Chapter 5

ABALA SA pagbibihis si Estelle kay Mia at anng matapos ay tumayo na siya pagkatapos ay nilingon si Henry na nakatayo sa may tabi ng pinto. Kinuha niya ang bag ng anak at inabot dito maging ang lunchbox nito. Nakita niya na napataas ang kilay nito nang iabot niya ang mga iyon dito.

“Bitbitin mo ang mga gamit niya.” malamig na sabi niya rito.

Bagamat malamig ang mga mata nitong nakatingin sa inaabot niya sa huli ay kinuha pa rin nito ang mga iyon. Ilang sandali pa ay lumabas na sila ng silid at bumama sa may sala. Hawak niya ang kamay ni Mia. naabutan nila sa baba ang assistant ni Henry na si Liam.

Sa loob-loob ni Liam ay hindi niya akalaing makikita niya ang kanyang amo na maghahawak ng mga bagay na iyon at mukhang isang napakabait na ama talaga nito ngunit pinigilan niya ang magpakita ng kahit na anumang emosyon dahil baka tamaan siya nito. Lalo na at hindi maitago ang saya sa mukha ng bata.

Hindi nagtagal ay lumabas na rin sila. Bago sumakay ng sasakyan si Mia ay hinalikan niya pa ang noo nito at nagbilin ng mabuti. “Huwag kang maglilikot sa school okay?” sabi niya rito at tumango lang naman ito. Binalingan niya si Henry na nasa tabi ng bata. “Ikaw na ang bahala sa kaniya.”

Tumango lang din naman sa kaniya si Henry at pagkatapos ay binalingan si Liam na nakatayo sa likod niya. “Liam, gusto kong ipaalam mo sa mga shareholder na may meeting tayo mamaya pagdating ko.” sabi nito rito.

Mabilis namang tumango si Liam dito. “Okay po sir.” magalang nitong sabi at pinagbuksan ng pinto si Mia. sumakay na rin sa kotse si Henry. Hindi siya pumasok sa loob hanggang sa tuluyan na ngang mawala sa paningin niya ang kotse ni Henry.

ISANG nakakabinging katahimikan ang namayani sa loob ng sasakyan. Pasulyap-sulyap si Liam sa rearview mirror ng sasakyan dahil hindi nag-uusap ang mag-ama sa likod. Hindi niya tuloy maiwasang hindi makaramdam ng pagkailang.

Naramdaman ni Henry na pasulyap-sulyap sa kaniya si Mia na para bang may gusto itong sabihin sa kaniya. Napabuntong-hininga na lang siya at pagkatapos ay tumingin dito. “May problema ba?” tanong niya sa pormal na paraan.

Bigla namang napayuko ito at piangsakilop ang mga maliliit na kamay. “Ah, Daddy pwede niyo po ba akong sunduin mamaya? Pero kung busy po kayo ay okay lang…” mahinang sabi nito.

Bahagyang nagdilim ang mga mata ni Henry nang marinig niya ang sinabi nito. Pagkatapos ng tagpo kagabi ay hindi na niya gusto ang bata at isa pa kung hindi lang dahil sa pagpupumilit ni Estelle ay hindi niya sasayangin ang oras niya paras a batang ito.  “Anong oras ka ba lalabas?” tanong na lang niya.

Gumihit ang saya sa mukha nito at nagningning pa ang mga mata ngunit wala siyang pakialam. Habang tinitiingnan niya ang mukha nito ay naalala niya si Estelle kaya kinamumuhian niya ito kahit na wala itong kasalanan sa kaniya. “Alas kwatro po ng hapon.” sagot ng bata sa kaniya.

“Okay.” sagot niya rito. Isang matamis na ngiti ang sumilay sa labi ng bata at hindi na naalis pa.

Itinuon ni Henry ang tingin sa labas ng bintana. Kung siguro hindi si Estelle ang ina ng bata ay baka nagustuhan niya ito pero dahil kay Estelle ay galit siya rito.

Samantala, pagdating ni Mia sa eskwelahan ay masayang masaya pa rin siya at hindi niya na napigilan pa na magpadala ng siang mensahe sa kanyang ina. Puno ng excitement niyang sinabi sa kanyang ina na susunduin siya ng kanyang Daddy at hindi niya rin napigilang sabihin iyon sa katabi niyang bata.

Nagulat naman ang kaklase niya nang marinig ang sinabi niya. “Talaga? Susunduin ka ng Daddy mo?” hindi makapaniwala nitong tanong sa kaniya.

Sunod-sunod ang ginawa niyang pagtango rito. “Oo nga.”

“Mabuti naman!” natuwa rin ang kaklase niyang babae para sa kaniya. Sa klase kasi nila ay palagi siyang tinutkso na walang ama dahil hindi nakikita ng iba niyang mga kaklase ang DAddy niya. Sa ganoong paraan ay mababawasan na ang pang-aalaska sa kaniya kapag nakita nilang susunduin siya ng kanyang Daddy. Excited na tuloy siyang mag-uwian kahit na kakaumpisa pa lang ng klase nila.

NANG mabasa ni Estelle ang mensahe na ipinadala sa kaniya ng kanyang anak ay hindi maiwasang manlabo ang kanyang mga mata. Panigurado an sobrang saya ng kanyang anak dahil doon, ngunit kasabay nun ay ang matinding kirot. Sa mga huling sandali ng anak niya ay gusto niyang maging masaya ito kaya handa niyang gawin ang lahat. Nagreply din naman siya rito kaagad nang may isang malungkot na ngiti sa kanyang labi.

…