"โอ้ยย ซี๊ดดด ทำไมมันเจ็บขนาดนี้เนี่ย" หญิงสาวตื่นขึ้นมาในอ้อมกอดผู้ชายที่รังแกเธอเมื่อคืนนี้
"เป็นอะไรครับ" ชายหนุ่มตื่นขึ้นมาหลังจากได้ยินเสียงโอดครวญของคนในอ้อมกอด "รินเจ็บ เจ็บมากเลยค่ะ" หญิงสาวงอแงออกมา ชายหนุ่มที่กำลังจะอุ้มคนรักไปอาบน้ำก็ตกใจเพราะเห็นเลือดเปื้อนที่นอนเต็มไปหมด "รินน พี่โทษ ทำไมเลือดออกเยอะขนาดนี้" ชายหนุ่มร้อนรนตั้งแต่ดูแลเธอมาเขาไม่เคยทำให้เธอเจ็บตัวขนาดนี้ "เดี๋ยวค่ะ พี่ติณห์ ใจเย็นๆค่ะ รินเป็นประจำเดือน"หญิงสาวพูดอย่างเคอะเขิน ที่เธอเจ็บขนาดนี้บวกด้วยปากท้องประจำเดือนเลยเจ็บมากกว่าปกติ "ไปหาหมอมั้ย เดี๋ยวพี่พาไป" ชายหนุ่มเบาใจออกมาอย่างน้อยก็เป็นประจำเดือน "ไม่เป็นไรค่ะรินขอแค่ผ้าอนามัยก็พอค่ะรบกวนพี่อุ้มรินไปส่งให้ห้องน้ำด้วย" "ครับบ " หญิงสาวมองตัวเองให้กระจกบริเวณอ่างล้างหน้าก็เห่อร้อนขึ้นมาเพราะนึกถึงเรื่องเร่าร้อนเมื่อคืน "จะเอาหน้าที่ไหนออกไปเจอพี่เขาเนี่ย" บ่นกับตัวเอง "ก๊อกๆ รินครับ พี่เตรียมเสื้อผ้าแล้วก็ผ้าอนามัยให้แล้วนะ เดี่ยวพี่ไปทำอาหารมาให้ทาน" "ค่ะ ขอบคุณค่ะ" ตะโกนออกมาบอกกับคนพี่ หญิงสาวทำทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยก็กำลังจะเดินมาที่เตียงที่เปลี่ยนผ้าปูใหม่คงเป็นชายหนุ่มนั่นแหละที่เปลี่ยน "โอ้ยย ซี๊ดด!!!" หญิงสาวลืมตัวก็รู้สึกเจ็บบริเวณใจกลางความเป็นสาวทันทีและอาการปวดท้องก็เกิดขึ้นพร้อมกัน "นอนพักคงหายมั้ง" พูดจบก็ล้มตัวลงนอน "มีอะไรที่พอทำอาหารให้ยัยตัวเล็กทานบ้างเนี่ย" มาติณห์ค้นหาอาหารแช่แข็งที่พอทำเป็นอาหารมานได้ ผ่านไป 1 ชม ชายหนุ่มก็ทำอาหารโปรดให้เธอหลายเมนู "รินครับมาทานข้าวได้แล้วครับวันนี้มีอาหารโปรดหนูด้วยนะ" ชายหนุ่มเข้ามาปลูกหญิงสาวที่กำลังเข้าสู่นิทราในห้องนอน "ทำไมไม่ตื่นครับ" ชายหนุ่มจับเข้าที่เเขนเรียวก็รู้ถึงอุณหภูมิในร่างกายเธอเปลี่ยนไป "ริน รินครับ ตื่นได้แล้วคนขี้เซา" ชายหนุ่มที่แตะเข้าหน้าผากมนก็ร้อนขึ้นมาอย่างมากในใจเอาแต่รู้สึกผิดที่รังแกเธอเมื่อคืน "อื้ออ หนาว" หญิงสาวละเมอออกมา ชายหนุ่มก็รีบไปปิดเครื่องปรับอากาศทันที "เคที ซื้อยาแก้อักเสบและก็ยาลดไข้มาให้ด้วย ที่บ้านคุณย่ากู แล้ววันนี้มึงเข้าประชุมแทนกูด้วยดูแลบริษัทให้กูด้วยนะวันนี้" [ครับนาย] "อ่อ แล้วซื้อโจ๊กมาด้วย เอาด่วนๆ" [รับคำสั่งครับนาย] หลังจากที่วางสายจากมือขวาคนสนิทที่พึ่งตำแหน่งเลขาก็หันมาไฟกัสคนป่วย "รอพี่แป๊บเดียวนะครับเดี๋ยวพี่ไปหาผ้ามาเช็ดตัวให้ จุ๊บ!!" ชายหนุ่มก็เดินมาพร้อมผ้าชุบน้ำก่อนที่จะนำมาเช็ดตัวเธอ พอผ่านไปสักพักตัวก็เริ่มคลายร้อนชายหนุ่มจึงล้มตัวกอดเธอำไว้ในอ้อมกอดเพื่อให้เธอรู้สึกกอบอุ่น "อื้ออ หนาวว" "ชู่วว นอนนะครับเด็กดี เดี๋ยวสักพักค่อยลุกมาทานข้าวแล้วก็ทานยาให้หายนะครับ" ผ่านไปสักพักชายหนุ่มก็ลงไปรับของที่สั่งจากเคทีก็นำมาเพื่อจะให้เธอกินข้าวแล้วทานยา "รินครับ ลุกขึ้นมาทานข้าวครับ" "อื้อออ~~~ " หญิงสาวทานข้าวที่ชายหนุ่มป้อนสักพักก็ทานยาแล้วล้มตัวนอนอีกทีวันนี้สายตาเธอหนักอึ้งลืมตาไม่ไหว หญิงสาวนอนยาวไปถึงช่วงเย็นจึงรู้สึกตัวขึ้นมาเพราะอุณหภูมิเริ่มลดลง หญิงสาวหันไปมองผู้ชายที่ดูแลเธอทั้งวันจึงนำมือไปลูบกรอบหน้ามองไปยิ้มไป "ขอบคุณที่ดูแลรินนะคะ จุ๊บ!!" หญิงสาวจูบลงบริเวณแก้มสาก "อ๊ะ!! จะลักหลับพี่หรอครับ หื้ม" ชายหนุ่มที่รู้สึกตัวหลังจากที่คนตัวเล็กดิ้นจึงแกล้งหลับเพื่อดูปฏิกิริยาของเธอว่าจะทำอะไรกับเขา "แกล้งหลับหรอคะ " หญิงสาวแสร้งถามอย่างแง่งอน "ถ้าไม่หลับก็คงไม่เห็นว่ามีเด็กแถวนี้จะลักหลับพี่น่ะสิ หึ อยากทำได้ก็ไม่บอก" "บ้าใครจะทำแบบนั้นกันล่ะคะ" หญิงสาวตอบออกมาตะกุกตะกักเพราะเธอพึ่งแอบจุ๊บแก้มเขาไป "ก็เด็กแถวนี้ไง" พูดจบก็ซุกไซร้หยอกล้อเธอ "ปล่อยค่ะ ฮ่าๆ ริน จั๊กกะจี้" หญิงสาวหัวเราะออกมาแต่ก็เป็นตะฉันให้หยุดเพราะเสียงโทรศัพท์ Rrrrrr Rrrrr Rrrrrr " เดี๋ยวค่ะ พอก่อน เสียงมือถือดัง "ชายหนุ่มถอนหายใจออกมาอย่างหงุดหงิดเมื่อมีคนรบกวนเวลาสวีทของเขาและเธอ "มีอะไรครับป๊า " [เดือนหน้าป๊าจะจัดงานแต่งแกกับน้อง ชายหนุ่มที่อารมณ์ไม่ค่อยดีก็ยิ้มร่าออกมา] "ได้ฤกษ์แล้วหรอครับ " [อืม แกก็รู้ว่าน้องต้องอยู่วนความดูแลของเรา] "ครับบ" [อย่าพึ่งบอกน้องเรื่อง วิเชียรและก็บริษัทน้องเด็ดขาดเข้าใจมั้ย] "ครับป๊า " [ตอนนี้แกอยู่ไหนเมื่อไหร่จะกลับ] "อยู่กับเมีย " [นี่ป๊าบอกว่าอะไรให้ถึงวันเข้าหอก่อน ช่วยทำไว้หน้าป๊าก่อนได้มั้ย] "แค่นี้นะครับจะสวีทกับเมีย" "ใหมันได้อย่างนี้สิเจ้าลูกคนนี้" ชาลส์พูดพร้อมส่ายหัวให้กับนิสัยลูกชายตัวเอง "พ่อเป็นยังไงลูกก็เป็นอย่างงั้น" คุณหญิงผู้เป็นภรรยาพูดขึ้นมาอย่างลอยๆ "โธ่!!! ที่รัก" มาเฟียยังไงก็แพ้เมียอยู่ดี "ใครโทรมาหรอคะ ทำไมต้องบอกเขาแบบนั้น" "ป๊าน่ะ ก็ต้องบอกแบบนั้นแหละเธอก็เป็นเมียพี่นิ" ชายหนุ่มเดินเข้าไปอ้อนเธอ "แล้วโทรมาเรื่องอะไรหรอคะ" "ฤกษ์แต่งงานเดือนหน้า " ตอบให้หายสงสัย "เร็วเกินไปหรือเปล่าคะ รินยังฝึกงานไม่เสร็จเลย " หญิงสาวเป็นกังวลเพราะเธอยังไม่ได้คุยกับมารดาเพราะอยู่ๆ ก็บินกลับ ฮ่องกงกระทันหัน บริษัทที่นี่เธอก็ต้องดูแลกับลูกน้องคนสนิทของป๊าที่อิตาลีตอนนี้ "เมียท่านรองไม่มีป๊ญหาอยู่แล้ว" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับยักคิ้วข้างหนึ่งทำให้หญิงสาวแทบมองบนวันเกิดมาเฟียหนุ่มทั้งสองครอบครัวนั่งทานข้าวพร้อมหน้าพร้อมตาหลังจากไม่ค่อยได้เจอกันมาเกือบเดือนมีความสุขมากๆนะลูก ท่านอีริค มารดาของมาเฟียหนุ่มอวยพรบุตรชายคนเดียวของตระกูล"ม๊าขอให้ลูกมีีความสุขมากๆ ทำอะไรก็ประสบความสำเร็จ" นายหญิงปภาภัทรอวยพรลูกชาย"ขอบคุณครับป๊าม๊า""ม๊าก็ไม่มีอะไรมาก มีความสุขมากๆนะลูก มีหลานให้ม๊าเยอะๆล่ะ" คุณหญิงเจียอีขอหลานอีกคน"อีกไม่นานครับม๊า""ป๊าก็อยากอุ้มหลานอีกคน" ท่านจางเหว่ยพูดอย่างขบขัน"ส่วนรินก็ขอให้พี่มีความสุขมากๆ นะคะ รินรักพี่นะ แด๊ดดี๊สุดหล่อของเด็กๆ"ทั้งสองครอบครัวทานข้าวอิ่มตอนนี้แยกย้ายกันขึ้นห้องไปกันหมดแล้วทั้งสองเดินมาส่งลูกๆ เข้าห้องนอนแล้วกลับเข้าห้องตัวเอง เพราะเธอเตรียมเซอร์ไพรส์บางอย่างให้สามี"หลับตาสิคะ" เธอเดินมาตรงหน้าเขาทันที่เดินมาถึงห้องsdsสักพักมีกล่องบางอย่างวางไว้ในมือของเขามาเฟียหนุ่มลืมตาขึ้นมาก็วางกล่องไว้บนเตียงแล้วรีบเปิดดู แต่พอเห็นหน้าข้างในแล้วหัวใจแกร่งแทบกระเด็นออกมาเพราะความดีใจปนตื่นเต้น"ฮรึก จริงหรอครับ ไม่ได้หลอกพี่นะ" แต่แล้วน้ำตามาเฟียก็ไหลออกมา"จริงสิคะ ไหนดูซิ คุณพ่อสุดหล่อร้องไห้ทำไมคะ" เธอเช็ดน้ำต
เอี๊ยด อ๊าด เอี๊ยดอ๊าด!! เสียงขาเตียงดังขึ้นไม่ขาดสายเนื่องจากคู่รักที่กำลังโหมไฟราคะใส่กันและกัน"ฮึกก อ๊าา อ๊ะ อร๊ายย อ๊าๆ" หญิงสาวครวญครางอย่างสุดเสียงเนื่องจากรองรับแรงกระแทกจากสามีตัวโตเพราะคนเอาแต่ใจต้องการลูกชายอีกคนไม่สืบต่อธุรกิจอ๊า! ปั่กกก ปั่กก ปั่กก มาเฟียหนุ่มกระแทกแก่นกายใหญ่ใส่ร่องรักของภรรยาอย่างเเอาเป็นเอาตายอึกกก อ๊า หญิงสาวฟุบหน้ากับหน้าอกแกร่งเนื่องจากโดนสามีอุ้มอยู่ตั่บบ ตั่บบบ ตั่บบบ อ๊าส มาเฟียหนุ่มปลดปล่อยน้ำรักสีขาวเข้ามดลูกเมียรักเต็มที่เพราะหวังว่าลูกชายคนเล็กของเขาจะมาเกิดสักทีแฮ่ก แฮ่ก หญิงสาวหายใจเหนื่อยหอบบนอกของสามีเนื่องจากเขาทำรักกับเธอตั้งแต่หนึ่งทุ่มจนตอนนี้สี่ทุ่มกว่าเธอยังไม่ได้พักให้หายเหนื่อยเลย"เหนื่อยขนาดนั้นเลย?" มาเฟียหนุ่มแกล้งหยอกล้อภรรยารัก"ชิส์ ไม่ได้อึดเหมือนพี่นิ" เธอมองค้อนใส่เขา"หึ ทำให้พี่หน่อย" มาเฟียหนุ่มเดินมานั่งที่โซฟาโดยที่เธอยังอยู่บนตักแกร่ง"รู้หรือเปล่าว่าเราไม่จำเป็นต้องทำที่เตียงตลอด" มาเฟียหนุ่มจับเอวเธอไว้และกระแทกแก่นกายสวนเข้าไปในร่องสวาทเน้นๆ"โอ้วว เสียวมากเมียจ๋า" "อึกก อ๊าส์ เสียวๆ ฮือ จุกด้วย อ๊า" เธอคร
หลังจากที่หลินลู่ฟื้นตัวเธอก็เข้าเรือนจำโดยไม่มีการประกันตัว เพราะกดหมายของฮ่องกงแรงมาก เธอจึงโดนข้อหาติดคุกตลอดชีวิต วินาทีที่เธอรับรู้เธอแทบจะอยากตาบลงตรงนั้น ส่วนจางเหว่ยก็ยังรักและห่วงใยน้องสาวคนเดียวของเขา ต่อให้ต้องโดนตราหน้าว่าโง่บรมเขาก็อยากจะช่วยเธอ แต่ไม่ใช่ตอนนี้อาจจะให้เวลาหลินปรับตัวและสำนักจริงๆ แต่ถ้าไม่ก็คงต้องปล่อยไว้อย่างนั้น อยู่ในเรือนจำตลอดชีวิต ก็เหมือนตายทั้งเป็น นรกบนดิน"เด็กใหม่หรอเราอ่ะ" นักโทษหญิงคนอื่นเดินเข้ามาทักทายเธอด้วยสีหน้าไม่ค่อยเป็มมิตรเธอเกรงกลัวผู้หญิงร่างท้วม "คะ ค่ะ""ไม่ต้องกลัว พวกฉันแค่รับน้อง" พูดจบเธอก็โดนเหมือนที่เธอเคยทำกับหลานสาวตัวเอง ตอนนี้เธอเหมือนตายทั้งเป็นเจ็บเจียนตาย"ฮรึกก แม่ หลินอยากไปหาเเม" เธอร้องไห้ออกมาด้วยความทุกข์ทม"ฮือออ พี่ชาย หลินขอโทษฮือ" ตอนนี้เธอรู้ซึ้งแล้วถ้าย้อนเวลากลับไปเธอคงไม่ทำแบบนี้เธอสำนึกผิดแล้วจริงๆ'อันที่จริงตอนแรกผมกะจะส่งคนไปอยู่ในเรือนจำกับหลินลู่อยากให้เธอได้รับความเจ็บปวดเหมือนที่เธอทำกับภรรยาของผม''แต่มาคิดดูอีกครั้ง ผมไม่อยากให้กรรมทุกอย่างที่ผมเคยทำไปตกถึงลูกที่จะเกิดมาของผม''ฉันอภัยให้
หลินลู่มาทำงานตามปกติแต่เธอหารู้ไม่ว่าเวลาของเธอหมดไปแล้ว"林小姐,警察來找你了。" (คุณหลินคะ ตำรวจมาขอพบ) ฝู่เหยาวิ่งหน้าตื่นเข้ามาในห้องทำงาน"有什麼已經宣布的嗎? " (อะไรหรอ ได้แจ้งไว้หรือเปล่า) เธอนั่งไม่เป็นเดือดเป็นร้อนอะไร'เรื่องผ่านมาเป็นเดือนเเล้ว หลักฐานก็ไม่มี คงไม่มีอะไรหรอกมั้งน่าจะเรื่องของวัฒน์' เธอคิดในใจ"林總,還是去會議室吧,大家都在等著呢。" (คุณหลินไปที่ห้องประชุมดีกว่าค่ะ ทุกคนรออยู่)"每個人?" (ทุกคน?)เธอเดินตามผู้ช่วยไปที่ห้องประชุมเพราะเธอก็อยากรู้ใจจะขาด"เชิญนั่งครับ" มือขวาคนสนิทของมาเฟียหนุ่มพูดกับเธอ"มีอะไรหรอคะ" เธอค่อยๆนั่งแล้วถาม"我們逮捕你企圖殺死你的兄弟。 " (เราขอจับกุมคุณข้อหาพยายามฆ่าพี่ชายของคุณ)"什麼!?不要誹謗我我會起訴你們所有人。" (อะไรนะ!? อย่ามาใส่ร้ายฉัน ฉันจะฟ้องพวกแกให้หมด) เธอลุกขึ้นโวยวาย"คุณน้า มอบตัวเถอะค่ะ โทษหนักจะได้กลายเป็นเบา" ลี่หลินเธอพูดขึ้นมา"แก แกใช่มั้ย แกจะมายึดบริษัทของฉันใช่มั้ย" หลินลู่ตรงเข้ามาจะทำร้ายหลานสาวตัวเองแต่มาเฟียหนุ่มโอบกอดเธอไว้และสั่งให้การ์ดที่อยู่ในห้องล็อคตัวเธอไว้ เพราะตอนนี้เธออาละวาดอย่างไม่ใช่เธอเมื่อก่อนหน้านี้"ไม่มีใครทำอะไรคุณน้าหรอกค่ะ คุณน้าทำร้ายพ่อของลี่ทำ
"หมอคะ ตอนนี้พี่ชายฉันเป็นยังไงบ้าง" หลินลู่มาโรงพยาบาลพร้อมกับลูกน้องคนสนิทของพี่ชายเธอหลังจากที่เธอเก็บหลักฐานทั้งหมดไป"คนไข้มีอาการหัวใจวายเฉียบพลันจึงเกิดอาการช็อกและหมดสติไป คนได้เป็นอัมพาตแต่เราสามารถทำให้เป็นเหมือนเดิมได้ด้วยการบำบัดเพราะคนไข้ตกบรรไดและหัวใจล้มเหลวจึงค่อนข้างหน้าเป็นห่วงครับ""แต่มีอีกเรื่องครับ คือทางเราพบสารชนิดหนึ่งที่เป็นการทำลายส่วนต่างๆของระบบในร่างกาย และเป็นยากระตุ้นโรคหัวใจจะเรียกได้ว่าเป็นสารพิษก็ได้ครับ""ก่อนหน้านี้คนไข้ทานอะไรหรือแพ้อะไรมาหรือเปล่าครับหมอจะได้เขียนประวัติ""ฉันไม่ทราบว่าพี่ชายฉันทานอะไรลงไปนะคะเพราะฉันอยู่ในห้อง แต่เมื่อตอนเย็นเราสองคนทานอาหารกันตามปกติแต่เป็นอาหารโปรดของพี่ชายฉัน เราทานกันมานานแต่ไม่ได้เป็นอะไรนะคะ""พี่ชายฉันจะดีขึ้นเมื่อไหร่คะ""ตอนนี้หมอยังให้คำตอบไม่ได้ เพราะยาไปกระตุ้นหัวใจแรงเกินไปจนพี่ชายของคุณรับไม่ไหวและหมดสติไป แต่เคยมีคนไข้มารักษาอาการแบบนี้คล้ายๆ กัน แต่ก็หลับไปประมาณหนึ่งเดือนกว่าๆ""หลิงเถียน เฝ้าพี่ชายไว้ก่อนนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันจะเข้ามา" เธอบอกกับลูกน้องคนสนิทพี่ชาย"เอ่อ ครับ" แม้จะสงสัยอยู่บ้างแต
เหตุการณ์นี้เป็นเรื่องจินตนาการของผู้เขียนแต่งเขียนขึ้นมาเอง ห้ามลอกเลียนแบบการกระทำนี้เด็ดขาดนะคะ โปรดอ่านด้วยความเข้าใจ ขอบคุณค่ะ**************************************************"พี่ชาย หลินมีเรื่องจะคุยด้วย" เธอเปิดประตูเดินเข้ามาในห้องทำงานของจางเหว่ยด้วยรอยยิ้ม"ไม่มีเงินใช้หรอถึงซมซานกลับมา" จางเหว่ยพูดประชดเธอ มีเพียงหลินลู่ที่เก็บความโกรธทำไว้ในใจหลินแค่จะมาบอกว่าหลินเลิกกันกับวัฒน์แล้วนะคะ หลินรู้แล้วว่าเขามีเกาะหลินเพราะหลินพึ่งเห็นเขาเดินเข้าโรงแรมไปกับผู้หญิงรุ่นแม่เหมย"เมื่อเช้าเธอพึ่งไปอยู่กับมันมานิ พี่จะเชื่อเธอได้ยังไง" จางเหว่ยพุดอย่างรู้ทันเธอ"มันก็จริงค่ะ แต่หลินให้คนตามวัฒน์หลินเลยพึ่งตาสว่างเมื่อตอนบ่ายๆ" เธอแสร้งหน้าเศร้า"หลิน ฮรึกก หลินรักเขามากแต่ทำไมเขาต้องทำแบบนี้กับหลินดวย ฮือออ" เธอร้องไห้ออกมาจนพี่ชายของเธอเดินเข้ามากอดปลอบใจ"ไม่เป็นไรนะ เธอยังมีพี่ พี่ชายคนนี้ที่รักเธอเหมือนกัน" จางเหว่ยพูดปลอบน้องสาว แต่กลับเป็นหลินเองที่สะอึกเพราะคำว่ารักของพี่ชายต่างแม่ของเธอ แต่สุดท้ายก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมเพราะคำสอนของแม่ผุดขึ้นมา ทุกอย่างของตระกูลเฟยหมิ