My Boss Got Me Pregnant

Hindi ko alam kung paano ako nakarating dito. Basta naglalakad na lang ako papasok sa isang bar na madalas ko lang nadadaanan. The Silver Moon Bar. Neon lights sa labas, half-dead na yung sign pero parang bagay naman sa mood ko: wasak at nagf-flicker.Pagpasok ko, sinalubong ako ng amoy ng alak at tunog ng bass na parang gusto kong sakyan, para takpan ang lahat ng ingay sa utak ko. Mga taong nagtatawanan, nag-iinuman, may mga couple na naglalaplapan sa gilid. Ako naman? Naglakad diretso sa counter, parang automatic na gumalaw yung mga paa ko.“Isang whiskey” sabi ko agad sa bartender, halos hindi ko na narinig yung sarili ko sa lakas ng music. Napataas siya ng kilay pero nag-abot pa rin.Hindi ko alam kung mas gusto ko bang sumigaw o maiyak, kaya eto na lang ako inom hanggang mawalan ng pakiramdam.Unang lagok pa lang, ramdam ko na yung init na gumapang pababa ng lalamunan ko. Masakit, pero mas gusto ko ’yon kesa sa sakit na hindi ko kayang takasan sa loob ng condo—lalo na kapag na

Kinabukasan, para akong lutang. Hindi pa rin ako makapaniwala na kung paano nangyari na napunta ako sa hotel kasama ang boss ko. One night stand lang yun—pero bakit parang ang bigat ng pakiramdam ko? habang nasa kotse papuntang office, hindi ko mapigilan ang kaba. Paano ko siya haharapin? Siya yung taong sinusunod ko sa trabaho, pero nung isang gabi… ibang klase yung nangyari.Pagdating ko sa office, ramdam ko ang kakaibang bigat ng hangin. Ang tunog ng telepono, yabag ng mga sapatos, kaluskos ng papel—parang dumoble ang lakas sa pandinig ko. Para bang may spotlight na nakatutok sa akin, kahit wala naman. parang lahat ng tao normal lang. Nagtatawanan, busy sa reports, may kape sa tabi. Ako lang yata yung hindi normal. Pakiramdam ko parang ang daming mata ang nakatingin sakin kahit alam kong wala namang may alam. Maybe it was just me, guilty lang ako.Huminga ako nang malalim bago pumunta sa desk ko. Act normal, Celestine. Wala lang ‘yon. Wala lang. Paulit-ulit ko itong mantra sa i

Pag-uwi ni Celestine galing work, hindi muna siya dumiretso sa condo niya. Dumaan muna siya sa pharmacy para bumili ng pregnancy test. Habang hawak niya ang maliit na kahon, ramdam niya ang kaba sa dibdib niya. “Paano kung…?” naiisip niya habang pinipilit huwag mag-panic.Pagpasok sa bahay, diretso siya sa banyo. Hinanap niya ang tuwalya upang maayos niyang mailatag ang test kit. Binuksan niya ang kahon at inilabas ang stick kasama ang instruction manual. Binasa niya ito ng mabuti—“Step 1: I-dip ang test stick sa ihi mo for 5 seconds.”Nagsuot siya ng gloves, kahit alam niyang over-prepared na ito, at dahan-dahang nilagay ang stick sa cup ng ihi. Counting every second, ang puso niya ay parang tumatalon sa dibdib niya. “1… 2… 3… 4… 5,” bumulong siya sa sarili habang inaalala ang bawat scenario sa isip niya.Pagkatapos, inilagay niya ang stick sa flat surface at tiniyak na stable ito. Sunod, sinunod niya ang instruction: “Wait for 3 minutes.” Tatlong minuto na parang tatlong oras ang ta

Agad na napako ang mga mata ni Adrian kay Celestine. Namumula at dumudugo ang ibabang labi nito. Napalingon siya sa dalawang taong nasa tabi nito, si Marcus, ang ex-fiance ni Celestine, at si Bianca, ang stepsister ni Celestine. Alam niya agad kung sino ang may kagagawan. “Celestine…” tawag niya. Lumapit siya at marahang hinawakan ang baba ni Celestine para matingnan ang sugat. Kita ang pag-aalala sa mga mata ni Adrian. “Who did this to you?” “W-wala, sir. Okay lang ako,” pilit na sagot ni Celestine, halatang nahihiya at naguguluhan. Bago pa siya makapagsalita ulit, sumabat si Bianca na nakataas ang kilay at nakangisi. “Ako ang sumampal sa kanya. And so what? She deserves it.” Nanlaki ang mga mata ni Adrian at bahagyang kumuyom ang kamao. Ramdam ang panginginig ng galit sa kanyang boses. “How dare you touch her.” Naglakad siya papalapit kay Bianca, malamig ang titig. Napaatras si Bianca, halatang kinabahan pero nagpupumilit maging matapang. “Adrian, don’t act like you care.

Kinaumagahan, maagang pumasok si Celestine sa opisina. Medyo mas magaan na ang pakiramdam niya kaya hindi siya nagdalawang-isip na bumalik sa trabaho. Pero halos hindi pa siya nakakaupo sa desk niya nang bigla siyang pinatawag ni Adrian sa office nito. Pagpasok niya, nakakunot ang noo ni Adrian. “Celestine, bakit ka nandito? Hindi ba’t binigyan kita ng leave para makapagpahinga ka.” Napayuko siya at ngumiti ng tipid. “Sir, mas gusto ko pong pumasok kaysa nakatunganga lang sa condo ko buong araw. At least dito, productive ako.” Napabuntong-hininga nalang si Adrian, halatang may halong concern at inis. “You’re too stubborn, alam mo ba ’yan?” “Maybe,” nakangiti niyang sagot. Hindi na lang umimik si Adrian at nag-abot ng folder. “Fine. Since nandito ka na rin, I’ll give you this project. Pero gusto kong samahan mo rin ako sa pupuntahan ko.” Nagtaka si Celestine. “Saan po?” Tumingin ito diretso sa kanya, seryoso ang mga mata. “May gaganaping worldwide fashion designer contest. Isa