Iniwas ko ang tingin sa kaniya dahil paniguradong mukha na akong tanga rito sa kinatatayuan ko."I don't know." Kibit balikat na sagot ni Tita. She tapped my shoulder and raised her brows."Bakit namumula ka? Are you fine?" tanong niya.Muli akong napatingin kay Harley na hindi pa rin binibitawan ang tingin sa akin. His lips protrudes slightly. I can see the ghost of a smile but eventually it faded as he turned his back on us. Hindi man lang siya nagpaalam, kahit sa kaniyang mga magulang.Angel before anything else, huh?"You should seduce Harley, Zimry. Ikaw lang ang gusto kong maging daughter-in-law," saad ni Tita nang makalayo