CHAPTER NINE

MARY LYNELLE

Napagpasyahan namin na umuwi ni Nanet ng mga alas-tres ng hapon. Sakay pa din kami

ng kotse niya na umuwi ng bahay wala naman daw dapat ipag-alala, siya na ang bahalang magpaliwanag pag mayroong nakapansin na kasama namin siya.

Hindi sa natatakot ako sa sasabihin ng Mama

niya kaya lang hindi ko maiwasan ang

mag-isip ng negative kahit pakiramdam ko naman mababait sila.

Tahimik ako sa biyahe at inabala ko na lang

ang sarili sa panonood ng mga nadadaanan

na gusali. Minsan sinusulyapan niya ako na parang may sasabihin na hindi matuloy tuloy.

"Tired?" hindi nakatiis niyang tanong.

"A-ayos lang ako." matipid kong sagot.

Hinawakan lang niya ako sa kamay at hinalikan ang likod nito at tumango. Ano ba kasi bakit naman ako nag-aalala bahala na saka na ako mamomroblema at napabuntunghininga.

Pagdating ng mansyon tahimik naman ang bahay, maliban sa taong nakita ko nakaupo sa garden napatingin a