Chapter 2

"Senyorita gumising na po kayo lalamig ang niluto kong paborito mong pagkain."

Napaungot ako. 

"Mom five minutes!" sigaw ko at nagtakip ng kumunot. Gusto kung magalit noong marinig ko ulit na kumatok. Parang nawala ang antok ko noong marealize na hindi si mommy ang nasa labas.

Si Manang Lolita. Kaagad akong napabangon, para akong natauhan na wala ako sa bahay namin.

"Ma'am ayos lang kayo? Babalik na lang ako mamaya kung ayaw mong kumain. Iniitin ko nalang kapag bumaba ka na."

"Baba na ako Manang!" sigaw ko.

Pagkatapos kung maglinis ng sarili ko bumaba na ako. Hindi ko na pinalitan ang sleep wear ko. Mamaya na lang pagkatapos kung kumain. Napahawak ako sa tyan ko dahil nagugutom na ako.

Nanlaki ang mata ko noong makita ko si Drake. Seryoso siyang kumain, hindi niya man lang ako tinapunan ng kaunting tingin alam kung naramdaman niya ang pagdating ko.

"Hindi mo man lang ako hinintay na kumain," sabi ko bago umupo.

Dahil sa sinabi ko tiningnan niya ako. "Kanina pa ka pa ginigising ni Manang Lolita, may pupuntahan ako."

"Aalis ka na naman." Napalabi ako bago kumuha ng hipon paborito ko kasi iyon. Nagulat ako noong bigla niyang hampasin ang kamay ko.

"Magpapakamatay ka ba talaga?" Inis niyang tanong.

Napakurap ako. Naalala ko na allergic pala si Zariah sa paborito ko.

"Kaunti lang naman." Mas nagulat ako noong kunin niya ang lalagyan ng hipon pagkatapos umalis siya. Napakagat ako sa ibabang labi ko. Bakit ba kasi breakfast pa lang nagluto na si Manang ng hipon.

Nakabusangot ako. Kumuha ako ng dalawang piraso na toasted bread at vegetable salad. Nagsalin rin ako ng juice bago dinala iyon sa taas.

Sa kwarto ako kumain. Nagtrabaho ako. Kahit paaano alam ko rin ang mga ginagawa ni Zariah. Pinag-aralan ko rin kasi ito ng ilang araw.

Noong bumaba ako ulit tahimik na. Siguradong wala na si Drake dahil may pasok pa ito. Naabutan ko si Manang na binabalot ang mga hipon. Nanlaki ang mata ko at nakarandam ng gutom.

"Oh nandito ka pala ma'am aalis na ako mamaya. Nilinis ko lang itong ginamit nyo kanina pagkatapos aalis na ako."

"Manang ako na lang ang maglilinis ng mga hipon. Diba aalis ka ihanda mo na yung mga gamit mo. Ihahatid kita sa terminal ng bus."

"Naku huwag na! Nakakahiya! Baka kung mapano ka pa pauwi."

"Magpapasama na lang ako sa guard sa labas sino ba ang pwede sa kanila?"

"Si Orwell ang pwede, palagi naman siyang pwede dahil ikaw ang binabantayan niya. Sasabihan ko siya mamaya."

Kaagad akong tumango. Noong umalis si Manang kaagad kung binalot yung hipon at nilagay sa bagong topper wear. 

Tumatawa akong bumalik sa kwarto ko. Nagpalit ako ng damit, pagbaba ko naghihintay na si Manang at isang lalaki sa tabi niya. Matamis akong ngumiti.

"Tara na Manang!"

"Ang tamis ng ngiti mo Ma'am  Zariah ngayon lang kita nakitang ganyan. Ganoon ka ba ka excited na aalis ako." Napalabi ako. Nakalimutan ko na mas masaya kahit paano ang buhay ko kay Zariah.

"Tara na!"

Noong maihatid nila si Manang sa terminal para siyang nalungkot. Umuwi na sila pagkatapos dahil wala rin naman akong gagawin. Nanood na lang ako sa YouTube kung paano ang mga gawaing bahay na gagawin ko.

Napahawak ang noo ko noong nakitang may ilang hugasin. Kailangan kung gawin ito. Dahil walang ibang gagawa nito para sa'kin.

"Ang hirap naman maging asawa!" Hinampas ko ang plato na nasa lababo gamit ang kutsara dahil sa inis. Nanlaki ang mata ko noong biglang mabasag.

Sinubukan kung ipagkabit pero imposible nga. Mabilis kung nilinga ang paningin ko. Napatalon ako sa gulat noong makita ko si Drake na naka tayo sa pinto.

"Kanina ka pa?" nauutal kong tanong.

"Not yet," tipid niyang sagot bago umalis.

Siya naman ang umalis samantalang siya iyong iniwan ko kanina.

Kinabukasan nagulat ako pag gising ko may pagkain na. "Mabuti naman hindi ko na kailangan na magluto. Hindi pa ako marunong."

Nabulunan ako bigla noong makita kung palapit sa gawi ko si Drake. Mabilis kung kinuha ang juice at uminom.

"Bakit ka nandito?" gulat kung tanong.

Mabilis na kumunot ang noo niya. "Bakit naman ako hindi pwede rito? This is my house. And why are you eating my food?" masungit niyang sagot.

Natigilan ako. "Huh your food? I thought it's mine. Bakit ka ba kasi nandito ka para ka namang bisita rito sa bahay."

"Hindi ako aalis ngayon dito ako magtratrabaho." Umupo siya sa harap ko.

"Can I go to mall?" Biglang dumilim ang itsura ng mukha niya dahil sa sinabi ko.

"Bakit pupuntahan mo iyon kabit mo magkikita na naman kayong dalawa? Kung aalis ka huwag ka ng bumalik!" galit niyang tanong.

"Bakit ba palagi mong sinasabi na may kabit ako, wala nga akong kabit. Ikaw siguro ang may kabit bakit palagi mo sa'kin na ipinapasa."

"Hindi ka aalis," nagtagis bagang siya. "Walang aalis."

"Bakit? Ikukulong mo ako rito sa bahay? At kung kailan mo ako gustong umalis. Asawa mo ako pero hindi mo ako pwedeng diktahan na umalis. Alam mo kung bakit ako umalis dahil naiinis ako sayo. Napaka praning mo palagi. Bakit natatakot ka na ipagpalit kita kapag may nakita akong ibang lalaki na mas mabuti sayo." Nagulat ako noong mahigpit niyang hinawakan ang braso ko.

"Ano ba nasasaktan ako!" malakas ko siyang tinulak. Pero mas humigpit ang yakap niya. Parang wala lang sa kanya ang bawat hampas ko.

"Huwag mo akong sagarin Zariah dahil iba ang isasagad ko sayo," he said while eyeing me sharply.

Galit ko siyang sinampal. "Bastos! Sagad mo sa mukha mo!"

"But I want it on your mouth and between your legs," madilim niyang sagot.

Mas lalong nanlaki ang mukha ko. Nag-init ang mukha ko na umalis. "Anong gusto niyang isagad gago talagang lalaking iyon!"

Mas namula ang mukha ko. Ngayon lang ako nakarinig ng ganoong biro.

Noong sumapit ang gabi kaagad akong nagbihis dahil pupunta ako sa bar. Tatakasan ko ang mga guard niya. Wala naman siya ngayon dito dahil nakita ko siyang umalis kanina.

Dumaan ako sa likod ng bahay hinintay ko pa na umalis ang mga bantay bago ako lumabas. Naghihintay na si Porsia sa'kin.

"Nahirapan ka bang tumakas? Bakit ba kasi ginagawa mo to tapos yung kapatid mo hindi mahagilap kung saan. Para ka tuloy na preso sa bahay nyo."

"Sungit ng asawa ko pinaglihi sa ampalaya." Napairap ako.

Ngumiti si Porsia sa nakakalukong paraan. "Let's enjoy! Fuck your fake husband!"

Ngumiwi ako. "Your mouth please, umalis na tayo dahil baka mahalata nila na wala ako sa bahay."

"For sure I did some research about her para may ideya ako kung paano kita matutulungan sa kanya. And guess what?" Umasim ang mukha niya. "I didn't find anything."

"If I'm mysterious—he is."

"Kaya ayaw kong mag-asawa dahil ayaw kung madagdagan ang problema ko sa mga lalaki. Sasakit lang ang ulo ko sa kanila. Ayos na ako sa fling."

"Nahh. I don't want to fell inlove, marami akong kayang gawin." Napangisi ako.