Kabanata 8

Agad akong lumapit sa table ni Hades. Nanatili ang mabigat niyang titig sa akin. Kaya lang wala akong pakialam doon. Dali-dali kong inilabas ang mga pagkain na dala ko. At mukhang habang padami nang padami ang inilapag ko sa mesa niya ay parang nagle-level up ang reaksyon sa mukha niya. Mukhang iritado na siya ngayon.

“What the hèll are you doing, Lady?”

Natigilan ako at napatingin sa ginagawa. “Hindi mo ako nakikita, Hades? Naglalapag ako ng pagkain mo.”

Tumiim ang bagang niya. “I'm not eating while at work.”

Namilog ang mata ko. “Kaya mo 'yon, Hades? Grabe! Ang lakas ng sikmura mo. Hindi ka nagkaka-ulcer?”

Napamura siya. Agad kong tinaas ang hintuturo sa harapan niya.

“Wag kang magmura, naririnig ka ni Baby.” Inilapag ko na ang iba pa.

Parang pinapatay niya na ako sa mga titig niya. Pero titig lang 'yan. Di niya pa naman ako tinututukan ng patalim, e. Tsaka ba't ba galit na galit siya e, nagdadala lang naman ako ng pagkain niya? Dapat nga magpasalamat pa siya, e.

Kumikinang sa panin