Chapter 7

“Magbihis ka. Pupunta tayo sa mall.”

Kalmado ang boses ni Cyruz, pero walang puwang sa pagtutol. Habang inaabot niya ang paper bag na may laman ng mga damit, ramdam ni Kazmiyah ang bigat ng awtoridad sa bawat salita nito. Katatapos lang nilang mag-training, at kahit pagod pa siya, tumango na lang at pumasok sa silid para maligo at magbihis.

Wala naman talaga siyang masuot. Madalas, mga damit ni Cyruz ang ginagamit niya—malalaking shirt, loose pants, minsan ilang piraso ng mga binili nito na pilit niyang tinatanggihan pero nauuwi rin sa pagsusuot. Hindi niya alam kung bakit patuloy itong bumibili para sa kanya. Siguro, iyon ang paraan nitong mag-alaga—hindi sa salita, kundi sa kontrol.

Pagkatapos magbihis, agad silang umalis. Tahimik ang biyahe; tanging ugong ng makina at mahina ng ulan sa windshield ang maririnig. Sa rearview mirror, napansin niyang may mga itim na SUV na nakasunod. Mga tauhan ni Cyruz. sigurado siya. Pero may isang sasakyan sa dulo ng convoy na tila hindi kasabay. Ma