KABANATA 2: PAG- SUBOK KAY BORGE

 Derecho na siya sa kanyang bording house. Pero nagtataka siya dahil pagkababa niya ng tricycle ay nagkaka- gulo ang mga tao roon. Nasusunog ang kanyang inuupahan na bahay at napakalaki ng apoy nito.

“Ang mga gamit ko….! “ Nakatulala na lamang niyang sabi sa kanyang sarili.

“Borge… nandiyan ka na pala. Nasunog ang katabi mong kwarto, ito lang naisalba namin na gamit mo. Sinira na namin ang pinto para kahit papano ay may maisalba kami.”Ani ng kanyang landlady.

“Ms. Maya… Salamat po at isinalba niyo ang mga dokumento ko at konting damit.” Naiiyak na sabi niya.

“Pasensiya ka na hija… ibabalik ko ang deposito mo sa upa. Para makahanap ka muna nang matitirhan mo. Alam ko na wala kang mga kamag- anak dito sa maynila.

“Sige po… maraming salamat po.” Naisagot niya at tinanggap ang binigay nitong pera sa kanya.

Paano na siya ngayon… Saan na siya magpapalipas ng gabi, wala naman siyang kakilalang iba o kamag- anak sa siyudad. Pero naglakad na siya palayo sa nasusunog na bording house at umupo muna sa waiting shed. Dinayal niya ang numero ng kanyag mga magulang para naman masabi niya ang kanyang sitwasyon ngayon. Pero isa man sa kanyang mga magulang ay walang sumasagot. Tinawagan na lamang niya ang kanyang bestfriend na si Katrina, nagbabaka sakali siya na sumagot ito. Pero nahihiya siya dahil alam niyang sa maliit na apartment lang din ito nakatira.

“Hello… Beshie Borge…” Sagot sa kanya ng kanyang bestfriend.

“Beshie Kat… Pwede ba tayo magkita ngayon?” Naiiyak na sagot niya sa kabilang linya.

“Ok lang Beshie… kaso pa- out pa lang ako dito.” Ani ng kanyang bestfriend.

“Okey lang hihintayin kita.” Sagot niya.

“Mag- kita na lang tayo doon sa bagong coffeshop na pinuntahan natin kanina para malapit na lang sa apartment ko at bording house mo.” Nag- mamadaling saad ni Katrina.

“Okey sige beshie… Ingat ka.” Ani niya.

“Sige beshie.. ikaw din.” Sagot muli nito at naputol na ang tawag.

Nagtungo na siya sa coffeeshop na binanggit nito kung san sila nagkape kanina. Umorder na rin siya para hindi naman nakakahiya na tumambay doon habang hinihintay ang kanyang bestfriend.

Mag- iisang oras na siyang naroon pero wala pa rin si Katrina, kaya nag- aalala na din siya. May isang message ito kaya agad niyang binasa.

“Besh sorry hindi ako makakapunta… Tumawag sila mama at naisugod sa ospital ang tatay ko. Kaya papunta na din ako doon. Pm kita ulit kapag nakabalik na ako.” – Katrina

Yun ang mensahe ng kanyang kaibigan kaya nanlumo siya at nalungkot din para sa sitwasyon ng tatay nito. Nagulat siya ng kalabitin siya ng waiter.

“Ahhh maam… magsasarado na po ang coffeeshop.” Magalang na sabi nito sa kanya.

“Ayy ganon po ba… Pasensiya po, sige po aalis na ako. Salamat.” Taranta niyang sagot.

“Sige po mam.” Magalang ulit nitong sabi sa kanya.

Lumabas na siya sa coffeeshop, dahil wala naman siyang ibang mapupuntahan ay naupo na lamang muna siya sa tabing kalsada. Pra makapag- isip kung saan siya matutulog ngayon gabi. Pero nagulat at napalingon siya sa kotse na bumubusina sa kanya. At mula don ay nakita niyang lumabas ang kanyang professor na si Mrs. Trina Cruz.

 

"Bonita Georgina Martinez is that you...???" Gulat na tanong ng ginang sa kanyang estudyante. 

 

"Mrs. Trina Cruz... huhuh..." Malakas na pag- iyak ni Borge, hindi na niya napigilan ang kanyang mga luha at napahagulhol na talaga siya ng iyak dahil hindi na niya alam kung saan siya matutulog ngayong gabi.

 

"Ano ba ang nangyari sayo ahh..??? Hija... pasok na muna tayo loob at ikukuha kita ng tubig ah." Nag- aalalang sagot ng ginang sa dalaga.

 

"Sige po Proffessor Trina." Malungkot na sagot ni Borge.

 

 

Muli silang pumasok sa lob ng coffeeshop at inalalayan ni ginang Trina si Borge na makaupo at kinuhaan niya ito ng isang basong tubig. Alam niyang may pinagdadaanan ang kanyang estudyante.

 

"Oh hija... uminom ka muna ng tubig. Ano bang nangyari sayo ahhh...???" Saad ni Ginang Trina at iniabot ang isang basong tubig.

 

"Proffessor Trina... Nasunog po kasi ang tinitirhan kong apartment, hindi ko po alam kung saan ako matutulog ngayon gabi. Wala po kasi akong mga kamag- anak dito sa maynila." Mahabang paliwanag ni Borge na naiiyak dahil stressed na talaga siya at pagod pa galing sa kanyang partime job.

 

"Ganon ba.... Mabuti at walang nangyaring masama sayo hija..." Malungkot na sabi ni Prof. Trina.

 

"Wala po ako sa apartment kanina prof... Galing po ako sa partime job ko sa fastfood, mabuti nga po naisalba pa itong mga dokumento ko na nakalagay sa briefcase at konting mga damit ko." Naluluha pa rin na kwento ni Borge.

 

"Sobrang nakakalungkot naman ang nangyari sayo hija... Pero huwag ka ng mag- alala, kung gusto mo doo ka muna sa bahay ko tumira. Tutal naman mag- isa lang ako doon." Pag- alok nang ginang sa estudyante.

 

"Prof. Trina... Nakakahiya naman po, baka makaabala po ako sa inyo at nakakahiya po sa mga anak mo." Pag- aalinlangan na sagot n Borge.

 

"Huwag kang mag- alala dalawa lang mga anak ko. Yung bunso ko nag- aaral sa ibang bansa, ang panganay ko naman may sariling condo unt sa makati. Hiwalay naman ako sa asawa kaya mag- isa lang ako doon." Malungkot na kwento ni Prof. Trina.

 

"Okey lang po ba talaga sa inyo Prof. Trina...??? Kapag nakahanap na po ako ng bagong apartment, lilipat po ako agad." Nahihiyang sabi ni Borge.

 

"Hmmm... ganito na lang hija para hindi ka na mahiya sa akin may kapalit ang pagtira mo sa bahay ko... Okey lang ba???" Pag- bibigay kondisyon ng ginang sa dalaga.

 

"Ahhh... ano po ang kondisyon niyo...???" Seryosong tanong ni Bogre na kinakabahan pa.

 

"Hija ganito na lang.... Dahil nag- iisa lang naman ako sa bahay ko at itong coffeeshop ay inaasikaso ko rin." Paliwananag ng ginang sa dalaga.

 

"Opo... ano po ang mga gagawin ko Prof. Trina bilang kapalit nang pag- tIra ko  po sa bahay mo???" Kinakabahan pa rin na tanong ni Borge. Mabait naman itong Proffessor niya pero may pagka- istrikta kaya tinatawag siyang terror prof sa university nila.