LOGIN
MY KiNG (เพื่อน)ที่รักของฉัน 20+
| คิงส์ x น้ำปั่น | KING คิงส์ เจ้าของคอนโด K Dot. หล่อรวย เย็นชาและเจ้าชู้ เขามักจะได้ทุกอย่างที่เขาต้องการ “ถ้าฉันบอกว่าฉันชอบเธอ เธอจะให้ฉันไหม?” NAMPAN น้ำปั่น) เจ้าของผับ 2Q PUb รวย เก่ง สวยเซ็กซี่และมีเสน่ห์มาก นิสัยของเธอตรงข้ามกับภาพลักษณ์อย่างสิ้นเชิง “…คิงส์ เราเป็นเพื่อนคิงส์นะ” ‘ฉันจะพูดอีกแค่ครั้งเดียว” ‘….’ ‘…ถอด’ ‘คิงส์!’ W a r n i n g นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาความรุนแรง เพศ และการใช้ภาษาค่อนข้างรุนแรง เหมาะสำหรับผู้อ่านที่มีอายุ 20 ปีขึ้นไป หากมีการคัดลอกหรือนำไปดัดแปลง หากพบเจอจะ ดำเนินคดีตามกฎหมาย! ทันที …… ระดับเรท 18+ =❤️🔥 NC = 🔥🔥 NC+ = 🔥🔥🔥🔥 ฝากกด ถูกใจ🤍 คอมเมนต์ 💬 กันเยอะๆนะคะ ทุกหัวใจ ทุกคอมเมนต์ คือกำลังของคนเขียนนะคะ🙂 ==================== 2Q PUb 🎶~🎵~🎶~🎵~ “มึงคิดว่าไอ้คิงส์มันไม่อยากล่อไอ้ปั่นหรือไง แม่ง.. สวยหล่อแบบนั้น คุณภาพชีวิตแม่งก็ไม่ได้ต่างกันเท่าไหร่ จะเอากันสนุกๆไอ้คิงส์ไม่มันถืออยู่แล้ว” เสียงสนทนาของ เหนือ กำลังนั่งวิจารณ์เพื่อนตัวเอง ขณะที่สายตามองตรงลงไปยังชั้นล่างของผับ มองดูการเคลียร์ปัญหาของคนเป็นเพื่อนที่จัดการคนเมาแล้วกร่างแบบทุกทีเหมือนทุกวัน ทั้งที่คิงส์ไม่ใช่เจ้าของที่นี่ แต่เป็นหญิงสาวคนที่ยืนอยู่ข้างๆต่างหากที่เป็นเจ้าของสถานที่อโคจรระดับต้นของประเทศแห่งนี้ ที่เป็นเพื่อนของคิงส์รวมถึงเป็นเพื่อนของเหนือกับเสือ ที่กำลังสนทนาและจับจ้องสถานการณ์อยู่ชั้นบน “แล้วมันจะลีลาเพื่อ? มึงอย่าบอกนะ ว่าอย่างมันต้องรอให้ผู้หญิงสมยอม?” เสือที่เพิ่งกลับมาจากต่างประเทศไม่กี่ชั่วโมงเอ่ยถาม การที่ต้องไปๆมาๆระหว่างประเทศทำให้เขาตกข่าวอะไรหลายๆอย่างไปเยอะพอตัว “เพราะไอ้ปั่นมันมีปมต่างหาก!” “ปม? …ปมเหี้ยไรวะ?” “รู้แล้วอย่าบอกใครนะมึง” “เออ” “ปมของไอ้น้ำปั่น… มัน!” “อ้าว! มานานหรือยังเนี่ย! อ้าวเสือ!” เสียงหวานเอ่ยทักขัดจังหวะ เหนือรีบหุบปากทันทีที่น้ำปั่นกับคิงส์มาที่โต๊ะ “กลับมาไทยตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมไม่ทักบอกกันอะ!” “ก็เพิ่งถึงนี่แหละ ไอ้เหนือมันก็ลากมาที่นี่ก่อนบ้าน” น้ำปั่นคลายกอดเสือแล้วยิ้มหวานให้กับเพื่อนชายทุกคนที่ได้อยู่กันพร้อมหน้า “คิงส์ เราไม่กลับห้องละ^^” “ไหนบอกปวดหัว?” เสียงทุ้มเอ่ยถามก่อนจะวางมือที่หน้าผากมน น้ำปั่นไม่ได้ถือตัวเท่าไหร่หากคนที่สัมผัสร่างกายจะเป็นผู้ชายสามคนนี้ เพื่อนที่เธอไว้ใจมากที่สุดเท่าที่เธอมี “แต่วันนี้แก็งค์เราอยู่กันครบเลยนะ เสือกลับมาทั้งที เราสั่งตัวเองแล้วแหละว่าให้ปวดหัววันอื่น^^” “เอางี้จริงดิ?” เหนือถามแค่นขำเบาๆ “เอางี้แหละ มาๆคิงส์ มานั่ง^^” ร่างสูงของคิงส์ถูกดันให้นั่งข้างเหนือ ส่วนน้ำปั่นทิ้งตัวลงนั่งข้างเสือ พ่อหนุ่มนอกแสนเจ้าเล่ห์ “ไงมึง ดูจะไร้วี่แววที่จะเป็นผัวเจ้าของผับนะมึงอะ ดูแลก็แล้ว เป็นห่วงก็แล้ว รับส่งถี่ๆก็แล้ว แม้แต่จะแอบกินกันก็ไม่มีแวววะ^^” “หุบปากไปเลยมึงอะ” “ก็กูพูดจริงนิหว่า.. มึงเอาเวลาที่มาม้อไอ้ปั่นไปหลีหญิงแบบเดิมดีกว่าเยอะหน้าตามึงจะได้สดใส …หมองไปเยอะมึงช่วงนี้อะ” สายตาคมมองเพื่อนตัวเองพูดคุยสนุกสนานก่อนจะนิ่งอย่างไม่มีคำพูดใดหลุดออกมาจากปากครู่ใหญ่ น้ำปั่น หญิงสาวคนเดียวในกลุ่มเพื่อนสี่คน เธอสวยและมีเสน่ห์มาก เป็นเจ้าของผับแต่กลับแต่งตัวมิดชิดเรียบร้อย ไม่ว่าจะใครก็ตามที่รู้จักน้ำปั่น สิ่งเดียวที่พูดเป็นเสียงเดียวกันคือน้ำปั่นเป็นคนแต่งตัวเรียบร้อยซะจนคิดไม่ถึงว่าเธอเป็นเจ้าของกิจการกลางคืน แถมยังเก่งชนิดที่ใครๆก็อยากได้เธอเป็นแฟน เธอจึงมีผู้ชายเข้ามาพัวพันเรื่อยๆ จนเพื่อนทั้งสามต้องคอยแสกนให้ แต่ไม่ว่าจะคบกับใครก็คบกันได้ไม่นาน เธอมักจะเป็นคนบอกเลิกฝ่ายชายทันทีที่ชีวิตรักของเธอ เริ่มมีเซ็กส์เข้ามาเกี่ยวข้อง และเธอสามารถบอกเลิกแฟนที่คบกันมาหลายเดือนเพียงเพราะเขาพูดกับเธอว่า ‘คืนนี้พี่ขอค้างห้องปั่นนะ’ ผลัก! “อุ้ย! ขอโทษค่ะ!” แรงชนกระแทกจากด้านหลังทำให้คิงส์หันกลับไปมอง หญิงสาวทรงโตในชุดเดรสสีแดงสดส่งยิ้มขอโทษอย่างเชิญชวน “เลอะหมดเลย~” ก่อนจะยื่นมือเรียวดึงทิชชู่กลางโต๊ะ ชุดเดรสคว้านลึกทำให้มองเห็นไปถึงไหนต่อไหน “ยั่วสัส! ไม่เอาคือควายนะมึง” “….” “ไอ้คิงส์..” ครืด~ ร่างสูงยืนขึ้นเต็มความสูง185เซนติเมตร ก่อนจะสบตาใบหน้าเย้ายวนของหญิงสาวชุดแดงที่ยังยืนอยู่ตรงหน้า “ขอเช็ด… ได้ไหมคะ~” “…เช็ดจนแห้ง ทำได้ไหมละ?” “อันนี้ก็ต้องลองดู~” ร่างสูงเดินจากไปพร้อมกับมีหญิงสาวเดินตาม เป็นจังหวะที่น้ำปั่นกำลังหัวเราะแล้วหันไปเห็นคิงส์เดินหายไปตรงทางลับพร้อมกับมีหญิงสาวชุดแดงเดินตาม รอยยิ้มหดหายก่อนชะโงกมองหาคนเป็นเพื่อน “เหนือ… อีกแล้วเหรอ?” น้ำปั่นเพยิดหน้าไปทางที่คิงส์เดินไป คิงส์เป็นเสือ มาที่ผับฉันทีไรก็ได้เหยื่อกลับไปกินทุกที “อืม ก็มึงอะ.. ไม่ใจอ่อนยอมมันสักที” “เกี่ยวอะไรอะ คิงส์ก็เป็นของคิงส์แบบนี้มานานละ เหมือนแก ..กับแกแหละเสือ” “อ้าว! กูเกี่ยวไรวะ?” เสือดูเดือดร้อนกับคำโบ้ยของน้ำปั่น ไม่ใช่ไม่รู้หรอกนะว่าคิงส์ชอบฉัน การกระทำของคิงส์ที่มีให้ฉันเนี่ยฉันดูออก แต่ด้วยเหตุผลส่วนตัวแล้ว จากที่ผ่านๆมา …ตอนนี้ฉันไม่พร้อมที่จะคบกับใคร เพราะฉันรู้ว่าการมีแฟนมันมากกว่าการจับมือหรือนั่งหอมแก้มแบบเด็กน้อย.. ซึ่งกับเรื่องแบบนั้น.. ฉัน… ยิ่งกับคิงส์แล้ว ยิ่งเป็นไปไม่ได้ คิงส์ขาดเรื่อง เซ็กส์ ไม่ได้ ซึ่ง ในขณะที่ฉัน…ทำเรื่องแบบนั้น ไม่ได้ แบบนี้แล้ว.. ฉันจะคบกับคิงส์ได้ยังไง ไม่ใช่ตรรกะที่ว่าเป็นเพื่อนกันแล้วเป็นเเฟนไม่ได้หรอกนะ แต่เหตุผลเดียวของฉัน คือฉันไม่สามารถมีเซ็กส์กับใครได้เลย ด้วยเหตุผลส่วนตัว.. เป็นเหตุผลที่ฉันยังไม่สามารถก้าวข้ามไปได้ และหวังว่าสักวัน ฉันจะมีชีวิตรักที่ปกติเหมือนกับคนอื่นเขาสักที “หวั่นไหวกับมันในวันที่ช้าไปมันจะไม่ทันเอานะ~” “ทำไมเราต้องหวั่นไหวละ เราให้คำว่าเพื่อนกับพวกแกทุกคนเท่ากัน” “ก็เมื่อไหร่ที่มันมีตัวจริงให้ดูแล มึงจะไม่ได้อะไรแบบที่มึงเคยได้จากมัน” “….” “แม้กระทั่งความห่วงใย” “เหนือ แกไม่ต้องมาชงคิงส์ให้เรา คิงส์ให้เท่าไหร่? เราให้เท่านึงเลยเอ้า!” “พวกคนรวยนี่เขาใช้เงินแก้ปัญหาแบบนี้เหรอวะ~” “เรามีมากพอที่จะทำให้เหนือหยุดพูดเรื่องนี้ได้ละกัน” ให้คิงส์ใช้ชีวิตแบบที่คิงส์เป็นต่อไปแบบนั้นแหละดีที่สุดแล้ว.. หญิงสาวยกแก้วเหล้ากระดก แล้วกระชับปกคอเสื้อที่ติดกระดุมยันคอ ถึงจะอึดอัด แต่ก็ไม่คิดที่จะปลดมัน…ดอกไม้ถูกวางหน้าหลุมศพของคนเป็นแม่.. น้ำปั่นยืนสงบนิ่งก่อนจะลืมตามองรูปภาพของแม่อีกครั้งในท่ามกลางความเงียบ“..หนู กล้าที่จะใช้ชีวิตแล้วนะ”“…..” คิงส์ที่ยืนแนบข้างยังอยู่ในท่าสำรวม“..หนูเคยตั้งคำถาม ตอนที่หนูรู้ว่าแม่ทำงานหาเงินมาให้หนูด้วยงานของเเม่ ว่าเพราะอะไร ทำไมมีแต่คนว่าด่านินทาตามหลังทั้งที่แม่ไม่ได้ไปเดือดร้อนพวกเขาสักนิด แล้วงานที่แม่ทำ …มันไม่ดีขนาดนั้นเลยใช่ไหม” ฉันจำความรู้สึกตอนนั้นได้ดี ก็อารมณ์เด็กที่ไม่เข้าใจว่าทำไมคนรอบข้างจะต้องมาคอยบ่นนินทาแม่ฉันให้ฉันฟัง ตัดสินว่าแม่ฉันเป็นคนไม่ได้และฉัน.. ก็คงเหมือนลูกไม้ตกไม่ไกลต้น ฉันคงไม่พ้นใช้ร่างกายหาเงิน นั่นคือคำที่พวกเขาเหล่านั้นพูด“ทำไมพวกเขาต้องมาเดือดร้อนกับพวกเราที่ไม่ใช่คนในครอบครัวของเขา ไม่ใช่เรื่องของเขา เขาไม่รู้กันด้วยซ้ำว่าความจริงเป็นยังไง แม่ต้องเจอกับอะไรบ้าง จนวันนึงหนูก็เข้าใจ ว่างานที่แม่ทำ …มันต้องแลกมากับอะไรหลายๆอย่าง”“…..”“หนูเคยโดยเพื่อนที่โรงเรียนล้อด้วยนะ ว่าหนูเป็นลูกของผู้หญิงอย่างว่า …เรื่องนี้หนูก็ไม่เคยเล่าให้แม่ฟัง จนกระทั่งเกิดเรื่องนั้นขึ้น เรื่องที่ทำให้ทุกคนบนโลก.. ขอใช้คำนี้ก็แล้ว
ซ่าาาา~เสียงคลื่นสายซัดเข้าริมหาด มันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆถ้าใครได้รู้ว่าฉันกับคิงส์ เรากำลัง..."กลัวหรือไง""แน่สิ... ที่นี่มัน""มีแค่เรา.." สายตาของน้ำปั่นมองจ้องคิงส์อย่างกังวล ริมฝีปากที่ชอบเม้มคิดเวลามีเรื่องให้วิเคราะห์"เรา... กลับไปทำที่ห้องก็ได้นะ""เสียเวลา" คิงส์พูดจบก็หิ้วกระเตงฉันขึ้นจากฝั่ง ฉันที่เอาแต่กอดคอคิงส์ก็รีบกวาดสายตาไปรอบๆ ไร้วี่แววของผู้คนอย่างที่คิงส์พูดจริงๆ"ฉันไม่ชอบให้ใครเห็นเรือนร่างของเธอ พอๆกับที่เธอไม่ชอบนั่นแหละ""..." "แต่นี่เป็นเวลาของเรา และฉัน... จะไม่ยอมเสียมันไปแม้แต่วินาทีเดียว" ร่างสูงของคิงส์ที่พาน้ำปั่นมายังปากถ้ำที่ความสูงของน้ำมีเพียงเอว ดันร่างบางหันชิดติดโขดหิน ปูเสฉวนที่วิ่งไปมาพอจะเป็นสัญลักษณ์ของความสมบูรณ์ในระแวกนี้... ก่อนจะถูกคิงส์จับสะโพกให้แอ่นรับความสูงของเขา เนื้อตัวและไรผมที่เปียกเริ่มมีความเหนียวกลิ่นไอของทะเล"แค่เธอ.. ฉันไม่ต้องการใครอื่นแล้วจริงๆ""...คิงส์""แอ่นก้นมาให้ฉัน.. เธอยืดเยื้อมามากพอแล้ว""อ๊ะ!" มือหนากอบกุมก้นกลมของฉันทันที คิงส์นวดคลึงมันพร้อมออกแรงบีบจนไปถึงขั้นตีแก้มก้นฉันเบาๆ น้ำปั่นที่ยอมรับสิ่งที่กำลังจะ
กว่าฉันจะรอดเป็นไทจากการตามตื้อของคิงส์อย่างไม่ลดละนี่ฉันเสียพลังงานไปเยอะมากนะ ข้าวที่กินไปอาจจะไม่พอให้อยู่ท้องฉันก็ได้ในตอนนี้ น้ำปั่นยืนเหลือบมองคิงส์ที่นั่งอยู่ที่โต๊ะ สายตาของคิงส์คือบับ… ฉันอยากรู้จริงๆนะ ว่าเวลาผู้ชายเขา อยาก แล้วไม่ได้เนี่ยมันทรมานขนาดไหน คิงส์เล่นจ้องฉันไม่เลิกแบบนี้ “..ขึ้นห้องไหมคิงส์ มองเราซะ -///-““ทำไมชอบเขิน”“เอ้า! ก็มันเขินจะให้ทำไง”“แล้วที่ใส่อยู่ไม่หัดเขิน?” สายตาคมมองเรือนร่างของฉัน แน่นอนอีกแหละว่าฉันใส่ชุดคลุมอาบน้ำลงมาด้วย ขืนฉันใส่บิกินี่ที่สวมอยู่ลงมาโทงๆนะ ฉันถูกคิงส์จับขังห้องพักแน่นอนอะ แต่พอฉันมาอยู่ข้างล่างแล้วแบบนี้คิงส์ก็ทำอะไรไม่ได้ไงนึกออกใช่ไหม เพี้ยะ!“คิงส์! เดี๋ยวเถอะ!” มือหนาตีก้นฉัน แดงไปหมดแล้วมั้งเนี่ย :(“มึงกลับห้องไปให้มันเอาหน่อยไป จ้องซะ…” เหนือพูดกับฉัน น้ำปั่นบู้ปากใส่ทุกคนก่อนจะเขยิบตัวห่างออกจากโต๊ะ และระยะอันตรายที่คิงส์จะตีก้นฉันได้อีกรอบ สงสัยบิกินี่สีน้ำเงินที่เลอาช่วยเลือกมันคงสร้างความเซ็กซี่ให้ฉันแน่ๆก็คิงส์นะชอบสีน้ำเงินอยู่แล้วด้วย… เอ๊ะ.. จะว่าไป คิงส์ก็รู้ว่าฉันเลือกชุดกับเลอา.. แล้วที่ไม่ออกตัวแรงห้าม
ร่างสูงๆของคิงส์ในสายตาของน้ำปั่น ดูโตเป็นผู้ใหญ่กว่าเดิมขึ้นทุกที หรืออาจเป็นเพราะน้ำปั่นยังคงติดตากับคิงส์ในสมัยเรียนที่เคยผ่านมาด้วยกัน พอเอาเข้าจริงๆ… คิงส์ก็ดูน่านับถือในหมู่คนที่เขาทำงานด้วยกันอย่างมาก ถึงคิงส์จะอายุน้อยกว่าลูกน้องและพนักงานหลายๆคนก็ตาม แต่สัมมาคาราวะของคิงส์ก็ไม่แย่เลยฉันที่ยืนมองคิงส์อยู่อีกฝั่งเปลี่ยนมุมมองมามองทะเลกว้าง.. ลมทะเลที่ซาดปะทะใบหน้า กลิ่นทะเลและสายลม… รู้สึกผ่อนคลายดีจัง นานแค่ไหนอล้วนะที่ฉันไม่ได้ใช้ชีวิตแบบไม่ต้องคิดหน้าพะวงหลังกับสิ่งที่ใจเลือกทำ… การมีคิงส์ในชีวิต.. มันไม่แย่จริงๆนะหมับ~ มือหนาเข้าสวมกอดที่เอวเล็กช้า น้ำปั่นสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะตีมือไปที่แขนแกร่ง“คนเยอะ อายเขา~”“แปลกจัง.. ทำไมฉันถึงไม่อายนะ~”“..ปากหวานเก่งจังนะเดี๋ยวนี้อะ ไม่รู้ว่าแอบไปพูดแบบนี้กับสาวที่ไหนหรือเปล่า”“จะไปพูดกับใคร เมียอยู่นี่แล้ว~” คงดูเป็นคู่รักที่หวานจะน้ำทะเลแทบจะเลี่ยน ฉันแอบเห็นว่ามีคนมองมาที่คู่เรานะ ฉันพยายามแกะมือของคิงส์ออก แต่เขากลับไม่ยอมปล่อยกันเลย“คิงส์~”“มดจมน้ำตายหมดละมั้ง หวานสัส”“อ๊ะ!” ฉันรีบแกะมือของคิงส์ออก ก็เสียงเหนือไง เสือก็เดิน
ถ้าจะบอกว่าชีวิตฉันหลังจากที่ตัดสินใจกลับมาคบกับคิงส์อีกรอบมัน… ดีจนน่าใจหายราวกับฉันกำลังท่องอยู่ในโลกของนิยายฟิลกู๊ดทำนองนั้นร่างบางนั่งเท้าคางกับเค้าน์เตอร์ในครัว จ้องมองร่างสูงของคิงส์ที่กำลังจัดเตรียมอาหารให้กัน“ไปนอน จะออกมาทำไม”“เราก็อยากนอน แต่ก็อยากดูคิงส์ทำ” ฉันเป็นประจำเดือนไง แล้วคือปวดท้องมากๆจนฉันไม่สามารถเข้าไปดูงานที่ผับได้ คิงส์ก็เลยหอบของมันทำอาหารให้ฉันถึงห้อง น่ารักไหมละแฟนฉันคนนี้นะ~“มันต้องอร่อยมากแน่ๆ”“ครั้งแรก อย่าเพิ่งหวัง” แล้วก็ยื่นถุงน้ำร้อนที่ใช้ประคบหน้าท้องเวลาผู้หญิงอย่างเราๆเป็นประจำเดือน“..คิงส์ซื้อมาด้วยเหรอ?”“อืม”“…..”“ไม่อยากโดนร่างสองเธอแยกเขี้ยวใส่”“…..”“พอจะอารมณ์ดีขึ้นหรือเปล่า”“..ทำไมน่ารักแบบนี้นะ”“โดนชมตอนเป็นเมนส์นี่ ฉันควรปิดคอนโดฉลองเลยไหม”“อย่าเว่อร์สิ” คิงส์ที่แค่นเสียงหัวเราะในลำคอมองหน้าฉันก่อนจะยิ้มให้ “ไม่เห็นต้องทำให้ขนาดนี้เลย.. มีงานไม่ใช่เหรอ จะมาเสียเวลาอยู่ในครัวทำไม เสื้อก็เลอะไปหมด”“ฉันเคลียร์เสร็จหมดแล้ว งานที่บอก”“….ทีหลังไม่ต้องทำขนาดนี้นะ เราเกรงใจ” คิงส์วางอุปกรณ์ในมือแล้วมองฉันนิ่งๆ“ถ้าพูดคำนี้อีกทีจะ
:: KING ::“ไงมึง ได้ข่าวตามติดตูดปั่นมันจนงานการไม่ทำ แล้วผลเป็นไง?”“กูว่าปั่นใจแข็งขึ้นเยอะ ไม่งั้นคงไม่ทำแบบนั้น” เสือชี้นิ้วขณะที่กระดกเบียร์เข้าปาก น้ำปั่นที่อยู่ในชุดที่แปลกตาจนคิงส์ไม่พอใจดูมีความสุขดี ผิดกับคนตัวใหญ่.. ที่นั่งเคาะนิ้วอยู่กับที่อย่างไม่สบอารมณ์“เออ.. ชุดลูกไม้สายเดี่ยวสีดำ กับผิวขาวเนียนออร่าแบบนั้น ดึงดูดแมงเม่าพวกนั้นได้ดีกว่ากองไฟอีกวะ~” “ซื้อมาให้ใส่อยู่กับกูแท้ๆ เดี๋ยวเถอะมึง ได้กลับไปเป็นผัวเมื่อไหร่กูสั่งสอนให้เข็ด” เพื่อนทั้งสองนั่งขำกับความหัวร้อนของคิงส์“เอาน่ามึง ลองคิดในแง่ดีดิ ถ้าปั่นเป็นแบบนี้ก็เท่ากับว่ามันก้าวข้ามความกลัวของมันได้แล้วไง”“อันนี้เห็นด้วย” เสือพยักหน้า นั่งไขว้ห้างและกอดอก “แต่ก่อน แต่งตัวยังกับแม่ชีมาเปิดบทสนทนาธรรมที่ผับ ตอนนี้มันเป็นแบบนี้ได้ก็ดีกับมึงไม่ใช่ไง จะรุก จะทำอะไรก็ง่ายกว่าแต่ก่อนแล้ว”“…..”“ปมคนเรามันหนักหนาไม่เท่ากัน สำหรับมึงหรือสำหรับกู ถ้าพูดง่ายๆว่าถ้าพวกเราเป็นมัน ความรู้สึกต่างกันอยู่แล้ว”“ถ้ากูเป็นมัน… ก็คงใช้ชีวิตแบบที่กูใช้อยู่ตอนนี้ กูแค่รู้สึกว่าชีวิตคนเรามันสั้นพอๆกับลมหายใจ กูไม่เสียเวลาให้คำพูด







