Chapter 6: First love

( Present time )

Napabuntong hininga ako dahil pakiramdam ko mapupunit ang kakagaling ko lang na sugat sa noo sa dami ng iniisip ko. Umayos lang ako nang biglang mag-vibrate ang cellphone ko sa lamesa. Pagkatingin ko dito ay tumatawag pala si Carl.

"Yeah?" sagot ko sa tawag.

"He's back," balita nito sa mababang boses. Napaayos naman ako nang pagupo. Pagkatapos ay sumandal ako sa swivel chair habang pinapakinggan ang sinasabi ni Carl.

" And he's with someone," 'yon ang tumatak sa isipan ko. "What do you mean?" tanong ko pa. Natahimik ito sandali bago sumagot.

"Akeshia is back"

That hits different. Pakiramdam ko nanuyo ang lalamunan ko. She's back?

Without hesitation naramdaman ko na lang ang sarili kong mga paa na patakbong lumabas ng office ko. Halos paliparin ko ang sasakyan sa bilis nang pagtakbo nito. My vision was blurry but I don't care. I baldy need to see her.

Nakarating ako sa bahay at mabilis na natanaw ko si Carl. Nasa pinto ito ng gate ng bahay ng parents ko. Bumaba ako ng sasakyan at naglakad papunta sa kanya. Huminto ako sa harapan nito.

"Are you sure about this?" alalang tanong nito. Hindi ako nakasagot nang bumukas ang gate at inilabas nito ang babaeng pinakahihintay ko ng apat na taon. She's really here. Ang laki ng pinagbago nya. Mas Lalo pa syang pumayat na mag mukhang coca-cola ang katawan nya. Lumiit rin ang mukha nito na kinatingkad ng singkit nyang mata. I miss her. I really do.

Nagulat pa ito pero nang makabawi ay kaagad akong niyakap ng sobrang saya at napakahigpit. I miss this. I miss this kind of hug from her. From my first love.

"I miss you so much baby L"

Kumalas ako at nagkunwaring nainis sa tawag nya saakin. "Akeshia, hindi na ako bata so stop calling me that Ae," ani ko na tinawanan lang nito. "Whatever! Miss na talaga kita. Tara na sa loob paniguradong miss ka na ni Asher," Gano'n kadaling mawala ang excitement ko nang marinig ang pangalan ng older brother ko.

Nauna ang pinsan kong pumasok sa loob, sumunod naman kami ni Akeshia. Seeing her feels like bringing those memories. Our memories. Dumeritso kami sa garden at doon kami binati ni mommy.

"Glad you're here, son. Your brother really missed you," sabi nito pagkatapos kong magmano. Pilit akong ngumiti.

"Oh look who's here. My favorite baby brother, wala bang yakap dyan, L?" biglang bungad nya sa akin at binukas ang braso nagsasabing yakapin ko sya. Lumapit ako pero instead of hugging him, kinuha ko lang ang kamay nya at tinapik. "Good to see you too, Kuya," sagot ko.

Niyaya nya akong saluhan sila sa pagkain. Naghanda sila ng kaunting salo-salo sa garden namin. Pero ang atensyon ko ay nakay Akeshia. Pasimple ko syang pinapanood habang nakaupo ako at nagpapahinga sa swing dito sa garden namin. She's smiling and it makes my heart flutters. I miss her smile, her scent, her laugh, I miss everything about her.

"L, itigil mo na 'yan," Bglang lapit sa akin ng pinsan ko. Tumabi sya sa akin at umupo sa kabilang swing sa tabi ko. May Dala itong orange juice.

"Ah oo nga pala, tumawag 'yog kompanya dumating na daw sila. They asking for you, babalik kana ba?" tanong nito. Tumayo ako. "Maybe," sabi ko na lang at lumapit kay Akeshia.

"Babalik kana ba?" tanong nito. Ngumiti ako ng malaki. "Pababalikin mo ba ako?" tanong ko na may halong pilyo. "Oh...stop being so cute," ani nya saka tumawa. Hanggang ngayon hindi nya parin ako itinuturing na lalake ang tingin nya sa akin ay 'yong batang inalagaan nya parin noon. Magsasalita na sana ako nang dumating si Kuya.

"Oh babalik kana agad, L? " baling nito saakin. "Yes," tipid kong sagot. "Ano ba naman 'yan ngayon lang tayo nagkita ulit oh. Tapos lalayasan mo na kaagad ako?" ngiti pa nito.

"Oo nga. Mag-stay ka mo na kaya kahit sandali lang," pilit ni Akeshia na nagpakumbinsi sa akin. Napabuntong hininga ako. "Fine," ani ko.

Gano'n na lang ang pagbabago ng reaksyon ko nqng makita ang pagdaan ng kamay ni Kuya sa bewang ni Akeshia. They're smiling while hugging each other, and I can't deny na nagseselos ako.Yes, gustong-gusto ko si Akeshia.She was my first love pero ang gusto nya ay hindi ako. I love her but she chose to marry my brother.

Ilang minuto lang ang lumipas nang tawagin kaming lahat sa mesa. Nakatayo si Mommy sa harapan at sobrang laki ng ngiti. Tapos bilang tumayo rin sina Kuya at Akeshia sa harapan. Hindi rin nakaligtas sa paningin ko ang magkahawak nilang kamay. Sobrang laki ng ngiti nila nang tumingin sa aming lahat.

"Ako na ba ang sasabi?" bulungan nila na naririnig naman namin. Napatawa pa si Akeshia. "Segi na," Pasimpleng tulak nito kay Kuya. "Umm...alam ko namang marami na ang member ng family natin pero hindi naman seguro makakaabala kung magdadagdag pa tayo ng isa," nakangiting ani ni Kuya.

Kaagad kong nakuha ang punto nya na halos naging dahilan upang bumagal ang paghinga ko.

"You're pregnant?" kaagad na tanong ni Carl na bumaling pa ng tingin saakin. Kitang-kita ko ang paglawak ng ngiti ni Akeshia habang hawak-hawak ang kamay ni Kuya. Tumango ito at nagsalita na parang ayun ang pinakamasayang nangyari sa buhay nya. "Yes"

Sobrang saya nila sa balitang 'yon na halos mapunit na ang mga labi sa ngiti. Panay congratulations sila kina Kuya at Akeshia. At ako nakangiti lang pero tahimik. Sobrang tahimik na alam kong nasasaktan na ako. Dapat masanay na kasi ako. Magpapakasal na sila next month kaya sila umuwi pero hindi ko inaasahan 'to.

And it's fucking hurting me. Hindi ko kinakaya kaya tumayo ako.

"I have to go tumawag ang secretary ko kailangan daw ako sa office," palusot ko. "Hindi kaba dito magdi- dinner?" tanong ni mommy. Pilit akong ngumiti saka umiling. "I'm sorry mom, maybe next time," sagot ko at binalingan ng tingin sina Kuya at Akeshia. "Anyway, congratulations to both of you," ani ko at tumalikod na.

Ilang hakbang papunta sa sasakyan at hindi ko inaasahang nakayanan kong tiisin ang sakit. Pagpasok sa sasakyan kaagad ko itong pinaharurot pero hindi sa opisina ang punta ko. Namalayan kong dinala ako ng sariling mga paa sa bar na hindi gano'n kalayuan sa bahay na pinanggalingan ko.

"Oh Locan..long time no see. Anong atin at napadaan ka ngayon dito?" Kaagad akong nakilala ng isang bartender dito sa bar. Sya rin yung co- owner ng bar na 'to. He's my friend in high school at minsan nagkikita kami sa bar na 'to pero lately hindi na ako pumunpunta dito dahil sa busy schedule.

"Kailangan ko pa bang hulaan?" ngiti nito. "As usual," sagot ko na kaagad nyang nakuha. Tumayo ito at tinapik ang likod ko. Maya-maya pa ay inabot na nito ang inumin na laging iniinom ko kapag nandito ako. "I heard na ikakasal na sila next month," panimula nito at tumabi saakin sa counter. "Yeah," sagot ko at nilagok lahat ng laman ng baso.

"Sabi ko naman kasi sa'yo, maghanap ka na lang ng iba hindi 'yong fiancee ng brother mo 'yong pangarap mo"

"But I met her first. I like her first. I was the one who hold her hands ng mga panahong pinapaiyak sya ni Kuya. Ako 'yong nandoon." And just like that my vision got blurry. Ramdam ko ang pagagos ng luha sa mga mata ko.

"Pero hindi ikaw 'yong kailangan nya Hindi ikaw 'yong gusto nya. Hindi ikaw 'yong hinahanap nya. You know what Locan, just move on. Don't worry marami akong kilala erereto kita," Kindat pa nito.

"Nah...nevermind," sabi ko na lang at mabilis na pinunasan ang luha.

"Oh ito pangpalimot," Abot nya ng panibagong baso ng alak.

Panandalian segurong mabubura ng alak na ito ang sakit pero alam kong pagkagising ko babalik ulit.