Semua Bab MY SCUMBAG EX-HUSBAND BEGS FOR SECOND CHANCE: Bab 1 - Bab 10

ANG MGA salitang sinabi niya ay naging dahilan para matigilan ang mga taong na sa loob ng silid ng mga oras na iyon. Ang nakababatang kapatid ni Gwen na si Jenna ay agad na napatayo sa matinding galit. “Ang lakas naman ng loob mo para hilingin ang bagay na yan? Ginugulo mo lang ang relasyon ni Kuya at Ate. maanong makipaghiwalay ka na lang ng tahimik!” inis na bulalas nito.Mabilis naman na gumalaw ang kamay ni Gwen upang pigilin ang kapatid nito. “Jenna, tumigil ka. Umupo ka na lang dito.” saway nito sa kapatid nito ngunit hindi ito makapaniwalang napatingin sa ate nito.Mas mukha pa itong nagalit kaysa kanina. “Ate, bakit ko kailangang tumahimik? Nakita ko kung anong pinagdaanan mo nitong mga nakalipas na taon kaya paano akong tatahimik?” tanong nito at pagkatapos ay ibinaling ang tingin kay Henry. “Kuya, magpapaloko ka na naman ba sa babaeng ito sa pangalawang pagkakataon?”Nakita niya kung paano nagtagis ang mga bagang ni Henry dahil sa sinabi niya bago magdilim ang mga mata. “Iba

SA UNANG pagkakataon ay magkasunod silang dalawa na pumasok sa loob ng silid ni Mia. halos walong taon na silang kasal ngunit iyon pa lang ang unang pagkakataon na tumungtong si Henry sa loob ng silid na iyon.Sumandal lang siya sa pinto at pinanood si Estelle na naupo sa tabi ng anak at inumpisahang binasahan ang bata ng kwento. Hindi niya alam ngunit bigla na lang napapatitig sa kaniya ang bata at bigla siyang nakaramdam ng hindi maipaliwanag na pakiramdam dahilan para mag-iwas siya ng tingin dito. Habang tumatagal ay kating-kati na siya na umalis na sa silid ngunit bigla niyang naisip si Gwen dahilan para mapasabi siya sa sarili niya na kailangan niyang magtiis ng isang buwan para rito.“At namuhay sila ng masaya…” pagtatapos ng kwento ni Estelle. Tinitigan ni Henry ang mukha nito na natatamaan ng malamlam na ilaw. Bagamat payat ito ay nananatili ang kagandahan nito. Ang mga mata nito ay masuyong nakatingin sa batang nakahiga sa kama. Hindi niya alam ngunit may kung anong emosyon a

HABANG NAG-IISCROLL siya sa kanyang epbi account ay bigla na lang nagdalim ang kaniyan mga mata dahil sa kanyang nakita. Ang diamanteng hikaw na ibinigay ni Henry kahapon kay Mia ay naka-post na doon at na kay Gwen na. Kung sabagay ay kay Gwen nga naman talaga iyon. Dali-dali na niyang pinatay ang kanyang cellphone para hindi na niya makita ang mga eksenang iyon nang bigla na namang tumunog ang kanyang cellphone kaya muli siyang napatingin dito.Nang buksan niya iyon ay isang number iyon na walang pangalan. “Uuwi na ako sa bansa sa loob ng siyam na araw.” sabi nito at sa dulo nito ay may dalawang letra.Kahit na hindi naka-save ang number na iyon ay alam na alam niya kung sino ang taon iyon. Kung tutuusin ay halos anim na taon na silang hindi nag-uusap ng taong iyon. Ilang sandali pa ay napabuntong-hininga siya at hindi na umimik pa bago tumayo mula sa kanyang kinauupuan.HALOS MAG-aalas kwatro na ng hapon na nang makalabas si Henry sa silid kung saan ginanap ang kanilang meeting. Paa

NAPAKAGAT LABI SI ESTELLE at napapikit ng mariin. Ang sulok ng kanyang mga mata ay nagsimula nang mag-init at halos bumagsak na ang mga luha. Ang kanyang mga labi ay nagsimula na ring manginig. Hirap man siya na magsinungaling sa anak niya ay wala siyang pagpipilian dahil kailangan niyang magsinungaling sa anak niya para hindi ito masaktan. Bahagya siyang umiling at mas humigpit pa ang hawak niya sa maliit nitong mga kamay. “Hindi anak ano ka ba. Bakit mo naman nasabi yan?” hinaplos niya ang buhok nito. “Hindi galit sayo ang Daddy mo, masyado lang talaga siyang busy…” halos gumaralgal na ang tinig niya sa huling mga salita ngunit pinilit niya pa ring huwag umiyak sa harap ng anak niya.Nang marinig ni Mia ang sinabi niya ay isang mahinang ngiti ang sumilay sa mga labi nito. Ang mukha nito ay napakaputla na halos kakikitaan ng pagkapagod. “Huwag mong isipin iyon huh? Isa pa, masaya ako sa piling ng Daddy mo…” bulong niya ritoAng mga salitang iyon ay halos bumara sa lalamunan niya ngun

ISANG MAHABANG BUNTONG-HININGA ang pinakawalan ni Henry at hindi na muling tinapunan pa ng kahit na isang sulyap ang bata at pagkatapos ay mabilis na tumalikod at itinulak palayo doon si Gwen.Lumuhod si Estelle at niyakap si Mia. “pasensya ka na anak…” mahina ngunit puno ng emosyon na sabi niya rito. Ayaw niyang maramdaman ni Mia ang labis na sama ng loob. Kung pwede niya lang pawiin ang hinanakit nito ay handa siyang gawin ang lahat para mapawi ito. Mas gugustuhin na niyang siya ang magdusa ng sobra kaysa ang napakaliit na si Mia.“Mommy… ayaw ni Daddy sa akin…” puno ng lungkot na sabi nito. Napakagat-labi si Estelle at halos madurog ang puso niya kasabay ng pagpatak ng luha sa kanyang mga mata. “Paano ka na lang Mommy kung, kung wala na ako?” sa puntong iyon ay narinig na niya ang mahinang pag-iyak ng anak niya. Niyakap na rin siya ng nito ng mahigpit.Hindi siya makahinga. Ramdam na ramdam niya ang sakit sa salita at yakap ng anak niya. Bakit? Bakit kailangan niya pang masaktan ng