Sa halos walong taong pagsasama ni Henry at Estelle ay walang pag-ibig na nabuo sa pagitan nila dahil isa lamang iyong kasunduan, ngunit sa kabila nito ay minahal niya si Henry kahit na kinamumuhian siya nito at hindi itrinato bilang asawa. Ginawa niya ang lahat ng utos ng lolo ni Henry lalo na ang suhestiyon nito na pasukin niya ito sa sarili nitong silid at sa isang beses na iyon ay nabuo ang nag-iisang anak niya na si Mia. Ngunit talagang mapaglaro ang tadhana dahil sa dami ng tao na magkakaroon ng karamdaman ay ang anak niya pa talaga. Dahil sa pasirang relasyon at nasa kalagitnaan ng paghihiwalay, hiniling niya kay Henry na magpakaama kay Mia sa loob ng isang buwan. Ayaw man nito ay pumayag din ito sa wakas sa ngalan ng pagiging madali niya sa pagpirma ng kanilang kasunduan para mapakasalan na ang kaniyang unang pag-ibig na si Gwen. Kaya lang ay namatay ang anak niya ng dahil kay Henry. Nang malaman nito ang totoo tungkol sa sakit ng anak niya ay pilit itong nagmamakaawa na patawarin niya ngunit paano niya iyon gagawin kung sa tuwing makikita niya ang mukha nito ay maaalala niya ang sinapit ni Mia. Mapalambot pa kayang muli ni Henry ang naging bato nang puso ni Estelle?
View More“Hindi niyo po ba alam na hereditary ang sakit ng anak ninyo? Sad to say misis pero isang buwan na lang ang itatagal niya rito sa mundo.”
Halos gumuho ang mundo ni Estelle nang marinig niya ang sinabi ng doktor sa kaniya. Kung tama ang pagkakaalala niya ay sa parehong sakit din namatay ang kanyang ina. Nawalan ng lakas ang kanyang mga tuhod at biglang nanginig ang buong katawan niya. Isinara niya ang pinto at pasuray-suray na naglakad patungo sa kama kung nasaan nakahiga ang anak niya. “May problema po ba Mommy?” tanong sa kaniya ng anak niya na may nag-aalalang tinig. Napatitig ng wala sa oras si Estelle sa napakaputlang mukha ng anak, punong-puno ng guilt ang kanyang mga mata. Wala siyang magawa kundi ang mapakagat-labi na lang ng wala sa oras. “Kung may nagawa man akong mali Mommy ay pasensya ka na.” sabi nito at pagkatapos ay nagpaskil ng isang mahinang ngiti sa mga labi nito. Pakiramdam ni Estelle ng mga oras na iyon ay biglang nadurog ang puso niya lalo pa at muli na namang sumagi sa isipan niya ang kasasabi lang ng doktor kanina na hindi na magtatagal pa ang buhay ng nag-iisa niyang anak. Wala na siyang natitira pang kapamilya at ang pagsasama nilang mag-asawa ay patapos na dahil isa lamang iyong kontrata. Tanging ang anak niya lang ang pinaka-dahilan na lang niya para mabuhay. Pilit niyang pinigilan ang pagpatak ng kanyang mga luha mula sa kanyang mga mata. Umiling siya. “Wala namang problema anak, masaya lang ako dahil malapit ka ng gumaling.” isang mapaklang ngiti ang ipinaskil niya sa kanyang mga labi. Agad na nagliwanag ang mga mata ng kanyang anak na si Mia na pitong taong gulang na ng araw na iyon. “Talaga Mommy?” masayang tanong nito sa kaniya. “Pupunta ba ngayon dito si Daddy para bisitahin ako?” dagdag pa nitong tanong sa kaniya. Habang nakatitig siya sa maiitim na mga mata nito at puno ng pag-asa ay mas lalo lang kumikirot ang puso niya. Napakagatlabi siyang muli at halos hindi na mapigilan pa ang pagpatak ng kanyang luha. “Oo naman anak. Ipinapangako ko sayo na kung hindi man ngayong araw, sa mga susunod na araw ay palagi mong makakasama ang Daddy mo.” sabi niya at hinaplos ang buhok nito. “Talaga?” excited na tanong nito sa kaniya na ikinatango niya lang naman at niyakap niya ito ng mahigpit at napapikit ng mariin. Alam niya na sa murang edad ng kanyang anak ay hindi pa nito mauunawaan ng lubusan ang mga bagay-bagay. Isa pa ay ayaw niyang malaman nito ang totoong relasyon nila ng ama nito, ang tanging gusto niya lang ay maipakita rito na normal ang kanilang pamilya at alam niya na wala itong ibang hinangad kundi ang pagmamahal ng isang ama ngunit alam niya sa sarili niya na napaka-imposible iyon dahil ang kanyang asawa ay walang kaamor-amor sa anak niya kahit na sarili nitong laman at dugo iyon. Niyakap naman siya nito pabalik at pagkatapos ay pinatulog na. Natulog din naman ito kaagad at nang makita niyang mahimbing na itong natutulog ay tumayo siya at tinawagan ang secretary ng kanyang asawa. Nang marinig niyang sinagot nito ang tawag ay huminga siya ng malalim bago nagsalita. “Nasaan si Henry?” tanong niya kaagad dito. Ilang segundong katahimikan ang lumipas bago ito nagsalita. “Nagce-celebrate po sila ngayon ng birthday ni Miss Gwen. kung gusto niyo po siyang makausap ay pwede po siya bukas.” sabi nito sa kaniya. Agad na nanuyo ang lalamunan ni Estelle nang marinig niya ang pangalan ng babaeng iyon. Humigpit ang hawak niya sa kanyang cellphone ng wala sa oras. “Sabihin mo sa kaniya na hindi na makakapaghintay pa bukas ang sasabihin ko sa kaniya.” mariing wika niya rito at pagkatapos niyang sabihin iyon ay agad na niyang ibinaba ang tawag. Makalipas lang ang sampung minuto ay muli siyang nakatanggap ng tawag mula sa secretary nito ay ibinigay nito ang address kung saan niya matatagpuan si Henry. Hindi na siya nagpaligoy-ligoy pa at iniwan niya muna sandali ang kanyang anak para puntahan ito. Pagdating niya sa hotel ay nakaabang na sa baba ang secretary ng kanyang asawa na si Liam. Dinala siya nito sa isang silid at nang bahagya niyang buksan ang pinto ay bumungad na kaagad sa kaniya ang tinig na mula sa loob. “Kuya Henry, sabihin mo na ngayon kay ate ang totoo. Sa loob ng ilang taong pagsasama ninyo ng asawa mo at kahit na nagkaroon pa kayo ng anak ay wala ka ba talagang naramdaman man lang para sa kaniya?” Agad na namutla ang mukha ni Estelle nang marinig niya ang tanong nito. Halos natigilan siya at hindi makagalaw. “Sa tingin mo ba ay magugutsuhan ko ang babaeng katulad ng babaeng iyon? At pagdating naman sa batang iyon, ni hindi ko nga sigurado kung anak ko ba talaga siya.” sagot ni Henry. Pakiramdam niya ay daan-daang piraso ng karayom ang tumusok sa kanyang dibdib dahil sa sinabi nito. Noon pa man ay tanggap na niyang kinasusuklaman talaga siya ni Henry ngunit ang pagdadalawang isip nito sa kanyang anak ay hindi niya lubos na matatanggap. Binuksan niya ang pinto at kitang-kita niya ang pagguhit ng matinding pagkagulat sa mukha ng mga taong nasa loob. Agad na nanlamig ang mga mata ng mga ito nang makita nila siyang nakatayo sa pinto. Nakita niya na nakaupo sa gitna ng sofa ang akniyang asawa at sa tabi nito ay nakaupo rin si Gwen ang babaeng pinakamamahal nito. Nang makita siya nito Gwen ay halatang hindi ito masaya ngunit pinagtakpan nito iyon ng matinding pagkagulat. “Estelle?” gulat na sambit nito at pagkatapos ay nilingon si Henry. “Wala kang sinabi na pupunta siya rito.” sabi nito. Alam niya na alam nito na nasa proseso na sila ng paghihiwalay ni Henry. Agad naman na nanlamig ang mukha ni Henry at tumitig sa kaniya. “Lumabas muna kayo.” malamig na sabi nito at tinanggal ang mga kamay ni Gwen na nakapalupot sa braso nito. Agad naman na nagbago ang mukha ni Gwen ng wala sa oras. Halatang ayaw nitong lumabas at umalis sa tabi ni Henry. Bakit nga ba naman kasi nito gugustuhing umalis sa tabi ng kanyang asawa e alam nito na hindi naman siya mahal ni Henry. Malakas din ang loob nito dahil alam nito na siya ang mahal ni Henry. Ikinuyom niya ang kanyang mga kamay at sinalubong ang mga malalamig na mga mata nito. “Hindi na kailangan. Wala naman ng dahilan para itago pa sa kaniya ang lahat ng tungkol sa ating dalawa lalo na at alam kong alam naman niya.” sabi niya. Kung siya si Estelle walong taon na ang nakakaraan ay tiyak na hinding-hindi niya magagawang sabihin ang mga salitang iyon dahil wala siyang lakas ng loob idagdag pa na mahal na mahal niya si Henry noon, ngunit wala na iyon sa kaniya. Ang tanging pinaka-mahalaga na lang sa ngayon ay ang anak niya. Tinanggal na kanina ni Henry ang kamay ni Gwen sa braso nito ngunit sa pagkakataong iyon ay muli na naman nitong ipinulupot iyon sa braso ng kanyang asawa. Halata sa mga mata nito na hindi ito masaya. Malamig na tiningnan siya ni Henry. “Anong ipinunta mo rito? May naisip ka na bang hingin sa akin?” tanong nito. Ang mga madilim na mga mata ni Estelle ay napatitig dito. Lumunok siya. “Isa lang ang gusto ko.” ibinitin niya ang sinasabi niya. “Gusto kong sa loob ng isang buwan ay magpakatatay ka kay Mia simula ngayong araw na ito.” sabi niya rito.BIGLANG tumaas ang sulok ng labi ni Estelle nang marinig niya ang sinabi ni Henry. Akala mo ay binibigyan siya nito ng limos. Sinalubong niya ang mga mata nito. “Hindi mo pag-aari ang mga shares na iyon kundi iyon ay pag-aari ni lolo at iniwan niya sa akin ang mga iyon. Wala kang karapatan na kuhanin ang mga iyon sa akin dahil lang sa gusto mo, naiintindihan mo ba?” puno ng panunuya niyang tanong.Nakita niya ang pagtatagis ng mga bagang nito at ang mga ugat sa noo nito ay naglabasan na rin tanda na galit na galit na ito ngunit wala siyang pakialam. “Noong naghihingalo siya nasaan ka noong mga panahong iyon ha? Noong ni hindi na siya makabangon pa at nakaratay na lang sa kama? Ni hinid mo nga siya nagawang silipin kahit na minsan lang Henry diba? Kailangan ko pa bang isa-isahin sayo ang lahat? Hindi mo pa rin ba maintindihan? Sobra siyang nadismaya sayo noong mga panahong iyon kaya nagdesisyon siya na sa akin niya na lang iiwan ang lahat dahil ni wala ka namang pakialam sa kaniya!” t
BAHAGYANG nagulat si Gwen sa sinabi ni Henry ngunit hindi siya pwedeng sumuko. Humarap siya rito na punong-puno ng pagsisisi ang kanyang mga mata. “Henry, pasensya ka na, huwag kang magalit sa akin okay?” Hindi ito sumagot. “Okay lang ako.” dagdag pa niya ngunit hinawakan ni Henry ang kanyang kamay at hinila siya hanggang sa nakaparada nitong sasakyan at pinapasok doon. Dahil dito ay wala na siyang nagawa kundi ang sumakay dito.Kahit na inis na inis siya sa totoo lang ay pinigilan niyang magalit. Tahimik siyang umupo at nakatingin lang sa labas ng bintana. Wala siyang magawa kundi ang magpanggap na mahina at kaawa awa sa harap ni Henry dahil ito lang ang paraan para makontrol niya ito.Hindi nagtagal ay tuluyan na silang nakating sa ospital at katulad ng dati ay inadmit lang siya nito doon at pagkatapos ay iniwan. Nang masiguro niyang nakaalis na ito ay hindi na niya nagawa pang pigilan ang sarili niya kaya pinagtatapon niya ang mga gamit na nasa bedside table ng kanyang kama sa lab
TUMAAS ang sulok ng labi ni Estelle, ang tingin sa kaniya ni Gwen ay uhaw na uhaw siya sa atensyon ni Henry at ginagawa niya ang lahat ng iyon para makuha niya ang pagmamahal nito. Kung noon niya ito narinig ay baka umiyak pa siya at masaktan pero ngayon? Gusto na lang niyang matawa.“Alam mo Gwen, bagay na bagay kayo ni Henry ngayon. Bagay kayong makita sa putikang dalawa.” puno ng panunuya na saad niya. “Hindi ko siya pag-iinteresan, sayong-sayo siya kung gusto mo at isaksak mo sa baga mo.”Ni minsan ay hindi niya naisip na darating ang araw na masasabi niya ang mga bagay na katulad nun. Napakahibang talaga niya nitong mga nakaraang taon. Mabuti na lang at nagising na siya sa wakas.“Estelle!” sigaw ng isang tinig mula sa likod niya at bagamat hindi niya pa man ito nililingon ay alam na niya kaagad kung sino ito, walang iba kundi sino pa? Si Henry lang naman.NARINIG niya ang lahat ng sinabi ni Estelle kaya hindi niya maiwasang hindi mapakuyom ang mga kamay. Wala na itong pinipiling
MABILIS na lumapit si Liam kay Henry at tinulungan itong makatayo. “Sir, okay lang ba kayo? Gusto niyo bang dalhin ko kayo sa ospital?” maingat na tanong nito rito.Tinanggal ni Henry ang kamay ni Liam at pagkatapos ay tiningnan si Estelle na puno ng pag-aakusa ang mga mata. “Bakit mo ba ginagawa ang lahat ng ito huh? Sa tingin mo ba ay may magandang maidudulot sayo ito? Baka nakakalimutan mo na, mag-asawa pa rin tayo at kung anong sayo ay akin din!” sigaw nito.Tumaas ang sulok ng labi ni Estelle. “Baka nakakalimutan mo na, hiwalay na tayo Henry.” sabi niya rito at pagkatapos ay humarap sa ibang mga director na nasa loob ng conference room. “Siguro naman ay hindi sayang ang meeting na ito ngayon hindi ba? Kayo na ang bahalang humusga, salamat sa inyong oras.”Pagkatapos niyang sabihin ang mga salitang iyon ay mabilis na naglakad si Estelle patungo sa pinto at lumabas ng walang pag-aalinlangan.Sa likod niya ay narinig niya ang paulit-ulit na pagtawag sa kaniya ni Henry. “Tumigil ka s
NANLALAKI ang mga mata ni Henry na nakatingin sa kapapasok lang na si Estelle. Halos hindi niya ito makilala dahil parang ibang tao ito ng mga oras na iyon. Ibang-iba ito ngayon sa dati nitong itsura noong asawa pa niya ito at nasa bahay lang.Ngayon niya lang napagtanto na kahit na napakatagal na pala nilang magkasama sa iisang bubong ay hindi niya pa rin ito lubos na kilala. Ni hindi man lang siya nito nilingon at tuloy tuloy na pumasok hanggang sa tumigil ito sa kanyang harapan at doon lang siya nito tinapunan ng malamig na tingin. “Sorry, but that is may seat.” napakalamig na sabi nito sa kaniya.Taas ang noo ni Estelle na nakatingin sa gulat na gulat na si Henry. Dahil nga siya ang may pinaka malaki ng shares sa kumpanya ay tama lang na siya ang maupo sa gitna at hindi ito. Wala na itong karapatan doon ngayon. Wala na.Ilang sandali pa ay tuluyan itong nakabawi mula sa pagkagulat nito at pagkatapos ay madilim ang mga matang tumingin sa kaniya. “Sino ka sa inaakala mo para paalisi
NATIGILAN si Dylan nang makita niya si Estelle. Hindi niya maiwasang hindi magulat dahil noong nag-aaral sila ay ni hindi niya man lang nakita si Estelle na nag makeup kahit na minsan lang at ngayon, naka makeup ito at hindi niya maiwasang mamangha. Kung wala itong makeup ay napakaganda na nito pero ngayon, mas lalo pa itong gumanda. Agad na nag-init ang kanyang mga pisngi.Hindi niya maitago na nabighani siya sa ganda nito. “Ang ganda mo ngayon…” puri niya rito at hindi na niya napigilan pa ang kanyang sarili dahil totoo naman. Napakaganda nito.Ngumiti lang naman sa kaniya si EStelle at pagkatapos ay inalalayan niya ito patungo sa kanyang sasakyan at pinagbuksan pa ito ng pinto. “Sumakay ka na mahal na prinsesa.” sabi niya rito.Napailing na lang si Estelle dahil sa kalokohan ni Dylan. Ang mga mata nito ay nakangiti rin at hindi lang ang mga labi nito at habang nakatitig siya rito ay hindi niya maipaliwanag ang kanyang nararamdaman. Sa halip ay ipinilig niya na lang ang kanyang ulo
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Comments