"หมอคะ ตอนนี้พี่ชายฉันเป็นยังไงบ้าง" หลินลู่มาโรงพยาบาลพร้อมกับลูกน้องคนสนิทของพี่ชายเธอหลังจากที่เธอเก็บหลักฐานทั้งหมดไป
"คนไข้มีอาการหัวใจวายเฉียบพลันจึงเกิดอาการช็อกและหมดสติไป คนได้เป็นอัมพาตแต่เราสามารถทำให้เป็นเหมือนเดิมได้ด้วยการบำบัดเพราะคนไข้ตกบรรไดและหัวใจล้มเหลวจึงค่อนข้างหน้าเป็นห่วงครับ" "แต่มีอีกเรื่องครับ คือทางเราพบสารชนิดหนึ่งที่เป็นการทำลายส่วนต่างๆของระบบในร่างกาย และเป็นยากระตุ้นโรคหัวใจจะเรียกได้ว่าเป็นสารพิษก็ได้ครับ" "ก่อนหน้านี้คนไข้ทานอะไรหรือแพ้อะไรมาหรือเปล่าครับหมอจะได้เขียนประวัติ" "ฉันไม่ทราบว่าพี่ชายฉันทานอะไรลงไปนะคะเพราะฉันอยู่ในห้อง แต่เมื่อตอนเย็นเราสองคนทานอาหารกันตามปกติแต่เป็นอาหารโปรดของพี่ชายฉัน เราทานกันมานานแต่ไม่ได้เป็นอะไรนะคะ" "พี่ชายฉันจะดีขึ้นเมื่อไหร่คะ" "ตอนนี้หมอยังให้คำตอบไม่ได้ เพราะยาไปกระตุ้นหัวใจแรงเกินไปจนพี่ชายของคุณรับไม่ไหวและหมดสติไป แต่เคยมีคนไข้มารักษาอาการแบบนี้คล้ายๆ กัน แต่ก็หลับไปประมาณหนึ่งเดือนกว่าๆ" "หลิงเถียน เฝ้าพี่ชายไว้ก่อนนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันจะเข้ามา" เธอบอกกับลูกน้องคนสนิทพี่ชาย "เอ่อ ครับ" แม้จะสงสัยอยู่บ้างแต่หลิงเถียนก็ไดเแต่เก็บไว้ในใจ หลินลู่กลับมาที่คฤหาสน์ค้นหาเอกสารการมอบอำนาจและเอกสารการโอนหุ้นทั้งหมดเพื่อที่เธอจะได้ทำตามแผน 'เจอแล้ว' เธอยิ้มออกมาอย่างดีใจ และบรรจงเซ็นเอกสารทั้งหมดและลายนิ้วมือของพี่ชายเธอที่เธอใช้นิ้วมือของเขาปั้มที่เแกสารเพื่อยืนยันก่อนจะนำส่งโรงพยาบาล "หึ ในที่สุดก็ตกเป็นของฉันสักที" เธอมองเอกสารด้วยความดีใจแต่หารู้ไม่ว่าภายในบ้านมีบางอย่างเปลี่ยนไป เช้าวันต่อมาเธอเข้าบริษัทและเรียกบอร์ดบริหารทุกคนและเเจ้งเรื่องที่พี่ชายเธออาการโคม่าและแจกเอกสารการมอบอำนาจและการสละตำแหน่งประธานบริษัทพร้อมลายนิ้วมือเพื่อเป็นการเชื่อถือ ผ่านมาได้อีกไม่นานเธอก็เรียกทนายมาคุยเรื่องพินัยกรรมที่เฟยหมิงได้เขียนไว้ทุกอย่างโดยที่เธอไม่พอใจ พินัยกรรมได้ระบุไว้ว่าพี่ชายของเธอจะได้ครอบครองบริษัทและดูแลกิจการต่อไปส่วนคฤหาสน์หลังนี้พี่ชายและครอบครัวของเขาจะมีสิทธิ์ดูแล และหลานสาวของเธอได้ที่ดินหลายพันไร่แถวชานเมืองและธุรกิจเพนเฮาส์ที่ฮ่องกง ส่วนหลินลู่ได้เพียงเงินในธนาคาร แค่ 800 ล้านหยวนแต่จะใช้เงินได้เพียงแค่ 200 ล้านหยวน เมื่อไดที่พี่ชายเธอถึงอนิจกรรมเธอจะได้เงินทั้งหมด เมื่อเธอฟังถึงตอนนี้ก็ต้องขมวดคิ้วเพราะมีหมายเหตุ แต่การตายของพี่ชายเธอต้องเสียชีวิตอย่างธรรมชาติไม่ใช่การตายแบบผิดธรรมชาติหรือการฆาตกรรม "กรี๊ดด!!! ไม่จริงเป็นไปไม่ได้ กรี๊ดด!! ทำไมป๊าต้องทำแบบนี้หลินก็เป็นลูกป๊าเหมือนกัน" เธอตะคอกใส่หน้าทนายหนุ่มผู้จัดการมรดก "ปลอมแปลงพินัยกรรมซะ!!!" เธอคะตอกเสียงดังลั่น "ไม่ได้ครับคุณหลิน ถ้าทำแบบนี้ผมก็แย่สิครับ" ทนายพูดอย่างตกใจ "แต่ฉันรู้มาว่าแกเป็นคุณพ่อเลี้ยงเดี่ยวนิ มีลูกสาวคนเดียวชื่ออะไรหน่าา" เธอพูดอย่างขบขัน "อ่อ เอริน่า หึ" คุณจะทำอะไรลูกสาวของผม!!! ทนายหนุ่มลุกขึ้นจะหาเรื่องเธอแต่ก็โดนการ์ดจับตัวไว้ Rrrrr Rrrrr Rrrrr มือถือของทนายหนุ่มดังขึ้นเรียกความสนใจ "เอริน่า" ทนายหนุ่มพูดขึ้นเบาๆแล้วรับสาย [ปะป๊าขาน้องริน่ากำลังจะกลับบ้านนะคะ เพื่อนพ่อมารับบอกว่าปะป๊าให้มารับตอนนี้น้องริน่าซื้อไอติมอยู่ค่ะ] เด็กสาวพูดเสียงสดใส "คะ ครับ" คุณจะทำอะไรลูกสาวผมเธอยังเด็ก ทนายหนุ่มพูดเสียงสั่นเครือ "ก็ทำตามที่ฉันสั่งซะถ้าไม่อย่างนั้นลูกสาวแกตาย!' หลินลู่ยื่นคำขาด "แต่ คุณท่านมีบุญคุณกับผมและลูกสาว" "คิว จัดการซะ" เธอหันมาสั่งลูกน้อง "อย่า ผมยอมแล้ว ผมจะทำตามที่คุณสั่ง" ทนายหนุ่มอ้อนวอน "พูดง่ายๆแบบนี้ค่อยหน้าฟังหน่อย ปล่อยมัน" "ฉันต้องการพินัยกรรมพรุ่งนี้เช้าหวังว่าแกจะไม่ตุกติก ถ้าบอกใครล่ะก็ ลูกสาวของแกคงอายุสั้น" ทนายหนุ่มรีบกลับบ้านไปหาลูกสาวด้วยความเร็งรีบ "ที่งี้ก็หมดปัญหาแล้ว" เธอมาบริษัทในวันถัดไปเพื่อแจ้งเรื่องพินัยกรรมทุกอย่างของเฟนหมิงกรุ๊ปถึงจะเป็นที่สงสัยของใครหลายๆคน แต่ก็พูดอะไรไปกว่านี้ไม่ได้ ภายในคฤหาสน์มีสองร่างกำลังโหมไฟรักสาดใส่กันร้อนแรงท่ามกลางความไม่พอใจของคนในบ้าน "ฮึกก อ๊า พั่บบ พั่บบ อ๊าส์" ทั้งสองนอนกอดกันกลมบนเตียงกว้างเพราะพึ่งฉลองแห่งความสำเร็จกัน "แต่งงานกันมั้ยครับหลิน" อนุวัฒน์บรรจงสวมแหวนลงบนนิ้วเรียวสวยของหลินลู่อย่างทะนุถนอม "หึ พึ่งถามแต่สวมแหวนแล้ว" หลินลู่พูดอย่างขบขัน "รักหลินมากเลยนะครับ จุ๊บ!!" อนุวัฒน์พูดเอาอกเอาใจ "ค่ะ หลินก็รักคุณมากเหมือนกัน" เช้าวันถัดมาเธอก็เข้าบริษัทพร้อมอนุวัฒน์และแนะนำว่ากำลังจะแต่งงานกันและอนุวัฒน์ก็เป็นผู้ถือหุ้นคนใหม่ "เรื่องมันก็ทีเเค่นี้แหละลูก" เจียอีพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือเธอรู้สึกผิดที่ไม่ได้ตามสามีเธอไปด้วย "ฮรึกก ไม่เป็นไรนะคะคุณแม่ หนูมาแล้ว" "หลังจากที่ม๊ารู้ข่าวม๊าก็รีบบินไปซึ่งตรงกับวันที่ลูกถูกขอแต่งงาน ม๊าขอโทษนะที่ไม่ได้โทรบอกหนู และไม่เคยเล่าเรื่องนี้ให้หนูฟัง" "แม่ขอโทษนะที่แม้แต่งานแต่งหนูม๊าก็ไม่ได้ไป" "ไม่เป็นไรค่ะ หนูเข้าใจ" เธอพูดปลอบใจมารดา สองแม่ลูกกอดกันด้วยความเข้าใจวันเกิดมาเฟียหนุ่มทั้งสองครอบครัวนั่งทานข้าวพร้อมหน้าพร้อมตาหลังจากไม่ค่อยได้เจอกันมาเกือบเดือนมีความสุขมากๆนะลูก ท่านอีริค มารดาของมาเฟียหนุ่มอวยพรบุตรชายคนเดียวของตระกูล"ม๊าขอให้ลูกมีีความสุขมากๆ ทำอะไรก็ประสบความสำเร็จ" นายหญิงปภาภัทรอวยพรลูกชาย"ขอบคุณครับป๊าม๊า""ม๊าก็ไม่มีอะไรมาก มีความสุขมากๆนะลูก มีหลานให้ม๊าเยอะๆล่ะ" คุณหญิงเจียอีขอหลานอีกคน"อีกไม่นานครับม๊า""ป๊าก็อยากอุ้มหลานอีกคน" ท่านจางเหว่ยพูดอย่างขบขัน"ส่วนรินก็ขอให้พี่มีความสุขมากๆ นะคะ รินรักพี่นะ แด๊ดดี๊สุดหล่อของเด็กๆ"ทั้งสองครอบครัวทานข้าวอิ่มตอนนี้แยกย้ายกันขึ้นห้องไปกันหมดแล้วทั้งสองเดินมาส่งลูกๆ เข้าห้องนอนแล้วกลับเข้าห้องตัวเอง เพราะเธอเตรียมเซอร์ไพรส์บางอย่างให้สามี"หลับตาสิคะ" เธอเดินมาตรงหน้าเขาทันที่เดินมาถึงห้องsdsสักพักมีกล่องบางอย่างวางไว้ในมือของเขามาเฟียหนุ่มลืมตาขึ้นมาก็วางกล่องไว้บนเตียงแล้วรีบเปิดดู แต่พอเห็นหน้าข้างในแล้วหัวใจแกร่งแทบกระเด็นออกมาเพราะความดีใจปนตื่นเต้น"ฮรึก จริงหรอครับ ไม่ได้หลอกพี่นะ" แต่แล้วน้ำตามาเฟียก็ไหลออกมา"จริงสิคะ ไหนดูซิ คุณพ่อสุดหล่อร้องไห้ทำไมคะ" เธอเช็ดน้ำต
เอี๊ยด อ๊าด เอี๊ยดอ๊าด!! เสียงขาเตียงดังขึ้นไม่ขาดสายเนื่องจากคู่รักที่กำลังโหมไฟราคะใส่กันและกัน"ฮึกก อ๊าา อ๊ะ อร๊ายย อ๊าๆ" หญิงสาวครวญครางอย่างสุดเสียงเนื่องจากรองรับแรงกระแทกจากสามีตัวโตเพราะคนเอาแต่ใจต้องการลูกชายอีกคนไม่สืบต่อธุรกิจอ๊า! ปั่กกก ปั่กก ปั่กก มาเฟียหนุ่มกระแทกแก่นกายใหญ่ใส่ร่องรักของภรรยาอย่างเเอาเป็นเอาตายอึกกก อ๊า หญิงสาวฟุบหน้ากับหน้าอกแกร่งเนื่องจากโดนสามีอุ้มอยู่ตั่บบ ตั่บบบ ตั่บบบ อ๊าส มาเฟียหนุ่มปลดปล่อยน้ำรักสีขาวเข้ามดลูกเมียรักเต็มที่เพราะหวังว่าลูกชายคนเล็กของเขาจะมาเกิดสักทีแฮ่ก แฮ่ก หญิงสาวหายใจเหนื่อยหอบบนอกของสามีเนื่องจากเขาทำรักกับเธอตั้งแต่หนึ่งทุ่มจนตอนนี้สี่ทุ่มกว่าเธอยังไม่ได้พักให้หายเหนื่อยเลย"เหนื่อยขนาดนั้นเลย?" มาเฟียหนุ่มแกล้งหยอกล้อภรรยารัก"ชิส์ ไม่ได้อึดเหมือนพี่นิ" เธอมองค้อนใส่เขา"หึ ทำให้พี่หน่อย" มาเฟียหนุ่มเดินมานั่งที่โซฟาโดยที่เธอยังอยู่บนตักแกร่ง"รู้หรือเปล่าว่าเราไม่จำเป็นต้องทำที่เตียงตลอด" มาเฟียหนุ่มจับเอวเธอไว้และกระแทกแก่นกายสวนเข้าไปในร่องสวาทเน้นๆ"โอ้วว เสียวมากเมียจ๋า" "อึกก อ๊าส์ เสียวๆ ฮือ จุกด้วย อ๊า" เธอคร
หลังจากที่หลินลู่ฟื้นตัวเธอก็เข้าเรือนจำโดยไม่มีการประกันตัว เพราะกดหมายของฮ่องกงแรงมาก เธอจึงโดนข้อหาติดคุกตลอดชีวิต วินาทีที่เธอรับรู้เธอแทบจะอยากตาบลงตรงนั้น ส่วนจางเหว่ยก็ยังรักและห่วงใยน้องสาวคนเดียวของเขา ต่อให้ต้องโดนตราหน้าว่าโง่บรมเขาก็อยากจะช่วยเธอ แต่ไม่ใช่ตอนนี้อาจจะให้เวลาหลินปรับตัวและสำนักจริงๆ แต่ถ้าไม่ก็คงต้องปล่อยไว้อย่างนั้น อยู่ในเรือนจำตลอดชีวิต ก็เหมือนตายทั้งเป็น นรกบนดิน"เด็กใหม่หรอเราอ่ะ" นักโทษหญิงคนอื่นเดินเข้ามาทักทายเธอด้วยสีหน้าไม่ค่อยเป็มมิตรเธอเกรงกลัวผู้หญิงร่างท้วม "คะ ค่ะ""ไม่ต้องกลัว พวกฉันแค่รับน้อง" พูดจบเธอก็โดนเหมือนที่เธอเคยทำกับหลานสาวตัวเอง ตอนนี้เธอเหมือนตายทั้งเป็นเจ็บเจียนตาย"ฮรึกก แม่ หลินอยากไปหาเเม" เธอร้องไห้ออกมาด้วยความทุกข์ทม"ฮือออ พี่ชาย หลินขอโทษฮือ" ตอนนี้เธอรู้ซึ้งแล้วถ้าย้อนเวลากลับไปเธอคงไม่ทำแบบนี้เธอสำนึกผิดแล้วจริงๆ'อันที่จริงตอนแรกผมกะจะส่งคนไปอยู่ในเรือนจำกับหลินลู่อยากให้เธอได้รับความเจ็บปวดเหมือนที่เธอทำกับภรรยาของผม''แต่มาคิดดูอีกครั้ง ผมไม่อยากให้กรรมทุกอย่างที่ผมเคยทำไปตกถึงลูกที่จะเกิดมาของผม''ฉันอภัยให้
หลินลู่มาทำงานตามปกติแต่เธอหารู้ไม่ว่าเวลาของเธอหมดไปแล้ว"林小姐,警察來找你了。" (คุณหลินคะ ตำรวจมาขอพบ) ฝู่เหยาวิ่งหน้าตื่นเข้ามาในห้องทำงาน"有什麼已經宣布的嗎? " (อะไรหรอ ได้แจ้งไว้หรือเปล่า) เธอนั่งไม่เป็นเดือดเป็นร้อนอะไร'เรื่องผ่านมาเป็นเดือนเเล้ว หลักฐานก็ไม่มี คงไม่มีอะไรหรอกมั้งน่าจะเรื่องของวัฒน์' เธอคิดในใจ"林總,還是去會議室吧,大家都在等著呢。" (คุณหลินไปที่ห้องประชุมดีกว่าค่ะ ทุกคนรออยู่)"每個人?" (ทุกคน?)เธอเดินตามผู้ช่วยไปที่ห้องประชุมเพราะเธอก็อยากรู้ใจจะขาด"เชิญนั่งครับ" มือขวาคนสนิทของมาเฟียหนุ่มพูดกับเธอ"มีอะไรหรอคะ" เธอค่อยๆนั่งแล้วถาม"我們逮捕你企圖殺死你的兄弟。 " (เราขอจับกุมคุณข้อหาพยายามฆ่าพี่ชายของคุณ)"什麼!?不要誹謗我我會起訴你們所有人。" (อะไรนะ!? อย่ามาใส่ร้ายฉัน ฉันจะฟ้องพวกแกให้หมด) เธอลุกขึ้นโวยวาย"คุณน้า มอบตัวเถอะค่ะ โทษหนักจะได้กลายเป็นเบา" ลี่หลินเธอพูดขึ้นมา"แก แกใช่มั้ย แกจะมายึดบริษัทของฉันใช่มั้ย" หลินลู่ตรงเข้ามาจะทำร้ายหลานสาวตัวเองแต่มาเฟียหนุ่มโอบกอดเธอไว้และสั่งให้การ์ดที่อยู่ในห้องล็อคตัวเธอไว้ เพราะตอนนี้เธออาละวาดอย่างไม่ใช่เธอเมื่อก่อนหน้านี้"ไม่มีใครทำอะไรคุณน้าหรอกค่ะ คุณน้าทำร้ายพ่อของลี่ทำ
"หมอคะ ตอนนี้พี่ชายฉันเป็นยังไงบ้าง" หลินลู่มาโรงพยาบาลพร้อมกับลูกน้องคนสนิทของพี่ชายเธอหลังจากที่เธอเก็บหลักฐานทั้งหมดไป"คนไข้มีอาการหัวใจวายเฉียบพลันจึงเกิดอาการช็อกและหมดสติไป คนได้เป็นอัมพาตแต่เราสามารถทำให้เป็นเหมือนเดิมได้ด้วยการบำบัดเพราะคนไข้ตกบรรไดและหัวใจล้มเหลวจึงค่อนข้างหน้าเป็นห่วงครับ""แต่มีอีกเรื่องครับ คือทางเราพบสารชนิดหนึ่งที่เป็นการทำลายส่วนต่างๆของระบบในร่างกาย และเป็นยากระตุ้นโรคหัวใจจะเรียกได้ว่าเป็นสารพิษก็ได้ครับ""ก่อนหน้านี้คนไข้ทานอะไรหรือแพ้อะไรมาหรือเปล่าครับหมอจะได้เขียนประวัติ""ฉันไม่ทราบว่าพี่ชายฉันทานอะไรลงไปนะคะเพราะฉันอยู่ในห้อง แต่เมื่อตอนเย็นเราสองคนทานอาหารกันตามปกติแต่เป็นอาหารโปรดของพี่ชายฉัน เราทานกันมานานแต่ไม่ได้เป็นอะไรนะคะ""พี่ชายฉันจะดีขึ้นเมื่อไหร่คะ""ตอนนี้หมอยังให้คำตอบไม่ได้ เพราะยาไปกระตุ้นหัวใจแรงเกินไปจนพี่ชายของคุณรับไม่ไหวและหมดสติไป แต่เคยมีคนไข้มารักษาอาการแบบนี้คล้ายๆ กัน แต่ก็หลับไปประมาณหนึ่งเดือนกว่าๆ""หลิงเถียน เฝ้าพี่ชายไว้ก่อนนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันจะเข้ามา" เธอบอกกับลูกน้องคนสนิทพี่ชาย"เอ่อ ครับ" แม้จะสงสัยอยู่บ้างแต
เหตุการณ์นี้เป็นเรื่องจินตนาการของผู้เขียนแต่งเขียนขึ้นมาเอง ห้ามลอกเลียนแบบการกระทำนี้เด็ดขาดนะคะ โปรดอ่านด้วยความเข้าใจ ขอบคุณค่ะ**************************************************"พี่ชาย หลินมีเรื่องจะคุยด้วย" เธอเปิดประตูเดินเข้ามาในห้องทำงานของจางเหว่ยด้วยรอยยิ้ม"ไม่มีเงินใช้หรอถึงซมซานกลับมา" จางเหว่ยพูดประชดเธอ มีเพียงหลินลู่ที่เก็บความโกรธทำไว้ในใจหลินแค่จะมาบอกว่าหลินเลิกกันกับวัฒน์แล้วนะคะ หลินรู้แล้วว่าเขามีเกาะหลินเพราะหลินพึ่งเห็นเขาเดินเข้าโรงแรมไปกับผู้หญิงรุ่นแม่เหมย"เมื่อเช้าเธอพึ่งไปอยู่กับมันมานิ พี่จะเชื่อเธอได้ยังไง" จางเหว่ยพุดอย่างรู้ทันเธอ"มันก็จริงค่ะ แต่หลินให้คนตามวัฒน์หลินเลยพึ่งตาสว่างเมื่อตอนบ่ายๆ" เธอแสร้งหน้าเศร้า"หลิน ฮรึกก หลินรักเขามากแต่ทำไมเขาต้องทำแบบนี้กับหลินดวย ฮือออ" เธอร้องไห้ออกมาจนพี่ชายของเธอเดินเข้ามากอดปลอบใจ"ไม่เป็นไรนะ เธอยังมีพี่ พี่ชายคนนี้ที่รักเธอเหมือนกัน" จางเหว่ยพูดปลอบน้องสาว แต่กลับเป็นหลินเองที่สะอึกเพราะคำว่ารักของพี่ชายต่างแม่ของเธอ แต่สุดท้ายก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมเพราะคำสอนของแม่ผุดขึ้นมา ทุกอย่างของตระกูลเฟยหมิ