ย้อนกลับไปเมื่อก่อนหน้านี้
ซ่า!!! แค่ก แค่ก เสียงน้ำกระทบหน้าคนที่โดนตบจนสะบัดสะบอม "ปล่อยฉันนะ นี่ คุณติณห์ไปไหน" หญิงสาวโวยวายออกมาถึงแม้จะเจ็บก็เถอะ "นายไม่เสียเวลากับคนอย่างเธอหรอก เคทีพูดอย่างเย้ยหยัน "ถ้าฉันได้ออกไป ฉันจะให้คุณติณห์จัดการแก" "คิดว่าจะรอดออกไปได้ก็ลองดู" หญิงสาวมองไปรอบๆ ห้องใต้ดินที่มีแต่กลิ่นคาวคลุ้งอยากจะอาเจียนรอบๆ ห้องมีแต่เครื่องมือหน้ากลัว "ฉันอยากคุยกับคุณติณห์" เธออดทนพูดข่มความกลัวในใจ "ไง!! อยากได้ผู้ชายนักหรอ" เคทีให้หญิงสาวคึยกับมาเฟียหนุ่มในโน๊ตบุ๊ค "ปล่อยฉันนะคะ สัญญาว่าจะไม่ยุ่งกับคุณรินอีก" เธอเอ่ยข้อร้องอย่างน่าสงสารแต่ไม่ทำให้ปลายสายสงสารเเม้แต่น้อยแต่กลับรู้สึกรังเกียจมากกว่า "สัญญาหรอ มึงตบเมียกูทำไมไม่ขอโทษ" มาเฟียหนุ่มเดือดดาลออกมา "ฮือออ ฉันขอโทษนะคะ ปล่อยฉันไปเถอะ" "หึ อยากได้นักไม่ใช่หรอ เคทีสงเคราะห์มันหน่อยแล้วถ่ายคลิปไว้ด้วยถ้ามันตุกติกเมื่อไหร่มึงก็รู้ว่าควรทำยัง" "ฮือ ฉันขอโทษ" "ส่งมันออกไปชายแดน" พูดจบก็ตัดสายไป ตึกกก ตึกกก เสียงผีเท้าของผู้ชายนับสิบคนเดินเข้ามาภายในห้องใต้ดินนั่นทำให้เธอหวาดกลัวมากกว่าเดิม "ฮืออ ขอร้องปล่อยฉันไปเถอะ กรี๊ด!! นั่นคือเสียงสุดท้ายของเธอภายในห้องนั้น" เคทีเดินออกมาด้วยสายตาว่างเปล่า "เมียครับพี่อยากมีลูก" "รินยังไม่พร้อมเลยค่ะ รอหน่อยนะ" หญิงสาวลูบใบหน้าคนรักที่นอนกอดกันอยู่บนเตียงนอนในห้องเธอ ฟรึบบ ชายหนุ่มพลิกตัวมาคร่อมตัวเธอไว้ ส่วนเธอก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะอะไรจะเกิดก็คงต้องเกิดในเมื่อเธอกับเขาเป็นสามีภรรยาทางพฤตินัยกันแล้ว อื้มม มาเฟียหนุ่มซุกไซร้ซอกคอขาวของคนรักสลับข้างไปมาเขาเสพติดกลิ่นเธอที่เหมือนแป้งเด็ก หญิงสาวก็เฉียงคอให้ด้วยความร่วมมือ จ๊วบบ!!! เสียงดูดดึงริมฝีปากเล็กทั้งสองเเลกลิ้นกันอย่างดุเดือดจากนุ่มนวลกลสยดป็นเร่าร้อน ทั้งสองร่างกายเปลือยเปล่าเป็นที่เรียบร้อย สวบบ!!! ปักกก ปัก มาเฟียหนุ่มขยับสะโพกเร็วขึ้นตามอารมณ์ปรารถนา อ๊าาาๆๆ อื้มมม มาเฟียหนุ่มก้มไปจูบริมฝีปากเล็กอีกครั้ง ตั่บบ ตั่บบ ตั่บบบ ฮึกก อ๊าาา อร๊ายยย อ๊าส์ มาเฟียหนุ่มเงยหน้าคำรามออกมา น้ำรักสีขาวขุ่นฉีดเข้าในมดลูกของเธอจนรู้สึกได้ "ร้อนจัง~~~" หญิงสาวคล้ายคนละเมอตัวกระตุกเกร็ง ไม่นานก็มีเสียงกระทบกันดังขึ้นภายในห้องนอนนานไปหลายชั่วโมงจนเกือบค่อนคืนทั้งสองคนตักตวงความสุขด้วยกันหลายชั่วโมง เวลาผ่านไปเร็วอีกสองวันก็ถึงวันแต่งงาน "ม๊าจะไม่มางานแต่งงานหนูจริงๆหรอ" หญิงสาวพูดออกมาด้วยความเศร้าหลังจากที่พ่อและแม่ของเธอกลับฮ่องกงไปก็ติดต่อใครไม่ได้อีกเลย "คิดอะไรอยู่ครับ หื้ม" มาเฟียหนุ่มที่แต่งตัวเดินลงมาจากห้องเพราะบ่ายนี้ทั้งสองต้องเดินทางไปลองชุดแต่งงานที่เรือนหอ "ทำไมทำหน้าเศร้า ไม่ดีใจหรอที่ได้แต่งงานกับพี่" ชายหนุ่มเดินมาโอบกอดคนรักจากทางด้านหลัง "เปล่าค่ะ รืนดีใจมากเลยทีจะได้แต่งงานกับพี่" หญิงสาวหันมาลูบใบหน้ามาเฟียหนุ่มแผ่วเบาพร้อมกดจูบเบาๆที่ริมฝีบางหนา "มีอะไรหรือเปล่า บอกพี่มา" "รินติดต่อ ป๊ากับม๊าไม่ได้ ไม่รู้ว่าจะมางานแต่งงานของเรามั้ย" พูดถึงทีไรเธอก็พลอยเศร้าทุกที "งานที่นั่นเยอะมากครับ คุณป๊าบอกว่าอาจจะไม่ได้มาแต่จะมาตอนแต่งอีกครั้ง" พูดเพื่อไม่ให้คนรักกังวล "อีกครั้ง อะไรหรอคะ พี่ติดต่อม๊าได้หรอคะ" หญิงสาวยิ้มออกมาได้เมื่อรู้ว่าปํากับม๊าสบายดี "ครับ" "เราจะแต่งงานอีกครั้งหรอคะ" เธอสงสัยทำไมต้องมีอีกครั้งพูดเหมือนป๊าม๊าเธอจะไม่ได้มาร่วมวานแต่งงานอย่างงั้นแหละ "พี่ก็พูดเผื่อไว้ถ้าคุณป้าไม่ได้มาเราก็จัดอีกรอบไงครับ บางทีเราอาจจะมีเจ้าตัวเล็กก็ได้" "อ่อค่ะ ยังไงรินว่าป๊าม๊าก็ต้องมาอยู่แล้ว" หญิงสาวพูดออกมาด้วยรอยยิ้มอยู่มั่นใจ 'พี่ขอโทษนะครับ ไว้ถึงเวลาพี่จะบอกเธอทุกอย่าง จบเรื่องนี้เมื่อไหร่เราจะแต่งงานกันอีกครั้ง พี่สัญญา' มาเฟียหนุ่มคิดในใจ ย้อนกลับไปช่วง ตี 4 ของอิตาลี [ติณห์ ม๊าฝากดูแลน้องให้ดีที่สุดด้วยนะการลูก อีวานต้องการแต่งงานกับน้องม๊าจะไม่ยอมเด็ดขาดยังไงน้องต้องได้แต่งงานกับติณห์ม๊าฝากน้องด้วยนะลูก] "ครับม๊า คุณลุงอาการดีขึ้นหรือยังครับ" [ฮรึก ยังเลยลูก คุณลุงหัวใจล้มเหลวเฉียบพลันบวกกับโดนวางยาพิษที่มีพิษร้ายแรงตอนนี้ยังอยู่ในห้อง ICU] ปลายสายร้องไห้ออกมาอย่างหนัก "ม๊าดูแลตัวเองด้วยนะครับผมจะช่วยจัดการทุกอย่างเองบริษัทของคุณลุงจะต้องไม่อยู่ในมือพวกมันแน่นอน" "ผมจะปกป้องน้องและจะเร่งงานแต่งงานให้เร็วที่สุด มันจะได้ไม่กล้าที่จะแย่งน้องไปจากผม" [ขอบคุณนะลูก ม๊าฝากดูแลน้องด้วยนะ] [ติณห์ห้ามบอกเรื่องคุณลุงกับน้องเด็ดขาดเเม่เกรงว่าถ้าน้องรู้เรื่องน้องจะแอบหนีมาอีวานต้องจับตัวน้องไปแต่งงานด้วยแน่ๆ] "ครับม๊า" 'พี่สัญญาว่าจะปกป้องเธอด้วยชีวิต แม้แต่ชีวิตพี่พี่ก็ให้เธอได้' ชายหนุ่มหันมามองคนรักที่นอนหลับหลังจากบทรักเร่าร้อนรอบสุดท้ายจบลง เมื่อคุยโทรศัพท์ที่ระเบียงห้องจบก็เดินมาสวมกอดคนรักนอนหลับตามกันไป "พี่รักเธอมากนะ จุ๊บ"วันเกิดมาเฟียหนุ่มทั้งสองครอบครัวนั่งทานข้าวพร้อมหน้าพร้อมตาหลังจากไม่ค่อยได้เจอกันมาเกือบเดือนมีความสุขมากๆนะลูก ท่านอีริค มารดาของมาเฟียหนุ่มอวยพรบุตรชายคนเดียวของตระกูล"ม๊าขอให้ลูกมีีความสุขมากๆ ทำอะไรก็ประสบความสำเร็จ" นายหญิงปภาภัทรอวยพรลูกชาย"ขอบคุณครับป๊าม๊า""ม๊าก็ไม่มีอะไรมาก มีความสุขมากๆนะลูก มีหลานให้ม๊าเยอะๆล่ะ" คุณหญิงเจียอีขอหลานอีกคน"อีกไม่นานครับม๊า""ป๊าก็อยากอุ้มหลานอีกคน" ท่านจางเหว่ยพูดอย่างขบขัน"ส่วนรินก็ขอให้พี่มีความสุขมากๆ นะคะ รินรักพี่นะ แด๊ดดี๊สุดหล่อของเด็กๆ"ทั้งสองครอบครัวทานข้าวอิ่มตอนนี้แยกย้ายกันขึ้นห้องไปกันหมดแล้วทั้งสองเดินมาส่งลูกๆ เข้าห้องนอนแล้วกลับเข้าห้องตัวเอง เพราะเธอเตรียมเซอร์ไพรส์บางอย่างให้สามี"หลับตาสิคะ" เธอเดินมาตรงหน้าเขาทันที่เดินมาถึงห้องsdsสักพักมีกล่องบางอย่างวางไว้ในมือของเขามาเฟียหนุ่มลืมตาขึ้นมาก็วางกล่องไว้บนเตียงแล้วรีบเปิดดู แต่พอเห็นหน้าข้างในแล้วหัวใจแกร่งแทบกระเด็นออกมาเพราะความดีใจปนตื่นเต้น"ฮรึก จริงหรอครับ ไม่ได้หลอกพี่นะ" แต่แล้วน้ำตามาเฟียก็ไหลออกมา"จริงสิคะ ไหนดูซิ คุณพ่อสุดหล่อร้องไห้ทำไมคะ" เธอเช็ดน้ำต
เอี๊ยด อ๊าด เอี๊ยดอ๊าด!! เสียงขาเตียงดังขึ้นไม่ขาดสายเนื่องจากคู่รักที่กำลังโหมไฟราคะใส่กันและกัน"ฮึกก อ๊าา อ๊ะ อร๊ายย อ๊าๆ" หญิงสาวครวญครางอย่างสุดเสียงเนื่องจากรองรับแรงกระแทกจากสามีตัวโตเพราะคนเอาแต่ใจต้องการลูกชายอีกคนไม่สืบต่อธุรกิจอ๊า! ปั่กกก ปั่กก ปั่กก มาเฟียหนุ่มกระแทกแก่นกายใหญ่ใส่ร่องรักของภรรยาอย่างเเอาเป็นเอาตายอึกกก อ๊า หญิงสาวฟุบหน้ากับหน้าอกแกร่งเนื่องจากโดนสามีอุ้มอยู่ตั่บบ ตั่บบบ ตั่บบบ อ๊าส มาเฟียหนุ่มปลดปล่อยน้ำรักสีขาวเข้ามดลูกเมียรักเต็มที่เพราะหวังว่าลูกชายคนเล็กของเขาจะมาเกิดสักทีแฮ่ก แฮ่ก หญิงสาวหายใจเหนื่อยหอบบนอกของสามีเนื่องจากเขาทำรักกับเธอตั้งแต่หนึ่งทุ่มจนตอนนี้สี่ทุ่มกว่าเธอยังไม่ได้พักให้หายเหนื่อยเลย"เหนื่อยขนาดนั้นเลย?" มาเฟียหนุ่มแกล้งหยอกล้อภรรยารัก"ชิส์ ไม่ได้อึดเหมือนพี่นิ" เธอมองค้อนใส่เขา"หึ ทำให้พี่หน่อย" มาเฟียหนุ่มเดินมานั่งที่โซฟาโดยที่เธอยังอยู่บนตักแกร่ง"รู้หรือเปล่าว่าเราไม่จำเป็นต้องทำที่เตียงตลอด" มาเฟียหนุ่มจับเอวเธอไว้และกระแทกแก่นกายสวนเข้าไปในร่องสวาทเน้นๆ"โอ้วว เสียวมากเมียจ๋า" "อึกก อ๊าส์ เสียวๆ ฮือ จุกด้วย อ๊า" เธอคร
หลังจากที่หลินลู่ฟื้นตัวเธอก็เข้าเรือนจำโดยไม่มีการประกันตัว เพราะกดหมายของฮ่องกงแรงมาก เธอจึงโดนข้อหาติดคุกตลอดชีวิต วินาทีที่เธอรับรู้เธอแทบจะอยากตาบลงตรงนั้น ส่วนจางเหว่ยก็ยังรักและห่วงใยน้องสาวคนเดียวของเขา ต่อให้ต้องโดนตราหน้าว่าโง่บรมเขาก็อยากจะช่วยเธอ แต่ไม่ใช่ตอนนี้อาจจะให้เวลาหลินปรับตัวและสำนักจริงๆ แต่ถ้าไม่ก็คงต้องปล่อยไว้อย่างนั้น อยู่ในเรือนจำตลอดชีวิต ก็เหมือนตายทั้งเป็น นรกบนดิน"เด็กใหม่หรอเราอ่ะ" นักโทษหญิงคนอื่นเดินเข้ามาทักทายเธอด้วยสีหน้าไม่ค่อยเป็มมิตรเธอเกรงกลัวผู้หญิงร่างท้วม "คะ ค่ะ""ไม่ต้องกลัว พวกฉันแค่รับน้อง" พูดจบเธอก็โดนเหมือนที่เธอเคยทำกับหลานสาวตัวเอง ตอนนี้เธอเหมือนตายทั้งเป็นเจ็บเจียนตาย"ฮรึกก แม่ หลินอยากไปหาเเม" เธอร้องไห้ออกมาด้วยความทุกข์ทม"ฮือออ พี่ชาย หลินขอโทษฮือ" ตอนนี้เธอรู้ซึ้งแล้วถ้าย้อนเวลากลับไปเธอคงไม่ทำแบบนี้เธอสำนึกผิดแล้วจริงๆ'อันที่จริงตอนแรกผมกะจะส่งคนไปอยู่ในเรือนจำกับหลินลู่อยากให้เธอได้รับความเจ็บปวดเหมือนที่เธอทำกับภรรยาของผม''แต่มาคิดดูอีกครั้ง ผมไม่อยากให้กรรมทุกอย่างที่ผมเคยทำไปตกถึงลูกที่จะเกิดมาของผม''ฉันอภัยให้
หลินลู่มาทำงานตามปกติแต่เธอหารู้ไม่ว่าเวลาของเธอหมดไปแล้ว"林小姐,警察來找你了。" (คุณหลินคะ ตำรวจมาขอพบ) ฝู่เหยาวิ่งหน้าตื่นเข้ามาในห้องทำงาน"有什麼已經宣布的嗎? " (อะไรหรอ ได้แจ้งไว้หรือเปล่า) เธอนั่งไม่เป็นเดือดเป็นร้อนอะไร'เรื่องผ่านมาเป็นเดือนเเล้ว หลักฐานก็ไม่มี คงไม่มีอะไรหรอกมั้งน่าจะเรื่องของวัฒน์' เธอคิดในใจ"林總,還是去會議室吧,大家都在等著呢。" (คุณหลินไปที่ห้องประชุมดีกว่าค่ะ ทุกคนรออยู่)"每個人?" (ทุกคน?)เธอเดินตามผู้ช่วยไปที่ห้องประชุมเพราะเธอก็อยากรู้ใจจะขาด"เชิญนั่งครับ" มือขวาคนสนิทของมาเฟียหนุ่มพูดกับเธอ"มีอะไรหรอคะ" เธอค่อยๆนั่งแล้วถาม"我們逮捕你企圖殺死你的兄弟。 " (เราขอจับกุมคุณข้อหาพยายามฆ่าพี่ชายของคุณ)"什麼!?不要誹謗我我會起訴你們所有人。" (อะไรนะ!? อย่ามาใส่ร้ายฉัน ฉันจะฟ้องพวกแกให้หมด) เธอลุกขึ้นโวยวาย"คุณน้า มอบตัวเถอะค่ะ โทษหนักจะได้กลายเป็นเบา" ลี่หลินเธอพูดขึ้นมา"แก แกใช่มั้ย แกจะมายึดบริษัทของฉันใช่มั้ย" หลินลู่ตรงเข้ามาจะทำร้ายหลานสาวตัวเองแต่มาเฟียหนุ่มโอบกอดเธอไว้และสั่งให้การ์ดที่อยู่ในห้องล็อคตัวเธอไว้ เพราะตอนนี้เธออาละวาดอย่างไม่ใช่เธอเมื่อก่อนหน้านี้"ไม่มีใครทำอะไรคุณน้าหรอกค่ะ คุณน้าทำร้ายพ่อของลี่ทำ
"หมอคะ ตอนนี้พี่ชายฉันเป็นยังไงบ้าง" หลินลู่มาโรงพยาบาลพร้อมกับลูกน้องคนสนิทของพี่ชายเธอหลังจากที่เธอเก็บหลักฐานทั้งหมดไป"คนไข้มีอาการหัวใจวายเฉียบพลันจึงเกิดอาการช็อกและหมดสติไป คนได้เป็นอัมพาตแต่เราสามารถทำให้เป็นเหมือนเดิมได้ด้วยการบำบัดเพราะคนไข้ตกบรรไดและหัวใจล้มเหลวจึงค่อนข้างหน้าเป็นห่วงครับ""แต่มีอีกเรื่องครับ คือทางเราพบสารชนิดหนึ่งที่เป็นการทำลายส่วนต่างๆของระบบในร่างกาย และเป็นยากระตุ้นโรคหัวใจจะเรียกได้ว่าเป็นสารพิษก็ได้ครับ""ก่อนหน้านี้คนไข้ทานอะไรหรือแพ้อะไรมาหรือเปล่าครับหมอจะได้เขียนประวัติ""ฉันไม่ทราบว่าพี่ชายฉันทานอะไรลงไปนะคะเพราะฉันอยู่ในห้อง แต่เมื่อตอนเย็นเราสองคนทานอาหารกันตามปกติแต่เป็นอาหารโปรดของพี่ชายฉัน เราทานกันมานานแต่ไม่ได้เป็นอะไรนะคะ""พี่ชายฉันจะดีขึ้นเมื่อไหร่คะ""ตอนนี้หมอยังให้คำตอบไม่ได้ เพราะยาไปกระตุ้นหัวใจแรงเกินไปจนพี่ชายของคุณรับไม่ไหวและหมดสติไป แต่เคยมีคนไข้มารักษาอาการแบบนี้คล้ายๆ กัน แต่ก็หลับไปประมาณหนึ่งเดือนกว่าๆ""หลิงเถียน เฝ้าพี่ชายไว้ก่อนนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันจะเข้ามา" เธอบอกกับลูกน้องคนสนิทพี่ชาย"เอ่อ ครับ" แม้จะสงสัยอยู่บ้างแต
เหตุการณ์นี้เป็นเรื่องจินตนาการของผู้เขียนแต่งเขียนขึ้นมาเอง ห้ามลอกเลียนแบบการกระทำนี้เด็ดขาดนะคะ โปรดอ่านด้วยความเข้าใจ ขอบคุณค่ะ**************************************************"พี่ชาย หลินมีเรื่องจะคุยด้วย" เธอเปิดประตูเดินเข้ามาในห้องทำงานของจางเหว่ยด้วยรอยยิ้ม"ไม่มีเงินใช้หรอถึงซมซานกลับมา" จางเหว่ยพูดประชดเธอ มีเพียงหลินลู่ที่เก็บความโกรธทำไว้ในใจหลินแค่จะมาบอกว่าหลินเลิกกันกับวัฒน์แล้วนะคะ หลินรู้แล้วว่าเขามีเกาะหลินเพราะหลินพึ่งเห็นเขาเดินเข้าโรงแรมไปกับผู้หญิงรุ่นแม่เหมย"เมื่อเช้าเธอพึ่งไปอยู่กับมันมานิ พี่จะเชื่อเธอได้ยังไง" จางเหว่ยพุดอย่างรู้ทันเธอ"มันก็จริงค่ะ แต่หลินให้คนตามวัฒน์หลินเลยพึ่งตาสว่างเมื่อตอนบ่ายๆ" เธอแสร้งหน้าเศร้า"หลิน ฮรึกก หลินรักเขามากแต่ทำไมเขาต้องทำแบบนี้กับหลินดวย ฮือออ" เธอร้องไห้ออกมาจนพี่ชายของเธอเดินเข้ามากอดปลอบใจ"ไม่เป็นไรนะ เธอยังมีพี่ พี่ชายคนนี้ที่รักเธอเหมือนกัน" จางเหว่ยพูดปลอบน้องสาว แต่กลับเป็นหลินเองที่สะอึกเพราะคำว่ารักของพี่ชายต่างแม่ของเธอ แต่สุดท้ายก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมเพราะคำสอนของแม่ผุดขึ้นมา ทุกอย่างของตระกูลเฟยหมิ