ติณภพ (จางเหยนโย่) "หึ ผมไม่แต่ง ป๊าม๊าผมจะให้ผมแต่งานกับใครไม่รู้ ผมไม่ชอบที่สุดก็คือโดนคลุมถุงชน ยังไงผมก็ไม่แต่ง" "เราไม่จำเป็นต้องมีความสุขกันแค่บนเตียงอย่างเดียวนะครับ" "แต่งงานกับพี่แล้วเธอจะเหนื่อยแค่เรื่องเดียว" นรินดา (ลี่หลิน) ต่อมาแต่งงานใช้สกุลจาง (จางลี่หลิน) "ฉันต้องแต่งงานกับใครที่ไหนไม่รู้ นิสัยใจคอยังไม่รู้เลย ป๊าม๊าบังคับแต่ยังไงฉันก็ไม่แต่ง" "ดูดาวแบบไหนหรอคะ" "ในหัวมีแต่เรื่องอย่างว่าหรอคะ" "เหนื่อยแล้วค่ะ พักก่อนได้มั้ย" "พี่มีวิธีดูดาวอีกแบบนึงสนใจมั้ย" "แบบไหนคะ" "หึ หันหลังแล้วเกาะริมระเบียงไว้สิเด็กดี"
View More@บ้านพัชระเมธากุล
10:30 AM ก็อกๆๆๆๆ "คุณหนูตื่นได้เเล้วค่ะคุณผู้หญิงให้ป้ามาปลุก" "ค่า ป้านมเดี๋ยวหนูอาบน้ำแต่งตัวลงไปค่ะ" Talk นรินดา วันนี้เป็นวันที่ฉันตั้งใจว่าจะนอนตื่นสายเพราะเป็นวันหยุดที่ฉันไม่ได้ไปมหาลัย ฉันตั้งใจที่จะใช้วันหยุดให้คุ้มค่าที่สุดแต่ก็ต้องตื่นขึ้นมาเพราะเสียงป้านมปลุก "มีอะไรคะคุณแม่เรียกรินมาทำไมคะ?" "เอ่อ... ป๊าม๊ามีเรื่องจะคุยกับเราน่ะลูก" "มีอะไรคะว่ามาได้เลยค่ะ" "คือ..ป๊ากับม๊ามีสัญญากับเพื่อนว่าถ้าเรามีลูกสาวจะต้องแต่งงานเมื่อลูกอายุครบ 22 ปี เรียนจบ" "เพื่อเป็นทองแผ่นเดียวกันเพื่อธุรกิจครอบครัวเรานะลูกทำเพื่อม๊าสักครั้งเถอะนะลูกนะถือว่าม๊าขอ..." "อะไรนะคะ!!!" "ไม่ค่ะยังไงรินก็ไม่หมั้น ยังไงรินก็ไม่หมั้นเด็ดขาด" "แต่แกต้องหมั้น!! ป๊าผิดสัญญากับฝั่งนั้นไม่ได้!!" "นี่ป๊าตะคอกใส่เสียงใส่รินหรอคะ อึกก ฮือ~~~" "ยัยริน ยันริน กลับมาเดี่ยวนี้นะ!!!" ฉันรีบวิ่งขึ้นมาเก็บของที่ห้องนอนมาเก็บของเพื่อที่จะย้ายไปอยู่ที่คอนโดที่ที่ป๊าซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิด แต่ขณะที่ฉันกำลังเก็บของอยู่นั้นเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น "ริน รินลูก เปิดประตูให้ม๊าหน่อยม๊าขอคุยด้วยหน่อยสิคะคนสวยของม๊า ริน รินลูก เปิดประตูให้ม๊าหน่อย.." เห้อ ม๊าฉันเอง ค่ะม๊า มีอะไรคะ ถ้าม๊าจะมาคุยเรื่องแต่งงาน รินไม่เเต่งค่ะ "ม๊ายังไม่ให้หนูแต่งก็ได้เเต่หนูไปดูตัวกับพี่เค้าก่อนได้มั้ยลูก ถ้าหนูไม่ชอบพี่เค้าก็ไม่เป็นไร" "ม๊าไม่บังคับหนูเเล้วแต่ถ้าหนูชอบพี่เค้าจะไปดูตัวกับพี่เค้าก็ได้ม๊าไม่ห้ามหนูอยู่เเล้วหนูไปให้ม๊าได้มั้ยถ้าไม่ไปไม่เป็นไร" "เดี๋ยวค่ะม๊า หนูไปกับได้ วันไหน เวลากี่โมงคะ" ม๊าฉันยิ้มขึ้นมาทันที "พรุ่งนี้ 7 โมงเช้าค่ะคนสวย" "โอเคค่ะรินจะไป แต่ม๊าอย่าลืมว่าถ้ารินไม่ชอบเค้าก็จะไม่มีงานแต่งงาน" "โอเค ลูก ม๊าไปบอกป๊าก่อนนะ ฝันดีค่ะคนสวย" ฟอดดดดด "ฝันดีเช่นกันค่ะม๊า" @ศิริพันธ์วราธร Talk มาติณห์ อะไรนะครับ!!!! "ผมไม่แต่งงานนะป๊า ป๊าจะมาหาคู่ให้ผมไม่ได้นะ" "แต่แกต้องแต่ง!!!! ฉันผิดสัญญากับบ้านนั้นไม่ได้" "แล้วอีกอย่างแกก็เลิกซะนิสัยกินไม่เลือกต่อไปนี้แก่ต้องแต่งงานมีครอบครัว" "แกจะมาทำตัวเหลวแหลกเหมือนเดิมไม่ได้" "ม๊า ม๊า อยู่ไหน ม๊าา" "ม๊าแกไม่อยู่หรอกม๊าแกเข้าไปดูร้านเพชร" "นั่นไงม๊ามาพอดี" "ไหนใครเรียกชื่อม๊าซะเสียงดังเลย" "ม๊าค้าบ ผมไม่แต่งงานนะม๊า" "แต่ม๊าช่วยแกไม่ได้แกต้องแต่งกับลูกสาวเพื่อนม๊า" "ไม่ม๊า ผมไม่แต่ง ยังไงก็ไม่แต่ง" "งั้นฉันจะสั่งปิดคาสิโนแกให้หมด" "ป๊าาาา ป๊ามาจะทำอย่างงี้กับผมไม่ได้นะ ป๊า ม๊าผมไม่ยอมนะม๊า" "งั้นลูกก็ต้องแต่งกับน้อง โอเคมั้ย" "ไม่ครับ งั้นป๊าจะปิดก็ปิดไป แค่คาสิโนยังไงผมก็ไม่อดตายหรอก ธุรกิจผมตั้งเยอะแยอะ ไหนจะบริษัทอีก" "ธุรกิจค้ายาค้าอาวุธปืนแกน่ะหรอ หึ ไม่ติดคุกติดตะรางก็ดีแค่ไหนแล้ว" "ผมไม่กลัวหรอกครับ ใครจะกล้าจับมาเฟียอย่างผม" "แค่คิดก็โง่สิ้นดี" "เอาหน่าาลูก ถ้าลูกยังไม่อยากแต่งกับน้องก็ดูใจกันก่อนก็ได้นะ ม๊าขอทำเพื่อม๊าสักครั้งนะ พรุ่งนี้แม่นัดดูตัวไป 7 โมงเช้า ห้ามสายห้ามเรทเจอกันที่ ห้าง M" "โธ่ม๊า!! แกต้องไปนี่คือคำสั่ง" "ทำไมม๊าไม่ให้ยัยอีฟลินแต่งกับลูกชายบ้านนู้นอ่ะแม่ทำไมต้องเป็นผม" "ก็น้องมันยังเด็กเพิ่งจะ 20 ปีเอง" "จะให้น้องรีบแต่งไปไหนเรียนยังไม่จบแต่จะว่าไปบ้านนู้นก็มีลูกชายแต่จะว่าไปให้น้องเรียนจบแม่จะให้น้องหมั้นเหมือนกัน" "โอเคนะพรุ่งนี้ลูกต้องไปเเล้วเจอกัน.."วันเกิดมาเฟียหนุ่มทั้งสองครอบครัวนั่งทานข้าวพร้อมหน้าพร้อมตาหลังจากไม่ค่อยได้เจอกันมาเกือบเดือนมีความสุขมากๆนะลูก ท่านอีริค มารดาของมาเฟียหนุ่มอวยพรบุตรชายคนเดียวของตระกูล"ม๊าขอให้ลูกมีีความสุขมากๆ ทำอะไรก็ประสบความสำเร็จ" นายหญิงปภาภัทรอวยพรลูกชาย"ขอบคุณครับป๊าม๊า""ม๊าก็ไม่มีอะไรมาก มีความสุขมากๆนะลูก มีหลานให้ม๊าเยอะๆล่ะ" คุณหญิงเจียอีขอหลานอีกคน"อีกไม่นานครับม๊า""ป๊าก็อยากอุ้มหลานอีกคน" ท่านจางเหว่ยพูดอย่างขบขัน"ส่วนรินก็ขอให้พี่มีความสุขมากๆ นะคะ รินรักพี่นะ แด๊ดดี๊สุดหล่อของเด็กๆ"ทั้งสองครอบครัวทานข้าวอิ่มตอนนี้แยกย้ายกันขึ้นห้องไปกันหมดแล้วทั้งสองเดินมาส่งลูกๆ เข้าห้องนอนแล้วกลับเข้าห้องตัวเอง เพราะเธอเตรียมเซอร์ไพรส์บางอย่างให้สามี"หลับตาสิคะ" เธอเดินมาตรงหน้าเขาทันที่เดินมาถึงห้องsdsสักพักมีกล่องบางอย่างวางไว้ในมือของเขามาเฟียหนุ่มลืมตาขึ้นมาก็วางกล่องไว้บนเตียงแล้วรีบเปิดดู แต่พอเห็นหน้าข้างในแล้วหัวใจแกร่งแทบกระเด็นออกมาเพราะความดีใจปนตื่นเต้น"ฮรึก จริงหรอครับ ไม่ได้หลอกพี่นะ" แต่แล้วน้ำตามาเฟียก็ไหลออกมา"จริงสิคะ ไหนดูซิ คุณพ่อสุดหล่อร้องไห้ทำไมคะ" เธอเช็ดน้ำต
เอี๊ยด อ๊าด เอี๊ยดอ๊าด!! เสียงขาเตียงดังขึ้นไม่ขาดสายเนื่องจากคู่รักที่กำลังโหมไฟราคะใส่กันและกัน"ฮึกก อ๊าา อ๊ะ อร๊ายย อ๊าๆ" หญิงสาวครวญครางอย่างสุดเสียงเนื่องจากรองรับแรงกระแทกจากสามีตัวโตเพราะคนเอาแต่ใจต้องการลูกชายอีกคนไม่สืบต่อธุรกิจอ๊า! ปั่กกก ปั่กก ปั่กก มาเฟียหนุ่มกระแทกแก่นกายใหญ่ใส่ร่องรักของภรรยาอย่างเเอาเป็นเอาตายอึกกก อ๊า หญิงสาวฟุบหน้ากับหน้าอกแกร่งเนื่องจากโดนสามีอุ้มอยู่ตั่บบ ตั่บบบ ตั่บบบ อ๊าส มาเฟียหนุ่มปลดปล่อยน้ำรักสีขาวเข้ามดลูกเมียรักเต็มที่เพราะหวังว่าลูกชายคนเล็กของเขาจะมาเกิดสักทีแฮ่ก แฮ่ก หญิงสาวหายใจเหนื่อยหอบบนอกของสามีเนื่องจากเขาทำรักกับเธอตั้งแต่หนึ่งทุ่มจนตอนนี้สี่ทุ่มกว่าเธอยังไม่ได้พักให้หายเหนื่อยเลย"เหนื่อยขนาดนั้นเลย?" มาเฟียหนุ่มแกล้งหยอกล้อภรรยารัก"ชิส์ ไม่ได้อึดเหมือนพี่นิ" เธอมองค้อนใส่เขา"หึ ทำให้พี่หน่อย" มาเฟียหนุ่มเดินมานั่งที่โซฟาโดยที่เธอยังอยู่บนตักแกร่ง"รู้หรือเปล่าว่าเราไม่จำเป็นต้องทำที่เตียงตลอด" มาเฟียหนุ่มจับเอวเธอไว้และกระแทกแก่นกายสวนเข้าไปในร่องสวาทเน้นๆ"โอ้วว เสียวมากเมียจ๋า" "อึกก อ๊าส์ เสียวๆ ฮือ จุกด้วย อ๊า" เธอคร
หลังจากที่หลินลู่ฟื้นตัวเธอก็เข้าเรือนจำโดยไม่มีการประกันตัว เพราะกดหมายของฮ่องกงแรงมาก เธอจึงโดนข้อหาติดคุกตลอดชีวิต วินาทีที่เธอรับรู้เธอแทบจะอยากตาบลงตรงนั้น ส่วนจางเหว่ยก็ยังรักและห่วงใยน้องสาวคนเดียวของเขา ต่อให้ต้องโดนตราหน้าว่าโง่บรมเขาก็อยากจะช่วยเธอ แต่ไม่ใช่ตอนนี้อาจจะให้เวลาหลินปรับตัวและสำนักจริงๆ แต่ถ้าไม่ก็คงต้องปล่อยไว้อย่างนั้น อยู่ในเรือนจำตลอดชีวิต ก็เหมือนตายทั้งเป็น นรกบนดิน"เด็กใหม่หรอเราอ่ะ" นักโทษหญิงคนอื่นเดินเข้ามาทักทายเธอด้วยสีหน้าไม่ค่อยเป็มมิตรเธอเกรงกลัวผู้หญิงร่างท้วม "คะ ค่ะ""ไม่ต้องกลัว พวกฉันแค่รับน้อง" พูดจบเธอก็โดนเหมือนที่เธอเคยทำกับหลานสาวตัวเอง ตอนนี้เธอเหมือนตายทั้งเป็นเจ็บเจียนตาย"ฮรึกก แม่ หลินอยากไปหาเเม" เธอร้องไห้ออกมาด้วยความทุกข์ทม"ฮือออ พี่ชาย หลินขอโทษฮือ" ตอนนี้เธอรู้ซึ้งแล้วถ้าย้อนเวลากลับไปเธอคงไม่ทำแบบนี้เธอสำนึกผิดแล้วจริงๆ'อันที่จริงตอนแรกผมกะจะส่งคนไปอยู่ในเรือนจำกับหลินลู่อยากให้เธอได้รับความเจ็บปวดเหมือนที่เธอทำกับภรรยาของผม''แต่มาคิดดูอีกครั้ง ผมไม่อยากให้กรรมทุกอย่างที่ผมเคยทำไปตกถึงลูกที่จะเกิดมาของผม''ฉันอภัยให้
หลินลู่มาทำงานตามปกติแต่เธอหารู้ไม่ว่าเวลาของเธอหมดไปแล้ว"林小姐,警察來找你了。" (คุณหลินคะ ตำรวจมาขอพบ) ฝู่เหยาวิ่งหน้าตื่นเข้ามาในห้องทำงาน"有什麼已經宣布的嗎? " (อะไรหรอ ได้แจ้งไว้หรือเปล่า) เธอนั่งไม่เป็นเดือดเป็นร้อนอะไร'เรื่องผ่านมาเป็นเดือนเเล้ว หลักฐานก็ไม่มี คงไม่มีอะไรหรอกมั้งน่าจะเรื่องของวัฒน์' เธอคิดในใจ"林總,還是去會議室吧,大家都在等著呢。" (คุณหลินไปที่ห้องประชุมดีกว่าค่ะ ทุกคนรออยู่)"每個人?" (ทุกคน?)เธอเดินตามผู้ช่วยไปที่ห้องประชุมเพราะเธอก็อยากรู้ใจจะขาด"เชิญนั่งครับ" มือขวาคนสนิทของมาเฟียหนุ่มพูดกับเธอ"มีอะไรหรอคะ" เธอค่อยๆนั่งแล้วถาม"我們逮捕你企圖殺死你的兄弟。 " (เราขอจับกุมคุณข้อหาพยายามฆ่าพี่ชายของคุณ)"什麼!?不要誹謗我我會起訴你們所有人。" (อะไรนะ!? อย่ามาใส่ร้ายฉัน ฉันจะฟ้องพวกแกให้หมด) เธอลุกขึ้นโวยวาย"คุณน้า มอบตัวเถอะค่ะ โทษหนักจะได้กลายเป็นเบา" ลี่หลินเธอพูดขึ้นมา"แก แกใช่มั้ย แกจะมายึดบริษัทของฉันใช่มั้ย" หลินลู่ตรงเข้ามาจะทำร้ายหลานสาวตัวเองแต่มาเฟียหนุ่มโอบกอดเธอไว้และสั่งให้การ์ดที่อยู่ในห้องล็อคตัวเธอไว้ เพราะตอนนี้เธออาละวาดอย่างไม่ใช่เธอเมื่อก่อนหน้านี้"ไม่มีใครทำอะไรคุณน้าหรอกค่ะ คุณน้าทำร้ายพ่อของลี่ทำ
"หมอคะ ตอนนี้พี่ชายฉันเป็นยังไงบ้าง" หลินลู่มาโรงพยาบาลพร้อมกับลูกน้องคนสนิทของพี่ชายเธอหลังจากที่เธอเก็บหลักฐานทั้งหมดไป"คนไข้มีอาการหัวใจวายเฉียบพลันจึงเกิดอาการช็อกและหมดสติไป คนได้เป็นอัมพาตแต่เราสามารถทำให้เป็นเหมือนเดิมได้ด้วยการบำบัดเพราะคนไข้ตกบรรไดและหัวใจล้มเหลวจึงค่อนข้างหน้าเป็นห่วงครับ""แต่มีอีกเรื่องครับ คือทางเราพบสารชนิดหนึ่งที่เป็นการทำลายส่วนต่างๆของระบบในร่างกาย และเป็นยากระตุ้นโรคหัวใจจะเรียกได้ว่าเป็นสารพิษก็ได้ครับ""ก่อนหน้านี้คนไข้ทานอะไรหรือแพ้อะไรมาหรือเปล่าครับหมอจะได้เขียนประวัติ""ฉันไม่ทราบว่าพี่ชายฉันทานอะไรลงไปนะคะเพราะฉันอยู่ในห้อง แต่เมื่อตอนเย็นเราสองคนทานอาหารกันตามปกติแต่เป็นอาหารโปรดของพี่ชายฉัน เราทานกันมานานแต่ไม่ได้เป็นอะไรนะคะ""พี่ชายฉันจะดีขึ้นเมื่อไหร่คะ""ตอนนี้หมอยังให้คำตอบไม่ได้ เพราะยาไปกระตุ้นหัวใจแรงเกินไปจนพี่ชายของคุณรับไม่ไหวและหมดสติไป แต่เคยมีคนไข้มารักษาอาการแบบนี้คล้ายๆ กัน แต่ก็หลับไปประมาณหนึ่งเดือนกว่าๆ""หลิงเถียน เฝ้าพี่ชายไว้ก่อนนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันจะเข้ามา" เธอบอกกับลูกน้องคนสนิทพี่ชาย"เอ่อ ครับ" แม้จะสงสัยอยู่บ้างแต
เหตุการณ์นี้เป็นเรื่องจินตนาการของผู้เขียนแต่งเขียนขึ้นมาเอง ห้ามลอกเลียนแบบการกระทำนี้เด็ดขาดนะคะ โปรดอ่านด้วยความเข้าใจ ขอบคุณค่ะ**************************************************"พี่ชาย หลินมีเรื่องจะคุยด้วย" เธอเปิดประตูเดินเข้ามาในห้องทำงานของจางเหว่ยด้วยรอยยิ้ม"ไม่มีเงินใช้หรอถึงซมซานกลับมา" จางเหว่ยพูดประชดเธอ มีเพียงหลินลู่ที่เก็บความโกรธทำไว้ในใจหลินแค่จะมาบอกว่าหลินเลิกกันกับวัฒน์แล้วนะคะ หลินรู้แล้วว่าเขามีเกาะหลินเพราะหลินพึ่งเห็นเขาเดินเข้าโรงแรมไปกับผู้หญิงรุ่นแม่เหมย"เมื่อเช้าเธอพึ่งไปอยู่กับมันมานิ พี่จะเชื่อเธอได้ยังไง" จางเหว่ยพุดอย่างรู้ทันเธอ"มันก็จริงค่ะ แต่หลินให้คนตามวัฒน์หลินเลยพึ่งตาสว่างเมื่อตอนบ่ายๆ" เธอแสร้งหน้าเศร้า"หลิน ฮรึกก หลินรักเขามากแต่ทำไมเขาต้องทำแบบนี้กับหลินดวย ฮือออ" เธอร้องไห้ออกมาจนพี่ชายของเธอเดินเข้ามากอดปลอบใจ"ไม่เป็นไรนะ เธอยังมีพี่ พี่ชายคนนี้ที่รักเธอเหมือนกัน" จางเหว่ยพูดปลอบน้องสาว แต่กลับเป็นหลินเองที่สะอึกเพราะคำว่ารักของพี่ชายต่างแม่ของเธอ แต่สุดท้ายก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมเพราะคำสอนของแม่ผุดขึ้นมา ทุกอย่างของตระกูลเฟยหมิ
Comments