เช้านี้หญิงสาวตื่นสายเพราะไม่ได้ไปทำงานเธอตื่นมาไม่เห็นชายหนุ่ม "สงสัยไปทำงาน" หญิงสาวบ่นพึมพำแต่ขณะที่จะก้าวขาลงจากเตียงก็บังเอิญเห็นโพสอิทแปะไว้ที่ตรงเตียง
'พี่ไปทำงานก่อนนะครับ ข้าวเช้าอยู่ในตู้เย็นเวฟทานได้เลย แล้วก็คืนนี้อย่าลืมแต่งตัวสวยๆไว้นะครับพี่จะให้เคทีไปรับ' เมื่ออ่านจบเธอก็ยิ้มออกมาผู้ชายคนนี้ยังดูแลและใส่ใจเธอเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน มีอะไรทานบ้างน่า หญิงสาวพูดขึ้นมาก่อนที่จะเดินไปอาบน้ำทำธุระส่วนตัวเสร็จก็เดินลงไปทานข้าว sds sds sds Narinda : ขอบคุณสำหรับอาหารเช้านะคะรินชอบมากๆเลย อร่อยมากๆเลยค่ะ❤️ Tinnapop : พี่ดีใจนะที่เราชอบ ทานเยอะๆนะคะ❤️ Narinda : ❤️ หญิงสาวกลับมาที่บ้านหลังจากที่ทานข้าวเสร็จเรียบร้อยนี่ก็ใกล้จะเที่ยงแล้วเธอจึงกลับมาทำอาหารไปให้ชายหนุ่มทานที่บริษัท "คุณหนูจะทำอะไรหรอคะ" เสียงแม่บ้านถามขึ้นมาเมื่อเเก้คุณหนูของบ้านเดินเข้ามาในครัว "รินจะมาทำอาหารไปให้พี่ติณห์น่ะค่ะ" พูดไปแก้มก็เห่อร้อนขึ้นมา "อ่อค่ะ งั้นป้าไม่รบกวนแล้ว" @Siriphan Group หญิงสาวในชุดเดรสน่าตาน่ารักเดินเข้ามาภายในบริษัททุกคนยกมือไหว้เธอไม่เว้นแม้แต่คนที่อายุมากกว่าเธอเพราะทุกคนต่างรู้ดดีว่าเธอเป็นใคร "ท่านรองประชุมอยู่ค่ะคุณริน" พนักงานบริษัทพูดกับเธอก่อนที่เธอจะขึ้นลิฟท์ผู้บริหารไป "กี่โมงถึงจะประชุมเสร็จหรอคะ" "ประชุมเสร็จ 12:30 น. ค่ะ คุณรินจะไปนั่งรอก่อนมั้ยคะเราจะได้เตรียมของว่างให้" พนักงานฝ่ายต้อนรับวัยกลางคนพูดกับเธอ "ไม่เป็นไรค่ะ รินไปรอที่ห้องทำงานก็ได้" "อ๋อค่ะ งั้นเชิญค่ะ" พนักงานหญิงบอกกับเธอด้วยรอยยิ้ม หญิงสาวเดินเข้าห้องมาเธอคิดว่าเกือบจะได้ปะทะริมฝีปากกับเลขาสาวคนนั้นเสียอีก เพราะเธอคงเข้าประชุมกับคู่หมั้นเธอ ผ่านไปสักพักชายหนุ่มก็เดินเข้ามาในห้องทำงานเพราะเหมือนว่ามีคนกำลังอยู่ในห้องนั้น "เอ่อ คุณติณห์คะเราไปทานข้าวกันมั้ยคะนี่ก็ใกล้จะบ่ายแล้ว" เลขาสาวพูดอย่างเคอะเขิน "ผมบอกคุณให้เรียกว่ายังไง เราไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น" ชายหนุ่มพูดเสียงเข้มถึงเธอจะเคยร่วมเตียงกับเขาแต่เธอก็ไม่สามารถมาแทนนรินดาได้ "อย่าคิดจะมาแทนที่เมียฉันยังไงเธอก็เทียบไม่ติด แล้วอย่าคิดไปพูดเรื่องนี้ที่ไหนอีกถ้ายังอยากมีชีวิตอยู่" ชายหนุ่มพูดเสียงเย็นชาให้เธอรู้สึกกลัว "เมียงั้นหรอคะ" เลขาสาวเปลี่ยนไปถามเจ้านายหนุ่มแทน "เธอไม่มีสิทธิ์จะมาถามอะไรกับฉัน" "ก็สิทธิ์" พูดไม่ทันจบหญิงสาวก็ไม่กล้าต่อปากต่อคำสายตาของเขาน่ากลัวเพราะเธอรู้ว่าเบื้องหลังเขาคือใครเขาสามารถทำให็เธอไม่มีชีวิตอยู่ได้เธอจึงรีบเดินออกไป "เคทีจัดการเรื่องนี้ด้วยย้ายมันไปแผนกอื่นเพื่อที่เมียกูจะไม่ได้เข้าใจผิด" พูดข่มเลขาสาวและหันมาสั่งงานมือขวาแทน "รับคำสั่งครับนาย" "ฟอดด!!! หอมจังเลยครับ" มาเฟียหนุ่มที่ได้รัยรายงานมาจากพนักงานว่าคู่หมั้นสาวมาหาที่บริษัทก็ดีใจเป็นอย่างมาก "ตกใจหมดเลยค่ะ" หญิงสาวหันหน้ามามองชายหนุ่มผู้ที่กอดเธอจากทางด้านหลัง "มาหาพี่ว่างหรอครับวันนี้" "รินทำอาหารมาให้้ทานน่ะค่ะ พี่คงยังไม่ทานข้าวแน่ๆเลย" พูดไปพร้อมแกะปิ่นโตไปด้วย "ทำอะไรมาให้พี่ทานหรอครับ" "ของโปรดพี่ทั้งนั้นเลยค่ะ มีแต่อาหารไทยทั้งนั้นเลยเพราะรินรู้ว่าพี่ไม่ชอบอาหารอิตาเลี่ยนถึงจะเกิดที่อิตาลีก็เถอะ" "จุ๊บ!! เมียใครที่ไมรู้ใจจังเลยครับ" ชายหนุ่มหันหน้าคนรักมารับจูบหวานจากเขา "พี่ติณห์คะที่นี่บริษัทคุณลุงนะคะ อีกอย่างรินก็อยู่ในสถานภาพนักศึกษาฝึกงานพี่จะทำแบบนี้ไม่ได้" หญิงสาวพูดออกมาด้วยน่าตาจริงจังแต่เป็นหน้าตาที่หน้าเอ็นดูสำหรับชายหนุ่ม "ค้าบเมีย เดือนหน้าแต๋งงานแล้วพี่จะจัดหนักๆ เลย ในบริษัทก็เถอะ" "มาทานข้าวดีกว่าค่ะจะบ่ายโมงแล้วเดี๋ยวพี่จะปวดท้อง" "พี่แข็งแรงจะตาย ปวดเอวจะว่าไปอย่าง" ชายหนุ่มพูดหยอกล้อ "ชิส์ ทะลึ่ง" หญิงสาวหลบสายตาไม่ให้ชายหนุ่มรู้ว่าเธอแอบคิดไม่ดีไปแล้ว "ทะลึ่งที่ไหน พี่ปวดเอวเพราะนั่งทำงาน หนูคิดอะไรอยู่หรอคะ หื้มม" พูดจบก็ส่งยิ้มแพรวพราวหยอกล้อเธอใครเห็นก็แพ้ทุกที "พอเลยค่ะ มาทานข้าวดีกว่า" หญิงสาวเปลี่ยนเรื่องคุยเพราะเธอเขินอาจจะแย่สายตาเเพรวพราวนั้นเธอต้านไม่ไหว "ป้อนพี่หน่อยสิคะ พี่จับปากกามือไม้อ่อนแรงไปหมด" ชายหนุ่มออดอ้อนคนรัก "ไม่ต้องมาคะ ขา เลย ไม่ตามใจแน่นอนค่ะ" หญิงสาวแกล้งพูดไปแบบนั้นแต่หารู้ไม่ว่าหัวใจของเธอเต็นแรงขนาดไหน ในที่สุดหญิงสาวก็จำใจป้อนข้าวให้คนรักจนหมดในที่สุด "อร่อยจังเลยครับ เมียพี่ทำอาหารเก่งจัง" "ไม่ต้องมาอวยค่ะ" หญิงสาวแกล้งพูดออกมาพร้อมรอยยิ้มหวานๆ "มานั่งนี่มา ชายหนุ่มตบเข้าที่หน้าตักตัวเอง" หญิงสาวอยากจะขัดแต่พอเจอสายตาเขาเข้าไปก็เป็นอันยอมแพ้ทุกที "หอมจัง" ชายหนุ่มที่ตอนนี้กำลังแอบดอมดมร่างกายเธออยู่ตามบริเวณซอกคอ "อย่าค่ะ" หญิงสาวเอียงคอหนีจากการกอบกุมของชายหนุ่มแต่สุดท้ายเขาก็ยกเธอไปนั่งที่โต๊ะทำงานทันทีพร้อมกับซุกไซร้ซอกคอขบเม้มทำรอย ก็อกๆๆ!!! เสียงประตูห้องทำงานดังขึ้นมาและแรงขึ้นกว่าเดิม ชายหนุ่มจี๊ปากอย่างหงุดหงิดที่มีคนมาขัดจังหวะ "คุณติณณ์คุณจะย้ายฉันแบบนี้ไม่ได้นะคะ "วันเกิดมาเฟียหนุ่มทั้งสองครอบครัวนั่งทานข้าวพร้อมหน้าพร้อมตาหลังจากไม่ค่อยได้เจอกันมาเกือบเดือนมีความสุขมากๆนะลูก ท่านอีริค มารดาของมาเฟียหนุ่มอวยพรบุตรชายคนเดียวของตระกูล"ม๊าขอให้ลูกมีีความสุขมากๆ ทำอะไรก็ประสบความสำเร็จ" นายหญิงปภาภัทรอวยพรลูกชาย"ขอบคุณครับป๊าม๊า""ม๊าก็ไม่มีอะไรมาก มีความสุขมากๆนะลูก มีหลานให้ม๊าเยอะๆล่ะ" คุณหญิงเจียอีขอหลานอีกคน"อีกไม่นานครับม๊า""ป๊าก็อยากอุ้มหลานอีกคน" ท่านจางเหว่ยพูดอย่างขบขัน"ส่วนรินก็ขอให้พี่มีความสุขมากๆ นะคะ รินรักพี่นะ แด๊ดดี๊สุดหล่อของเด็กๆ"ทั้งสองครอบครัวทานข้าวอิ่มตอนนี้แยกย้ายกันขึ้นห้องไปกันหมดแล้วทั้งสองเดินมาส่งลูกๆ เข้าห้องนอนแล้วกลับเข้าห้องตัวเอง เพราะเธอเตรียมเซอร์ไพรส์บางอย่างให้สามี"หลับตาสิคะ" เธอเดินมาตรงหน้าเขาทันที่เดินมาถึงห้องsdsสักพักมีกล่องบางอย่างวางไว้ในมือของเขามาเฟียหนุ่มลืมตาขึ้นมาก็วางกล่องไว้บนเตียงแล้วรีบเปิดดู แต่พอเห็นหน้าข้างในแล้วหัวใจแกร่งแทบกระเด็นออกมาเพราะความดีใจปนตื่นเต้น"ฮรึก จริงหรอครับ ไม่ได้หลอกพี่นะ" แต่แล้วน้ำตามาเฟียก็ไหลออกมา"จริงสิคะ ไหนดูซิ คุณพ่อสุดหล่อร้องไห้ทำไมคะ" เธอเช็ดน้ำต
เอี๊ยด อ๊าด เอี๊ยดอ๊าด!! เสียงขาเตียงดังขึ้นไม่ขาดสายเนื่องจากคู่รักที่กำลังโหมไฟราคะใส่กันและกัน"ฮึกก อ๊าา อ๊ะ อร๊ายย อ๊าๆ" หญิงสาวครวญครางอย่างสุดเสียงเนื่องจากรองรับแรงกระแทกจากสามีตัวโตเพราะคนเอาแต่ใจต้องการลูกชายอีกคนไม่สืบต่อธุรกิจอ๊า! ปั่กกก ปั่กก ปั่กก มาเฟียหนุ่มกระแทกแก่นกายใหญ่ใส่ร่องรักของภรรยาอย่างเเอาเป็นเอาตายอึกกก อ๊า หญิงสาวฟุบหน้ากับหน้าอกแกร่งเนื่องจากโดนสามีอุ้มอยู่ตั่บบ ตั่บบบ ตั่บบบ อ๊าส มาเฟียหนุ่มปลดปล่อยน้ำรักสีขาวเข้ามดลูกเมียรักเต็มที่เพราะหวังว่าลูกชายคนเล็กของเขาจะมาเกิดสักทีแฮ่ก แฮ่ก หญิงสาวหายใจเหนื่อยหอบบนอกของสามีเนื่องจากเขาทำรักกับเธอตั้งแต่หนึ่งทุ่มจนตอนนี้สี่ทุ่มกว่าเธอยังไม่ได้พักให้หายเหนื่อยเลย"เหนื่อยขนาดนั้นเลย?" มาเฟียหนุ่มแกล้งหยอกล้อภรรยารัก"ชิส์ ไม่ได้อึดเหมือนพี่นิ" เธอมองค้อนใส่เขา"หึ ทำให้พี่หน่อย" มาเฟียหนุ่มเดินมานั่งที่โซฟาโดยที่เธอยังอยู่บนตักแกร่ง"รู้หรือเปล่าว่าเราไม่จำเป็นต้องทำที่เตียงตลอด" มาเฟียหนุ่มจับเอวเธอไว้และกระแทกแก่นกายสวนเข้าไปในร่องสวาทเน้นๆ"โอ้วว เสียวมากเมียจ๋า" "อึกก อ๊าส์ เสียวๆ ฮือ จุกด้วย อ๊า" เธอคร
หลังจากที่หลินลู่ฟื้นตัวเธอก็เข้าเรือนจำโดยไม่มีการประกันตัว เพราะกดหมายของฮ่องกงแรงมาก เธอจึงโดนข้อหาติดคุกตลอดชีวิต วินาทีที่เธอรับรู้เธอแทบจะอยากตาบลงตรงนั้น ส่วนจางเหว่ยก็ยังรักและห่วงใยน้องสาวคนเดียวของเขา ต่อให้ต้องโดนตราหน้าว่าโง่บรมเขาก็อยากจะช่วยเธอ แต่ไม่ใช่ตอนนี้อาจจะให้เวลาหลินปรับตัวและสำนักจริงๆ แต่ถ้าไม่ก็คงต้องปล่อยไว้อย่างนั้น อยู่ในเรือนจำตลอดชีวิต ก็เหมือนตายทั้งเป็น นรกบนดิน"เด็กใหม่หรอเราอ่ะ" นักโทษหญิงคนอื่นเดินเข้ามาทักทายเธอด้วยสีหน้าไม่ค่อยเป็มมิตรเธอเกรงกลัวผู้หญิงร่างท้วม "คะ ค่ะ""ไม่ต้องกลัว พวกฉันแค่รับน้อง" พูดจบเธอก็โดนเหมือนที่เธอเคยทำกับหลานสาวตัวเอง ตอนนี้เธอเหมือนตายทั้งเป็นเจ็บเจียนตาย"ฮรึกก แม่ หลินอยากไปหาเเม" เธอร้องไห้ออกมาด้วยความทุกข์ทม"ฮือออ พี่ชาย หลินขอโทษฮือ" ตอนนี้เธอรู้ซึ้งแล้วถ้าย้อนเวลากลับไปเธอคงไม่ทำแบบนี้เธอสำนึกผิดแล้วจริงๆ'อันที่จริงตอนแรกผมกะจะส่งคนไปอยู่ในเรือนจำกับหลินลู่อยากให้เธอได้รับความเจ็บปวดเหมือนที่เธอทำกับภรรยาของผม''แต่มาคิดดูอีกครั้ง ผมไม่อยากให้กรรมทุกอย่างที่ผมเคยทำไปตกถึงลูกที่จะเกิดมาของผม''ฉันอภัยให้
หลินลู่มาทำงานตามปกติแต่เธอหารู้ไม่ว่าเวลาของเธอหมดไปแล้ว"林小姐,警察來找你了。" (คุณหลินคะ ตำรวจมาขอพบ) ฝู่เหยาวิ่งหน้าตื่นเข้ามาในห้องทำงาน"有什麼已經宣布的嗎? " (อะไรหรอ ได้แจ้งไว้หรือเปล่า) เธอนั่งไม่เป็นเดือดเป็นร้อนอะไร'เรื่องผ่านมาเป็นเดือนเเล้ว หลักฐานก็ไม่มี คงไม่มีอะไรหรอกมั้งน่าจะเรื่องของวัฒน์' เธอคิดในใจ"林總,還是去會議室吧,大家都在等著呢。" (คุณหลินไปที่ห้องประชุมดีกว่าค่ะ ทุกคนรออยู่)"每個人?" (ทุกคน?)เธอเดินตามผู้ช่วยไปที่ห้องประชุมเพราะเธอก็อยากรู้ใจจะขาด"เชิญนั่งครับ" มือขวาคนสนิทของมาเฟียหนุ่มพูดกับเธอ"มีอะไรหรอคะ" เธอค่อยๆนั่งแล้วถาม"我們逮捕你企圖殺死你的兄弟。 " (เราขอจับกุมคุณข้อหาพยายามฆ่าพี่ชายของคุณ)"什麼!?不要誹謗我我會起訴你們所有人。" (อะไรนะ!? อย่ามาใส่ร้ายฉัน ฉันจะฟ้องพวกแกให้หมด) เธอลุกขึ้นโวยวาย"คุณน้า มอบตัวเถอะค่ะ โทษหนักจะได้กลายเป็นเบา" ลี่หลินเธอพูดขึ้นมา"แก แกใช่มั้ย แกจะมายึดบริษัทของฉันใช่มั้ย" หลินลู่ตรงเข้ามาจะทำร้ายหลานสาวตัวเองแต่มาเฟียหนุ่มโอบกอดเธอไว้และสั่งให้การ์ดที่อยู่ในห้องล็อคตัวเธอไว้ เพราะตอนนี้เธออาละวาดอย่างไม่ใช่เธอเมื่อก่อนหน้านี้"ไม่มีใครทำอะไรคุณน้าหรอกค่ะ คุณน้าทำร้ายพ่อของลี่ทำ
"หมอคะ ตอนนี้พี่ชายฉันเป็นยังไงบ้าง" หลินลู่มาโรงพยาบาลพร้อมกับลูกน้องคนสนิทของพี่ชายเธอหลังจากที่เธอเก็บหลักฐานทั้งหมดไป"คนไข้มีอาการหัวใจวายเฉียบพลันจึงเกิดอาการช็อกและหมดสติไป คนได้เป็นอัมพาตแต่เราสามารถทำให้เป็นเหมือนเดิมได้ด้วยการบำบัดเพราะคนไข้ตกบรรไดและหัวใจล้มเหลวจึงค่อนข้างหน้าเป็นห่วงครับ""แต่มีอีกเรื่องครับ คือทางเราพบสารชนิดหนึ่งที่เป็นการทำลายส่วนต่างๆของระบบในร่างกาย และเป็นยากระตุ้นโรคหัวใจจะเรียกได้ว่าเป็นสารพิษก็ได้ครับ""ก่อนหน้านี้คนไข้ทานอะไรหรือแพ้อะไรมาหรือเปล่าครับหมอจะได้เขียนประวัติ""ฉันไม่ทราบว่าพี่ชายฉันทานอะไรลงไปนะคะเพราะฉันอยู่ในห้อง แต่เมื่อตอนเย็นเราสองคนทานอาหารกันตามปกติแต่เป็นอาหารโปรดของพี่ชายฉัน เราทานกันมานานแต่ไม่ได้เป็นอะไรนะคะ""พี่ชายฉันจะดีขึ้นเมื่อไหร่คะ""ตอนนี้หมอยังให้คำตอบไม่ได้ เพราะยาไปกระตุ้นหัวใจแรงเกินไปจนพี่ชายของคุณรับไม่ไหวและหมดสติไป แต่เคยมีคนไข้มารักษาอาการแบบนี้คล้ายๆ กัน แต่ก็หลับไปประมาณหนึ่งเดือนกว่าๆ""หลิงเถียน เฝ้าพี่ชายไว้ก่อนนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันจะเข้ามา" เธอบอกกับลูกน้องคนสนิทพี่ชาย"เอ่อ ครับ" แม้จะสงสัยอยู่บ้างแต
เหตุการณ์นี้เป็นเรื่องจินตนาการของผู้เขียนแต่งเขียนขึ้นมาเอง ห้ามลอกเลียนแบบการกระทำนี้เด็ดขาดนะคะ โปรดอ่านด้วยความเข้าใจ ขอบคุณค่ะ**************************************************"พี่ชาย หลินมีเรื่องจะคุยด้วย" เธอเปิดประตูเดินเข้ามาในห้องทำงานของจางเหว่ยด้วยรอยยิ้ม"ไม่มีเงินใช้หรอถึงซมซานกลับมา" จางเหว่ยพูดประชดเธอ มีเพียงหลินลู่ที่เก็บความโกรธทำไว้ในใจหลินแค่จะมาบอกว่าหลินเลิกกันกับวัฒน์แล้วนะคะ หลินรู้แล้วว่าเขามีเกาะหลินเพราะหลินพึ่งเห็นเขาเดินเข้าโรงแรมไปกับผู้หญิงรุ่นแม่เหมย"เมื่อเช้าเธอพึ่งไปอยู่กับมันมานิ พี่จะเชื่อเธอได้ยังไง" จางเหว่ยพุดอย่างรู้ทันเธอ"มันก็จริงค่ะ แต่หลินให้คนตามวัฒน์หลินเลยพึ่งตาสว่างเมื่อตอนบ่ายๆ" เธอแสร้งหน้าเศร้า"หลิน ฮรึกก หลินรักเขามากแต่ทำไมเขาต้องทำแบบนี้กับหลินดวย ฮือออ" เธอร้องไห้ออกมาจนพี่ชายของเธอเดินเข้ามากอดปลอบใจ"ไม่เป็นไรนะ เธอยังมีพี่ พี่ชายคนนี้ที่รักเธอเหมือนกัน" จางเหว่ยพูดปลอบน้องสาว แต่กลับเป็นหลินเองที่สะอึกเพราะคำว่ารักของพี่ชายต่างแม่ของเธอ แต่สุดท้ายก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมเพราะคำสอนของแม่ผุดขึ้นมา ทุกอย่างของตระกูลเฟยหมิ