Lahat ng Kabanata ng Mafia: Drake Alejo Del Llegado: Kabanata 1 - Kabanata 10

Nilibot ko ang paningin ko sa buong mansyon. Malaki ang bahay namin pero mas malaki pala ang bahay ng asawa ni Zariah. Sabagay isang Del Llegado, kilala ang pamilya nila sa larangan ng business. Hindi na ako magtataka kung may totoong dyamante sa loob.Huminga ako ng malalim at hinawakan ang maleta na dala ko. Pinagbuksan ako ng isang matanda na mukhang nagulat din na makita ako."Jusko, ma'am Zariah! Mabuti naman bumalik ka na saan ka ba nagpunta isang buwan kang nawala. Hindi ka man lang nagpaalam. Sigurado ako na matutuwa si Sir Drake kapag nakita ka." Tipid akong ngumiti noong hawakan niya ang braso ko para makapasok kami sa loob.Tama nga ang hula ko dahil subrang ganda sa loob. May mga guards din kanina sa labas."Nasaan po ba ang a-asawa ko?" Napapikit ako dahil sa pagka-utal. Hanggang ngayon hindi pa rin ako sanay na may tawagin na asawa.Hindi nga ako nagkaroon ng boyfriend tapos asawa pa kaya. Ano bang nagawa ko sa mundo bakit kailangan kung umabot sa ganito. Para sa pamil

"Girl may lalaki na nakatingin sayo kanina pa siguro type ka niya!" I said to Porsia.She looked away immediately, he didn't seem interested in knowing that someone had been watching. "Don't mind him. Gusto niya lang akong tikman, may paborito akong lasa kaya hindi ako interesado sa kanya."My mouth dropped. "That's gross! Kadiri ang bibig mo Porsia."She looks at me dryly. "We're not a kid anymore, Raya. Hindi na tayo bumabata, stop being inocent. Kumukulo ang dugo ko. Isa pa talagang may lumapit sa'tin sasapakin ko na sila.""Bakit mo sasapakin?" gulat kong tanong. Nanunubig ang mga luha ko dahil mukhang galit siya.She immediately came and hugged me while rubbing my back. Nagsimula na rin na bumuhos ang mga luha niya katulad ko. "Don't cry! I'm not mad, ang iyakin mo lasing ka na siguro Raya."Tinulak ko siya gamit ang natitira kung lakas. "Hindi ako lasing Porsia hindi ako n-naiiyak. Ikaw ang lasing sa'ting dalawa."We both cried. "Bakit ka ba kasi umiiyak?" tanong ko sa kanya ha

"Bakit mo siya sinama rito?" Nagpintig ang ulo ko, napuno ng iritasyon ang buong sistema ko dahil sa sinabi ni mommy."Hindi ba dapat masaya kayo kasi unang beses niyang pumunta rito at magkasama kami. Maayos kaming dalawa pagkatapos na umalis si Zariah." Humalukipkup ako."Is it true na may kabit siya?"Nanlaki ang mata nitong dalawa. Naningkit ang mata ko alam ko na may alam silang dalawa."Zaraya!" sigaw ni daddy.Seryoso akong bumaling sa kanya. "Tell me the truth? Alam ko naman na alam nyo kung may kabit si Zariah dahil sainyo siya palaging lumalapit para pagtakpan ang gusot na ginawa niya.""Hindi na importante iyon, maayos na kayong dalawa. Hindi mo na kailangan na problemahin iyon."I sarcastically laugh. "Hindi importante? Paano naging hindi importante iyon? She's married at hinahayaan nyo siya na magkaroon ng kabit. Dapat pinagsasabihan nyo siya ay tinatama."Tumalim ang tingin ni daddy pero hindi ako nagpatinag sa kanya."You didn't know your sister."Tumango ako habang nak

Pinaalis niya si Orwell siya na ang tumulong sa'kin na nagluto ng kaldereta. Pagkatapos naming kumain pinagsilbihan niya pa ako. Tahimik akong kumain. Hindi ko siya sinulyapan kahit kaunti. Nakakapanibago talaga siya."You're quite what's the matter?" Palihim akong umirap. Ang lakas ng loob niyang itanong sa'kin kung anong problema naming dalawa. Siya nga itong masyadong magulo kaya hindi ko maintindihan. "Say something..." he demand after a long silence."Ano bang dapat kong sabihin?" tanong ko. "What is our problem? Akala ko maayos na tayong dalawa bago ka natulog kagabi." Suminghap ako pagkatapos umiling. "Wala namang issue..." "Kapag tahimik ka iisipin ko na mayroon tayong problemang dalawa." Bumuntong-hininga ako. "Wala tayong problema kung iyon ang iniisip mo. Kung wala kang ginawang masama, wala." Hindi niya inalis ang mapanuri niyang tingin. Huminga ako ng malalim at pinagtaasan siya ng kilay. "Huwag kang tumitig sa akin!" inis niyang sabi. Mas lalong bumakas ang irit

I shifted from my seat. Tatlong beses ko itong ginagawa bawat minuto dahil kanina ko pa hindi mapakalma ang sarili ko.Umikot ang mata ni Porsia. "Raya kanina ka pa hindi mapakali riyan. Kung gusto mong umalis, I can drive you." I took a deep breath, acted like I didn't hear anything and was restless, I couldn't get Drake's words out of my mind. Nakakapagtaka ang pagbabago niya. I was even more confused because he seemed to be fine but why did Zariah look for someone else. Bakit hindi siya na kontento? Bakit ako ngayon ang nasa pwesto niya imbis na masaya siya sa pamilya niya. Kung hindi siya umalis siguro maayos naman silang dalawa. I think they both have a child now. I felt an inexplicable bitterness rush through my system. "No, I will stay here! Masaya nga ako dahil nakatakas ako kay Drake. Hindi ko siya gusto nakakatakot siya! Maybe that the reason why Zariah is hiding!" I reasoned as I shooked my head. Tumaas ang kilay ni Porsia, halatang hindi niya pinaniniwalaan ang sinab