Chapter 7: Drunken baby

Gianna's Point of View

Sobrang sakit ng buong katawan ko nang sa wakas ay maka-upo ako sa pwesto ko. Panay asikaso ako sa bisita ni Mr. Locan dahil hindi ko ito mahagilap kung saan. Sabi ni Ms Gada ay ako na lang muna ang bahala sa mga gagawin dahil kung hahanapin ko pa 'yong Francis na 'yon baka mainip na sa kakahintay 'yong bisita namin. Asan ba kasi pumunta 'yong lalakeng 'yon at hindi ko ma-contact. Nakapatay ang cellphone nito.

Nandito ako sa office nya at gusto kong magpahinga nang mahaba. Pagod na pagod ako at sa pagkakataong ito wala akong pakialam kung magalit sya dahil nakatiyaya ako ngayon sa sofa nya. Gustong umuwi at matulog pero hindi pa pwede dahil kailangan ko syang hintaying bumalik. Maga-alas otso na ng gabi pero wala pa sya. Umuwi nalang kaya ako? Pero sabi kasi ni Ms Gada babalik sya dito hintayin ko nalang daw. Pero kelan pa?

Napapikit ako at prenteng inihiga ang katawan nang biglang bumukas ang pinto at iniluwal dito ang boss kong ewan ko kung saang planeta nangggaling. Hindi ako nito napansin dahil nasa gilid ang sofang hinihigaan ko at medyo madilim rin dito sa gawi ko. Pagpasok nya kumunot ka agad ang noo ko nang mapagtantong sobrang balisa nito at haggard 'yong porma. Hindi na nakaayos ang necktie nito at gusot narin ang pulo. Anyare sa lalakeng 'to?

Bumangon ako at umupo. Hindi muna ako lumapit at pinagpasyahang tingnan ang susunod nyang gagawin.

Mapapansin ang pagiging malungkot nito. Namamaga rin ang mata. Teka nga, umiyak ba'to? Hindi ko alam kung matatawa ako o maawa sa kalagayan nya ngayon. Ito? Itong hambog na'to iiyak? Bakit naman sya iiyak diba? Oh baka naman heartbroken. Pero parang wala naman akong nalalaman na may girlfriend sya. Eh teka pakialam ko ba.

Maya-maya pa ay naupo ito sa swivel chair nya. Hinubad nito ang necktie nya at pasimpleng niluwagan ang kwelyo nito para makahinga nang maayos. Ibinaba nya rin ang salamin na sinusuot nito. Kitang-kita ko rin kung paanong tumulo ang luha nya at kaagad na pinunasan nito nang maramdaman ang presensya ko.

"What are you still doing here?" biglang seryuso nyang tanong. Napangiwi ako. Obvious ba? Malamang hinihintay ka. 'Yon sana ang isasagot ko pero wag nalang kasi parang bad mood ito. "Pinapahintay ka kasi ni Ms. Gada, sir. Pinapapabigay nya 'yong pirma ng bisita kanina andyan sa table mo tsaka--," naputol ang sasabihin ko ng magsalita ito.

"You can go now. Ako na ang bahala dito," ani nito at napasandal sa upuan. Kaagad kong naamoy ang alak sa paligid. Nakainom ba'to? Napapikit ito at malalim na huminga. Gano'n-gano'n lang 'yon matapos ko syang hintayin ng ilang oras?

"What are you waiting for?" biglang pagsasalita nito nang mapansing hindi ako umalis sa kinatatayuan ko.

"Ok ka lang ba?" Hindi ko alam kung saan nangggaling iyong tanong na iyon. Basta-basta nalang itong lumabas sa bibig ko at ang walang hiya hindi manlang ako pinansin. Ok. Sabi ko nga.

"Aalis na nga...," sabi ko sa sarili.

Ilang hakbang pa lang ang nagagawa ko nang marinig ko ang malakas na pagbagsak ng kung ano. Gano'n na lang ang panlalaki ng mata ko nang makita na ang boss ko ay nakasupaypay na sa sahig. Gulat na nilapitan ko ito.

"Sir! Sir!" Ilang beses ko itong tinawag pero nakatulala lang ito sa kawalan. Tinapik ko pa ng ilang beses ang kanyang mukha pero parang namanhid ito. Anong nangyayari sa kanya?

"Locan! Woy! Anong nangyayari Sayo?!" Wala akong choice kundi ang ang sampalin sya nang malakas. Pero gano'n na lang ang pagkabog ng dibdib ko nang bigla itong tumahimik at pawang nakatingin lang sa akin. Mugto ang mata nito. "W-woy...ok ka lang?" Tinapik ko ulit ang mukha nito. Pero ikinagulat ko ang sumunod na nangyari.

Bigla itong ngumawa na parang bata. Sobrang lakas ng iyak nito na halos aakalain mong bata syang pinagalitan ng nanay. Luh? Anyare dito? Bigla nya na lang akong niyakap nang sobrang higpit at panay iyak sa balikat ko.

"H-hoy..anong nangyayari sayo?" Alalang tanong ko.

"I like her," Salitang unang lumabas sa bibig nya. Halos hindi ko pa ito maintindihan dahil sa iyak nya. "Sino?" balik tanong ko. Pero hindi ako nito sinagot.

"I really like her. I want her

," Paulit-ulit nya iyong sinasabi sa akin sa gitna nang pag-iyak. Lasing na nga sya at hindi na alam ang pinagsasabi at ginagawa. Sino ba kasing magaakalang ang hambog na 'to iyakin pagdating sa babae.

"Pero bakit hindi na lang ako?" Bigla ay tumingin ito sa akin na ang mga mata ay nagmamakaawa. Para syang bata. "Ha?" Pagmamakaawa pa nito sa akin. "H-hindi ko alam..." 'Yon lamang ang naisagot ko sa tanong nya. Pero mukhang hindi nya nagustuhan iyon dahil lalo pa itong umiyak nang pagkalakas-lakas.

"Tahan na..." Hinaplos ko ang balikat nito at gulat ko nang humina ang pagiyak nya.

"Hayaan mo na 'yon, baka kasi na-realize nya na hambog ka talaga kaya na-disappoint sya sa 'yo," biro ko pero kaagad ko ring pinagsisihan nang bigla nya akong yugyugin sa balikat nang malakas.