1ST UPDATE.
Mabilis na umatras si Roxanne. “Donovan, hindi ko matatanggap ang sobrang mahal na bagay na ‘yan.”Sandaling natigilan si Donovan, saka napangiti. “Kung mahal man o hindi, ako ang dapat mag-alala ro’n. Wala lang sa akin ‘yang halaga. Nang makita ko ang set ng alahas na ‘to kanina, naisip kong bagay na bagay talaga sa’yo.”“Maaaring hindi ito mahal para sa’yo, pero para sa akin, napakamahal na ng alahas na ‘to.”Sa harap ng seryosong tingin ni Roxanne, napakunot-noo si Donovan. “Girlfriend kita, hindi ba normal lang na bigyan kita ng alahas?”Napakagat-labi si Roxanne at muntik nang magsalita, pero bumulong si Grace sa kanyang tainga, “Roxanne, ang daming taong nakatingin. Gusto mo bang mapahiya si Donovan sa harap ng lahat? At sa totoo lang, maliit na halaga lang talaga ‘yan para sa kanya. Pwede ka namang bumili sa kanya ng bagay na kapresyo niyan. Tanggapin mo na.”Pagkarinig nito, tumingin si Roxanne sa paligid at napansin niyang tama nga—pinag-uusapan sila ng mga tao, may mga nakat
Napakagat si Daphne sa kanyang labi, at may bahid ng takot sa kanyang mga mata. Kung hindi na muling magtaas ng presyo si Grace, wala na siyang pambayad. Pero sa ekspresyon ni Grace kanina, halatang sinadya niya iyon at imposibleng magtaas pa siya ng presyo."Isang daan at limampung milyon, ikalawang tawag!"Wala nang nagtaas ng placard sa buong lugar. Karaniwang emerald lang naman ang alahas, at medyo maganda lang ang disenyo. Wala itong halaga para kolektahin. Tanging isang hangal lang ang magbabayad ng isang daan at limampung milyon para dito, lalo pa’t wala nang gustong magtaas pa ng presyo.Nanggigigil si Denzel habang galit na ibinulong, "Hindi ba't sinabi mong magtataas pa ng presyo si Grace?!"Sa harap ng galit na tingin ni Denzel, kinagat ni Daphne ang kanyang labi at napaluha, "Pasensya na po… nagkamali ako ng hula...""Isang daan milyon lang ang kaya kong ibigay. Bahala ka na kung saan ka kukuha ng natitirang limampung milyon!"Hindi naman tanga si Denzel. Ramdam niyang sin
Huminto si Donovan at tiningnan siya, bahagyang malungkot ang mga mata, at pagkatapos ng ilang segundo ay napabuntong-hininga, "Roxanne, hindi kita dapat pinagalitan...I’m sorry."Totoo ngang medyo nagalit siya nang malaman niyang magkasama sina Roxanne at Devon. Pero nang kusang hawakan ni Roxanne ang kanyang kamay, karamihan sa kanyang galit ay nawala.Tiningnan siya ni Roxanne at mahina ang boses na nagsabi, "Kasalanan ko rin naman talaga ito. Natural lang na magalit ka. Hindi ko naisip ang nararamdaman mo."Simula nang pumayag siyang makasama si Donovan, dapat ay lumayo na siya sa ibang lalaki at bigyan ng sapat na seguridad si Donovan. Lalo na't... may nakaraan pa sila ni Devon, kaya’t normal lang na pagselosan ito ni Donovan.May kumislap na lambing sa mata ni Donovan, "Maliit na bagay lang ito, tapos na ‘yon. Tara na, pasok na tayo.""Sige."Pagkapasok nila sa auction, saka lamang naramdaman ni Roxanne na nawala na ang titig na nararamdaman niya mula sa likuran.Dumating din si
Nang makita ang pangalan ni Donovan na kumikislap sa screen, ngumiti siya at sinagot ang tawag."Ano'ng meron?""Roxanne, may dalawang ticket ako para sa auction. Gusto mo bang sumama? Narinig ko maraming magagandang alahas ang ia-auction. Sa tingin ko interesado ka roon."Tumaas ang kilay ni Roxanne. Hindi niya inaasahan na yayayain siya nito sa auction."Kailan?""Bukas ng gabi."Nag-isip si Roxanne at naisip niyang wala naman siyang gagawin kinabukasan."Sige, ikaw na ang bahala sa paghatid sa akin bukas ng gabi."Pagkatapos ng tawag kay Donovan, ibinaba ni Roxanne ang telepono sa mesa at nakita si Drake na nakatitig sa kanya na may malisyosong ngiti sa labi."Ate, ang saya mo ah. Boyfriend mo ba ‘yung tumawag?"Ngumiti si Roxanne at tahasang umamin, "Oo, bakit?"Si Drake ay mahigit dalawampung taon nang single. Taon-taon, ang birthday wish niya ay makalabas sa pagiging single. Pero dahil palagi siyang nasa laboratoryo at walang pagkakataong makakilala ng iba, nananatili pa rin siy
"Iaakyat na kita." Anyaya ni Devon.Umiling si Roxanne. "Huwag na Devon, gabi na rin oh. Umuwi ka na ngayon, at salamat sa paghatid sa amin."Pagkasabi noon, bumaba na ng sasakyan si Roxanne habang buhat si Lance.Inabot ni Devon sa kanya ang susi ng sasakyan. "Kung may kailangan ka, huwag kang mag-atubiling kontakin ako."Napahinto si Roxanne, at muling sumagi sa isipan niya ang kakaibang pakiramdam na naramdaman niya sa ospital. Kung tama ang hinala niya, tila nagbago ang pakikitungo sa kanya ni Devon mula nang magising ito sa ospital.Napaisip tuloy siya kung naalala na ba nito ang kanilang nakaraan.Ngunit hindi pa ito ang tamang oras para alamin iyon. Ibinaba niya ang tingin, kinuha ang susi, tumango, at sinabi, "Sige, Devon, salamat sa abala ngayong gabi."Wala nang ibang sinabi si Devon. Pinanood niyang pumasok sina Roxanne at Lance sa pasilyo bago siya sumakay sa sasakyan at umalis.Sa mga sumunod na araw, sinamahan ni Roxanne sina Melissa at Drake para makipag-ugnayan sa mga
Pagkatapos lumingon ni Vincent, agad na lumiliit ang kanyang mga mata nang makita si Roxanne. Kamakailan lamang niyang nalaman na buhay pa si Roxanne at may anak sila ni Devon.Ngunit wala siyang pakialam dito. Matagal na silang nagkasamaan ng loob ni Devon, at kahit na bumalik pa si Roxanne, hindi na sila maaaring magkasundo.Matapos titigan si Roxanne ng ilang segundo, inalis niya ang kanyang tingin nang walang emosyon. "Wala tayong dahilan para pansinin ang mga taong walang kinalaman sa atin."Bagaman malamig ang tono ni Vincent, napansin pa rin ni Daphne na mahigpit ang pagkakahawak niya sa kutsilyo at tinidor. Mukhang hindi siya kasing kalmado gaya ng ipinapakita niya.Ibinaba ni Daphne ang kanyang kubyertos, tumingin kay Vincent at mahinahong nagsalita, "Vincent, hindi mo ba nararamdaman na hindi ito makatarungan? Maayos si Roxanne at nanganak pa ng anak ni Devon, pero tayo ang pinaghigantihan ni Devon, lalo na ikaw. Halos malugi na ang pamilya niyo. Gaano karaming pagsusumikap