EP03
มาเตือน ปึก! ว่าแล้วกระดาษคำสารภาพรักที่ถูกปริ้นออกมาก็ถูกขย้ำเป็นก้อนกลมแล้วปาใส่ใบหน้าเปื้อนคราบเหลืองไข่เข้าให้เต็มแรง เมฆาละสายตาจากเธอด้วยความเกลียดชังแล้วหันไปสั่งกับนารา "สั่งพวกนั้นลบคลิปซะถ้าไม่อยากมีปัญหากับฉัน" กระซิบบอกเสร็จก็เดินออกมาจากกลุ่มนักเรียน ที่เมฆาสั่งให้นาราทำแบบนั้นชายหนุ่มไม่ต้องการให้ใครเห็นคลิปหลุดของตนเอง เขาต้องรักษาหน้าตาและภาพลักษณ์ ของขวัญยกมือขึ้นปิดหน้าแล้วรีบวิ่งออกมาเพื่อไปหลบยังห้องน้ำเก่าหลังตึกวิทย์ใหม่ที่ไม่มีใครมาใช้งานบ่อย เธอมักจะมาร้องไห้อยู่ตรงนี้คนเดียวเมื่อมีเรื่องไม่สบายใจ ปัง! "อึก…" ร่างเล็กนั่งลงบนฝาชักโครกเธอร้องไห้ใส่ฝ่ามือตนเองร่างกายสะอื้นตัวโยน ไม่สนว่าตอนนี้จะมีใครมาได้ยินแค่ต้องการระบายความเจ็บปวดออกมาให้มันบรรเทาลงบ้าง ติ้ง~ ในขณะที่ปลดปล่อยเสียงสะอื้นออกมาไม่หยุดก็มีแสงแจ้งเตือนจากแอปพลิเคชันขึ้นมา ของขวัญไม่ได้สนใจมันจนกระทั่งเธอคิดที่อยากจะระบายกับใครสักคนจึงหยิบขึ้นมาอ่าน ปรากฏว่าเป็นแอปข้อความจากคุณหมี แอปคุยเป็นเพื่อนโปรแกรมตอบอัตโนมัติและเราก็สามารถตั้งเวลาให้คุณหมีทักมาอัตโนมัติได้เข่นกันเมื่อรู้สึกเหงา คุณหมี (+1) : สวัสดีครับ ; คุณหมี เราโดนแกล้งอีกแล้วค่ะ : แย่มากเลยใช่ไหมครับ : ระบายกับผมได้นะ ; ตอนนี้เรากำลังร้องไห้ค่ะ ร้องไห้หนักมากด้วย เราไม่อยากอยู่บนโลกใบนี้เลย : อย่าพูดแบบนี้สิครับ อยู่เพื่อคนที่รักคุณนะ อยู่เพื่อคนที่รักเธอแบบนั้นหรอ ใครกันล่ะที่รักเธอ พ่อกับแม่ก็เสียตั้งแต่อายุยังเด็กส่วนพี่ชายก็อยู่ในคุกเธอใช้ชีวิตบนโลกภายนอกเพียงคนเดียว ต้องส่งตนเองเรียนและค่าใช้จ่ายอีกมากมายแทบจะอดมื้อกินมื้ออยู่แล้ว ; ไม่มีใครรักฉันหรอกค่ะ : มีสิครับ สักวันของขวัญจะรู้เอง ของขวัญได้แต่จ้องมองข้อความบนหน้าจอมือถือด้วยภาพพร่าเบลอ เขาจะไปรู้อะไร เขามันก็แค่โปรแกรมอัตโนมัติแต่ก็เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดสำหรับเธอ ของขวัญปิดโทรศัพท์เอาไว้แล้วย้อนกลับไปคิดเหตุการณ์ที่ทำให้เธอตกหลุมรักเมฆา ตอนนั้นของขวัญพึ่งเข้ามาเรียนโรงเรียนมัธยมแห่งนี้ เธอเรียนมาจนถึงชั้นมัธยมศึกษาปีที่สองกว่าจะเคยเจอเมฆาอย่างใกล้ชิด เหตุการณ์มันเกิดขึ้นในห้องสมุด เดิมทีที่แอบปลื้มอยู่แล้วตอนเข้าเรียนปีแรกพอได้เจอระยะใกล้ยิ่งเก็บอาการไม่อยู่ "อ๊ะ…" เด็กสาวเจ้าของความสูงเพียงร้อยหกสิบพยายามเขย่งปลายเท้าเพื่อหยิบหนังสือบนชั้นบน เธอพยายามอยู่แบบนั้นอยู่หลายนาทีจนกระทั่งมีมือขอบใครบางคนมาหยิบให้ "ขอบคุณค่ะ" ของขวัญหันไปขอบคุณแต่ใบหน้าก็ชนเข้ากับอกแกร่งและกลิ่นหอม เธอแทบกลั้นหายใจแล้วเงยหน้ามองใบหน้าหล่อเหลานั้น พลันหัวใจก็เต้นแรงไม่เป็นจังหวะอย่างห้ามไม่ได้ "…" เมฆาแสดงสีหน้าเรียบนิ่งตอบกลับแล้วหยิบหนังสือเล่มที่ของขวัญอยากได้เดินไปหลบมุมอ่านทีซอกชั้นหนังสือสุดท้าย "พี่คะ หนูเป็นคนมาก่อนนะ พี่มาแย่งแบบนี้ไม่ได้นะคะ" ของขวัญเดินตามร่างหนาไปแต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ได้สนใจ ชายหนุ่มนั่งลงบนพื้นแล้วเอนหลังพิงกับชั้นหนังสือ "…" "พี่ได้ยินหนูรึเปล่า" "ฉันหยิบก่อน" เขาตอบหน้าตายสายตาเพ่งมองหนังตัวหนังสือ "นี้มันเล่มโปรดหนู หนูอยากอ่านค่ะ ให้หนูอ่านก่อนได้ไหมคะ" เธอขอร้องคนเย็นชาแล้วมองหนังสือเล่มโปรดตาละห้อย "ฉันก็อยากอ่าน" "ไม่เป็นไรค่ะ หนูมาอ่านวันหลังก็ได้" ของขวัญยู่หน้าอย่างนึกเสียดาย เด็กสาวในชุดนักเรียนมอต้นกำลังหมุนตัวเพื่อจะเดินออกจากห้องสมุดแต่ก็ต้องหยุดชะงัก "อ่านด้วยกันสิ" "คะ?" "…" เขาไม่ได้เอ่ยซํ้า แต่กลับสร้างรอยยิ้มให้ของขวัญคนตัวเล็กไม่รีรอจึงหย่อนตัวนั่งลงบนพื้นข้างกายเมฆา "พี่พึ่งเข้ามาเรียนหรอคะ หนูไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน" เธอแกล้งถามออกไปเพราะอยากหาเรื่องคุย "…" เมฆาเงียบ เธอจึงยอมสงบปากสงบคำแล้วนั่งจ้องใบหน้าหล่อเหลา ไม่ได้สนใจหนังสือที่อยากอ่านเลยสักนิด ของขวัญมองอยู่แบบนั้นยิ่งมองก็ยิ่งหัวใจเต้นแรง จนกระทั่งผ่านไปราวครึ่งชั่วโมงเธอก็เผลอผล็อยหลับซบไหล่เมฆา ตื่นขึ้นมาอีกทีเขาก็ไม่อยู่แล้วมีเพียงเสื้อคลุมของเขาและหนังสือเล่มนั้นที่วางอยู่บนตัก หนังสือมีโพสอิสแปะเอาไว้ 'ให้ยืมก่อน' เธอคลี่ยิ้มออกมาแล้วมองเสื้อบนบ่าของตนเอง เมฆาคลุมให้เพราะเห็นว่าอากาศมันหนาวแบบนั้นหรอ การกระทำของเขามันยิ่งทำให้เด็กสาวใจเต้นแรงมากกว่าเดิม หลังจากเหตุการณ์วันนั้นการแอบรักรุ่นพี่ก็เริ่มขึ้น เธอคอยแอบมอง คอยเอาขนมมาให้โดยที่ไม่บอกชื่อ ตอนงานกีฬาสีก็แอบเชียร์ ช่วงนั้นเป็นช่วงที่มีความสุขมากกับการที่ได้รักใครสักคน แต่ความสุขก็ดับสลายลงเมื่อมีเหตุการณ์อะไรบางอย่างเกิดขึ้นในงานกีฬาสีของโรงเรียนพอดี "เห็นข่าวพี่นิดาไหม" "เห็นแล้ว ใครเป็นคนทำเรื่องแบบนั้นกัน เลวมากเลยอ่ะ" "สงสารพี่เขาจังต้องมาโดนอะไรแบบนี้" "แต่คนที่เสียใจมากที่สุดคงเป็นพี่เมธนะ แฟนฆ่าตัวตายทั้งคน" ของขวัญนิ่งฟังคำพูดของกลุ่มนักเรียนที่อยู่ข้างกัน นิดาแฟนเมฆาแบบนั้นหรอ เหมือนหัวใจดวงน้อยแตกสลายลงไม่เหลือชิ้นดีเธอพึ่งรู้ว่าเมฆามีแฟน แล้วแฟนของเขาก็พึ่งฆ่าตัวตายเพราะอะไร ของขวัญมองไปยังสนามบาสที่พึ่งจบการแข่งขันแล้วก็มีสายเรียกเข้าจากโทรศัพท์มือถือเมฆา โค้ชของทีมจึงเดินเอามาให้เขารับสาย พอได้ยินอะไรบางอย่างจากปลายสายนั้นสายตาเรียบนิ่งก็ตวัดมองมาที่ของขวัญ ก่อนที่ลูกบาสจะลอยขึ้นมาอัดหน้าท้องของขวัญเต็มแรงสร้างความตกใจให้ทุกคนไม่น้อย รวมถึงตัวเธอเอง… ตั้งแต่วันนั้นของขวัญก็ถูกกลั่นแกล้งมาตลอดสาเหตุเพราะพี่ชายของเธอเป็นคนทำให้นิดาต้องฆ่าตัวตาย พอเป็นศัตรูกับเมฆาก็เหมือนกับว่าทุกคนจะไม่อยากยุ่งกับเธอและพร้อมจะเป็นศัตรูกับของขวัญเหมือนกัน จะตัดใจตอนนั้นมันก็ยากเย็นสิ้นดี พยายามแล้วพยายามอีกไม่ให้เอาหัวใจไปให้เขายํ่ายีแต่การที่จะลืมใครสักคนมันก็ไม่ได้ง่ายยิ่งเป็นรักแรกอย่างเมฆา… หญิงสาวนั่งคิดแล้วยกมือขึ้นปาดน้ำตาออกก่อนจะลุกขึ้นจากชักโครกแล้วเดินไปล้างหน้าล้างตาออก หลังจากล้างหน้าเสร็จก็เงยหน้ามองตัวเองผ่านกระจก แต่สายตาก็กลับมองเห็นร่างของใครบางคน เขาคนนั้นคือเมฆาที่ยืนสูบบุหรี่อยู่และจ้องมองมาที่ตนเอง "วางแผนกับพี่ชายสินะ" "พี่หมายถึงอะไร" "ที่ทำให้นิดาตาย" "หนูไม่รู้เรื่อง" "มันไม่จบแค่นี้หรอก" "…" คำพูดของเมฆาทำให้ใบหน้าเปียกชุ่มซีดเผือด ยังไม่จบแค่นี้แล้วเขาคิดจะทำอะไรต่อ… "ฉันแค่มาเตือน…"EP03มาเตือน ปึก!ว่าแล้วกระดาษคำสารภาพรักที่ถูกปริ้นออกมาก็ถูกขย้ำเป็นก้อนกลมแล้วปาใส่ใบหน้าเปื้อนคราบเหลืองไข่เข้าให้เต็มแรง เมฆาละสายตาจากเธอด้วยความเกลียดชังแล้วหันไปสั่งกับนารา"สั่งพวกนั้นลบคลิปซะถ้าไม่อยากมีปัญหากับฉัน" กระซิบบอกเสร็จก็เดินออกมาจากกลุ่มนักเรียน ที่เมฆาสั่งให้นาราทำแบบนั้นชายหนุ่มไม่ต้องการให้ใครเห็นคลิปหลุดของตนเอง เขาต้องรักษาหน้าตาและภาพลักษณ์ของขวัญยกมือขึ้นปิดหน้าแล้วรีบวิ่งออกมาเพื่อไปหลบยังห้องน้ำเก่าหลังตึกวิทย์ใหม่ที่ไม่มีใครมาใช้งานบ่อย เธอมักจะมาร้องไห้อยู่ตรงนี้คนเดียวเมื่อมีเรื่องไม่สบายใจปัง!"อึก…" ร่างเล็กนั่งลงบนฝาชักโครกเธอร้องไห้ใส่ฝ่ามือตนเองร่างกายสะอื้นตัวโยน ไม่สนว่าตอนนี้จะมีใครมาได้ยินแค่ต้องการระบายความเจ็บปวดออกมาให้มันบรรเทาลงบ้างติ้ง~ ในขณะที่ปลดปล่อยเสียงสะอื้นออกมาไม่หยุดก็มีแสงแจ้งเตือนจากแอปพลิเคชันขึ้นมา ของขวัญไม่ได้สนใจมันจนกระทั่งเธอคิดที่อยากจะระบายกับใครสักคนจึงหยิบขึ้นมาอ่าน ปรากฏว่าเป็นแอปข้อความจากคุณหมี แอปคุยเป็นเพื่อนโปรแกรมตอบอัตโนมัติและเราก็สามารถตั้งเวลาให้คุณหมีทักมาอัตโนมัติได้เข่นกันเมื่อรู้สึกเหงาคุณหมี (
EP02ความลับที่ถูกเปิดเผย3 วันต่อมา…หลังจากหายจากอาการป่วยของขวัญก็กลับมาเรียนตามปกติ เธอเป็นเด็กห้องคิงหรือเด็กเก่งของสายชั้น ด้วยคะแนนการสอบเข้าตั้งแต่มอหนึ่งถึงมอสี่ก็ได้คะแนนอันดับหนึ่งมาตลอด ทำให้คนภายในห้องคอยอิจฉาอยู่ไม่น้อยร่างเล็กหยุดแน่นิ่งอยู่ในห้องเรียน เธอกวาดสายตามองบริเวณรอบก็ไม่เห็นใครเลยสักคน ขาเรียวจึงเดินออกไปส่องหน้าต่างก็พบว่าในโรงเรียนกำลังจัดงานปัจฉิมนิเทศ ทุกคนจึงต่างลงไปทำกิจกรรมของขวัญไม่รู้เพราะเธอไม่ได้มีเพื่อนหรือสนใจเรื่องกิจกรรมในโรงเรียนนัก พอได้รู้ว่าเป็นวันปัจฉิมก็ถอนหายใจออกมาถ้ารู้ก็คงจะอยู่หอพักต่อ เธอหย่อนตัวนั่งลงบนเก้าอี้หลังห้องของตนเองแล้วหยิบไดอารี่เล่มหนึ่งขึ้นมาจากกระเป๋าเป้แต่มันกลับหายไปใบหน้าหวานฉายแววสงสัยแล้วลองส่องหาในใต้โต๊ะแต่ก็ไม่มี เธอไม่ได้บันทึกมาเกือบหนึ่งอาทิตย์แล้วจึงคิดว่าอยู่ในกระเป๋ามาตลอด ของขวัญลองหาใต้โต๊ะของเพื่อนก็ไม่มี เธอจึงคิดว่าอาจจะอยู่ในห้องจึงเดินออกมาจากตึกเรียนเพื่อไปห้องของคุณครูที่ปรึกษาก๊อก ก๊อก ก๊อก…"ขออนุญาตค่ะ""มีอะไรของขวัญ" อาจารย์กรองแก้วที่ปรึกษาของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4\1 เอ่ยถาม เธอ
EP01กลั่นแกล้ง@โรงเรียนมัธยมปลายแห่งหนึ่ง"อึก…ชะ…ช่วยด้วย มีใครอยู่ข้างนอกไหม ช่วยเราด้วย" น้ำเสียงสั่นเครือร้องขอความช่วยเหลือเธอถูกขังอยู่ในห้องนํ้าของโรงเรียนมัธยมชื่อดังแห่งหนึ่ง ซึ่งตอนนี้ก็เป็นเวลาเกือบสองทุ่มแล้วของขวัญถูกขังไว้ตั้งแต่หลังเลิกเรียนแล้วกลุ่มต้นเหตุก็ไม่มีวี่แววจะกลับมาอีกเลย"มีใครได้ยินไหมคะ…"ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!เด็กสาววัยสิบหกปีพยายามใช้แขนทั้งสองข้างทุบประตูห้องนํ้าแต่ก็ดูเหมือนว่าจะไม่มีใครได้ยินหรือไม่ก็ไม่คิดอยากจะเข้ามายุ่ง เธอทรุดตัวนั่งลงบนฝาชักโครกแล้วปล่อยหยาดน้ำตาให้ไหลพรากอาบพวงแก้มเนียนใสมือยกขึ้นถอดแว่นตาหนาออกแล้วปิดหน้าปล่อยโฮออกมา ทั้งหวาดกลัวและสิ้นหวังคืนนี้คงไม่ได้ออกไปจากห้องน้ำ คงถูกขังอยู่แบบนี้จนถึงเช้า หญิงสาวได้แต่คิดเพียงลำพัง ควรจะชินได้แล้วกับการถูกกลั่นแกล้งแต่ก็ไม่เคยชินเลยสักทีหลายชั่วโมงต่อมา…แกร๊ก…!"หนู""…""หนูเป็นอะไรรึเปล่า ทำไมมานอนอยู่แบบนี้ล่ะลูก" แรงสะกิดจากมือของป้าแม่บ้านแตะลงที่บ่าทำให้ของขวัญรู้สึกตัวขึ้น เธอเหลือบมองบริเวณรอบแล้วกอดกระเป๋าตนเองแน่น"…""โดนแกล้งอีกแล้วใช่ไหม""ค่ะ" ใบหน้าซีดเผือดจากการนั่งต
MEAKHA | คลั่งรักร้ายนายเย็นชาเรท 18+…ยิ่งพยายามหนีมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งล่ามเธอเอาไว้มากขึ้นเท่านั้น…[ เมฆา • ของขวัญ ] เมฆา • ธุรกิจการบิน ปี 3 ลูกของผู้มีอิทธิพลระดับประเทศ เย็นชา ไร้หัวใจของขวัญ • แอร์โฮสเตส ปี 1 อดีตเคยถูกกลั่นแกล้ง ปัจจุบัน สวย น่ารัก และ ฮอตINTO"เธอทำใช่มั้ย ทำไมทำแบบนี้นารา!" ใบหน้าหวานเริ่มเบ้เธอทั้งโกรธและอับอาย ได้แต่กำกระโปรงนักเรียนเอาไว้แน่น"เราเกลียดเธอไง ขึ้นมอปลายแล้วคิดว่าจะไม่ได้เจอหน้าอีกแต่ก็เจอจนได้ ชอบแย่งที่หนึ่งจากเราไม่ใช่หรอ ก็สมควรแล้วที่โดนแบบนี้" นาราบอกด้วยสีหน้าเคียดแค้น เธอวางแผนขโมยไดอารี่ของขวัญและวางแผนในวันปัจฉิม อยากเฉดหัวของขวัญออกจากโรงเรียนแล้วตนเองจะได้ขึ้นที่หนึ่งเพราะคนเดียวที่นาราโค้นไม่ได้คือเธอ"เธอเห็นความรู้สึกคนอื่นเป็นเรื่องสนุกรึไง ลองมาเจอแบบเราบ้างดิ จะได้รู้ว่ามันแย่ขนาดไหนถ้าอยากได้ที่หนึ่งมากก็บอกเรา ทำไมต้องทำแบบนี้…" สิ่งที่ของขวัญกลัวมากที่สุดคือการที่เมฆารู้ความลับของเธอ"คิดว่าคนอย่างเธอเราจะยอมขอร้องแบบนั้นหรอ หวังสูงเกินไปนะ" นาราแสยะยิ้มแล้วย่างกรายเข้าไปหยุดอยู่ตรงหน้าของขวัญ เธอกำลังหยิบไข่ออกมา